Η διεθνής υποκρισία για την τουρκική εισβολή… και τη Γάζα


Η διεθνής πολιτική είναι ακριβώς όπως τη διαζωγράφισε ρεαλιστικά ο Θουκυδίδης πριν από 2500 χρόνια. Στηρίζεται στην ωμότητα των συμφερόντων, στον κυνισμό της πολιτικής και στην αδιστακτότητα της ισχύος. Το δίκαιο είναι το βραδυφλεγές όπλο των αδυνάτων. Με αφορμή τις συγκρούσεις στη Γάζα, επανέρχεται ξανά στο προσκήνιο η διεθνής υποκρισία και ο απίστευτος φαρισαϊσμός πολλών έναντι δύο γεγονότων, που δεν έχουν τις ίδιες καταβολές, αιτίες και αφορμές. Την περ. Τετάρτη, στην αμερικανική εφημερίδα «Washington Times», δημοσιεύτηκε μια ανάλυση του Βίκτορ Ντέιβις Χάνσον, κλασικιστή και ιστορικού στο Hoover Institution at Stanford University. Ο καθηγητής Χάνσον αναδεικνύει τη διεθνή υποκρισία και διερωτάται γιατί πολλοί προκαλούνται με όσα συμβαίνουν στη Γάζα αλλά… χασμουριούνται με τη συνεχιζόμενη κατοχή του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία;

«Η Τουρκία», παρατηρεί, «έχει περισσότερο στρατό στην κατεχόμενη Κύπρο απ' όσο διατηρεί το Ισραήλ στη Δυτική Όχθη. Οι Έλληνες Κύπριοι, σε αντίθεση με τους Παλαιστινίους, είναι περισσότεροι από τους Τ/κυπρίους, μια μειονότητα που αποτελεί περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού αλλά ελέγχει περίπου το 40% του εδάφους. Ενώ το Ισραήλ είναι μέλος του ΟΗΕ, η κατεχόμενη Κύπρος είναι ένα παράνομο, μη αναγνωρισμένο καθεστώς. Οποιαδήποτε ελληνική προσπάθεια για επανένωση της νήσου θα συντριβεί από έναν φοβερό τουρκικό στρατό με έναν βάρβαρο τρόπο, όπως το 1974. Οι Τούρκοι στρατηγοί πολύ πιθανόν δεν θα τηλεφωνήσουν στους Έλληνες ιδιοκτήτες για να τους προειδοποιήσουν να εκκενώσουν τα σπίτια τους ενόψει τουρκικών πυρών πυροβολικού. Το νησί παραμένει κατεχόμενο όχι επειδή οι Έλληνες παραδόθηκαν, αλλ' επειδή κάθε αντίστασή τους έναντι μιας ΝΑΤΟϊκής δύναμης 70 εκ. είναι ανώφελη».

Ο καθηγητής Χάνσον προσθέτει: «Κανένας Ευρωπαίος δημοσιογράφος δεν φοβάται ότι Έλληνες τρομοκράτες θα τον εντοπίσουν επειδή έγραψε κάτι επικριτικό για την ελληνική υπόθεση ή μετέδωσε επικριτική ανταπόκριση». Η Χαμάς, υποστηρίζει, οπωσδήποτε θα ενεργήσει αντίθετα. «Με άλλα λόγια», συνεχίζει, «δεν υπάρχει ενδιαφέρον για προβολή της ελληνικής άποψης. Σε αντίθεση με το Ισραήλ, η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και τώρα υπό τον Ερντογάν εξελίσσεται σε περισσότερο ισλαμική και αντιδυτική. Είναι πιο εύκολο για τις ΗΠΑ να χτυπήσουν το μικρό Ισραήλ και γεωπολιτικά ασύνετο να κάνουν το ίδιο στην Τουρκία για την κατοχή της Κύπρου. Η Τουρκία είναι λιγότερο εμβληματική για τη Δύση παρά το Ισραήλ. Στη ρατσιστική συνήθεια να αναμένονται χαμηλές προσδοκίες από μη δυτικούς, οι ευρωπαϊκές ελίτ δεν χρησιμοποιούν τα ίδια μέτρα για την Τουρκία όπως για το Ισραήλ. Βλέπουμε τόση υποκρισία όταν η Δύση παραμένει σιωπηλή, ενώ μουσουλμάνοι σφάζονται μεταξύ τους κατά χιλιάδες στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στον Λίβανο, στη Λιβύη και στη Συρία.
»Όταν, όμως, μια δυτική χώρα όπως το Ισραήλ», γράφει, «προκαλεί λιγότερη ζημιά σε μουσουλμάνους, τότε η Δύση οργίζεται. Προφανώς, οι δυτικοί Έλληνες Κύπριοι δεν είναι ρομαντικά θύματα όπως οι μουσουλμάνοι Παλαιστίνιοι. Την επόμενη φορά που αντι-ισραηλινοί διαδηλωτές θα φωνάζουν για μοιρασμένες πόλεις, πρόσφυγες, τείχη, εποίκους και κατεχόμενη γη, θα καταλάβουμε ότι δεν αφορά τη Μ. Ανατολή. Αν έτσι ήταν, η τραγωδία της Κύπρου θα ήταν στο επίκεντρο». Ο καθηγητής Χάνσον καταλήγει: «Να παραδεχθούμε ότι το Μεσανατολικό δεν είναι εδαφική διαφορά. Το Ισραήλ καταδικάζεται υπερβολικά για ό,τι υποτίθεται ότι κάνει επειδή οι φίλοι του είναι λίγοι, ο πληθυσμός του μικρός και οι αντίπαλοί του πέραν της Γάζας, πολυάριθμοι και δυνατοί. Και, φυσικά, επειδή είναι εβραϊκό». Από εμάς, ουδέν σχόλιον.


Σάββας Ιακωβίδης
 ΠΗΓΗ