Max Richter ...


 (...)
 ένας από τους πλέον ατμοσφαιρικούς, σύγχρονους avant garde συνθέτες, με ερεθιστικούς αλλά ουσιαστικούς πειραματισμούς. Εδώ και χρόνια, επιδίδεται σε μια μουσική πλούσια σε συναίσθημα, γυμνή όμως από περιττά βάρη. Το σημαντικότερο είναι ότι με τις μουσικές του ο Ρίχτερ φτιάχνει «κόσμους»: ο ακροατής έχει την αίσθηση ότι η μουσική αφηγείται μια ιστορία, γι’ αυτό και έχει ειπωθεί ότι συνθέτει «φανταστικά soundtracks». Μελωδικός αλλά ποτέ μελιστάλαχτος, ο Ρίχτερ περιγράφει το έργο του ως «σκληροπυρηνικό μοντερνισμό», μνημονεύοντας ως μέγιστη επιρροή τον Ιάνη Ξενάκη. Μεταξύ των άλλων όμως, και τηρουμένων των αναλογιών, η μεγάλη διαφορά ανάμεσά τους είναι ότι ο Ρίχτερ δεν φοβάται τη μελωδία, αλλά την αναδεικνύει μέσα από έναν ιδιαίτερο συνδυασμό κλασικού και ηλεκτρονικού ήχου, με έντονα στοιχεία της ambient σχολής.
(...)

 Ο συνθέτης Μαξ Ρίχτερ γεννήθηκε στη Γερμανία από Γερμανούς γονείς, αλλά μεγάλωσε στο Εδιμβούργο όπου ζει και εργάζεται έως σήμερα. 
Ατμοσφαιρικός, υποβλητικός στις συνθέσεις του, έχει μεγάλο έργο και στην κινηματογραφική μουσική, όπως το «Βαλς με τον Μπασίρ».

«Συνθέτω αφηγήσεις, αλλά με ήχους»

   Τον χειμώνα του 2007 είχα από περιέργεια πάει στο Gagarin 205 Live Music Space για μια συναυλία, από αυτές που ο γνωστός χώρος δεν συνήθιζε αλλά που, εντέλει, δεν ήταν τυχαίο ότι πραγματοποιήθηκε εκεί: ο γερμανικής καταγωγής Βρετανός συνθέτης Μαξ Ρίχτερ θα εμφανιζόταν για μία και μοναδική βραδιά, με πενταμελές σύνολο εγχόρδων, το πιάνο και τα ηλεκτρονικά του πλήκτρα, ερμηνεύοντας μιαν ανθολογία από τα πρώτα τρία άλμπουμ που είχε έως τότε κυκλοφορήσει. Εφυγα από τη Λιοσίων με ένα αίσθημα ανακάλυψης μιας άγνωστης, συναρπαστικής νέας ηπείρου και πολύ σύντομα απέκτησα όλα του τα έργα, παρακολουθώντας ανελλιπώς την πορεία του.

Επτά χρόνια μετά, ο 47χρονος μουσικός επιστρέφει στη χώρα μας και στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, αυτή την Τετάρτη, 17 Σεπτεμβρίου, όπου και θα ερμηνεύσει τη δική του μεταγραφή των κοσμαγάπητων όσο και χιλιοπαιγμένων «Τεσσάρων Εποχών» του Βιβάλντι, που σημείωσε μεγάλη επιτυχία (το άλμπουμ κυκλοφορεί από την Deutsche Grammophon).

