Ανέκαμψαν... επιτέλους!
(...)
Μεταρρυθμίσεις που χάσκουν. Αποκρατικοποιήσεις που αν γίνουν, καταλήγουν σε απόλυτα κι ανεξέλεγκτα ιδιωτικά ολιγοπώλια. Κατ’ όνομα ανοικτές αγορές που παραμένουν στα χέρια «ειδικών συμφερόντων» και συνδικαλιστών. Ένα ολιγαρχικό οικονομικό σύστημα αποκύημα της ιεραρχημένης διάταξης επιχειρηματικών συμφερόντων και ένα ολιγοπωλιακό τραπεζικό σύστημα, τροχονόμος της οικονομικής δραστηριότητας. Πολιτικό σύστημα πελατειακό, μετριοκρατούμενο, αναποτελεσματικό έως επικίνδυνο. Κράτος διαλυμένο και ταξικό. Μια οικονομία φθηνού εργατικού δυναμικού. Μια κοινωνία πολωμένη σε μια ασταθή δημοκρατία.
(...)
Όμως η αλλαγή που θα κάνει την ανάκαμψη υπόθεση όλων απαιτεί βούληση, σχέδιο και προσπάθεια.
Και δυστυχώς, τίποτα από όλα αυτά δεν υπάρχει, όσο και εάν χρειάζεται...
(...)
Επιτέλους στον 7ο χρόνο της κρίσης ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για τα πρώτα στοιχεία ανάκαμψης της οικονομίας. Εμφανίστηκαν δύο συνεχόμενα τρίμηνα με αύξηση στο ποσοστό μεταβολής του ΑΕΠ. Ένα αναμφισβήτητα θετικό δεδομένο που είθε να εδραιωθεί.
Ωστόσο θα πρέπει να επισημανθεί ότι η ύφεση ποτέ δεν καταγράφηκε ως μόνιμο καθεστώς για μια εθνική οικονομία. Είναι ένα παροδικό φαινόμενο που η αντιμετώπιση του κρίνεται από τη διάρκεια και το βάθος της κρίσης και κυρίως από την κατάσταση που θα βρεθεί η οικονομία όταν βγει από αυτή.
Ας δούμε λοιπόν αναλυτικότερα την κατάσταση της ελληνικής ύφεσης κα τη διαδρομή της υπέρβαση της.
Η ύφεση στην Ελλάδα διαρκεί πάνω από 6 χρόνια στη διάρκεια των οποίων χάνεται περίπου το 26,2% του ΑΕΠ. Η Πορτογαλία έχει απωλέσει μέχρι στιγμής το 8,8% του ΑΕΠ στη διάρκεια των ετών ύφεσης (2009 και 2011 μέχρι 2013). Η Ιρλανδία έχει απωλέσει το 9,4% στην τριετή διάρκεια της ύφεσης από το 2009 μέχρι το 2011. Τα στοιχεία είναι συντριπτικά εις βάρος της «επιτυχίας» του ελληνικού παραδείγματος. Όμως γίνονται χειρότερα εάν εμβαθύνουμε ελάχιστα.
Η ανεργία από 7,8% το 2008 υπερτριπλασιάστηκε και βρίσκεται το 2013 σταθερά στο 27% όταν στην Ιρλανδία κινήθηκε από 6,4% στο 13,1% και στην Πορτογαλία από 8,5% στο 16,4%. Το σύνολο των μισθολογικών αμοιβών ως ποσοστό του ΑΕΠ περιορίστηκαν στην Ελλάδα από το 36,7% του ΑΕΠ το 2009 στο 31,5% το 2013 παρουσιάζοντας τη μεγαλύτερη πτώση σε σχέση με την Ιρλανδία και την Πορτογαλία.
Οι εξαγωγές της Ελλάδας παραμένουν μικρότερες από τις εισαγωγές (παρά τη σημαντική βελτίωση) ενώ η Ιρλανδία αλλά ακόμα και η Πορτογαλία βρέθηκαν το 2013 ως καθαρά εξαγωγικές χώρες.
