Ersin Mahmut Kalaycıoğlu:«Τι θα κάνει η Τουρκία, θα βομβαρδίσει την πλατφόρμα, θα βυθίσει ελληνικό πλοίο;…»

 Ersin Mahmut Kalaycıoğlu

  

Συνέντευξη του Ερσίν Καλαϊτζίογλου

Στο φόντο ένας, από την αμφίεσή του, εμφανώς προϊστορικός άντρας, μαχαιρώνει μια γυναίκα, ένας άλλος κρατώντας ρόπαλο με καρφιά σέρνει μια γυναίκα στο χώμα, ο μπροστάρης του σμήνους αποδημητικών πουλιών που πετάει πάνω από αυτή τη σκηνή προειδοποιεί: «μη μπερδεύεστε παιδιά, πετούμε πάνω απ’ την Τουρκία και έχουμε 2014». Η γελοιογραφία αυτή του σκιτσογράφου Μουσά Καρτ συνόδευε την Τρίτη (25/11) τον πρωτοσέλιδο τίτλο της ‘Τζουμχουριέτ’, «Ο Ερντογάν ποδοπάτησε ξανά την ισότητα των φύλων»…

Ως γνωστό, ο τούρκος Πρόεδρος εξέθεσε την άποψή του για την ‘ντελικάτη φύση της γυναίκας, που εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι ίση με τον άντρα’ για πολλοστή φορά, προχθές, στην «1η Σύνοδο για τη Γυναίκα και τη Δημοκρατία», που οργάνωσε σε πολυτελές ξενοδοχείο της Πόλης, ο Σύλλογος Γυναίκα και Δημοκρατία, στη διοίκηση του οποίου συμμετέχει η κόρη του, Εσρά.   Στην εν λόγω Σύνοδο, ο Ερντογάν δεν είπε μόνο ότι «η γυναίκα είναι γυναίκα και ο άντρας είναι άντρας. Είναι δυνατόν αυτοί οι δύο να είναι ίσοι; Αυτοί είναι συμπληρωματικοί ο ένας του άλλου. Το σωστό είναι η ισότητα γυναίκας προς γυναίκα. Το σωστό είναι η ισότητα άντρα προς άντρα» και άλλα παρόμοια. Μάλιστα, συνεπαρμένος από την ενθουσιώδη υποδοχή των λεγομένων του από το ακροατήριο, ξέφυγε –λένε– αρκετά από το γραπτό κείμενό του. Μίλησε, μεταξύ άλλων και για τη Δικαιοσύνη, πιο σωστά ‘κατήγγειλε στον τουρκικό λαό τους κακούς  νόμους της Τουρκίας’, εστιάζοντας στη ρήση του συντρόφου τού Προφήτη Μωάμεθ, χαλίφη Ομάρ, «Όσο κακοί κι αν είναι οι νόμοι, αν είναι στα χέρια ενός δίκαιου σουλτάνου, έχουμε θετικές συνέπειες. Όσο καλοί κι αν είναι οι νόμοι, αν είναι στα χέρια ενός τυραννικού σουλτάνου, η απόρροια είναι τυραννία» και εξήγησε:  «Η δικαιοσύνη είναι ένα ολωσδιόλου άλλο πράγμα. Το δίκαιο και οι νόμοι είναι άλλο. Η ισότητα είναι, επίσης, άλλο. Μερικοί μπερδεύουν το δίκαιο με τους νόμους. Άλλο είναι το δίκαιο, άλλο οι νόμοι. Εγώ, αναζητώ το δίκαιο, το δίκαιο… Ο νόμος δεν έχει σημασία για μένα. Ο νόμος έχει σημασία εφόσον συνάδει με το δίκαιο. Αν ο νόμος δεν συνάδει προς το δίκαιο, δεν έχει καμιά αξία (…)».