Κόσμοι, ατμόσφαιρες

Ποιος ακριβώς όμως είναι ο Μαξ Ρίχτερ; Οπως είχαμε ξαναγράψει και παλαιότερα, είναι ένας από τους πλέον ατμοσφαιρικούς, σύγχρονους avant garde συνθέτες, με ερεθιστικούς αλλά ουσιαστικούς πειραματισμούς. Εδώ και χρόνια, επιδίδεται σε μια μουσική πλούσια σε συναίσθημα, γυμνή όμως από περιττά βάρη. Το σημαντικότερο είναι ότι με τις μουσικές του ο Ρίχτερ φτιάχνει «κόσμους»: ο ακροατής έχει την αίσθηση ότι η μουσική αφηγείται μια ιστορία, γι’ αυτό και έχει ειπωθεί ότι συνθέτει «φανταστικά soundtracks». Μελωδικός αλλά ποτέ μελιστάλαχτος, ο Ρίχτερ περιγράφει το έργο του ως «σκληροπυρηνικό μοντερνισμό», μνημονεύοντας ως μέγιστη επιρροή τον Ιάνη Ξενάκη. Μεταξύ των άλλων όμως, και τηρουμένων των αναλογιών, η μεγάλη διαφορά ανάμεσά τους είναι ότι ο Ρίχτερ δεν φοβάται τη μελωδία, αλλά την αναδεικνύει μέσα από έναν ιδιαίτερο συνδυασμό κλασικού και ηλεκτρονικού ήχου, με έντονα στοιχεία της ambient σχολής.

Γεννημένος το 1966 στη Γερμανία, ο Ρίχτερ σπούδασε πιάνο και σύνθεση στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και στη Βασιλική Ακαδημία Μουσικής του Λονδίνου, ενώ δάσκαλός του για κάποιο διάστημα στη Φλωρεντία υπήρξε ένας πρωτοπόρος συνθέτης του 20ού αιώνα, ο Λουτσιάνο Μπέριο.

Σε γραπτή συνομιλία που είχαμε μαζί του, ο κ. Ρίχτερ μάς εξήγησε ότι «ως μουσικοί ζούμε εν πολλοίς στη χώρα της οποίας τη μουσική κουβαλάμε μέσα μας – και αυτό είναι ένα απολύτως προσωπικό μουσικό τοπίο. Η δική μου εκδοχή αυτού του τοπίου περιλαμβάνει την Αναγέννηση, την ηλεκτρονική μουσική από τις απαρχές της ακόμα, το μετα-ροκ, την ψυχεδέλεια των 60s, όπως και τους Ευρωπαίους μοντερνιστές του δευτέρου μισού του εικοστού αιώνα – Μπουλέζ, Ξενάκη, Μπέριο (από τον οποίο διδάχθηκα σύνθεση στη Φλωρεντία). Ειδικά σε ό,τι αφορά την κλασική μουσική, αγαπώ τον Μπαχ, τον Πέρσελ, τους Ελισαβετιανούς, τον Μοντεβέρντι, τον Σούμπερτ, τον Μάλερ, για να αρκεστώ μόνον σε αυτούς».

Ως προς την ποπ και άλλα σύγχρονα ακούσματα; Ο Ρίχτερ έχει δηλώσει ότι τρέφει ιδιαίτερη αδυναμία στην Τζόνι Μίτσελ, τον Μορικόνε, τον Νίνο Ρότα και τους Pink Floyd, αλλά και τους εκπληκτικούς συμπατριώτες του Kraftwerk. «Οι μεγάλες μου επιρροές έχουν προέλθει από την πιο τρελή πλευρά της ποπ κουλτούρας, από το πανκ και από κάθε είδους πειραματική μουσική. Στην πραγματικότητα, μου αρέσουν τα πάντα. Μου αρέσει η μουσική η οποία συνιστά τη βιογραφία μου και η μουσική που γράφω είναι η μουσική που θα έγραφε κάποιος με τη δική μου βιογραφία – οι καλλιτέχνες είναι κάπως έτσι, νομίζω».

Ο Μαξ Ρίχτερ όμως στέκεται και στη σημαντική επιρροή που έχει πάνω του και ο κινηματογράφος: Αντρέι Ταρκόφσκι, «400 χτυπήματα», «2001», «Νάσβιλ», «Φάνι και Αλέξανδρος». «Είμαι επίσης βιβλιοφάγος», μου έγραψε. «Πέρεκ, Ζέμπαλντ, Μουρακάμι, Ρόμπερτ Μπέρτον, Γεωργία Ελιοτ, Ρώσοι συγγραφείς, πολλή ποίηση επίσης. Για μένα, η μουσική είναι ένας τρόπος να λέω ιστορίες, οπότε με συνδέουν πολλά με τη λογοτεχνία και άλλες μορφές αφήγησης, όπως είναι βεβαίως ο κινηματογράφος. Είμαστε ένα είδος που μας αρέσουν οι ιστορίες». Σημειωτέον, ο Μαξ Ρίχτερ έχει μακρά τριβή με την κινηματογραφική μουσική και ειδικά η δουλειά του στο ισραηλινό κινηματογραφικό κόμικ «Βαλς με τον Μπασίρ» είναι εξαιρετική.

