H κάθαρση που δεν έρχεται

Το δύσκολο αλλά το ζητούμενο είναι ένα: 
Να σταλούν στα έδρανα των δικαστηρίων διαφθαρμένοι αιρετοί άρχοντες της χώρας με πολύ χοντρά ντοσιέ. Αυτά τα ντοσιέ ερμηνεύουν και μέρος του δυσβάστακτου δημόσιου χρέους της χώρας.





Η Κριστίν Λαγκάρντ, η ισχυρή κυρία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ)  διώκεται δικαστικά στη Γαλλία. Ο προκάτοχός της ο κος Στρος Κάν δικάστηκε και τιμωρήθηκε, εξαιτίας παρενόχλησης σε βάρος μιας υπαλλήλου ξενοδοχείου. Πρώην ηγέτης του ΝΑΤΟ και πρώην αντιπρόεδρος της βελγικής κυβέρνησης ο Κλάες παραπέμφθηκε σε δίκη, χωρίς κωλυσιεργίες, για σκάνδαλο με θέμα την αγορά ελικοπτέρων Agusta. Ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Ζ. Σιράκ, παραπέμφθηκε σε δίκη το 2011 για υπόθεση εικονικών θέσεων εργασίας(!!!), που αφορούσε στην περίοδο που ήταν δήμαρχος Παρισιού (1977 ως 1995). Όλα αυτά έλαβαν χώρα 15 χρόνια μετά τη λήξη της θητείας του ως Δημάρχου και αφού ολοκληρώθηκε ο χρόνος της δωδεκαετούς παραμονής του στην προεδρία της Δημοκρατίας (1995-2007). Ο Σ. Μπερλουσκόνι, δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας και  πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας, εκτίει την ποινή της κοινωφελούς εργασίας, που του επιβλήθηκε από το δικαστήριο, γιατί είχε δοσοληψίες με την Κόζα Νόστρα, για περίπου δυο δεκαετίες. Επίσης παραπέμφθηκε για κατηγορίες προαγωγής ανηλίκων στην πορνεία. Δεν έχει σημασία ότι αθωώθηκε, αλλά το γεγονός ότι παραπέμφθηκε σε δίκη για μια τέτοια υπόθεση!

Αν διερευνούσαμε όμως την πορεία του χρήματος που υποστηρίζεται ότι δικαιολογεί τον πλουτισμό τους, τότε θα ζούσαμε ίσως μεγάλες εκπλήξεις.Όλο αυτό το σύστημα λειτουργούσε μέχρι πρόσφατα «εύρυθμα», με τη βοήθεια κάποιων ενισχυτικών μηχανισμών, που ευτυχώς καταργήθηκαν. Ενδεικτικά, τέτοιοι μηχανισμοί ήταν οι Ειδικοί Λογαριασμοί των Υπουργείων (οι εκτός κρατικού προϋπολογισμού). Αποτελούσαν ειδικότερα, μια γνήσια έκφραση ενός φαύλου πολιτικού συστήματος, που κατασπαταλούσε τους πόρους του με την υπογραφή  μόνο δύο υπογραφών, του καθ’ ύλην  αρμοδίου Υπουργού και του Υπουργού Οικονομικών.

Ουδείς γνωρίζει πού ακριβώς πήγαιναν τα εκατομμύρια ευρώ (ή δραχμές), των εν λόγω Λογαριασμών, τα οποία χρηματοδοτούσαν ποδοσφαιρικές ομάδες, σωματεία, συντήρηση καμπαναριών κ.ά. Έπρεπε να έρθει η τρόικα για να εκλογικευτεί η διαπλοκή που αφειδώς σκορπούσαν οι συγκεκριμένοι Λογαριασμοί. Ο σαθρός μηχανισμός εποπτείας αυτού του χρήματος, αφήνει εύλογα ανοικτό ένα ερώτημα ή μια υπόθεση: Μήπως κάποιοι Υπουργοί που ενέκριναν τα εν λόγω κονδύλια ήταν και αποδέκτες μέρους αυτών των ποσών; Μια ενδελεχής έρευνα μπορεί να απορρίψει ή να αποδείξει τα ανωτέρω. 

