ΕΝΦΙΑ: ΕΝορχηστρωμένος Φθόνος (κατά) Ιδιοκτητών Ακινήτων
(...)
το κράτος παρέμεινε σχεδόν ανέπαφο στη λαίλαπα της Εσωτερικής Υποτίμησης, ενώ η παραγωγική οικονομία έχασε σχεδόν το 40% της απορροφώντας δεκαπλάσια μείωση απ’ όση το κράτος! Δεκαπλάσια! Δέκα προς ένα!
Πώς το κατάφερε αυτό το κράτος;
Τόσο ικανοί ήταν οι σχεδιαστές της Εσωτερικής Υποτίμησης, να περάσουν τα 10/11 της κρίσης στον παραγωγικό τομέα, και να προστατεύσουν τόσο επιδέξια τον δημόσιο τομέα;
Μάλλον, ναι!
Το πέτυχαν πολύ απλά:
τσάκισαν την κύρια πρωτογενή “βαριά βιομηχανική παραγωγή” της χώρας, την οικοδομή, με τραγική υπερφορολόγηση η οποία έκανε την επένδυση στα προϊόντα αυτής της βαριάς βιομηχανίας μας, τα ακίνητα, ασύμφορη. Και έτσι η κύρια ελληνική βαριά βιομηχανία απεβίωσε. Εκ σχεδιασμού.
Η οικοδομή, με τα 150 επαγγέλματα, με τους μοναδικά παγκοσμίως εξειδικευμένους εργάτες και υπεργολάβους στο ελληνικό γεωγραφικό ανάγλυφο, με ολόκληρους μεταποιητικούς κλάδους όπως η τσιμεντοβιομηχανία και τα ηλεκτρολογικά και υδραυλικά υλικά, τριτογενείς κλάδους όπως οι αρχιτέκτονες, η μελετητές μηχανικοί, οι μεσίτες, οι συμβολαιογράφοι, οι ασανσεριτζήδες, έχασε το 90% της οικονομικής της δραστηριότητας από το 2009 ως σήμερα, μειώνοντας το ΑΕΠ κατά 13 ολόκληρες εκατοστιαίες μονάδες!
(...)
Μεγάλο μέρος των εξειδικευμένων εργατοτεχνιτών της πέτρας, του μπετόν, του τούβλου, των εκσκαφών, των μονώσεων, των επιχρισμάτων, των υδραυλικών, των ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων, των δρόμων, των ηλεκτροσυγκολήσεων, των σχεδιαστών και τεχνιτών επίπλων κουζίνας και ειδών υγιεινής (μπάνιου, όχι βιολογικής καλλιέργειας), βιομηχανίες ολόκληρες με αλουμινένια κουφώματα διεθνούς ποιότητας και αξιοπιστίας, και δεκάδων άλλων κλάδων, αντιμετωπίστηκαν αλαζονικά και υπεροπτικά από τους καθεστωτικούς πολιτικούς και τους αδαείς τροϊκανούς, ως να ήσαν Ανειδίκευτοι, και τους είπαν ότι θα πρέπει να αλλάξουνε δουλειά αλλιώς θα μείνουν για πάντα άνεργοι!
Τους είπαν ότι θα πρέπει να γίνουν βιομηχανικοί εργάτες με μισθό 568 ευρώ το μήνα, ή γκαρσόνια με 500! Οποία αλαζονία και ύβρις!
Ε, λοιπόν, δεν είναι ανειδίκευτοι! Είναι εξειδικευμένοι!
(...)
1.
ΕΝΦΙΑ: ΕΝορχηστρωμένος Φθόνος (κατά) Ιδιοκτητών Ακινήτων
Η Ελλάδα είναι πλέον η χώρα όπου το 1/3 του ενεργού πληθυσμού εργάζεται για να ταΐζει τους υπόλοιπους. Οι πιο οργανωμένοι (συνδικαλιστικά ή αλλιώς) είναι οι βολεμένοι. Να γιατί δεν βγαίνει ο άνεργος κόσμος στους δρόμους να διαμαρτυρηθεί: Έχει ζαλιστεί από τα απανωτά χαστούκια, βλέπει ότι η συνδικαλιστική του ηγεσία τον έχει εγκαταλείψει, δεν διακρίνει αξιόπιστη εναλλακτική πολιτική λύση, γνωρίζει ότι θα πνιγεί στα δακρυγόνα από τους "ένστολους με το ειδικό μισθολόγιο" και ότι το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού δεν πρόκειται να του συμπαρασταθεί . Άλλωστε, η πείνα δεν έχει χτυπήσει ακόμη μαζικά τις πόρτες.
