Ούτε λέξη για τους Σύρους χριστιανούς
Δεν εκπλήσσει η αφωνία του Ευάγγελου Βενιζέλου στο έκτακτο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων στις Βρυξέλλες, με αφορμή τα όσα δραματικά εξελίσσονται στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή. Εκεί όπου ο υπουργός Εξωτερικών είπε «ναι» ανεξαιρέτως σε όλα τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξαν οι Ευρωπαίοι ΥΠΕΞ, αγνοώντας την αυτονόητη διαπίστωση ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική θα πρέπει να υπαγορεύεται αποκλειστικά με γνώμονα τα εθνικά συμφέροντα.
Προφανώς, όμως, αυτή η επισήμανση, όπως και οι πολλές γεωπολιτικές ιδιαιτερότητες του ελλαδικού χώρου, τις οποίες φιλότιμα επιχειρεί να διαχειριστεί τμήμα της μαχόμενης ελληνικής διπλωματίας, συνιστούν ασήμαντη παράμετρο για τον ίδιο τον υπουργό Εξωτερικών και την κυβέρνηση που πολιτεύεται ως ακραία υποτελής στον ξένο παράγοντα.
Να υπενθυμίσουμε, απλώς, ότι ο κ. Βενιζέλος ακριβώς πριν από ένα χρόνο, Αύγουστο μήνα και τότε όπως τώρα, με ζήλο Αμερικανού υπερσυντηρητικού μιλιταριστή, έσπευδε -σε μια κίνηση ραγιαδισμού και συμπόρευσης με τα γεράκια του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και των Βρυξελλών- να υπερθεματίσει πρώτος από όλους υπέρ «μιας διεθνούς απάντησης» στη Συρία, επικαλούμενος τη νομιμότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τασσόμενος ουσιαστικά εμμέσως στο πλευρό αυτών των κτηνωδών ταξιαρχιών του Ισλαμικού Χαλιφάτου που ξεκίνησαν από τη δύσμοιρη Συρία τη φονική τους δράση, πριν προελάσουν στο Ιράκ και στις κουρδικές περιοχές, σφάζοντας με πρωτόγνωρη αγριότητα χριστιανούς και μουσουλμάνους αλεβίτες και σιίτες.
Υπό αυτή την αδύναμη ηγεσία του ΥΠΕΞ, εύλογα τίθενται βάσιμα ερωτήματα για την ουδετερότητα της Ελλάδας -και μάλιστα σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία, με την ευρύτερη Ανατολική Μεσόγειο να φλέγεται- και βεβαίως λογικές ανησυχίες, καθώς η ελληνική κυβέρνηση, αντί να αναπτύξει μια εθνικά ωφέλιμη πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, επιλέγει στο πλαίσιο και των μνημονιακών της δεσμεύσεων να σέρνεται πίσω από Βερολίνο και Ουάσιγκτον. Υιοθετώντας τυφλά την ψυχροπολεμική στάση των Δυτικών τόσο επί του ουκρανικού ζητήματος, με συνέπειες εις βάρος μας όπως βλέπουμε μετά το ρωσικό εμπάργκο, όσο και στις πολύ σοβαρές εξελίξεις που διαδραματίζονται στην πολύπαθη Συρία και τώρα στο Ιράκ.
Στις Βρυξέλλες, ανήμερα της Παναγίας, ο Ευάγγελος Βενιζέλος και η ελληνική εξωτερική πολιτική έλαμψαν διά της απουσίας. Ο υπουργός παρέλειψε, λόγω της πίεσης Αμερικανών και Ευρωπαίων, να αναφερθεί στα δίκαια των χριστιανών της Συρίας που μάχονται ηρωικά στο πλευρό των δυνάμεων του προέδρου Ασαντ, και περιορίστηκε απλά και κατά πώς συνηθίζεται από τους ευσεβείς αυτής της απίθανης κυβέρνησης σε μια τυπική θρησκευτική αναφορά λόγω της γιορτινής ημέρας. Οι 200 χιλιάδες νεκροί Σύροι, εκ των οποίων χιλιάδες είναι χριστιανοί, ορθόδοξοι, καθολικοί και μαρωνίτες, αποτέλεσμα και της εθνικής μας υποτέλειας στη νεοφιλελεύθερη δυτική γεωπολιτική, προφανώς αφήνουν ακόμη παντελώς ασυγκίνητο τον Ελληνα υπουργό Εξωτερικών. Οπως ακριβώς τον αφήνει αδιάφορο το γεγονός ότι η Ελλάδα όπως και η Κύπρος, σε αυτή τη δύσκολη ιστορική φάση, δεν έχουν κανένα όφελος να συμπαραταχθούν ή εμπλακούν σε σχέδια μετατροπής της Ουκρανίας και χωρών της Μέσης Ανατολής σε πυριτιδαποθήκες και κανένα συμφέρον από το διαμελισμό τους, καθώς οι παρενέργειες και πολλές θα είναι στη σταθερότητα της περιοχής και ενδέχεται να μας αγγίξουν στο μέλλον.
ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΡΑΛΗΣ
Ελευθεροτυπία,
Τρίτη 19 Αυγούστου 2014