Όλοι οι βουλευτές μας, επιθυμούν διακαώς την κάθαρση ουδείς όμως προτείνει κάποιες λύσεις, που μπορούν να αντιμετωπίσουν το σφικτό πλαίσιο της πολιτικής ασυλίας, το οποίο προσφέρει η δεύτερη παράγραφος του Άρθρου 62 και όλο το Άρθρο 86 του Συντάγματος. Η χώρα διαθέτει όμως αρκετούς ταλαντούχους νομικούς και συνταγματολόγους, ικανούς να οικοδομήσουν ένα τέτοιο καθεστώς, απόλυτα συμβατό με τις θεμελιώδεις αρχές της Δημοκρατίας και του Συντάγματος. Αρκεί να πάρουν τη σχετική εντολή από τη Βουλή. Βέβαια, θα έρθουν κάποιοι άλλοι συνταγματολόγοι και θα ισχυριστούν ότι τέτοιες λύσεις, μπορεί να αποτελούν νομικό πραξικόπημα ή κινούνται εκτός των ορίων της νομιμότητας.

Ερώτηση: Τα όσα (αίσχη κατά πολλούς) λαμβάνουν χώρα από το 2009 και παραβιάζουν κατάφορα Άρθρα του Συντάγματός (Βλ. ΕΝΦΙΑ)  δεν κινούνται εκτός των ορίων της νομιμότητας, αποτελώντας μια μορφή ύβρεως προς τη Δημοκρατία μας; Το δύσκολο αλλά το ζητούμενο είναι ένα: Να σταλούν στα έδρανα των δικαστηρίων διαφθαρμένοι αιρετοί άρχοντες της χώρας με πολύ χοντρά ντοσιέ. Αυτά τα ντοσιέ ερμηνεύουν και μέρος του δυσβάστακτού δημόσιου χρέους της χώρας.

Το δημόσιο χρέος μας δεν συνοδεύεται από άρματα μάχης, πολεμικά αεροπλάνα ή αφελείς σωτήρες συνταγματάρχες. Εισάγει όμως μια άλλη μορφή βίας, με πληθώρα νεκρών έως σήμερα, απειλώντας ακόμη και τη Δημοκρατία μας.

Δ.ΜΑΡΔΑΣ
http://tvxs.gr/news/apopseis/h-katharsi-poy-den-erxetai





Σκίτσα Γ.ΙΩΑΝΝΟΥ



ΣΧΕΤΙΚΑ


το κορύφωμα του παραλογισμού: Oι φυσικοί αυτουργοί και οι ηθικοί συνεργοί τους στο εν ψυχρώ κακούργημα υπερδανεισμού της χώρας (για τη συντήρηση του πελατειακού κράτους και της λωποδυσίας των κομματικών), οι ίδιοι αυτοί να διαχειρίζονται και τη «σωτηρία» μας από τις συνέπειες των κακουργημάτων τους. Nα κυβερνούν οι θύτες με την ψήφο των θυμάτων τους. (...) Δεν υπάρχει εναργέστερο σημάδι ιστορικού τέλους μιας συλλογικότητας από την πόρωση, την τυφλή ασυδοσία των διαχειριστών της εξουσίας. Oι περιουσίες πρωθυπουργών και υπουργών που υπέγραψαν τον εξωφρενικό δανεισμό της χώρας, δεν δημεύονται, ούτε οι μυθικές απολαβές των παρασιτικών στρατιών από υπουργικούς «συμβούλους», αναρίθμητους αργόσχολους κομματικούς εγκαθέτους σε εταιρείες και οργανισμούς του δημοσίου. Aντί να λειτουργήσει «νέμεσις», πουλιέται, όσο-όσο, η υποδομή της χώρας, η κοινωνική περιουσία (...)