''The Desert Flower''
''Tα λουλούδια της ερήμου και η κλειτοριδεκτομή''.
Παρά τις επίμονες καμπάνιες ενημέρωσης και την ευαισθητοποίηση του δυτικού κόσμου το βάρβαρο έθιμο όχι μόνο δεν έχει ξεριζωθεί αλλά επεκτείνεται
Η Γουόρις Ντίρι, με τη διάσημη αυτοβιογραφία της «Λουλούδι της Ερήμου», το 1997, έσπασε τη σιωπή για το βάρβαρο έθιμο της κλειτοριδεκτομής. Από τότε έχουν περάσει δεκαεπτά χρόνια, ο δυτικός κόσμος ευαισθητοποιήθηκε, ο ΟΗΕ διεξήγαγε επίμονες καμπάνιες ενημέρωσης, το έθιμο όμως δεν ξεριζώθηκε. Το αντίθετο, επεκτείνεται από τις αφρικανικές χώρες και σε περιοχές που δεν είχαν μέχρι σήμερα τέτοια παράδοση, όπως το Ιράκ. Η είδηση ότι οι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) με έναν φετφά διέταξαν όλες τις γυναίκες και τα κορίτσια ηλικίας 11 έως 46 ετών στην πόλη Μοσούλη του Ιράκ και γύρω από αυτή να υποβληθούν σε ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων, είναι απλώς ανατριχιαστική.
Όσοι βρέθηκαν σε απομακρυσμένες περιοχές της Μέσης Ανατολής γνωρίζουν ότι για τους ντόπιους η ζωή έχει σχετική αξία, πόσο μάλλον η ζωή και η αξιοπρέπεια των γυναικών. Στις αφρικανικές χώρες οι λέξεις αυτές είναι άγνωστες. Στα ντοκιμαντέρ που έχουν ασχοληθεί με το θέμα δείχνουν κορίτσια ανήξερα ή τρομοκρατημένα από τις συνέπειες μια πιθανής εξέγερσης τους ενάντια στο ξυράφι, στο μαχαίρι, στο κομμάτι γυαλί, σε ότι αποτελεί το όργανο του μαρτυρίου. Ο αριθμός τους είναι αδύνατον να υπολογιστεί. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εκτιμά ότι 150 εκατομμύρια γυναίκες στον πλανήτη έχουν υποστεί κλειτοριδεκτομή και ότι κάθε κάθε χρόνο προστίθενται άλλα 2 εκατομμύρια. Ο ΟΗΕ θεωρεί ότι έχουν 100 - 140 εκατομμύρια κορίτσια, από τη βρεφική ηλικία μέχρι την ηλικία των 15 ετών, έχουν υποστεί την επέμβαση κάτω από άθλιες συνθήκες υπό την πίεση ολόκληρης της κοινότητας και κυρίως της οικογένειας. Οι δήμιοι είναι άλλες γυναίκες που φροντίζουν να συνεχιστεί μια εκδικητική πρακτική.
Η παράδοση επιβιώνει σε 28 αφρικανικές χώρες, σε χώρες της Μέσης Ανατολής και της Ασίας, κυρίως στην Υεμένη, το ιρακινό Κουρδιστάν και την Ινδονησία. Αλλά και στις δυτικές χώρες όπου υπάρχουν μεγάλες κοινότητες μεταναστών εξακολουθούν να γίνονται κλειτοριδεκτομές ακόμα και από γιατρούς. Η μέθοδος ποικίλει ανάλογα με τη χώρα και τις τοπικές παραδόσεις: Είτε κόβεται μια άκρη ή ολόκληρη η κλειτορίδα είτε αφαιρούνται και τα εσωτερικά χείλη του αιδοίου (είναι ο πιο διαδεδομένος τρόπος) είτε αφαιρούνται τα πάντα. Ακολουθεί συρραφή του κόλπου και σωρεία προβλημάτων υγείας όπως προβλήματα ούρησης, κύστες και λοιμώξεις, σοβαρές αιμορραγίες, στειρότητα, επιπλοκές κατά τον τοκετό. Πολλά κορίτσια πεθαίνουν από το σο κ ή από ακατάσχετη αιμορραγία ή από μολύνσεις. Ο σκοπός του ακρωτηριασμού είναι να αυξηθεί η απόλαυση για τον άνδρα και να μηδενιστεί για τη γυναίκα.