Η Ελλάδα παρουσιάζει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά εγκατάλειψης από το επίσημο σύστημα εκπαίδευσης και το μικρότερο ποσοστό προσλήψεων στους πτυχιούχους (40%) σε σχέση με την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, καταγράφοντας τη διαρθρωτική δυναμική της μετανάστευσης.
Την ίδια στιγμή η ίδια η ανάκαμψη αποδίδεται κυρίως στον τουρισμό. Ένα κλάδο εντάσεως εργασίας που βασίσθηκε στη μείωση των μισθών όσο και τις ειδικές φορολογικές ρυθμίσεις –πέρα από τις γνωστές δυσμενείς εξελίξεις σε ανταγωνίστριες χώρες. Επίσης στην ανάκαμψη συνέβαλε και η ανάκαμψη της κατανάλωσης και η σημαντικότατη αύξηση των εισαγωγών με πρώτη του πετρελαίου, λόγω της ιστορικά χαμηλής τιμή του.
Ας σοβαρευτούμε...
Η Ελλάδα στο διάστημα της μεγαλύτερης και βαθύτερης κρίσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση εγκλωβισμένη σε μια λάθος πολιτική -αυτή που έχει φέρει την Ευρώπη στη στασιμότητα και τον αποπληθωρισμό- που εφαρμόστηκε ακόμα και αυτή με λάθος τρόπο, κατέληξε να διευρύνει την αρνητική απόκλιση της σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Ο δείκτης συσχέτισης της παραγωγικής δομής μεταξύ Ελλάδας και της Γερμανίας αποδεικνύει διεύρυνση των διαφορών από το 2008 μέχρι το 2012 της τάξης του 42% στα βιομηχανικά αγαθά και του 15% στα καταναλωτικά2. Επιπλέον οι περιφέρειες της χώρας παρουσιάζουν ακόμα μεγαλύτερη απόκλιση καθώς η κρίση τις χτύπησε με άνισο τρόπο που ουδέποτε αποκαταστάθηκε3. Το κόστος της ενέργειας παραμένει 60% υψηλότερα από το μέσο ευρωπαϊκό και το κόστος χρήματος 3 φορές πιο πάνω από αυτό της Γερμανίας.
Οι αιτίες γνωστές. Μεταρρυθμίσεις που χάσκουν. Αποκρατικοποιήσεις που αν γίνουν, καταλήγουν σε απόλυτα κι ανεξέλεγκτα ιδιωτικά ολιγοπώλια. Κατ’ όνομα ανοικτές αγορές που παραμένουν στα χέρια «ειδικών συμφερόντων» και συνδικαλιστών. Ένα ολιγαρχικό οικονομικό σύστημα αποκύημα της ιεραρχημένης διάταξης επιχειρηματικών συμφερόντων και ένα ολιγοπωλιακό τραπεζικό σύστημα, τροχονόμος της οικονομικής δραστηριότητας. Πολιτικό σύστημα πελατειακό, μετριοκρατούμενο, αναποτελεσματικό έως επικίνδυνο. Κράτος διαλυμένο και ταξικό. Μια οικονομία φθηνού εργατικού δυναμικού. Μια κοινωνία πολωμένη σε μια ασταθή δημοκρατία.
Διανύοντας τον 7ο χρόνο της κρίσης, στα πρώτα βήματα της ανάκαμψης, το νέο παραγωγικό πρότυπο δεν είναι υπό διαμόρφωση. Είναι εδώ, για να ανησυχεί του γηραιότερους και να τρομοκρατεί τους νεώτερους. Ωστόσο, και με αυτό το παραγωγικό πρότυπο η ανάκαμψη έρχεται. Είναι μια αναπόδραστη εξέλιξη για μια οικονομία με ζωντανούς ανθρώπους. Όμως η αλλαγή που θα κάνει την ανάκαμψη υπόθεση όλων απαιτεί βούληση, σχέδιο και προσπάθεια.