Γιατί τα είπε όλα αυτά; Οι τούρκοι αναλυτές συμφωνούν, εν γένει, ότι τα είπε για να υποστηρίξει τα δύο νέα πολυνομοσχέδια, καθώς, προχθές η κυβέρνηση κατέθεσε προς ψήφιση στην Εθνοσυνέλευση δύο νέα νομοσχέδια ‘σκούπα’, ένα για τη δικαιοσύνη και ένα για την εσωτερική ασφάλεια, τα οποία προβλέπουν: την εκ νέου διαμόρφωση τόσο των ανωτάτων δικαστηρίων όσο και των δυνάμεων ασφαλείας. Ή, όπως το ερμηνεύουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης: ‘το ΑΚΡ προχωράει σταθερά προς το στόχο να φτιάξει τη δική του δικαιοσύνη, τη δική του  αστυνομία και τον δικό του στρατό’…  Πρέπει να προστεθεί εδώ και το ότι ο Ερντογάν έδωσε εντολή στο Συμβούλιο Ανώτατης Παιδείας (YÖK), «να αλλάξει τα βιβλία ιστορίας, ώστε να αναφέρεται ότι δεν ήταν ο Χριστόφορος Κολόμβος που ανακάλυψε την Αμερική»…

• Χθες το βράδυ μεταδόθηκε ως έκτακτη είδηση, η απόφαση του 7ου Πταισματοδικείου Άγκυρας (κατόπιν προσφυγής του Προέδρου της Εθνοσυνέλευσης Τζεμίλ Τσιτσέκ) για την επιβολή απαγόρευσης δημοσίευσης ειδήσεων σχετικά με τις ενέργειες της κοινοβουλευτικής Εξεταστικής Επιτροπής για τους 4 υπουργούς που κατηγορούνται για διαφθορά (υπόθεση διαφθοράς 17ης Δεκεμβρίου)…

  • Το Πάρκο Γκεζί δεν υπάρχει στο πολεοδομικό προσχέδιο που δημοσιοποίησε ο Δήμος Κωνσταντινούπολης για την ‘Προστασία της Πλατείας Ταξίμ’, ενώ σύμφωνα με είδηση της προηγούμενης εβδομάδας, το Δημοτικό Συμβούλιο έχει προσθέσει στον προϋπολογισμό του Δήμου για το 2015 ποσό ‘για την αναμόρφωση του Πάρκου Γκεζί’. Ταυτόχρονα, με Κανονισμό που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ‘όλα τα μεγάλα (3η γέφυρα του Βοσπόρου, 3ο αεροδρόμιο Κωνσταντινούπολης κλπ) και μικρότερα έργα εξαιρούνται της Πιστοποίησης  Περιβαλλοντικής Αξιολόγησης’…  (Ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Εργολάβων Κατασκευαστών Τουρκίας, Ταχίρ Τελλίογλου, δήλωσε ότι ο αριθμός των εργολάβων στην Τουρκία ‘κοντεύει να ξεπεράσει τις 300 χιλιάδες’. Ο ίδιος συνέκρινε τον αριθμό αυτό με το σύνολο των εργολαβικών εταιριών στις 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είναι 80 χιλιάδες).

Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη

Θέματα διεθνούς δικαίου που άπτονται της ενεργειακής κρίσης στην Ανατολική Μεσόγειο, του αυξανόμενου αυταρχισμού της τουρκικής κυβέρνησης, των βοηθημάτων στους φτωχούς, της ανεργίας στην Τουρκία και του ‘οθωμανισμού’ του Ερντογάν συζητά μεταξύ άλλων ο Ερσίν Καλαϊτζίογλου στη συνέντευξη που έδωσε στον Τουντζά Ογρετέν στην ‘Ταράφ’ (24/11). Παρατίθεται ολόκληρη παρακάτω.

Ο Καλαϊτζίογλου είναι καθηγητής στη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Σαμπαντζί της Κωνσταντινούπολης, συνιδρυτής του Κέντρου Πολιτικής Ισταμπούλ (İstanbul Politikalar Merkezi – Istanbul Policy Center) του ίδιου πανεπιστημίου και επισκέπτης καθηγητής του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Αϊόβα. Είναι, επίσης, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Οικονομικών και Κοινωνικών Ερευνών Τουρκίας (TESEV), του τουρκικού Συλλόγου Κοινωνικών Επιστημών καθώς και του συλλόγου Middle Eastern Studies Association of North America.  Αξίζει να σημειωθεί ότι το άνω αναφερόμενο Κέντρο Πολιτικής, είναι ο οργανισμός που έχει συνενώσει τις περίπου 185 τουρκικές ΜΚΟ σε ένα δίκτυο, το Δίκτυο Ελέγχων και Ισορροπιών (Denge ve Denetleme Ağı) με τους εκπροσώπους του οποίου συναντήθηκε κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Κωνσταντινούπολη ο αμερικανός αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν.

