Κτηματολόγιο: χρήμα με ουρά;

Πριν από λίγες ημέρες που είχαμε έντονες αντιπαραθέσεις για τη «Μικρή ΔΕΗ» αναδείχθηκε ένα βαρβάτο θέμα: πού θα πανε τα όποια χρήματα πληρωθούν ως αντίτιμο από τους νέους ιδιοκτήτες; Ποιος θα τα πάρει; Για αυτούς που έχουν καλό μνημονικό και θυμούνται τι υπογράψαμε με τα μνημόνια ξεπετάγεται η απάντηση αμέσως: θα πάνε στο ΤΑΙΠΕΔ! Το ταμείο από όπου παίρνουν τα δανεικά τους πίσω οι δανειστές που μας τα έδωσαν. Όσα δεν μας χάρισαν.

Η κυβέρνηση έβαλε αμέσως «τάπα» στις φήμες περί ΤΑΙΠΕΔ. Όχι, τα χρήματα που θα αντληθούν από την πώληση της «Μικρής ΔΕΗ» δεν θα πάνε στο ΤΑΙΠΕΔ, διότι από εκεί φεύγουν και μας χαιρετάνε... Θα πάνε στη «Μεγάλη ΔΕΗ», σε αυτήν δηλαδή που θα απομείνει. Για να κάνει επενδύσεις. Καλό ακούγεται σε πρώτη ανάγνωση. Δεν γνωρίζω εάν αυτό στέκεται νομικώς και αν συνάδει με τα μνημόνια. Αμφιβάλω. Αλλά δεν είμαι νομικός. Θα το δούμε στην πορεία.

Το θέμα που θέλω να αναδείξω στο σημερινό άρθρο μου είναι η άμεση σύνδεση του χρήματος και της πιστοληπτικής ικανότητας με την ιδιοκτησία. Και δη με τη νομικώς κατοχυρωμένη ιδιοκτησία. Συνεχίζοντας το σκεπτικό που παρουσίασα στο προηγούμενο άρθρο μου στο Protagon «Πώς δημιουργείται το χρήμα».

Ο πρώην πρωθυπουργός Παπανδρέου είχε ρίξει στις πρώτες διαπραγματεύσεις με τους Τροϊκανούς ένα νούμερο. «50 είναι», έτσι είχε πει. Δηλαδή, πενήντα δισεκατομμύρια ευρώ θα αντληθούν από πούλημα ιδιοκτησίας του Δημοσίου. Το σκεπτικό: έχουμε ως Ελλάδα μεγάλη δημόσια περιουσία, είναι μεν λίγο «χύμα», λόγω ελλειμματικού κτηματολογίου και νομικών κωλυμάτων, αλλά θα τα βρούμε και θα τα πάρετε, μη νοιάζεστε... Είχε ξινίσει τα μούτρα η Μέρκελ, διότι αυτή κάτι ξέρει από τίτλους ιδιοκτησίας και από κτηματολόγια, μεγάλο θέμα στην πατρίδα της, την Ανατολική Γερμανία, που ήρθε στα χέρια της Δυτικής Γερμανίας σχετικά οικειοθελώς. Διότι κατέρρευσε το σύστημα. Σκέφτηκε η Μέρκελ, μα γιατί να μην έχουν Κτηματολόγιο; Και πήραν ήδη εκατομμύρια για να το φτιάξουν... περίεργο!

Οι ελληνικοί τίτλοι ιδιοκτησίας βασίζονται στην εποχή της... Τουρκοκρατίας. Όχι όλοι, αλλά πάρα πολλοί. Οι Οθωμανοί είχαν νομικό σύστημα, καθεστώς καταγεγραμμένο στα κατάπια. Είχαν παραχωρήσει σε έμπιστους η σε επιχειρηματίες της εποχής τη χρήση γης. Ενίοτε και την ιδιοκτησία πολύ μεγάλων εκτάσεων. Που, με τη σειρά τους, με την πάροδο των αιώνων, έγιναν... οικόπεδα. Η χρήση όμως δεν συνιστά άμεσα ιδιοκτησία. Υπάρχουν διαδικασίες, μάρτυρες, καταγγελίες... δικαστήρια, νόμοι, αναθεωρήσεις, εφαρμοστικές πράξεις...