Και δυστυχώς, τίποτα από όλα αυτά δεν υπάρχει, όσο και εάν χρειάζεται...
1. Τα στατιστικά στοιχεία προέρχονται από την Eurostat και την ΕΚΤ. Επεξεργασία του γράφοντος.
2. Botta, A. (2014). Structural Asymmetries at the Roots of the Eurozone Crisis. What’s New for Industrial Policy in the EU?. Levy Economics Institute, Working Papers Series.
3. Fingleton, B., Garretsen, H., & Martin, R. (2014). Shocking Aspects of Monetary Union: The Vulnerability
Γιάννης Τσαμουργκέλης
-Διδάσκει Διεθνή Οικονομική στο Παν/μιο του Αιγαίου.
Email:i.tsam@aegean.gr
blog: tsamourgelis.wordpress.com
Πηγή:http://www.capital.gr/News.asp?id=2159953
ΣΧΕΤΙΚΑ
Δείτε τις χρυσές Ελληνικές πρωτιές που έφεραν οι «μεταρρυθμίσεις» που «πρέπει να συνεχίσουμε».
ΣΧΕΤΙΚΑ
Δείτε τις χρυσές Ελληνικές πρωτιές που έφεραν οι «μεταρρυθμίσεις» που «πρέπει να συνεχίσουμε».
Δεν σας κρύβω πως ένιωσα ρίγη συγκίνησης και μου “ρθαν μέχρι και δάκρυα στα μάτια μόλις έμαθα για τη πιο πρόσφατη πρωτιά, που πετύχαμε αυτή τη φορά στην “ανάπτυξη” με 1,7 %, στο τελευταίο τετράμηνο. Δεν είναι μικρό πράγμα. Πρώτοι σε όλη την Ευρώπη.
Ωστόσο δεν θα “πρεπε να μας παραξενεύει και τόσο μιας και δεν είναι η μοναδική πρωτιά που κατέχουμε εδώ και τόσα χρόνια. Με άλλα λόγια είμαστε ασυναγώνιστοι σε όλα μας. Και αυτό το χρωστάμε αποκλειστικά στις κυβερνήσεις μας .
Θα πρότεινα λοιπόν να ξανακάνουμε μια μικρή διαδρομή στους πίνακες που κατά καιρούς έχω παρουσιάσει και να δούμε μαζί που έχω κάνει λάθος, δίνοντας λανθασμένες ερμηνείες, για να ζητήσω τούτη τη φορά μια μεγάλη συγγνώμη και από σας, αλλά κυρίως από τους ταλαντούχους τιμονιέρηδες της οικονομίας και της χώρας μας που με τόση σύνεση, γνώση, υπομονή, κουράγιο, τόλμη, ανιδιοτέλεια και κυρίως πατριωτισμό και εθνική υπερηφάνεια, κατάφεραν να μας βγάλουν από τη τραγική αθλιότητα στην οποία ζούσαμε και να μας χαρίσουν τη δόξα και την αξιοπρέπεια που μας έλλειπε, αλλά εν τούτοις μας άξιζε.
Ας ξαναδούμε λοιπόν άλλη προσεκτικά για άλλη μια φορά τις πρωτιές :
στο δημόσιο έλλειμμα :
στο δημόσιο χρέος :στο δημόσιο χρέος ως προς το ΑΕΠ :
που έχουν σαν αποτέλεσμα την παρ” ολίγον πρωτιά στον αποπληθωρισμό :
επιπλέον αν και μειώθηκε η ωριαία αποζημίωση στο τομέα της παραγωγής, ήδη από το 2012:
και τα μεροκάματα έπεσαν αλματωδώς, πλησιάζοντας τα γερμανικά, με χαμηλότερο όμως κόστος ζωής και μεγαλύτερες κοινωνικές απολαβές :
προκειμένου να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί, ώστε να έρθουν οι επενδύσεις και η ανάπτυξη, που παρ” όλα αυτά σημείωσε “αρνητική” πρόοδο :
με αποτέλεσμα να μειωθεί η απασχόληση τους νέους (αριστερά) και να αυξηθεί επικίνδυνα η ανεργία στις μεγάλες ηλικίες (δεξιά) που τρέφουν περισσότερα στόματα και πληρώνουν μεγαλύτερα ασφάλιστρα :
Είμαστε πρώτοι στην ανεργία των νέων κάτω από 25 ετών :
Πρώτοι και στη μόνιμη ανεργία (μακράς διάρκειας) :
Και για να μη νομίζετε ότι μιλάμε με στοιχεία που δεν έχουν επικαιροποιηθεί πρόσφατα, η ανεργία απ” όπου και όπως κι αν την δείτε, ανεργία παραμένει :
Αλλά και το χρηματιστήριο δεν υστερεί καθόλου σε πρωτιά :
και μαζί με αυτό και οι αξίες των ελληνικών ομολόγων (κάτω δεξιά) :
πρέπει να είμαστε περήφανοι και για τη πρωτιά στο ΑΕΠ ανάμεσα στις χώρες της Ευρωζώνης, που έδειχνε ήδη από το πρώτο τετράμηνο, ότι η “ανάπτυξη” είχε ήδη ξεκινήσει :
και είναι λογικό αφού παρόμοια “ανοδική” πορεία είχε και το δημόσιο χρέος, όχι μόνο σε σύγκριση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης :
αλλά και σε σχέση και με άλλες χώρες. Δηλαδή τη μεγαλύτερη “καθοδική” πορεία, σε παγκόσμια πρώτη :
Δεν θα μπορούσαμε να υστερούμε και στον τομέα της παιδικής φτώχειας :
Όπως και στο τομέα της φτώχειας γενικότερα, με αξιοζήλευτες επιδόσεις :
Μέσα σ” ένα τέτοιο κλίμα διεθνών επιδόσεων, ο κόσμος όλο αυτό τον καιρό δεν έμενε απαθής :
Αναδεικνύοντας τη χώρα μας πρώτη ακόμη και σε επίπεδο ικανοποίησης, έστω και αρνητικής :
Επειδή όλα αυτά δεν γίνονται από μόνα τους ή από θαύμα και επειδή ο λαός ξέρει πάντα να αναγνωρίζει το δίκιο και να επιβραβεύει τους πρωτεργάτες και βασικούς συντελεστές της νίκης, τους τίμησε με την ανάλογη δημοτικότητα, ήδη εδώ και πολύ καιρό, άλλο αν δεν βρήκε ακόμη, προς το παρόν άλλον καλλίτερο τρόπο :
Φαίνεται όμως ότι εκείνοι φρόντισαν από τη πλευρά τους, να τον ανταμείψουν με τον σωστό τρόπο για τις αιματηρές θυσίες που έκανε όλα αυτά τα χρόνια :
Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα να αποδειχθεί με το πιο αδιαμφισβήτητο τρόπο η “ανάπτυξη”.
Είμαστε λοιπόν η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα σε ανάπτυξη και μάλιστα με 1,7 %, σε σχέση πάντα με το προηγούμενο τετράμηνο !!!!!!!!!!!!!!
Επειδή είναι Νοέμβρης, που συνήθως στις περισσότερες περιοχές βγάζουν τις ρακές, φαίνεται λοιπόν ότι με τα ΤΣΙΠ” ΡΑ έρχεται και η ανάπτυξ”.
Εκτός κι αν προτού φύγουν, θέλουν να δείξουν στον ΤΣΙΠΡΑ που “ρχεται ότι δεν αφήνουν πίσω τους καμμένη γη.
Υ.Γ. Όσο για μένα προσωπικά, δεν μου μένει τίποτε άλλο παρά να ζητήσω ταπεινά συγγνώμη.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