Γυναίκες στην κρεμάλα!

Η φωτογραφία είναι εξαιρετική, σαν αναγεννησιακός πίνακας. Στο κέντρο, δεσπόζει ένα μεγάλο δέντρο με τεράστιο κορμό και χοντρά κλαδιά. Γύρω στέκονται άντρες κάθε ηλικίας, βλοσυροί κι αγέλαστοι. Ο καιρός ηλιόλουστος, στο βάθος λιβάδια, δέντρα.

Γυναίκες δεν υπάρχουν; Υπάρχουν, στο δέντρο. Οχι ανεβασμένες. Κρεμασμένες, σαν τους Ελληνες που κρεμούσαν ταγματασφαλίτες και Γερμανοί. Τα σώματά τους αιωρούνται, περιστρέφονται με τον αέρα. Φοράνε παραδοσιακή ινδική φορεσιά. Η πρώτη, κάθετα στον φακό, φοράει μοβ παντελόνα και κόκκινη, μακριά, κοντομάνικη μπλούζα. Η δεύτερη, αριστερά, ψηλά, φοράει πράσινη παντελόνα, πράσινη μπλούζα, κοντομάνικη, μακριά. Βλέπουμε την πλάτη και τη λεπτή κοτσίδα της. Τη γυναίκα με τα κόκκινα τη βλέπουμε από πλάγια, το σκοινί της κρεμάλας μοιάζει να τρυπάει τον αυχένα της. Είναι έφηβες, 15-16 χρόνων. Τις βίασαν ομαδικώς και τις κρέμασαν. Συνελήφθησαν 5, αναζητούνται 2.

Ατελεύτητη η κατάπτωση της Ινδίας, δυστυχώς. Αλλεπάλληλοι βιασμοί (και το Σάββατο) από ομάδες «ανδρών», πυρπολήσεις βιασμένων γυναικών από τους δράστες ή την «οικογένειά» τους. Διαπόμπευση των γενναιότατων γυναικών, που ξεπερνάνε τους πιο ηρωικούς άντρες και καταγγέλλουν τους βιασμούς. Κάτι πρέπει να αλλάξουν στη χώρα του 1,5 δισεκατομμυρίου, με παμπάλαιο, αυτάρκη πολιτισμό.

Το αποκρουστικό σύστημα με τις κάστες, τους κοινωνικούς αποκλεισμούς, το μίσος για τα κορίτσια, που η υποχρεωτική, εξοντωτική προίκισή τους προκαλεί οικονομική αιμορραγία στις οικογένειες, ίσως οδηγήσει κάποτε σε εξέγερση, αλλά πόσες γυναίκες πρέπει να βιασθούν και να δολοφονηθούν μέχρι τότε; Οσοι θυμούνται την ανατριχιαστική ταινία: «Εθνος χωρίς γυναίκες», γνωρίζουν την παρανοϊκή αρρώστια που κατατρώει τα σωθικά της Ινδίας. Στις γειτονικές χώρες, τα ίδια: 38 «άνδρες» βίασαν μια 15χρονη κοπελίτσα στη Μαλαισία.

Στο Πακιστάν (τη μουσουλμανική Ινδία) συνεχείς βιασμοί και δολοφονίες γυναικών που περιλούζουν με βιτριόλι, πυρπολούν ή λιθοβολούν, όπως πρόσφατα μια 25χρονη έγκυο που δεν παντρεύτηκε όποιον της διάλεξαν. Ο επιλεγείς πρωτοστάτησε στο λιθοβολισμό -είχε πείρα, είχε στραγγαλίσει την προηγούμενη γυναίκα του. Και στην Ελλάδα σημειώνονται βιασμοί από Πακιστανούς, με τελευταίο βιασμό μιας 10χρονης στην Κω (ας ευχηθούμε να επανέλθει η άτυχη Μυρτώ).