Ηχογραφήσεις της NASA

Κάπου είχα επίσης διαβάσει ότι ένας από τους πλέον αγαπημένους του δίσκους είναι η αυθεντική ηχογράφηση της NASA από τις προσσεληνώσεις του 1969-1972. Κατά την ηλεκτρονική συνομιλία που είχαμε, βρήκα την ευκαιρία να τον ρωτήσω σχετικά με αυτό. Οπως μου έγραψε, «οι αποστολές στη Σελήνη είναι μια από τις πρώτες αναμνήσεις της ζωής μου, οπότε οι ήχοι τους ήταν ένα είδος θεμελίου λίθου για μένα». Διόλου τυχαία, με τέτοιους ήχους ξεκινάει το έξοχο άλμπουμ του «Infra» (2010), ενώ στα επίσης εκπληκτικά «Memoryhouse» (2002), «The Blue Notebooks» (2004) και «Songs from Before» (2006), η μουσική διαπλέκεται με ηχογραφημένες απαγγελίες ποιημάτων, όπως της Μαρίνας Τσβετάγιεβα ή με αποσπάσματα κειμένων του Κάφκα και του Μουρακάμι, με ανάγνωση από την Τίλντα Σουίντον και τον Ρόμπερτ Γουάιατ.

Οι «Τέσσερις Εποχές»

«Για μένα, η σύνθεση είναι ένα πείραμα», τονίζει ο Γερμανός συνθέτης που ζει στο Εδιμβούργο. «Ενα είδος ερευνητικού προγράμματος προκειμένου να δω αν μπορώ να ανασύρω κάποιο νόημα μέσα από το χάος της ζωής, φτιάχνοντας ήχους. Πρόκειται για ένα πρότζεκτ που αποσκοπεί στη μείωση της εντροπίας. Φυσικά, κάτι τέτοιες προσπάθειες πετυχαίνουν εν μέρει, αλλά προκύπτουν πηγαία από μέσα μου, η δουλειά μου βγαίνει μέσα από τις βιωμένες εμπειρίες μου και την ιστορία του κόσμου μας, του σημερινού μα και του περασμένου».

Οσο για τις «Τέσσερις Εποχές» του Βιβάλντι, που ο κ. Ρίχτερ θα ερμηνεύσει στη Θεσσαλονίκη, «ήταν ό,τι πιο δύσκολο έχω κάνει έως τώρα. Πόσος Βιβάλντι και πόσος Μαξ θα μπει σε κάθε κομμάτι. Ενιωθα λες και ήμουν σε ένα είδος αέναης διαπραγμάτευσης με το αυθεντικό έργο. Στο τέλος, απλώς άφησα να με οδηγήσει το ίδιο το υλικό, να με πάει εκεί όπου ένιωθα ότι ήθελα να πάει. Η δική μου προσωπική αίσθηση και ατμόσφαιρα είναι κάτι που δεν μπορώ να ελέγξω – υποθέτω αυτό είναι που λέμε “προσωπικό ύφος” και στην περίπτωσή μου αυτό συμβαίνει χωρίς να το θέλω».

--------------------------------------------------------------
​​Reworks Festival Opening Concert: 
Max Richter:
 Vivaldi Recomposed, The Four Seasons. 
17 Σεπτεμβρίου, Μέγαρο Μουσικής,
 Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Θεσσαλονίκης.

Σύνθεση / πιάνο / πλήκτρα: Max Richter, 
μουσική διεύθυνση: Χάρης Ηλιάδης, 
σολίστ: Γεώργιος Κανδυλίδης (βιολί). 
Θα δοθούν δύο παραστάσεις (20.30 και 22.00).
Τιμές εισιτηρίων: 
20 ευρώ προπώληση / 25 ευρώ στο ταμείο. Περιορισμένος αριθμός εισιτηρίων ανά παράσταση.
Προπώληση εισιτηρίων από τα καταστήματα Vodafone και online από το www.tickethour.com
-----------------------------------------------------------


“Recomposed by Max Richter: Vivaldi, The Four Seasons” 
Ο Max Richter φέρνει τις τέσσερις εποχές στο Reworks Festival 

 Το Reworks στην επίσημη έναρξη του, παρουσιάζει έναν από τους πιο σημαντικούς συνθέτες της τελευταίας δεκαετίας και πρωτεργάτη της neo-classical μουσικής, τον Max Richter.