Από την εποχή των πρωτόπλαστων κάθε θρησκείας η γυναίκα αντιμετωπίστηκε ως απειλή για τον άνδρα. Τον μόλυνε, του έκλεβε τη δύναμη, τον παρέσερνε μακριά από την αρετή. Η κλειτορίδα ήταν ένα ύποπτο απομεινάρι του αντρικού φύλου που έπρεπε να απαλειφθεί. Η μάχη των φύλων μαίνεται σε προηγμένες και υποανάπτυκτες χώρες, με διαφορετικά προτάγματα αλλά με τον ίδιο στόχο. Την υποταγή. Είναι όμως άλλος ο πόλεμος όταν έχεις πολεμοφόδια και εντελώς διαφορετικός όταν μετατρέπεσαι σε ιδιοκτησία αρχαίων βάρβαρων παραδόσεων, οι οποίες επιβιώνουν πεισματικά στον σύγχρονο κόσμο, επειδή σε κάποιες χώρες οι γυναίκες εξακολουθούν να είναι ένα υποπροϊόν που η ανταλλακτική αξία του ούτε καν προσεγγίζει αυτή μιας αγελάδας. Τι νόημα έχουν οι καμπάνιες ευαισθητοποίησης αν δεν βοηθούν τα εκατομμύρια θύματα να δραπετεύσουν από αυτές τις άθλιες παραδόσεις, να τις ανατρέψουν ή καλύτερα να τις αγνοήσουν και να τις παραδώσουν στη λήθη;
Δήμητρα Κρουστάλλη
Η Γουόρις Ντίρι, με τη διάσημη αυτοβιογραφία της «Λουλούδι της Ερήμου», το 1997, έσπασε τη σιωπή για το βάρβαρο έθιμο της κλειτοριδεκτομής. Από τότε έχουν περάσει δεκαεπτά χρόνια, ο δυτικός κόσμος ευαισθητοποιήθηκε, ο ΟΗΕ διεξήγαγε επίμονες καμπάνιες ενημέρωσης, το έθιμο όμως δεν ξεριζώθηκε. Το αντίθετο, επεκτείνεται από τις αφρικανικές χώρες και σε περιοχές που δεν είχαν μέχρι σήμερα τέτοια παράδοση, όπως το Ιράκ. Η είδηση ότι οι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) με έναν φετφά διέταξαν όλες τις γυναίκες και τα κορίτσια ηλικίας 11 έως 46 ετών στην πόλη Μοσούλη του Ιράκ και γύρω από αυτή να υποβληθούν σε ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων, είναι απλώς ανατριχιαστική.
Όσοι βρέθηκαν σε απομακρυσμένες περιοχές της Μέσης Ανατολής γνωρίζουν ότι για τους ντόπιους η ζωή έχει σχετική αξία, πόσο μάλλον η ζωή και η αξιοπρέπεια των γυναικών. Στις αφρικανικές χώρες οι λέξεις αυτές είναι άγνωστες. Στα ντοκιμαντέρ που έχουν ασχοληθεί με το θέμα δείχνουν κορίτσια ανήξερα ή τρομοκρατημένα από τις συνέπειες μια πιθανής εξέγερσης τους ενάντια στο ξυράφι, στο μαχαίρι, στο κομμάτι γυαλί, σε ότι αποτελεί το όργανο του μαρτυρίου. Ο αριθμός τους είναι αδύνατον να υπολογιστεί. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εκτιμά ότι 150 εκατομμύρια γυναίκες στον πλανήτη έχουν υποστεί κλειτοριδεκτομή και ότι κάθε κάθε χρόνο προστίθενται άλλα 2 εκατομμύρια. Ο ΟΗΕ θεωρεί ότι έχουν 100 - 140 εκατομμύρια κορίτσια, από τη βρεφική ηλικία μέχρι την ηλικία των 15 ετών, έχουν υποστεί την επέμβαση κάτω από άθλιες συνθήκες υπό την πίεση ολόκληρης της κοινότητας και κυρίως της οικογένειας. Οι δήμιοι είναι άλλες γυναίκες που φροντίζουν να συνεχιστεί μια εκδικητική πρακτική.
Η παράδοση επιβιώνει σε 28 αφρικανικές χώρες, σε χώρες της Μέσης Ανατολής και της Ασίας, κυρίως στην Υεμένη, το ιρακινό Κουρδιστάν και την Ινδονησία. Αλλά και στις δυτικές χώρες όπου υπάρχουν μεγάλες κοινότητες μεταναστών εξακολουθούν να γίνονται κλειτοριδεκτομές ακόμα και από γιατρούς. Η μέθοδος ποικίλει ανάλογα με τη χώρα και τις τοπικές παραδόσεις: Είτε κόβεται μια άκρη ή ολόκληρη η κλειτορίδα είτε αφαιρούνται και τα εσωτερικά χείλη του αιδοίου (είναι ο πιο διαδεδομένος τρόπος) είτε αφαιρούνται τα πάντα. Ακολουθεί συρραφή του κόλπου και σωρεία προβλημάτων υγείας όπως προβλήματα ούρησης, κύστες και λοιμώξεις, σοβαρές αιμορραγίες, στειρότητα, επιπλοκές κατά τον τοκετό. Πολλά κορίτσια πεθαίνουν από το σο κ ή από ακατάσχετη αιμορραγία ή από μολύνσεις. Ο σκοπός του ακρωτηριασμού είναι να αυξηθεί η απόλαυση για τον άνδρα και να μηδενιστεί για τη γυναίκα.