Οι δανειστές διεκδικούν τα χρήματά τους εδώ και τώρα. Ζητούν να τους δώσουμε τα όποια αποθέματα πλούτου της χώρας αλλά και να κάνουμε κάποιες βασικές αναδιαρθρώσεις ώστε να είμαστε σε θέση να αποπληρώνουμε και στο μέλλον όσα τους χρωστάμε. Αλλά οι όποιες αλλαγές γίνονται με καθυστέρηση, είναι σπασμωδικές και ανοργάνωτες, με αποτέλεσμα να διαλύονται οι υπηρεσίες και να καταταλαιπωρείται ο κόσμος. Η έννοια της Δημοκρατίας έχει καταρρακωθεί με την ψήφο της κομματικής πειθαρχίας, με τη συχνή παραβίαση του Συντάγματος αλλά και με τα Διατάγματα Νομοθετικού Περιεχομένου που παρακάμπτουν βολικά τη Βουλή. Πιστεύω όμως ότι η Ελλάδα δεν διώκεται μόνο για το χρέος της: ότι το χρέος χρησιμοποιείται και ως μοχλός για σκοπούς απώτερους...
Τα περισσότερα μέτρα που μας επιβάλλονται έρχονται έτοιμα σε αγγλόφωνο πακέτο από την Τρόικα με την εντολή «Εφαρμόστε τα» και, από ό,τι μαθαίνουμε, οι δικοί μας τα βάζουν στον διαδικτυακό μεταφραστή της Google για μια πρώτη άμεση μετάφραση. Μετά τα δίνουν σε μεταφραστές για το φινίρισμα, οπότε δεν βγαίνει άκρη στο Νόμο και εκδίδουν στη συνέχεια πολυάριθμες ερμηνευτικές εγκυκλίους ώστε να μπορέσει να εφαρμοστεί. Η φοροδιαφυγή οργιάζει, κυρίως μετά από την κατάργηση των φοροαπαλλαγών που δεν αφήνει κίνητρο στον φορολογούμενο να ζητήσει απόδειξη. Είναι φανερό ότι οι «δικοί μας» δεν θέλουν να τη χτυπήσουν εκεί που πρέπει.
Για να αυξηθούν λοιπόν τα έσοδα στρέφονται προς τους «έχοντες και κατέχοντες», δηλαδή κυρίως προς τη μεσαία τάξη, την οποία έχουν ήδη γονατίσει. Οι πραγματικά πλούσιοι είναι και πάλι στο απυρόβλητο (βλ. και λίστα Lagarde). Αυτή τη φορά στο στόχαστρο είναι η σε ομηρία τελούσα ακίνητη περιουσία. Η Τρόικα εγκρίνει πρόθυμα τα σχετικά χαράτσια με το πρόσχημα ότι «τα περισσότερα αποκτήθηκαν με μαύρο χρήμα!» Τα περισσότερα όμως από αυτά είναι γνωστό ότι αποκτήθηκαν με διπλοφορολογημένες οικονομίες. Το μαύρο χρήμα μπορεί να εντοπιστεί με την εφαρμογή του «πόθεν έσχες». Αυτό, όμως απαιτεί οργάνωση και κόπο και θα αποκαλύψει και πολλά επώνυμα άτομα. Αφού λοιπόν ο σκοπός δεν είναι η σύλληψη του μαύρου χρήματος, ποιοί είναι επομένως οι πραγματικοί λόγοι πίσω από τα χαράτσια;
1.
Μήπως επιδιώκεται υποκριτικά η απαξίωση του ακινήτου ώστε, σε μια χώρα παράδεισο, να ξεπουληθούν πολλά καλά ακίνητα σε εξευτελιστικές τιμές; Γι' αυτό προστέθηκε και 15% φόρος υπεραξίας για τους ιδιοκτήτες και μειώθηκε ο φόρος μεταβίβασης σε μόλις 3% για να διευκολύνει τους αγοραστές;
2.