Ένας από τους πιο σημαντικούς συνθέτες της τελευταίας δεκαετίας μέσω του Reworks συνεργάζεται με την Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Θεσσαλονίκης παρουσιάζοντας το “Recomposed by Max Richter: Vivaldi, The Four Seasons”- την τελευταία του δουλειά που κυκλοφόρησε σε συνεργασία με την Deutsche Grammophon.

Με μια λαμπρή καριέρα 20 περίπου ετών, συνθέσεις για κινηματογραφικές ταινίες όπως τα “Waltz with Bashir” (Χρυσή Σφαίρα στο Φεστιβάλ Καννών), “Το Νησί των καταραμένων”, “Perfect Sense”, “Lore”, “ Prometheus” του Ridley Scott“Οι τελευταίες ημέρες στον Άρη” κ.α, ο Max Richter συνέθεσε μουσική για την Βασιλική Ακαδημία Μπαλέτου της Μ. Βρετανίας, το Αμερικανικό Θέατρο Μπαλέτου και τις Κρατικές Aκαδημίες Μπαλέτου της Νορβηγίας και της Ολλανδίας. Έχει λάβει πολλές βραβεύσεις και υποψηφιότητες, ενώ κορυφαία στιγμή ήταν η βράβευσή του από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Μουσικής.

Το τελευταίο του πρότζεκτ περιλαμβάνει την μουσική για την σειρά “The Leftovers” του ΗΒΟ ενώ συνεργάστηκε μεταξύ άλλων και με τους: Tilda Swinton, Robert Wyatt, Future Sound of London.

Το “Recomposed by Max Richter: Vivaldi, The Four Seasons” θεωρείται ήδη ως ένα από τα αριστουργήματα της μοντέρνας κλασικής μουσικής. Η ανασύνθεση στο φημισμένο έργο του Αντόνιο Βιβάλντι αποτελεί μια προσωπική επανεπεξεργασία που επιτρέπει τον ακροατή να αναγνωρίζει το πρωτότυπο έργο αλλά την ίδια στιγμή να το απολαμβάνει μέσα σε ένα εντελώς νέο και εκπληκτικό φως το οποίο τον μεταφέρει σε μια άγνωστη ηχητική περιοχή.

Στην παρουσίαση του έργου στην Ελλάδα στις 17 Σεπτεμβρίου, ο Richter θα συνοδεύεται από τηνΣυμφωνική Ορχήστρα Δήμου Θεσσαλονίκης φέρνοντας στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης την λεπτή και ατομική προσαρμογή του έργου του Βιβάλντι ζωντανά, έχοντας αναδιαρθρώσει το έργο με την άρση ενός αριθμού νοτών και αναδιοργανώσει συγκεκριμένα χωρία, προσθέτοντας σαγηνευτικές ηλεκτρονικές συνθέσεις. 



 The work of the award-winning British composer Max Richter includes concert music, film scoring, and a series of acclaimed solo albums.

 Working with a variety of collaborators including Tilda Swinton, Robert Wyatt, Future Sound of London, and Roni Size, Max's work explores the meeting points of many contemporary artistic languages, and, as might be expected from a student of Luciano Berio, Max’s work embraces a wide range of influences.

 Recent projects include the ballet INFRA, for Wayne McGregor at The Royal Ballet, with scenography by Julian Opie, the award-winning score to Ari Folman's Waltz with Bashir, and the music installationThe Anthropocene, with Darren Almond at White Cube.

 Max's music has formed the basis of numerous dance works, including pieces by Lucinda Childs, NDT, Ballet du Rhin, American Ballet Theatre, Dresden Semper Oper, The Dutch National Ballet, Norwegian National Ballet, among many others, while film makers using work by Max include Martin Scorsese (Shutter Island).

 Recent commissions include the opera SUM, based on David Eagleman’s acclaimed book, premiered at The Royal Opera House, London and Mercy, commissioned by Hilary Hahn.