Από την εποχή των πρωτόπλαστων κάθε θρησκείας η γυναίκα αντιμετωπίστηκε ως απειλή για τον άνδρα. Τον μόλυνε, του έκλεβε τη δύναμη, τον παρέσερνε μακριά από την αρετή. Η κλειτορίδα ήταν ένα ύποπτο απομεινάρι του αντρικού φύλου που έπρεπε να απαλειφθεί. Η μάχη των φύλων μαίνεται σε προηγμένες και υποανάπτυκτες χώρες, με διαφορετικά προτάγματα αλλά με τον ίδιο στόχο. Την υποταγή. Είναι όμως άλλος ο πόλεμος όταν έχεις πολεμοφόδια και εντελώς διαφορετικός όταν μετατρέπεσαι σε ιδιοκτησία αρχαίων βάρβαρων παραδόσεων, οι οποίες επιβιώνουν πεισματικά στον σύγχρονο κόσμο, επειδή σε κάποιες χώρες οι γυναίκες εξακολουθούν να είναι ένα υποπροϊόν που η ανταλλακτική αξία του ούτε καν προσεγγίζει αυτή μιας αγελάδας. Τι νόημα έχουν οι καμπάνιες ευαισθητοποίησης αν δεν βοηθούν τα εκατομμύρια θύματα να δραπετεύσουν από αυτές τις άθλιες παραδόσεις, να τις ανατρέψουν ή καλύτερα να τις αγνοήσουν και να τις παραδώσουν στη λήθη;
Δήμητρα Κρουστάλλη
* * *
''The Desert Flower'', ''Λουλούδι της Ερήμου''
(Εnglish Full Movie)
Η ταινία «Λουλούδι της Ερήμου» – Desert Flower – (2009) αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου που αποτελεί την βιογραφία του γνωστού μοντέλου Γουόρις Ντίρι.
Η Ντίρι είναι σήμερα παγκοσμίως γνωστή μέσα από την ιστορία της αλλά και ως Πρέσβειρα του ΟΗΕ.
Πραγματευόμενη ταυτόχρονα πολλά θέματα, η ταινία αγγίζει το «έθιμο» του ακρωτηριασμού των γεννητικών οργάνων των κοριτσιών σε μικρή ηλικία προκειμένου να μείνουν…αμόλυντες, τις αγωνίες μιας κοπέλας σε ξένη χώρα που δεν γνωρίζει τη γλώσσα, αλλά και το κυνήγι-ανάγκη του επαγγελματικού προσανατολισμού.
ΥΠΟΘΕΣΗ
Η δωδεκάχρονη Waris ζει σ` ένα χωριό νομάδων στην έρημο της Σομαλίας . Όταν καταλαβαίνει ότι ο πατέρας της έχει αποφασίσει να την παντρέψει με έναν εβδομηντάχρονο βοσκό, το σκάει από το σπίτι της και πηγαίνει στην πρωτεύουσα Μογκαντίσου στη γιαγιά της.
Εκείνη όμως, ντροπιασμένη από την συμπεριφορά της εγγονής της, δεν την κρατά κοντά της αλλά τη στέλνει εσώκλειστη να δουλέψει ως καθαρίστρια στην πρεσβεία της Σομαλίας στο Λονδίνο, κοντά σε κάποιους συγγενείς.
Για τα επόμενα χρόνια η νεαρή Waris ζει σε κατάσταση αιχμαλωσίας μέσα στην πρεσβεία μέχρι την ημέρα που ξεσπά εμφύλιος στην πατρίδα της και όλοι οι αξιωματούχοι τρέπονται σε φυγή. Ξαφνικά βρίσκεται να περιφέρεται μόνη με μια βαλίτσα με τα ελάχιστα υπάρχοντά της, για πρώτη φορά στους δρόμους του Λονδίνου.
Βρίσκει δουλειά ως καθαρίστρια σε ένα εστιατόριο, αλλά σύντομα η τύχη θα της χαμογελάσει όταν τραβά την προσοχή του διάσημου φωτογράφου Terry Donaldson. Από εκείνη τη στιγμή και με τη βοήθεια της καλής της φίλης Marylin, η ζωή της θα αλλάξει για πάντα...
Σκηνοθεσία:
Sherry Horman
Σενάριο:
Sherry Horman, Smita Bhide (διασκευή), Waris Dirie (μυθιστόρημα)
Ηθοποιοί:
Liya Kebede (Waris Dirie), Sally Hawkins (Marylin), Craig Parkinson (Neil), Meera Syal (Pushpa Patel), Anthony Mackie (Harold Jackson), Juliet Stevenson (Lucinda), Timothy Spall (Terry Donaldson)