«ΕΡ : Η συριακή πολιτική της Τουρκίας έγινε αιτία κρίσης. Πώς αξιολογείτε τις σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ;

ΑΠ : Οι αμερικανο-τουρκικές σχέσεις εκτείνονται σε ένα πολύ ευρύ πεδίο. Δεν είναι σωστό να τις αξιολογήσει κανείς μόνο μέσα από την συριακή πολιτική• περιέχονται σε αυτήν θέματα από το ότι η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και από την Ουκρανία ως το μέλλον των χωρών της Βαλτικής κι ακόμη συμπεριλαμβάνει την ενεργειακή κρίση στην ανατολική Μεσόγειο. Ιδιαίτερα η Τουρκία δεν έπαιξε καλά το ρόλο της σε σχέση με τα τεκταινόμενα στη Μεσόγειο. Η γενική εικόνα που απορρέει από το σύνολο των θεμάτων, δείχνει ότι οι σχέσεις μας με τις  ΗΠΑ δεν είναι καλές. Επιρροή σε αυτό έχει τόσο το πρόβλημα αντίληψης [των καταστάσεων] που υπάρχει ανάμεσα στις δύο κυβερνήσεις, όσο και το γεγονός ότι έχουν διαφορετικούς στόχους.

ΕΡ : Θα μπορούσατε να εξηγήσετε κάπως περισσότερο το θέμα των διαφορετικών στόχων;

ΑΠ : Πρώτον, η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση ΑΚΡ από τον Αύγουστο του 2011 και έχει στόχο να ανατρέψει τον Άσαντ. Έναντι αυτού, ονόματα όπως ο Ομπάμα και ο Κέρι δήλωσαν: εμείς, δεν έχουμε σκοπό να ρίξουμε τον Άσαντ. Ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ, Μάρτιν Ντέμπσεϊ, είπε στην πιο πρόσφατη δήλωσή του ότι «το μόνο καθήκον που μου έχει ανατεθεί είναι η εξολόθρευση του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ)».

Δεύτερον, βασικός στόχος των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή είναι να εμποδιστεί το Ιράν από του να αποκτήσει πυρηνικά όπλα… Εξάλλου, υποσχέθηκαν επίσης να προστατεύσουν την εδαφική ακεραιότητα του Ιράκ. Για παράδειγμα, λόγω των πιέσεων που ασκήθηκαν στο εσωτερικό [του Ιράκ], έδιωξαν τον Μαλικί κι έφεραν τον Αμπαντί. Ταυτόχρονα, οι ΗΠΑ πήραν πίσω τις πηγές πετρελαίου και ύδατος που είχε καταλάβει το ΙΚΙΛ, τα οποία έθεσαν ξανά στη διάθεση του Ιράκ. Η πορεία λειτουργεί πλέον εναντίον του ΙΚΙΛ και υπέρ του Ιράκ. Εάν συνεχιστεί έτσι, οι σουνίτες θα ξαναγίνουν ένα κομμάτι της κεντρικής κυβέρνησης του Ιράκ, η ομοσπονδιακή δομή θα αρχίσει να λειτουργεί. Εξάλλου, οι ΗΠΑ έχουν δύο πολύ σημαντικούς συμμάχους: τη Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ. Πρόκειται για μια συμμαχία που είναι οικοδομημένη πάνω στην προϋπόθεση να μην βλαφτούν τα συμφέροντα και να μην τεθεί υπό απειλή η ύπαρξη αυτών των δύο συμμάχων.

ΕΡ : Στο σημείο αυτό, ποιες είναι οι συγκεκριμένες προσδοκίες των ΗΠΑ από την Τουρκία;

ΑΠ : Η Τουρκία είναι ο σύμμαχος στον οποίον έχουν επενδύσει περισσότερο από κάθε άλλον οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Ο τουρκικός στρατός εδώ και χρόνια εργάζεται στο Πεντάγωνο μαζί με τους αμερικανούς ομολόγους του. Για το λόγο αυτό, ζητούν οι ΗΠΑ από την Τουρκία να είναι βοηθητική στους στόχους τους. Εμείς όμως, είμαστε σε στενή σχέση, θα έλεγα σε συμμαχία, με τους Αδελφούς Μοσουλμάνους που οι σαουδάραβες τους μισούν. Αυτό βάζει τους σαουδάραβες σε θέση εχθρών και ανταγωνιστών μας. Από την άλλη, την Αίγυπτο, χώρα που συμπαθούν πολύ οι  σαουδάραβες, εμείς την έχουμε ανακηρύξει εχθρό.