Θα είχε υπάρξει το εξάμβλωμα του ΕΝΦΙΑ αν οι Γερμανοί δεν αντιδρούσαν στο ότι οι Έλληνες έχουν περισσότερα ακίνητα από τους ίδιους; Παρατηρούμε ότι, μεταξύ άλλων, καλλιεργείται στο Γερμανικό κοινό και ένας φθόνος για τους «τεμπέληδες, διεφθαρμένους και ανεπρόκοπους Έλληνες που διαθέτουν περισσότερα από ένα ακίνητα από μαύρο χρήμα». Πρέπει λοιπόν γι' αυτό να τιμωρηθούν παραδειγματικά (προτεσταντική λογική) και να πληρώσουν αναδρομικά ή να εκχωρήσουν τα ακίνητά τους στο Κράτος σε εξευτελιστικές τιμές.
Η αδικία για τους περισσότερους είναι τεράστια. Το εάν τρείς γενεές Ελλήνων μάτωσαν για να ανοικοδομήσουν τα ερείπια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και να επενδύσουν νοικοκυρεμένα και σε άλλα ακίνητα αφού δεν είχαν πού αλλού να τοποθετήσουν τις οικονομίες τους (θυμηθείτε λ.χ. τί έγινε με το Χρηματιστήριο το 1999), αυτό δεν τους απασχολεί. Αντίθετα, για θέματα που οι Γερμανοί θα έπρεπε να επιμείνουν, όπως η διαπλοκή, κάνουν υποκριτικά πως δεν καταλαβαίνουν γιατί έχουν εμπλακεί και οι ίδιοι. Φημολογείται, πάντως, ότι πίσω από τους Γερμανούς κρύβονται και άλλοι...
Και οι «δικοί» μας οι χρυσοπληρωμένοι ταγοί πώς αντιδρούν; Αντί να πουν «ΟΧΙ», σκύβουν υπάκουα το κεφάλι και απαξιώνουν οικονομίες και προσπάθειες γενεών. Και για να λειτουργήσει ο «κοινωνικός αυτοματισμός» βάζουν έναν σχετικά «λογικό» φόρο για περιουσίες μέχρι 300.000 Ευρώ και μέχρι και εικοσαπλασιάζουν τον φορολογικό συντελεστή για μεγαλύτερες αξίες! Έτσι θα ξεπουληθούν επ’ ωφελεία κάποιων τα πιο ακριβά ακίνητα. Οι φόροι που προκύπτουν είναι πρωτοφανείς παγκοσμίως και δημευτικοί αλλά χρησιμοποιούνται ως άλλοθι για τη φορολόγηση των φτωχότερων αφού στην ουσία τους λένε: «Θα πληρώσεις κάτι για τα ακίνητά σου αλλά τους "πλούσιους" θα τους τσακίσουμε!» Το τι εννοούν όταν λένε «πλούσιους» δεν το εξηγούν. Με αυτόν τον τρόπο καλλιεργούν και αυτοί με τη σειρά τους το φθόνο στην ελληνική κοινωνία.
Το σίγουρο πάντως είναι ότι τη νύφη την πληρώνει και πάλι η μεσαία τάξη. Και με την ισοπέδωση της μεσαίας τάξης διαλύεται και η ίδια η χώρα που γίνεται και πάλι χώρα εξαγωγής μεταναστών. Αυτή τη φορά όμως δεν υπάρχουν πλέον γεννήσεις και το κενό το γεμίζουν οι απρόσκλητοι λαθρομετανάστες που επωφελούνται χωρίς να πληρώνουν φόρους και εισφορές. Πολλοί από αυτούς πλουτίζουν από παράνομες έως και εγκληματικές δραστηριότητες και σε λίγο θα έχουν την ίδια κοινωνική μεταχείριση με εμάς τους υπόλοιπους που μια ζωή πληρώναμε για να έχουμε κοινωνικό κράτος και μας τα πήραν όλα.