Το θέμα είναι σοβαρότατο και ταΐζει το τέρας της Χρυσής Αυγής. Πρέπει να επιληφθεί η πολιτεία αμέσως, ν' αναλάβει τις ευθύνες της η πακιστανική κοινότητα. Οποιος δεν σέβεται τις γυναίκες, δεν έχει θέση στη χώρα (κι ο Κ. Τσόκλης να απολογηθεί για παλιές, ποταπές, σχετικές δηλώσεις). Στη Νιγηρία, οι ισλαμιστές της Μπόκο Χαράμ απήγαγαν διακόσιες μαθήτριες. Στο Σουδάν καταδίκασαν σε θάνατο μια 25χρονη, έγκυο, επειδή ήταν χριστιανή -η ποινή ακυρώθηκε.

Οι γυναίκες στη Δύση αντιμετωπίζουν άλλα προβλήματα: Δεν τις κυνηγάνε πια σαν μάγισσες, όπως επί αιώνες, ούτε τις καίνε και τις δολοφονούν με φριχτά βασανιστήρια, επειδή συνουσιάζονται με τον «διάβολο» ή συλλαμβάνουν με «διαβολική» βοήθεια. Η αποκοπή της γυναίκας από το Ιερό, που επέβαλε ο χριστιανισμός, άλλαξε τη γυναικεία μοίρα, αποδεικνύοντας ταυτόχρονα πόσο επιπόλαια υποτιμάμε την παρουσία των γυναικών στην ελληνική αρχαιότητα.

Οσύγχρονος καπιταλισμός αποκόπτει τη γυναίκα κι από τη θηλυκότητα, τη μητρότητα. Δύο νεαρές στη Γερμανία, πρόσφατα, σκότωσαν τα νεογνά τους για να ζουν «ελεύθερα». Η μία άφησε πεθαμένο σπίτι το μωράκι της επί δύο βδομάδες και πήγε να μείνει στον φίλο της. Η μητέρα της αυτοκτόνησε. Η Δύση αντεπιτίθεται, νοσταλγώντας τον χρυσούν της Μεσαίωνα: Στην Αυστραλία προτάθηκε νόμος, φοιτητές/ριες που χρωστάνε δίδακτρα στο πανεπιστήμιο να μην απαλλάσσονται του χρέους, έστω κι αν πεθάνουν. Μακάβριος δυτικός σκοταδισμός.

Πρωτοποριακή έκφραση του οποίου είναι η Ε.Ε. (δράκος με 31.000 υπαλλήλους), ο Ρεν, ο Μπαρόζο, ο Γιουνκέρ, ο αποπεμφθείς πρωθυπουργός, επί 19ετία, του Λουξεμβούργου. Αυτός, η επιτομή του ουτιδανού Ευρωπαίου γραφειοκράτη, τιμηθείς απ' τον κ. Παπούλια, άχρωμος, άοσμος, άγευστος, αλλά μεθοδικός, ύπουλος και μνησίκακος, που «εναντιώθηκε» στη Μέρκελ (το ψέμα μεγεθύνει την αλήθεια), θα εκπροσωπεί εμάς ως πρόεδρος της Κομισιόν.

Προ ετών, στο Λουξεμβούργο, μια οικογένεια δεν είχε λεφτά για διακοπές και κρύφτηκε όλο τον Αύγουστο στο υπόγειο για να ξεγελάσουν τους γείτονες. Ευρωπαϊκός πολιτισμός. Αυτοί μας διοικούν. Αλλά το Λουξεμβούργο διαθέτει δύο μουσεία για τον Β' Παγκόσμιο, εμείς κανένα. Ούτε τις ναζιστικές φυλακές στην Κοραή 4 καταδεχόμαστε ν' αναδείξουμε. Στις 6 Ιουνίου γιορτάζεται η επέτειος της απόβασης στη Νορμανδία. Δεν μετείχαμε στον εορτασμό επί δεκαετίες. Εκτός παγκόσμιας ιστορίας, ασχολούμαστε επ' άπειρον με τον εμφύλιο και την ανατροπή του καπιταλισμού. Ευχής έργον να παραστεί στον εορτασμό ο Μανώλης Γλέζος. Οχι, όμως, να τα περιμένουμε όλα απ' αυτόν και τον Θεοδωράκη.

ΥΓ. Καλό κατευόδιο στην ευπρεπέστατη, αγαπητότατη Μάνια Καραϊτίδου.

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΣΩΝΙΤΗ, 

συγγραφέα

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=433844