ΕΡ : Λέτε δηλαδή ότι ‘το ζήτημα δεν είναι μόνο η Δύση’…

ΑΠ : Η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος καταβάλουν κάθε προσπάθεια για να πάνε στράφι όλες οι πρωτοβουλίες της Τουρκίας. Αυτό το είδαμε στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. 158 χώρες μας έδωσαν την εντύπωση ότι θα μας ψηφίσουν, αλλά ο αριθμός αυτών που μας ψήφισαν έπεσε ξαφνικά σε 73. Η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια μας. Επιπλέον το έκαναν αυτό χρησιμοποιώντας ‘ήπια δύναμη’. Από τη στιγμή που αποξενώσαμε και πήραμε απέναντι μας αυτές τις δύο χώρες, αρχίσαμε να έχουμε προβλήματα με όλη την  αραβική γεωγραφία. Η Αίγυπτος άρχισε να προστατεύει τα εθνικά της συμφέροντα έναντι της Τουρκίας. Το πιο συγκεκριμένο παράδειγμα αυτού το είδαμε στην Ανατολική Μεσόγειο.

ΕΡ : Την προσοχή στο ενεργειακό πρόβλημα στη Μεσόγειο είχε επιστήσει και ο Τζο Μπάιντεν…

ΑΠ : Δικαίωμα στα εκεί πετρελαϊκά κοιτάσματα έχουν και η Αίγυπτος και το Ισραήλ. Η κατάσταση αυτή έχει ωθήσει το Ισραήλ σε μια συμμαχία τόσο με την Αίγυπτο όσο και με τη Σαουδική Αραβία εναντίον της Τουρκίας. Αργότερα μπήκαν στη συμμαχία η Νότια Κύπρος και η Ελλάδα, μέλη της ΕΕ. Ως εκ τούτου απέναντί μας στέκει και η ΕΕ που συμμετέχει στο ζήτημα. Στην περιοχή τις ουσιαστικές έρευνες και την παραγωγή την κάνουν αμερικανικές εταιρίες, για αυτό και ο Μπάιντεν στη δήλωσή του είπε «Στο θέμα της Κύπρου, είμαστε απέναντί σας». Στην εικόνα που έχουμε μπροστά μας, η Τουρκία έχει βάλει απέναντί της στην περιοχή τη Σαουδική Αραβία, το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τη Νότια Κύπρο, την Ελλάδα, την ΕΕ και τις ΗΠΑ.

ΕΡ : Γιατί;

ΑΠ : Η Τουρκία είναι η μόνη χώρα που δεν έχει υπογράψει τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας. Μιλάμε εκτός του δικαίου γιατί δεν είμαστε μέρος του. Λέμε: «Έχουμε δικαίωμα και οικονομική ζώνη. Παραδεχτείτε το». Ωστόσο η Σύμβαση υποχρεώνει τις χώρες που δεν συμβιβάζονται να παίρνουν την διπλωματική οδό. Αλλά, εμείς στέλνουμε δύο φρεγάτες και μια κορβέτα… Αυτό δεν είναι διπλωματία. Τι θα κάνετε; Θα βομβαρδίσετε την πλατφόρμα; Θα βυθίσετε ελληνικό πλοίο; Εντέλει, τα πολεμικά πλοία που έχετε στείλει είναι μέσα που δεν μπορείτε με  κανένα τρόπο να χρησιμοποιήσετε. Η Κύπρος και η Ελλάδα προσεγγίζουν το θέμα στο πλαίσιο του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ενώ, εμείς το προσεγγίζουμε ως εν δυνάμει πόλεμο. Σαν νταήδες• είμαστε σαν υποκατάστημα του Πούτιν στην περιοχή…

ΕΡ : Κατόπιν αυτού, προς τα πού παρασύρεται η Τουρκία;

ΑΠ : Ο Νταβούτογλου είδε τι συνέβη στον Πούτιν στη συνάντηση των G-20. Επιπλέον έριξαν την τιμή του πετρελαίου και, όπως έκαναν και στους σοβιετικούς, έτσι ετοιμάζουν έναν αργό θάνατο στον Πούτιν. Αν του Πρωθυπουργού μας του άρεσε η συμπεριφορά που επιφύλαξαν στον Πούτιν, αν θεωρεί ότι αυτή μας αξίζει κι εμάς, δεν υπάρχει πρόβλημα. Διότι σ’ εμάς μπορούν να κάνουν το πολλαπλάσιο αυτού που έκαναν στη Ρωσία, δεν είμαστε δα και τόσο ισχυροί όσο η Ρωσία.

