Η λογική μιας αδιαλλαξίας

Σκίτσο:Βαγγέλης Παπαβασιλείου

Στην ετήσια σύνοδο του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον υπήρξε για πολλοστή φορά καταγραφή των μετωπικά συγκρουόμενων θέσεων της Γερμανίας και όλων των υπόλοιπων ισχυρών οικονομιών του πλανήτη αλλά και των αρμόδιων θεσμικών οργάνων. Η Γερμανία ψέγεται φραστικά και ρητορικά για την εμμονή στη λιτότητα, που θεωρείται παράγων αβεβαιότητας για την Ευρωζώνη και την Παγκόσμια Οικονομία.

Η Γερμανία δεν δέχεται διάλογο για χαλάρωση της δημοσιονομικής πειθαρχίας που έχει επιβάλει στην Ευρωζώνη, παρά το γεγονός ότι αποδεικνύεται ανεφάρμοστη όχι μόνο στην περιφέρεια αλλά στη Γαλλία και την Ιταλία. Η εύκολη λύση είναι να χαρακτηρίσουμε τα παραπάνω ιδεοληψία συν αυτοκαταστροφική τάση με δεδομένη την αργή αλλά σταθερή είσοδο της ατμομηχανής της ευρωπαϊκής οικονομίας σε ύφεση.

Γιατί όμως η Γερμανία φοβάται τη χαλάρωση της λιτότητας; Αν αφήσουμε κατά μέρος το σύνδρομο της Βαϊμάρης -ιστορικό ψεύδος, καθώς τον Χίτλερ δεν τον έφερε ο πληθωρισμός, αλλά ο αποπληθωρισμός που εφάρμοσε ο καγκελάριος Μπρίνιγκ μετά το 1931- η μόνη δυνατή ερμηνεία είναι η με υψηλό κόστος άρνηση μη αντιστρέψιμης δέσμευσης του Βερολίνου στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Ο Σόιμπλε αλλά και ο Βάιντεμαν γνωρίζουν πολύ καλά ότι η χαλάρωση της λιτότητας συν το τύπωμα χρήματος από την ΕΚΤ είναι η αρχή της διολίσθησης προς την αμοιβαιοποίηση του χρέους στην Ευρωζώνη, τον κοινό δανεισμό και τη μεταφορά πόρων από τον Βορρά στον Νότο.

Στο Βερολίνο δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να εγκλωβιστούν σε ένα παρόμοιο σκηνικό όποιο και αν είναι το κόστος όχι μόνο για τους εταίρους στην Ευρωζώνη αλλά για την ίδια τη χώρα! Αν επιχειρήσουμε να δούμε την κρίση στην Ευρωζώνη από γερμανική σκοπιά, πρώτον διαπιστώνουμε ότι με τη χαλάρωση της λιτότητας το Βερολίνο χάνει το βασικό εργαλείο άσκησης ηγεμονίας επί των εταίρων του και δεύτερον καλείται όχι απλά να θυσιάσει προσωρινά τη λιτότητα αλλά να δεχτεί ως μόνιμη συνταγή δημοσιονομικής διαχείρισης τη χαλαρότητα του Νότου.

Οταν δεν θέλεις να δεσμευτείς με μη αντιστρέψιμο τρόπο στην Ευρωζώνη, σημαίνει ότι τουλάχιστον προβληματίζεσαι για εναλλακτική λύση, για σχέδιο Β. Μπορεί να υπάρξει σήμερα σχέδιο Β ή έστω να ανοίξει δημόσια συζήτηση γι' αυτή την προοπτική για τη Γερμανία -ευρώ του Βορρά- χωρίς να υπάρξει ανεξέλεγκτη ευρωπαϊκή και παγκόσμια αποσταθεροποίηση σε μια παγκόσμια οικονομία με εύθραυστες και οριακές ισορροπίες;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ

13-10-2014

http://www.ethnos.gr/

article.asp?catid=31706&subid=2&pubid=64077911