Θρησκευτικός φανατισμός και πολιτιστική κληρονομιά ...
Λίγα χιλιόμετρα από τις ζώνες που ελέγχουν οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους, κάποιοι «τρελοί» ακόμη προσπαθούν να ερευνήσουν και να περισώσουν κομμάτια από τον πολιτισμικό θησαυρό που αποτελούσε η περιοχή, απ' όπου θεωρούμε ότι έγινε το ξεκίνημα του ανθρώπινου πολιτισμού.
Η νότια πλευρά του ιρακινού Κουρδιστάν αντιστοιχεί σε τμήμα της αυτοκρατορίας των Ασσυρίων και, ούτε λίγο-ούτε πολύ, πεντακόσιοι αρχαιολογικοί χώροι περιμένουν είτε να τους μελετήσουν οι αρχαιολόγοι είτε να τους καταστρέψουν οι φανατικοί. Στην περιοχή περί τα γνωστά από την εκστρατεία του Αλέξανδρου Γαυγάμηλα υπάρχουν νεκροπόλεις που αρχίζουν από το 2300 π.Χ., ενώ σε μία από αυτές υπάρχουν πυρές, καύση των νεκρών, έθιμο άγνωστο στους Ασσύριους. Από τη χρονολόγηση όμως συμπεραίνεται ότι πρέπει να πρόκειται για τον απίστευτο για την εποχή αριθμό των περίπου 1,3 εκατομμυρίου αιχμαλώτων πολέμου από τις πολλές εκστρατείες των αυτοκρατόρων Σάργωνα και Σεναχερίμπ, των οποίων αιχμαλώτων η μαζική θανάτωση αποτελεί ένα από τα πιο παλιά γνωστά εγκλήματα πολέμου.
Ο προφανής κίνδυνος από το ISIS θεωρείται ότι είναι η καταστροφή των μνημείων για λόγους ισλαμικού φανατισμού, όπως είχε γίνει με τις αρχαιότητες του Αφγανιστάν, τις οποίες ανατίναζαν οι Ταλιμπάν. Δεν είναι όμως μόνο αυτός. Οι εικόνες από δορυφόρο δείχνουν τις περιοχές αρχαιολογικού ενδιαφέροντος σε Ιράκ και Συρία με μια εμφάνιση σαν γραβιέρα και οι λόγοι κάθε άλλο παρά ιδεολογικοί είναι, αφού, μαζί με τους σουμερο-ασσυρο-βαβυλωνιακούς, τους ελληνιστικούς, τους ρωμαϊκούς και τους βυζαντινούς, σκάβονται εντελώς ασύδοτα και οι μουσουλμανικοί χώροι. Η βασική αιτία της καταστροφής μοιάζει να είναι πολύ πιο πεζή, να είναι το πλιάτσικο, ιδιαίτερα στους χώρους του Εύρωπου, της Ράκα και της Απάμειας του Ορόντη. Το πρώτο μεγάλο πλιάτσικο άλλωστε στο Ιράκ άρχισε μαζί με την εισβολή από τον Μπους και τα πεκινουά του, Μπλερ, Μπερλουσκόνι, Αθνάρ, Μπαρόζο κ.λπ. Για παράδειγμα, υπεύθυνοι τότε για τη φύλαξη του μουσείου της Βαγδάτης ήταν οι Αγγλοι και τώρα που αυτοί ξύπνησαν, είναι από τα πολλά που καταλογίζουν στον Μπλερ, ότι μέσα σε λίγες μέρες από το μουσείο έμειναν μόνο οι τοίχοι.
Οι επιλογές αυτή την εποχή για τις αραβικές χώρες είναι Σκύλλα ή Χάρυβδη, ισλαμικός φονταμενταλισμός ή στρατιωτική δικτατορία. Πιο αντιπροσωπευτικό πειραματόζωο η Αίγυπτος, της οποίας όμως τα μνημεία είναι η κινητήρια δύναμη της (όποιας τέλος πάντων) οικονομίας της. Βέβαια, στην τριακονταετία Μουμπάρακ, όταν άνθησε ο μπουλουκηδόν τουρισμός, η μέριμνα ήταν για το φανταχτερό, το θεαματικό, τα μνημεία-υπερπαραγωγές, από τα οποία η χώρα ήταν γεμάτη. Στη διετία της ντεμέκ «Αραβικής Ανοιξης» υπό τους Αδελφούς Μουσουλμάνους του Μόρσι, ο τουρισμός, όπως και η αρχαιολογία και τα αρχαία γενικότερα, θεωρούνταν περίπου αμαρτήματα. Σήμερα, βοηθούσης και της γενικής διάλυσης, συνεπώς της δυνατότητας αυτοσχεδιασμών, έχει αλλάξει η νοοτροπία, σε βαθμό ώστε τα ανθρώπινα ευρήματα, σκελετοί, τροφές κ.λπ., να μην πετάγονται στα σκουπίδια, όπως γινόταν επί Μουμπάρακ, αλλά να ερευνώνται και να δίνουν πολύτιμα συμπεράσματα, ασχέτως αν αυτά δεν συμβάλλουν στον τουρισμό.
Από τον ΝΙΚΟ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=454296