Δεν είδα κανένα πολιτικό κόμμα να ασχολείται στα σοβαρά με όλα αυτά τα κρίσιμα προβλήματα και να προβάλλει θεμελιωμένη πρόταση με προοπτική. Παίζουν μεταξύ τους θέατρο, διαβουλεύονται εν κρυπτό με την Τρόικα και μας αγνοούν επιδεικτικά. Άραγε, μετά τον ανελέητο διωγμό της ακίνητης περιουσίας (που φαίνεται ότι υπάρχει έξωθεν εντολή να συνεχιστεί), τί άλλο μας ετοιμάζουν;
Κάζης Δημήτρης Αρ.
26-8-2014
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=625528
http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=625590
3.
Καταστρέψανε την βαριά βιομηχανία της χώρας: την Οικοδομή
Λέμε ότι, δήθεν, τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολλές και σημαντικές μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα, στον τρόπο που λειτουργεί το κράτος, για να μπορέσει να ανακάμψει η Ελλάδα από της δεινή θέση που ήταν πριν την κρίση.
Η κρίση ξεκίνησε όταν δεν ήταν δυνατόν να βρεθεί παγκοσμίως κάποιος πρόθυμος να δανείσει το κράτος. Ο λόγος που κανείς δεν ήταν πρόθυμος να δανείσει χρήματα στην Ελλάδα, ήταν ότι πίστευαν ότι η χώρα δεν θα ήταν σε θέση να επιστρέψει αυτά τα χρήματα.
Η αιτία που η χώρα δεν θα ήταν σε θέση να ξεπληρώσει αυτά τα χρήματα εστιάστηκε στο κόστος του κράτους σε σχέση με τη συνολική οικονομία.
Με απλά λόγια, όταν η οικονομία το 2009 είχε μέγεθος 235 δισεκ. ευρώ, το κράτος διαχειριζόταν περίπου το 50% αυτών, ή 115 δισεκ. ευρώ ετησίως. Σε αυτό βάζουμε έξοδα, αλλά και εισφορές (που δεν είναι εισφορές αλλά φόρος εργασίας) που το κράτος αναδιανείμει ως συντάξεις, καθώς και τον τζίρο των κρατικών μονοπωλίων, τα έσοδα από τις κρατικές επενδύσεις, και πάσης φύσεως οικονομική δραστηριότητα που περνάει από κρατικά ταμεία και διαχειρίζονται διορισμένοι κομματάνθρωποι, καθώς και τόκους του χρέους μας.
Μετά από 5 χρόνια διαχείρισης της κρίσης, με ακραία μέτρα λιτότητας μέσω υπερφορολόγησης και μετά από μια Εσωτερική Υποτίμηση που κατέστρεψε το 23% από το ΑΕΠ του 2009, το κράτος ως περιγράφεται παραπάνω, πλέον “έχει μειωθεί” περίπου στα 110 δισεκατ. ευρώ ετησίως, ή στο 60% του ΑΕΠ.
Το κράτος αποποιήθηκε λόγω κρίσης περί τα 5 δισεκ. εκ των 115 δις που ξόδευε περίπου το 2009, ή συρρικνώθηκε κατά 4% περίπου!
Αν δούμε όμως την παραγωγική οικονομία με τα ίδια κριτήρια, αυτή μειώθηκε από τα 120 δις που ήταν προ κρίσης, στα 73 δις, ή κατά χονδρικά 40%!
Με λίγα λόγια, το κράτος παρέμεινε σχεδόν ανέπαφο στη λαίλαπα της Εσωτερικής Υποτίμησης, ενώ η παραγωγική οικονομία έχασε σχεδόν το 40% της απορροφώντας δεκαπλάσια μείωση απ’ όση το κράτος! Δεκαπλάσια! Δέκα προς ένα!
Πώς το κατάφερε αυτό το κράτος;
Τόσο ικανοί ήταν οι σχεδιαστές της Εσωτερικής Υποτίμησης, να περάσουν τα 10/11 της κρίσης στον παραγωγικό τομέα, και να προστατεύσουν τόσο επιδέξια τον δημόσιο τομέα;
Μάλλον, ναι!