 Current projects include Vivaldi Recomposed for Deutsche Grammophon, recorded by British violinist Daniel Hope and the Konzerthaus Orchester, Berlin, as well as a variety of other recording and film projects. Max is currently writing the music for the upcoming HBO drama series “The Leftovers” which is created by “Lost” co-creator Damon Lindelof and acclaimed novelist Tom Perrotta.

diafana7789


































Max Richter - Biography
---------------------------------
Max Richter (born March 22, 1966), a German born, British composer is considered to be one of the most influential composers of the last ten years, spearheading the recent movement in neo-classical composition and the broadening out of the definitions of classical music into the indie world.[1][2] Richter himself is classically trained, having graduated in composition from the Royal Academy of Music and with Luciano Berio in Italy,[3] but influenced equally by Punk and Electronic music,[4] began to incorporate electronics into his compositions from his first releases.
Richter is something of a polymath, known for his prolific output,[5] releasing not only his own solo albums, but producing and collaborating on the records of others, and writing for stage, opera, ballet and screen, as well as collaborating with highly regarded performance, installation and media artists. His music is widely synced in
the movies.

 1.
Early career 
----------------
Richter studied composition and piano at the University of Edinburgh, the Royal Academy of Music, and with Luciano Berio in Florence.[6][not in citation given] After finishing his studies, Richter co-founded the contemporary classical ensemble Piano Circus.[7] He stayed with the group for ten years, commissioning and performing works by Arvo Pärt, Brian Eno, Philip Glass, Julia Wolfe, and Steve Reich. The ensemble was signed to Decca/Argo, producing five albums.
In 1996, Richter collaborated with Future Sound of London on their album Dead Cities, beginning as a pianist, but ultimately working on several tracks, as well as co-writing one track (titled Max). Richter subsequently worked with the band over a period of two years, also contributing to the albums The Isness and The Peppermint Tree and Seeds of Superconsciousness. In 2000, Richter worked with Mercury Prize winner Roni Size on the Reprazent album In the Møde. Richter produced Vashti Bunyan's 2005 album Lookaftering[8] and Kelli Ali's 2008 album Rocking Horse.[9]

 2.
Solo work 
----------------

1.Memoryhouse (2002) 

In 2002, Richter released his solo debut Memoryhouse, an experimental album of "documentary music" recorded with the BBC Philharmonic Orchestra, which explores real and imaginary stories and histories.[10] It combines ambient sounds, voices, and poetry readings and includes the tracks "Sarajevo", "November" and "Last Days". BBC Music described the album as "a masterpiece in neoclassical composition."[11] It went out of print several years later, but was re-released in 2009. Four tracks—"Europe, After the Rain", "The Twins (Prague)", "Fragment", and "Embers"—were used in the six-part 2005 BBC documentary Auschwitz: The Nazis and the Final Solution produced by Laurence Rees.[12] Memoryhouse was first played live by Richter at the Barbican Centre on January 24, 2014 to coincide with a vinyl re-release of the album. Pitchfork gave the re-release an 8.7 rating, commenting on its extensive influence "In 2002, Richter’s ability to weave subtle electronics against the grand BBC Philharmonic Orchestra helped suggest new possibilities and locate fresh audiences that composers such as Nico Muhly and Michał Jacaszek have since pursued. As you listen to new work by Julianna Barwick or Jóhann Jóhannson, thank Richter; just as Sigur Rós did with its widescreen rock, Richter showed that crossover wasn’t necessarily an artistic curse".[13]

2.The Blue Notebooks (2004) 

On his second album The Blue Notebooks, released in 2004, actress Tilda Swinton reads from Kafka’s Blue Octavo and other shadow journals.[14] Pitchfork described the album as "Not only the finest record of the last six months, but one of the most affecting and universal contemporary classical records in recent memory.”[15]

3.Songs from Before (2006) 

In 2006, he released his third solo album, Songs from Before, which features Robert Wyatt reading texts by Haruki Murakami.[16]

4.24 Postcards in Full Colour (2008) 

Richter released his fourth solo album 24 Postcards in Full Colour, a collection of 24 classically-composed miniatures for ringtones, in 2008.[17] The pieces are a series of variations on the basic material, scored for strings, piano, and electronics.