Τα πράγματα μπλέκονται πολύ σε βάθος χρόνου.

Ακόμα και 15 χιλιόμετρα από την Πλατεία Συντάγματος υπάρχουν σήμερα ιδιοκτησιακά προβλήματα με το Κτηματολόγιο. Αποτέλεσμα των σκοπίμως διατηρουμένων ασαφειών: η μαζική οικοδόμηση άνευ άδειας. Παράνομα. Αντικείμενο δημιουργίας χρήματος που στηρίζεται στην... παρανομία. Ήταν σύστημα. Πριν από τις εκλογές, για σειρά δεκαετιών μπορούσες να φτιάξεις το σπιτάκι σου, το εξοχικό ή το μόνιμο. Άνευ άδειας. Μπορεί και... σπιταρόνα! Έτσι δούλευε η προεκλογική μηχανή. Έτσι άνθησε η παραοικονομία. Μαύρα.

Η ένταξη σε πολεοδομικό σχέδιο είναι μια πρόσθετη και χρονοβόρα διαδικασία, την οποία πέρασε με νόμο ο -τότε υπουργός του ΠΑΣΟΚ- Αντώνης Τρίτσης. Η επιβάρυνση ιδιοκτησιών σε παροχή γης και εισφορά χρήματος με... βάρβαρη ενισχυμένη αναλογική είναι η αιτία χρόνιων αντιπαραθέσεων. Οι συντελεστές μειώθηκαν λίγο, ελάχιστα, με πρόσφατο νόμο.

Επιστρέφω στα μνημόνια. Η ουσία είναι ότι η νομικώς κατοχυρωμένη ιδιοκτησία δημιουργεί εν δυνάμει χρήμα! Μπορεί να δοθεί ως ενέχυρο για δάνειο. Αυτό έχει κάνει και η Ελλάδα με τα μνημόνια. Τα δανεικά ήρθαν, δεν θα αναφερθώ εδώ στην ορθότητα της πράξης, αλλά στις επιπτώσεις: εάν δεν επιστραφούν τα δανεικά αλλάζει η περιουσία χέρια! Εκτός και αν διαγράφουν. Πρόκειται για σύστημα. Για μηχανισμό.

Ο μηχανισμός αυτός, δημιουργίας χρήματος, πλούτου, με δανεικά, με τους αναλογούντες τόκους, πρέπει να συνεχιστεί μέχρι τέλος για να λειτουργήσει σωστά για όλη την κοινωνία και όχι μόνο για τους δανειστές. «Το πράγμα έχει ουρά»!

Με τα δανεικά πρέπει να αναπτυχθούν επιχειρήσεις! Αυτές με τη σειρά τους αποδίδουν φόρους, τόκους, εισόδημα και δημιουργούν θέσεις εργασίας. Και βέβαια τη δυνατότητα να επιστραφεί το δάνειο.

Αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας. Η επιχειρηματική δράση που βασίζεται στη νομικώς κατοχυρωμένη ιδιοκτησία, στο δάνειο και στην αξιοπιστία και διαχειρίζεται σωστά από το τραπεζικό σύστημα.

Το σκεπτικό εκ του πονηρού, «δανεικά και αγύριστα», δεν περνάει άλλο. Οι δανειστές θα μας πάρουν τους τίτλους ιδιοκτησίας. Σε γη, σε λιμάνια, σε αεροδρόμια, σε κτήρια, σε αέριο και πετρέλαιο, όταν βρεθεί. Και από αυτά που χρωστάμε στην εφορία. Από τα σπίτια που θα βγουν σε πλειστηριασμούς. Εάν περισσέψει κάτι. Μέσω ΤΑΙΠΕΔ.

Είχαν γνώση οι φύλακες, όταν απαίτησαν να γίνουν τα συμβόλαια των δανειακών συμβάσεων με το αγγλικό Δίκαιο. Αυτό προστατεύει νομικώς πολύ γερά τα δίκαια της ιδιοκτησίας. Των δανειστών.

Υ.Γ.: παραθέτω άλλο ένα βιβλίο των Heinsohn και Steiger, Eigentums-Ökonomik, Metropolis, Marburg, 2008. Για αυτούς που θέλουν να εμβαθύνουν το θέμα.

ΝΙΚΟΣ ΣΩΚΙΑΝΟΣ

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.oikonomia&id=35460