Το πέτυχαν πολύ απλά: τσάκισαν την κύρια πρωτογενή “βαριά βιομηχανική παραγωγή” της χώρας, την οικοδομή, με τραγική υπερφορολόγηση η οποία έκανε την επένδυση στα προϊόντα αυτής της βαριάς βιομηχανίας μας, τα ακίνητα, ασύμφορη. Και έτσι η κύρια ελληνική βαριά βιομηχανία απεβίωσε. Εκ σχεδιασμού.
Η οικοδομή, με τα 150 επαγγέλματα, με τους μοναδικά παγκοσμίως εξειδικευμένους εργάτες και υπεργολάβους στο ελληνικό γεωγραφικό ανάγλυφο, με ολόκληρους μεταποιητικούς κλάδους όπως η τσιμεντοβιομηχανία και τα ηλεκτρολογικά και υδραυλικά υλικά, τριτογενείς κλάδους όπως οι αρχιτέκτονες, η μελετητές μηχανικοί, οι μεσίτες, οι συμβολαιογράφοι, οι ασανσεριτζήδες, έχασε το 90% της οικονομικής της δραστηριότητας από το 2009 ως σήμερα, μειώνοντας το ΑΕΠ κατά 13 ολόκληρες εκατοστιαίες μονάδες!
Οι δε αξίες των προϊόντων της οικοδομής, των οικοδομημάτων, υποχώρησαν κατά 50% περίπου, από τα 800-1.000 δις ευρώ αξία το 2009, στα 450 δις αξία το 2014. Χάσαμε δηλαδή από την ιδιωτική περιουσία των πολιτών της χώρας, περισότερο από μίαμιση φορά το ποσόν του συνολικού δημοσίου χρέους των 320 δις! Προς τί; Ποιο το ώφελος αυτής της καταστροφής αξιών; Ωφελήθηκε κανείς από αυτήν την καταστροφή;
Ίσα-ίσα καταστράφηκε η μεσαία τάξη!
Η οικοδομή και τα περιφερειακά αυτής επαγγέλματα, απορρόφησαν το 12% από το 23% της συνολικής εσωτερικής υποτίμησης, μέσω εξοντωτικών χαρατσιών και φόρων που ουσιαστικά τιμωρούν την επένδυση σε αυτόν τον τομέα.
Μεγάλο μέρος των εξειδικευμένων εργατοτεχνιτών της πέτρας, του μπετόν, του τούβλου, των εκσκαφών, των μονώσεων, των επιχρισμάτων, των υδραυλικών, των ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων, των δρόμων, των ηλεκτροσυγκολήσεων, των σχεδιαστών και τεχνιτών επίπλων κουζίνας και ειδών υγιεινής (μπάνιου, όχι βιολογικής καλλιέργειας), βιομηχανίες ολόκληρες με αλουμινένια κουφώματα διεθνούς ποιότητας και αξιοπιστίας, και δεκάδων άλλων κλάδων, αντιμετωπίστηκαν αλαζονικά και υπεροπτικά από τους καθεστωτικούς πολιτικούς και τους αδαείς τροϊκανούς, ως να ήσαν Ανειδίκευτοι, και τους είπαν ότι θα πρέπει να αλλάξουνε δουλειά αλλιώς θα μείνουν για πάντα άνεργοι!
Τους είπαν ότι θα πρέπει να γίνουν βιομηχανικοί εργάτες με μισθό 568 ευρώ το μήνα, ή γκαρσόνια με 500! Οποία αλαζονία και ύβρις!
Ε, λοιπόν, δεν είναι ανειδίκευτοι! Είναι εξειδικευμένοι!
Το να καλούμε τους εξειδικευμένους επιχειρηματίες, επιστήμονες, εργοδηγούς, και εργατοτεχνίτες της βαριάς βιομηχανίας της χώρας μας να πετάξουν την τεχνογνωσία τους γιατί την κατέστησε άχρηστη το χαράτσι (ΕΕΤΗΔΕ) του κ. Βενιζέλου, και ακόμα πιο άχρηστη το χαράτσι των κ.κ. Στουρνάρα/Σαμαρά (ΕΝΦΙΑ) είναι ύβρις προς εκατοντάδες χιλιάδες εξειδικευμένους ανθρώπους που αποτελούσαν το εργατικό δυναμικό της ελληνικής βαριάς βιομηχανίας: της Οικοδομής!
Τα χαράτσια, όπως και να ονομάζονται χαϊδευτικά, ΕΕΤΗΔΕ ή ΕΝΦΙΑ ή όπως καθένας μπορεί να σκαρφιστεί, καταστρέψανε την ελληνική οικοδομή!
Αν αυτό έγινε από βλακεία, εγκαίρως ας αρθούν τα βάρη που την αποδεκάτισαν, και ας πάνε στην ευχή του Θεού όσοι έκαναν το λάθος.
Αν όμως αυτό έγινε από πρόθεση, μοιράζοντας δυστυχία και κατάθλιψη στους πάλαι ποτέ εργάτες της εθνικής βαριάς βιομηχανίας, και εκτοξεύοντας την ανεργία σε ύψη πάνω από του Μεγάλου Κραχ της Αμερικής του 1929, τότε πρέπει να αναζητηθούν ευθύνες.
Του Άγη Βερούτη
26-8-2014
http://www.capital.gr/Articles.asp?id=2094017
2.
Νέα εκτόξευση στα ληξιπρόθεσμα χρέη των φορολογουμένων
Ο αριθμός των οφειλετών αυξήθηκε περίπου κατά 170.000 άτομα
Σοβαρή υστέρηση στα δημόσια έσοδα προκαλεί η αύξηση των ληξιπρόθεσμων χρεών των φορολογουμένων, αλλά και η ταυτόχρονη αύξηση των οφειλετών.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε η Γενική Γραμματεία Εσόδων, οι οφειλές που δημιουργήθηκαν μετά την 1/1/2013 και μπορούν να ρυθμιστούν σε 12 ή το πολύ σε 24 δόσεις, τουτέστιν οι λεγόμενες «νέες οφειλές», έφτασαν στα 15.236.463.532 ευρώ τον Ιούλιο έναντι 13.949.208.521 ευρώ τον Ιούνιο.
Αυτό σημαίνει, με μια απλή ανάγνωση, πως μέσα σε ένα μήνα τα ληξιπρόθεσμα χρέη αυτής της κατηγορίας, αυξήθηκαν περίπου κατά 1,3 δισεκατομμύρια ευρώ. Στο τέλος Ιουνίου, ο αριθμός των οφειλετών ήταν 2.256.449 άτομα και στο τέλος Ιουλίου, ο αριθμός τους αυξήθηκε σε 2.428.233 άτομα. Δηλαδή, μέσα σε έναν μήνα, ο αριθμός των οφειλετών αυξήθηκε περίπου κατά 170.000 άτομα.
Οι συσσωρευμένες οφειλές
Αν προστεθούν σε αυτούς τους αριθμούς και οι συσσωρευμένες οφειλές προηγούμενων ετών (μέχρι το τέλος του 2012), τότε το μείγμα είναι εκρηκτικό.
Αυτές διαμορφώθηκαν τον Ιούλιο στα 51,8 δισεκατομμύρια ευρώ, ελαφρά μειωμένες σε σχέση με τον Ιούνιο που ήταν 51,949 εκατ. ευρώ. Ο αριθμός των οφειλετών περιορίστηκε από 1.181.703 σε 1.163.952.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο συνολικός αριθμός των φορολογουμένων με οφειλές στην εφορία, είναι μεγαλύτερος από τα 2,4 εκατομμύρια άτομα που απέκτησαν οφειλές μετά την 1/1/2013.
Κι αυτό διότι κάποιοι περιλαμβάνονται μεν στο σύνολο του 1.163.952 με παλαιά χρέη, χωρίς να έχουν αποκτήσει οφειλές και μετά την 1/1/2013.
http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=625590
3.
Καταστρέψανε την βαριά βιομηχανία της χώρας: την Οικοδομή
Λέμε ότι, δήθεν, τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολλές και σημαντικές μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα, στον τρόπο που λειτουργεί το κράτος, για να μπορέσει να ανακάμψει η Ελλάδα από της δεινή θέση που ήταν πριν την κρίση.
