«Μικρή ΔΕΗ» μεγάλα ζητήματα

Σκίτσο του Γ.ΚΑΛΑ'Ι'ΤΖΗ

Η εσπευσμένη εκποίηση της «μικρής ΔΕΗ» που δρομολόγησε η μνημονιακή συγκυβέρνηση παραβιάζει σειρά διατάξεων του ευρωπαϊκού ενωσιακού δικαίου για την εφαρμογή του οποίου υποτίθεται ότι κόπτονται τόσο η κυβέρνηση αυτή όσο και οι πάτρωνές της.

Η μεταβίβαση ποσοστού περίπου 30% του παραγωγικού δυναμικού και της πελατειακής βάσης της ΔΕΗ στη νέα εταιρεία μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελεί κρατική ενίσχυση κατά το άρθρο 107 παρ. 1 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΣΛΕΕ). Για τις κρατικές ενισχύσεις το άρθρο 108 παρ. 3 ΣΛΕΕ ορίζει ότι «η Επιτροπή ενημερώνεται εγκαίρως περί των σχεδίων που αποβλέπουν να θεσπίσουν ή να τροποποιήσουν τις ενισχύσεις, ώστε να δύναται να υποβάλει τις παρατηρήσεις της». Ομως η δημόσια τοποθέτηση του επίτροπου Oettinger είναι αποκαλυπτική: «Οι πληροφορίες που παρέχονται δεν επαρκούν ώστε η Επιτροπή να λάβει θέση σχετικά με το αν η υποχρεωτική μεταφορά του 30% των πελατών της ΔΕΗ στη νέα εταιρεία θα συνιστούσε ή όχι κρατική ενίσχυση».

Για τον δημόσιο χαρακτήρα της πωλούμενης επιχείρησης και την ανάγκη κρατικής εποπτείας της νέας εταιρείας, ώστε να διασφαλιστεί η προστατευόμενη από το άρθρο 36 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε. πρόσβαση στη γενικού οικονομικού ενδιαφέροντος υπηρεσία παροχής ηλεκτρικού ρεύματος, η «εγγύηση» ότι η νέα εταιρεία θα αποτελεί για κάποιο χρονικό διάστημα (πόσο άραγε;) θυγατρική επιχείρηση της ΔΕΗ είναι προδήλως ανεπαρκής. Σε σχέση με αυτό ας ειπωθεί ότι καμία πρόβλεψη δεν υπάρχει στο σχέδιο νόμου για «κοινωνικό τιμολόγιο», δηλαδή για την προστασία των ευπαθών καταναλωτών, αν και το άρθρο 3 παρ. 8 της Οδηγίας 2009/72 για «τους κοινούς κανόνες για την εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας» ορίζει ότι «τα κράτη-μέλη λαμβάνουν κατάλληλα μέτρα, [...] για την εξασφάλιση του απαραίτητου ενεργειακού εφοδιασμού σε ευάλωτους πελάτες [...] έτσι ώστε να αντιμετωπίζεται η ενεργειακή φτώχεια [...] μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο της φτώχειας».

Επίσης, ας σημειωθεί ότι οι λογαριασμοί της ΔΕΗ έχουν αποτελέσει εργαλείο για την είσπραξη μιας σειράς τελών όπως τέλη για την ακίνητη περιουσία, δημοτικά τέλη, τέλη για υπηρεσίες ραδιοτηλεόρασης και τέλη για τη μείωση εκπομπών αερίων ρύπων. Θα εισπράττει τα τέλη αυτά στο εξής ο ιδιώτης; Και ποιες εγγυήσεις θα υπάρχουν ότι ο ιδιώτης θα αποδίδει έγκαιρα και σωστά το δημόσιο χρήμα; Είναι γνωστή η υπόθεση των ιδιωτών παρόχων ηλεκτρικής ενέργειας Energa και Hellas Power που καταχράστηκαν πολλά εκατομμύρια ευρώ από χρήματα του ελληνικού Δημοσίου.

Στα παραπάνω ας προστεθεί -αυτονόητα- η αποδυνάμωση της θέσης του καταναλωτή, ο οποίος κατά το άρθρο 9 του σχεδίου νόμου θα βρεθεί να συμβάλλεται χωρίς τη συγκατάθεσή του με τον νέο πάροχο (παρ. 1), δεν θα μπορεί επί τετράμηνο να αλλάξει πάροχο (παρ. 4) και θα ενημερωθεί εκ των υστέρων για το πρόσωπο του προμηθευτή και την ετοιμότητα της νέας εταιρείας προς παροχή ηλεκτρικής ενέργειας. Είναι προφανές ότι αυτές οι ρυθμίσεις δεν διασφαλίζουν ούτε «τα συμφέροντα των καταναλωτών» ούτε «υψηλό επίπεδο προστασίας του καταναλωτή» (άρθρο 169 παρ. 1 ΣΛΕΕ και άρθρο 38 Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων).

Οι ευρωπαϊκές ελίτ και οι εγχώριοι μεταπράτες της μνημονιακής υποτέλειας επιδεικνύουν σε κάθε ευκαιρία έλλειμμα κοινωνικής συνείδησης και περίσσευμα υποκρισίας. Χρειαζόμαστε μια άλλη κυβέρνηση και μια εντελώς διαφορετική πολιτική.

        11/07/14  

  

ΚΩΣΤΑΣ ΧΡΥΣΟΓΟΝΟΣ 

 Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ

http://www.efsyn.gr/?p=216056