5.Infra (2010) 

Richter's 2010 album, Infra, is an extension of his 25-minute score for a ballet choreographed by Wayne McGregor and staged at the Royal Opera House.[18] Infra is composed of music written for piano, electronics and string quintet, the full performance score, as well as material that subsequently developed from the construction of the album.[19] Pitchfork described the album as "achingly gorgeous"[20] and The Independent newspaper characterised Infra as "a journey in 13 episodes, emerging from a blur of static and finding its way in a repeated phrase that grows in loveliness."[21]

6.Recomposed by Max Richter: Vivaldi, The Four Seasons (2012) 

Richter’s recomposed version of Vivaldi’s The Four Seasons was premiered in the UK at the Barbican Centre on 31 October 2012, performed by the Britten Sinfonia, conducted by André de Ridder and with violinist Daniel Hope.[22] Although Richter said that he had discarded 75% of Vivaldi’s original material,[23] the parts he does use are phased and looped, emphasising his grounding in postmodern and minimalist music.[24] The album topped the iTunes classical chart in the UK, Germany and the US.[25] The US launch concert in New York at Le Poisson Rouge was recorded by NPR and streamed.

7.Film and television work 

Richter has composed numerous film soundtracks. He executed the score to Ari Folman’s Golden Globe-winning film Waltz with Bashir in 2007,[26] supplanting the standard orchestral soundtrack with synth-based sounds. Max Richter also composed music for the independent feature film Henry May Long, starring Randy Sharp and Brian Barnhart, back in 2008. Richter wrote the music for Feo Aladag's film Die Fremde (with additional music by Stéphane Moucha).[27]
In 2010 Dinah Washington's This Bitter Earth was remixed with Richter's On the Nature of Daylight for the Martin Scorsese film Shutter Island.[28] In July 2010, On The Nature Of Daylight and Vladimir's Blues featured throughout the BBC Two two-part drama Dive, which was co-written by BAFTA-winning Dominic Savage and Simon Stevens. On The Nature Of Daylight was also featured in an episode of HBO's television series Luck.[29] Richter also wrote the soundtrack to Peter Richardson’s documentary, How to Die in Oregon,[30] and the score to Les Impardonnables (2011) directed by André Téchiné.[31]
An excerpt of the song Sarajevo from his 2002 album Memoryhouse was used in the international trailer for the Ridley Scott film Prometheus. The same track was also later used in the teaser trailer for the 2014 film Need for Speed. The track, November, from the same album, was featured in the international trailer for Terrence Malick's 2012 film, To the Wonder, and in the trailer for Clint Eastwood's 2011 film, J. Edgar. Films featuring Max's music released in 2011 include French drama Elle s’appelait Sarah by Gilles Paquet-Brenner, and David MacKenzie's romantic thriller Perfect Sense. In 2012 he composed the scores for Cate Shortland's 2012 Australian-German war thriller Lore and Disconnect, directed by Henry Alex Rubin. Richter latest project is the score to Ari Folman’s new film The Congress, which was released in 2013.
Richter is also the composer of the original soundtrack for the HBO series ''The Leftovers created by Damon Lindelof and Tom Perrotta, which was premiered in June 2014. Some of the compositions are included in the album The Blue Notebooks.[32]

9.Ballet, Opera and Stage Works 

Richter wrote the score to Infra as part of a Royal Ballet-commissioned collaboration with dancer Wayne McGregor and artist Julian Opie. The production was staged at the Royal Opera House in London in 2008. In 2011, Richter composed a chamber opera based on neuroscientist David Eagleman's book Sum: Forty Tales from the Afterlives. The opera was choreographed by Wayne McGregor and premiered at the Royal Opera House Linbury Studio Theatre in 2012. The piece received positive reviews, with London's Evening Standard saying "[it] fits together rather beautifully".[33] Their collaboration continued in April 2014 with Wayne McGregor's 'Kairos'; a ballet set to Richter's recomposition of the Four Seasons and part of a collaborative program involving three different choreographers titled 'Notations' with Ballett Zürich.[34] In April 2014 it was also announced that Richter and McGregor will collaborate again together on a new full-length ballet for summer 2015, as part of the 2014-15 Royal Opera House season.[35] In 2012/13, Richter contributed music to The National Theatre of Scotland's production of Macbeth, starring Alan Cumming. The play opened at New York's Lincoln Centre and subsequently moved to Broadway.[36] The company had previously used Richter's 'Last Days' in their acclaimed production of Black Watch.