Η κρίση ξεκίνησε όταν δεν ήταν δυνατόν να βρεθεί παγκοσμίως κάποιος πρόθυμος να δανείσει το κράτος. Ο λόγος που κανείς δεν ήταν πρόθυμος να δανείσει χρήματα στην Ελλάδα, ήταν ότι πίστευαν ότι η χώρα δεν θα ήταν σε θέση να επιστρέψει αυτά τα χρήματα.
Η αιτία που η χώρα δεν θα ήταν σε θέση να ξεπληρώσει αυτά τα χρήματα εστιάστηκε στο κόστος του κράτους σε σχέση με τη συνολική οικονομία.
Με απλά λόγια, όταν η οικονομία το 2009 είχε μέγεθος 235 δισεκ. ευρώ, το κράτος διαχειριζόταν περίπου το 50% αυτών, ή 115 δισεκ. ευρώ ετησίως. Σε αυτό βάζουμε έξοδα, αλλά και εισφορές (που δεν είναι εισφορές αλλά φόρος εργασίας) που το κράτος αναδιανείμει ως συντάξεις, καθώς και τον τζίρο των κρατικών μονοπωλίων, τα έσοδα από τις κρατικές επενδύσεις, και πάσης φύσεως οικονομική δραστηριότητα που περνάει από κρατικά ταμεία και διαχειρίζονται διορισμένοι κομματάνθρωποι, καθώς και τόκους του χρέους μας.
Μετά από 5 χρόνια διαχείρισης της κρίσης, με ακραία μέτρα λιτότητας μέσω υπερφορολόγησης και μετά από μια Εσωτερική Υποτίμηση που κατέστρεψε το 23% από το ΑΕΠ του 2009, το κράτος ως περιγράφεται παραπάνω, πλέον “έχει μειωθεί” περίπου στα 110 δισεκατ. ευρώ ετησίως, ή στο 60% του ΑΕΠ.
Το κράτος αποποιήθηκε λόγω κρίσης περί τα 5 δισεκ. εκ των 115 δις που ξόδευε περίπου το 2009, ή συρρικνώθηκε κατά 4% περίπου!
Αν δούμε όμως την παραγωγική οικονομία με τα ίδια κριτήρια, αυτή μειώθηκε από τα 120 δις που ήταν προ κρίσης, στα 73 δις, ή κατά χονδρικά 40%!
Με λίγα λόγια, το κράτος παρέμεινε σχεδόν ανέπαφο στη λαίλαπα της Εσωτερικής Υποτίμησης, ενώ η παραγωγική οικονομία έχασε σχεδόν το 40% της απορροφώντας δεκαπλάσια μείωση απ’ όση το κράτος! Δεκαπλάσια! Δέκα προς ένα!
Πώς το κατάφερε αυτό το κράτος;
Τόσο ικανοί ήταν οι σχεδιαστές της Εσωτερικής Υποτίμησης, να περάσουν τα 10/11 της κρίσης στον παραγωγικό τομέα, και να προστατεύσουν τόσο επιδέξια τον δημόσιο τομέα;
Μάλλον, ναι!
Το πέτυχαν πολύ απλά: τσάκισαν την κύρια πρωτογενή “βαριά βιομηχανική παραγωγή” της χώρας, την οικοδομή, με τραγική υπερφορολόγηση η οποία έκανε την επένδυση στα προϊόντα αυτής της βαριάς βιομηχανίας μας, τα ακίνητα, ασύμφορη. Και έτσι η κύρια ελληνική βαριά βιομηχανία απεβίωσε. Εκ σχεδιασμού.
Η οικοδομή, με τα 150 επαγγέλματα, με τους μοναδικά παγκοσμίως εξειδικευμένους εργάτες και υπεργολάβους στο ελληνικό γεωγραφικό ανάγλυφο, με ολόκληρους μεταποιητικούς κλάδους όπως η τσιμεντοβιομηχανία και τα ηλεκτρολογικά και υδραυλικά υλικά, τριτογενείς κλάδους όπως οι αρχιτέκτονες, η μελετητές μηχανικοί, οι μεσίτες, οι συμβολαιογράφοι, οι ασανσεριτζήδες, έχασε το 90% της οικονομικής της δραστηριότητας από το 2009 ως σήμερα, μειώνοντας το ΑΕΠ κατά 13 ολόκληρες εκατοστιαίες μονάδες!
Οι δε αξίες των προϊόντων της οικοδομής, των οικοδομημάτων, υποχώρησαν κατά 50% περίπου, από τα 800-1.000 δις ευρώ αξία το 2009, στα 450 δις αξία το 2014. Χάσαμε δηλαδή από την ιδιωτική περιουσία των πολιτών της χώρας, περισότερο από μίαμιση φορά το ποσόν του συνολικού δημοσίου χρέους των 320 δις! Προς τί; Ποιο το ώφελος αυτής της καταστροφής αξιών; Ωφελήθηκε κανείς από αυτήν την καταστροφή;
Ίσα-ίσα καταστράφηκε η μεσαία τάξη!
Η οικοδομή και τα περιφερειακά αυτής επαγγέλματα, απορρόφησαν το 12% από το 23% της συνολικής εσωτερικής υποτίμησης, μέσω εξοντωτικών χαρατσιών και φόρων που ουσιαστικά τιμωρούν την επένδυση σε αυτόν τον τομέα.
Μεγάλο μέρος των εξειδικευμένων εργατοτεχνιτών της πέτρας, του μπετόν, του τούβλου, των εκσκαφών, των μονώσεων, των επιχρισμάτων, των υδραυλικών, των ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων, των δρόμων, των ηλεκτροσυγκολήσεων, των σχεδιαστών και τεχνιτών επίπλων κουζίνας και ειδών υγιεινής (μπάνιου, όχι βιολογικής καλλιέργειας), βιομηχανίες ολόκληρες με αλουμινένια κουφώματα διεθνούς ποιότητας και αξιοπιστίας, και δεκάδων άλλων κλάδων, αντιμετωπίστηκαν αλαζονικά και υπεροπτικά από τους καθεστωτικούς πολιτικούς και τους αδαείς τροϊκανούς, ως να ήσαν Ανειδίκευτοι, και τους είπαν ότι θα πρέπει να αλλάξουνε δουλειά αλλιώς θα μείνουν για πάντα άνεργοι!
Τους είπαν ότι θα πρέπει να γίνουν βιομηχανικοί εργάτες με μισθό 568 ευρώ το μήνα, ή γκαρσόνια με 500! Οποία αλαζονία και ύβρις!
Ε, λοιπόν, δεν είναι ανειδίκευτοι! Είναι εξειδικευμένοι!
Το να καλούμε τους εξειδικευμένους επιχειρηματίες, επιστήμονες, εργοδηγούς, και εργατοτεχνίτες της βαριάς βιομηχανίας της χώρας μας να πετάξουν την τεχνογνωσία τους γιατί την κατέστησε άχρηστη το χαράτσι (ΕΕΤΗΔΕ) του κ. Βενιζέλου, και ακόμα πιο άχρηστη το χαράτσι των κ.κ. Στουρνάρα/Σαμαρά (ΕΝΦΙΑ) είναι ύβρις προς εκατοντάδες χιλιάδες εξειδικευμένους ανθρώπους που αποτελούσαν το εργατικό δυναμικό της ελληνικής βαριάς βιομηχανίας: της Οικοδομής!
Τα χαράτσια, όπως και να ονομάζονται χαϊδευτικά, ΕΕΤΗΔΕ ή ΕΝΦΙΑ ή όπως καθένας μπορεί να σκαρφιστεί, καταστρέψανε την ελληνική οικοδομή!
Αν αυτό έγινε από βλακεία, εγκαίρως ας αρθούν τα βάρη που την αποδεκάτισαν, και ας πάνε στην ευχή του Θεού όσοι έκαναν το λάθος.
Αν όμως αυτό έγινε από πρόθεση, μοιράζοντας δυστυχία και κατάθλιψη στους πάλαι ποτέ εργάτες της εθνικής βαριάς βιομηχανίας, και εκτοξεύοντας την ανεργία σε ύψη πάνω από του Μεγάλου Κραχ της Αμερικής του 1929, τότε πρέπει να αναζητηθούν ευθύνες.
Του Άγη Βερούτη
26-8-2014
http://www.capital.gr/Articles.asp?id=2094017