ΕΡ : Λέτε ότι τα λάθη του στην εξωτερική πολιτική θα φέρουν το τέλος του ΑΚΡ;

ΑΠ : Δεν το ξέρω αυτό, αλλά είναι αναμφίβολο ότι η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με σοβαρά προβλήματα. Το συγκεκριμένο πρόβλημα, εξάλλου, δεν είναι ένα πρόβλημα κληρονομημένο από το παρελθόν. Η ευθύνη του βαρύνει εξ ολοκλήρου το ΑΚΡ… Σκεφτείτε, το ετήσιο εθνικό εισόδημα της Σαουδικής Αραβίας, που έχετε κηρύξει εχθρό, είναι τρία τρισεκατομμύρια δολάρια. Ποια μπορεί να είναι η αντίπραξη της Τουρκίας [έναντι αυτού];

ΕΡ : Γιατί τα λάθη στην εξωτερική πολιτική δεν αντανακλούν στο εσωτερικό;

ΑΠ : Έχουμε από την μια πλευρά την Ευρωπαϊκή Ένωση που ζητάει συνεχώς να λυθεί το Κυπριακό και από την άλλη πλευρά μια κυβέρνηση ΑΚΡ που αντί για λύση δημιουργεί διαρκώς προβλήματα. Παρόλα αυτά, τα λάθη που γίνονται στην εξωτερική πολιτική χρησιμοποιούνται θετικά στο εσωτερικό. Στην περίπτωση μιας σοβαρής αντιξοότητας που θα δημιουργηθεί στο εξωτερικό, η κυβέρνηση θα πει πάλι, «οι εβραίοι, οι ελληνοκύπριοι, οι αμερικάνοι και οι ευρωπαίοι μας επιτίθενται επειδή είμαστε μουσουλμάνοι και προσπαθούν να μας εκμηδενίσουν», > κάνοντας σοβινισμό πίσω από ένα κάλυμμα θεοκρατισμού και εθνικισμού.

ΕΡ : Ο ψηφοφόρος θα το πιστέψει αυτό κατά τη γνώμη σας και θα ψηφίσει ΑΚΡ;

ΑΠ : Υπάρχει ένας σοβαρός αριθμός ακροατών που είναι έτοιμος να πιστέψει τα λεγόμενα του ΑΚΡ. Για το λόγο αυτό, χρησιμοποιώντας και τη δύναμη των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης που έχει στα χέρια του, θα καταφέρει να παραμείνει στην εξουσία.

ΕΡ : Μπορείτε να γίνετε λίγο πιο σαφής στο θέμα αυτό;

ΑΠ : Λες ένα ψέμα δημόσια και το επαναλαμβάνεις συνεχώς. Ύστερα από ένα διάστημα κανείς δεν το εξετάζει πλέον και πιστεύει στο ψέμα σου. Το ΑΚΡ χρησιμοποιεί αυτή τη μέθοδο. Για παράδειγμα, στη Δύση ο λαός θα έλεγε ‘απόδειξέ το’. Αν δεν το αποδείξεις δεν σε πιστεύει. Πόσα από αυτά που έχει πει η κυβέρνηση στην Τουρκία τα έχει αποδείξει; Ούτε η παράλληλη δομή δεν έχει καμιά απόδειξη. Ωστόσο, επειδή το επαναλαμβάνουν συνέχεια, το πιθανότερο είναι ότι αν ρωτήσεις τους ανθρώπους στο δρόμο, ο ένας στους τρεις θα πει ‘ναι, υπάρχει μια παράλληλη δομή’.

ΕΡ : Ούτε η τουρκική οικονομία είναι σε λαμπρή κατάσταση. Πώς παρόλα αυτά καταφέρνει το ΑΚΡ να κρατάει σταθερή την εξουσία του;

ΑΠ : Από όσο μπορούμε να παρατηρήσουμε, οι άνεργοι αντιδρούν με δύο τρόπους: είτε δεν προσέρχονται στις κάλπες να ψηφίσουν ή ψηφίζουν το ΑΚΡ. Δίνεται βοήθεια με διάφορες ονομασίες σε μια ευρεία μάζα ανθρώπων (οικογένειες, άτομα με ειδικές ανάγκες, ηλικιωμένους, φτωχούς κλπ). Κάποια στιγμή ειπώθηκε ότι το σύνολο των βοηθούμενων ανέρχονται σε 24 εκατομμύρια. Οι άνθρωποι αυτοί σκέφτονται ότι δεν θα βρουν δουλειά όσο και αν ψάξουν και ότι πιθανότητα να βρουν δουλειά δεν έχουν ούτε με άλλη κυβέρνηση και ψηφίζουν ΑΚΡ, λέγοντας  ‘δόξα τω Θεώ’. Η κυβέρνηση έχει δημιουργήσει μια τάξη τεμπέληδων που βιοπορίζεται με βοήθειες ή προσόδους και κάθεται σπίτι. Κερδίζει κάποια (ή και περισσότερα) χρήματα χωρίς μόχθο και χωρίς προσπάθεια. Αν στους ανθρώπους αυτούς σταματήσει μια μέρα να δίνεται βοήθεια, ο αριθμός των ανέργων αυτοστιγμεί θα υπερδιπλασιαστεί.

ΕΡ : Ελέγχονται αυτά τα βοηθήματα;

ΑΠ : Επειδή δεν εκδίδονται οι εκθέσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πόσο διαφανής είναι η διαδικασία των βοηθημάτων. Το ΑΚΡ όχι μόνο δεν είναι διαφανές αλλά δεν δίνει και κανένα λογαριασμό. Για αυτούς που ψηφίζουν την κυβέρνηση, το γεγονός ότι δεν είναι διαφανής δεν αποτελεί πρόβλημα. [Όμως] αν δεν μπορείς να ελέγχεις αυτόν που ψηφίζεις, αυτό σημαίνει ότι δεν απολαμβάνεις των αρετών της δημοκρατίας. Και, τότε, δεν μπορούμε να πούμε ότι έχουμε στη χώρα δημοκρατία.

ΕΡ : Αν δεν είναι δημοκρατία αυτό που έχουμε, τι είναι;

ΑΠ : Το ΑΚΡ είναι σήμερα ένα κόμμα που γίνεται όλο και πιο αυταρχικό. Η μεγαλύτερη απόδειξη γι’ αυτό είναι η εκλογή του Νταβούτογλου στην αρχηγία του κόμματος και η σχετική τελετή μετά την ανάρρηση του Ερντογάν στην προεδρία. Κοιτώντας αυτή τη σκηνή βλέπετε κάτι σαν την αλλαγή του Γενικού Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας. Στην εσωτερική του δομή επίσης, το ΑΚΡ δίνει την εντύπωση ενός μη δημοκρατικού κόμματος.

ΕΡ : Έχετε κάποια πρόβλεψη για τις εκλογές που θα γίνουν το 2015;

ΑΠ : Παρόλη την ‘κούραση’ της εξουσίας και την εικόνα της αυξανόμενης διαφθοράς, δεν νομίζω ότι θα έχουμε σοβαρές αλλαγές στα εκλογικά αποτελέσματα. Το ΑΚΡ θα πάρει ένα ποσοστό παρόμοιο με αυτό που είχε πάρει το 2010 [εννοεί πιθανώς τις βουλευτικές εκλογές του 2011, στις οποίες το ΑΚΡ είχε πάρει ποσοστό 46,66%]. Ακόμη και αν ο ψηφοφόρος ξέρει και παραδέχεται τη διαφθορά, δεν το κάνει μεγάλο πρόβλημα για τον εαυτό του.

ΕΡ : Δεν είναι πρόβλημα για τον ψηφοφόρο ούτε ότι επικεφαλής του ΑΚΡ δεν είναι ο Ερντογάν αλλά ο Νταβούτογλου;

ΑΠ : Δεν ξέρουμε ποια στάση θα κρατήσει στις εκλογές ο Πρόεδρος. Πιθανότατα θα φέρεται σαν να είναι αρχηγός του ΑΚΡ.

ΕΡ : Δεν πρέπει ο Πρόεδρος να είναι ουδέτερος; > ΑΠ : Αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά του ορκίστηκε ότι θα τηρήσει ουδετερότητα. Αν κάνει όπως είπα –φερθεί σαν αρχηγός του ΑΚΡ– θα γίνει αιτία μιας νέας συνταγματικής και δημοκρατικής κρίσης. Είναι συνταγματικό αδίκημα να είναι ‘παρτιζάνος’ ο Πρόεδρος. Το τουρκικό σύνταγμα είναι επίσης κακογραμμένο, έχουμε κι αυτό το πρόβλημα. Παρουσιάζει έναν Πρόεδρο ανθρωπόμορφο μεν, που δεν υποπίπτει όμως σε κανένα λάθος και κανένα αδίκημα –έναν Πρόεδρο που παρουσιάζεται σαν αρχαίος έλληνας θεός.

ΕΡ : Μπορεί να ειπωθεί ότι ο Ερντογάν έχει περάσει στο Προεδρικό Σύστημα παρά το σύνταγμα;

ΑΠ : Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για ένα αλά τούρκα προεδρικό σύστημα… Η Προεδρία μοιάζει να έχει δώσει στον Ερντογάν καινούριο ζήλο προς αυτή την κατεύθυνση του αλά τούρκα προεδρικού συστήματος.

ΕΡ : Το ΑΚΡ χαρακτηρίζεται ως οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι της Τουρκίας. Τώρα, που έχασε στην Τυνησία η Κίνηση Ενάχντα, τελευταίος εκπρόσωπος των Αδελφών Μουσουλμάνων εκεί…  

ΑΠ : Η Ενάχντα μεταλλάχτηκε με τον καιρό σε ένα κανονικό κόμμα. Δεν μοιάζει πολύ με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους της Αιγύπτου. Ο επικεφαλής της, ο Γκανούσι, έμεινε πολλά χρόνια στην Αγγλία. Αυτό που βλέπω εγώ αυτή τη στιγμή είναι ότι η Τυνησία, όχι από οικονομική άποψη, αλλά από την άποψη της δημοκρατίας είναι σε καλύτερη θέση από εμάς.

ΕΡ : Πώς το εννοείτε αυτό;

ΑΠ : Η Τυνησία έχει σε κάθε περίπτωση ένα κανονικό σύνταγμα, ένα σύνταγμα συμβατό με τον 21ο αιώνα. Η Ενάχντα συνέβαλε σημαντικά στη σύνταξη αυτού του συντάγματος και συνεχίζει να το υποστηρίζει. Εξάλλου, η Ενάχντα προχώρησε και σε αλλαγή του εκλογικού νόμου. Με τον νόμο αυτό που εκδημοκρατίστηκε, κέρδισε η δημοκρατία της Τυνησίας, αλλά έχασε η Ενάχντα. Ενώ, στην Τουρκία κερδίζει το ΑΚΡ αλλά χάνει η δημοκρατία.

ΕΡ : Λέγεται, επίσης, ότι ο Ερντογάν κυνηγάει όνειρα ‘οθωμανικά’. Τι λέτε γι’ αυτό;

ΑΠ : Θα πρέπει να ρωτήσει κανείς ποια Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η περίοδος Ερντογάν όσον αφορά τα χαρακτηριστικά της μοιάζει με αυτή του Αμπντουλχαμίτ. Εκείνος, επίσης, είχε καταφέρει να έχει την υποστήριξη του λαού χρησιμοποιώντας τη θρησκεία και τις θρησκευτικές αδελφότητες, και είχε χαρακτηριστεί ως ένας θρησκευόμενος σουλτάνος. Ταυτόχρονα, το κάρφωμα και οι μέθοδοι συνετισμού του κόσμου, οι μηχανισμοί κατάδοσης, η αποτελεσματική παρακολούθηση της αντιπολίτευσης με τη χρήση του τηλέγραφου, φέρουν μεγάλες ομοιότητες με > την κυβέρνηση ΑΚΡ. Σε αυτήν την περίοδο θέλει να γυρίσει το ΑΚΡ, αλλά υπάρχει κάτι που τους διαφεύγει: τα χρόνια εκείνα ήταν τα χρόνια της παρακμής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Είναι κατανοητό γιατί διεκδικείται η περίοδος παρακμής. Όμως, είναι παράλογο να έχει ως μοντέλο την Οθωμανική Αυτοκρατορία μια κυβέρνηση που στόχο έχει να μετατρέψει την Τουρκία σε μια φιλελεύθερη δημοκρατική χώρα του 21ου αιώνα, ακολουθώντας τις πολιτικές της ΕΕ. Από άποψη πολιτική, η στάση αυτή δεν έχει λογική».

26-11-2014

ΠΗΓΗ:http://www.anixneuseis.gr/?p=103909