10.Other Collaborations 

In 2010, Richter's soundscape The Anthropocine formed part of Darren Almond’s film installation at the White Cube gallery in London. The composer has also collaborated with digital art collective Random International on two projects, contributing scores to the installations Future Self (2012),[37] staged at the MADE space in Berlin, and Rain Room (2012/13) at London's Barbican Centre[38] and MOMA, New York.[39]

11.Solo discography 

Memoryhouse (BBC, 2002)
The Blue Notebooks (Fat Cat Records, 2004)
Songs from Before (Fat Cat Records, 2006)
24 Postcards in Full Colour (Fat Cat Records, 2008)
Infra (Fat Cat Records, 2010)
Recomposed by Max Richter: Vivaldi - The Four Seasons. Deutsche Grammophon, 2014

 4.
Film scores:
-------------------
Gender Trouble 2003 Roz Mortimer
Geheime Geschichten 2003 Christine Wiegand
Soundproof 2006 Edmund Coulthard
Work 2006 Jim Hosking
Butterfly 2007 Tracey Gardiner
Nadzieja 2007 Stanislaw Mucha
Frankie Howerd: Rather You Than Me 2008 John Alexander
Henry May Long 2008 Randy Sharp
Waltz with Bashir
(Vals Im Bashir) 2008 Ari Folman Won "Best Composer" at the 21st Annual European Awards
Lost and Found 2008 Philip Hunt
Penelope
(Penelopa) 2009 Ben Ferris
La vie sauvage des animaux domestiques
(Die wilde Farm) 2009 Dominique Garing & Frédéric Goupil
The First Line
(La prima linea) 2009 Renato De Maria
My Words, My Lies - My Love
(Lila, Lila) 2009 Alain Gsponer
When We Leave
(Die Fremde) 2010 Feo Aladağ With Stéphane Moucha
My Trip to Al-Qaeda 2010 Alex Gibney
Womb 2010 Benedek Fliegauf
Sarah's Key
(Elle s'appelait Sarah) 2010 Gilles Paquet-Brenner
The Gift 2010 Andrew Griffin With Hildur Guðnadóttir
How to Die in Oregon 2010 Peter D. Richardson
Perfect Sense 2011 David Mackenzie
Impardonnables 2011 André Téchiné
Nach der Stille 2011 Stephanie Bürger, Jule Ott
& Manal Abdallah With Sven Kaiser
Edwin Boyd: Citizen Gangster 2011 Nathan Morlando
Spanien 2012 Anja Salomonowitz
Lore 2012 Cate Shortland
Jiro Dreams of Sushi 2011 David Gelb With Jiro Ono
The Patience Stone/Syngue Sabour 2011 Atiq Rahimi
Miserere 2012 Sylvain White
Disconnect 2012 Henry-Alex Rubin
La Religieuse 2013 Guilliame Nicloux
Wadjda 2013 Haifaa Al-Mansour
The Congress 2013 Ari Folman
The Lunchbox 2013 Ritesh Batra
The Last Days on Mars 2013 Ruairí Robinson
As Above, So Below 2014 John Erick Dowdle
Testament of Youth 2015 James Kent

 5.
Awards and nominations 
----------------------------------
2008: European Film Award – Best Composer, Waltz with Bashir
2008: Cinema Eye Honors – Outstanding Achievement in Music Composition, Waltz with Bashir
2008: Annie Award – Music in an Animated Feature Production, Waltz with Bashir (Nomination)
2008: International Film Music Critics Association Awards – Breakout Composer of the Year, Waltz with Bashir (Nomination)
2010: Preis der deutschen Filmkritik – Beste Musik, Die Fremde
2012: Stockholm International Film Festival - Best Music Score, Lore
2012: Bayerischer Filmpreis - Filmmusik, Lore
2013: ECHO Klassik -'Klassik ohne Grenzen', Recomposed by Max Richter: Vivaldi's Four Seasons





ΣΧΕΤΙΚΕΣ    ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

Max Richter - Official website: