Τι σημαίνει το Κοσσυφοπέδιο για τους Σέρβους;



Ο Κροάτης Τίτο δε φαινόταν να έχει ιδιαίτερες δυσκολίες με τις εθνότητες και με την εθνική καθαρότητα. Τέσσερα χρόνια πριν από την επίσημη αναγνώριση της ύπαρξης «μακεδονικού έθνους» με κρατική οντότητα και πρωτεύουσα τα Σκόπια (1945), είχε αναγνωρίσει και την ύπαρξη «μουσουλμανικής εθνότητας» στη Βοσνία. Μόνο που τότε κανένας δεν είχε πρόβλημα. Ήταν στα 1941, όταν η Βοσνία δόθηκε στην «ανεξάρτητη» Κροατία ως αντιπαροχή για την αφαίρεση της Δαλματίας, που πήραν οι Ιταλοί. Η χώρα αριθμούσε Κροάτες και Σέρβους, ενώ οι μωαμεθανοί αρνιόνταν να ενταχθούν σε μια από τις δυο αυτές εθνότητες. Για γραφειοκρατικούς λόγους, τους χρέωσαν στους Κροάτες, που βολεύονταν από μια τέτοια κατάληξη, καθώς ο αριθμός τους μεγάλωνε. Έτσι κι αλλιώς, οι επικεφαλής των μουσουλμάνων έσπευσαν να συνεργαστούν με τους Ουστάσι της Κροατίας, αλλά πολύ σύντομα ο Τίτο και οι παρτιζάνοι του εγκαταστάθηκαν στη Βοσνία και δημιούργησαν ελεύθερες ζώνες. Ο Τίτο ζήτησε τη βοήθεια των μουσουλμάνων κατοίκων της περιοχής και τους υποσχέθηκε αναγνώριση ως χωριστή εθνότητα. Έτσι, στη χώρα βρέθηκαν Σέρβοι, Κροάτες και ξεχωριστά οι μουσουλμάνοι. H εξέλιξη αυτή κανένα πρόβλημα δε δημιουργούσε.
Στα ενδιάμεσα, ο Τίτο δε δίστασε να ανοίξει τα σύνορα του Κοσσυφοπεδίου προς την Αλβανία και να δεχτεί την εγκατάσταση χιλιάδων Αλβανών, που έφτασαν να αποτελούν την πλειοψηφία των κατοίκων. Έτσι κι αλλιώς, το Κοσσυφοπέδιο παρέμενε αδιαφιλονίκητα σερβικό έδαφος ως τον θάνατό του. Ονειρευόταν μια βαλκανική ομοσπονδία από την Αδριατική της Αλβανίας ως τον Εύξεινο Πόντο της Βουλγαρίας, με ηγέτη τον ίδιο. Δεν του προέκυψε αλλά δημιούργησε τις κατοπινές εύφλεκτες καταστάσεις.
Και ο αρχικά αθέατος μπελάς για την Γιουγκοσλαβία άκουγε στο όνομα της πανίσχυρης πια Δυτικής Γερμανίας που ξαναθυμόταν την έξοδό της στη Μεσόγειο μέσα από ένα τελικό πλήγμα στους αλαζόνες της μισητής Σερβίας: Από το 1971, η προσπάθειά της ήταν να ενισχύσει τις εθνικές αντιθέσεις στους κόλπους της ομοσπονδίας. Οι Γερμανοί δεν περιορίζονταν πια στη χρηματοδότηση των εμιγκρέ Ουστάσι αλλά πλησίαζαν και τους «εθνικοκομμουνιστές» της Κροατίας και τους Αλβανόφωνους στο Κοσσυφοπέδιο. Βοήθησε κι ο ίδιος ο Τίτο με το νέο σύνταγμα που απόκτησε η ομοσπονδία (21 Φεβρουαρίου 1974): Το Κοσσυφοπέδιο ανακηρύχθηκε ισότιμη αυτόνομη περιοχή, όπως και η Βοϊβοντίνα, κι ουσιαστικά έγινε νέο κράτος μέσα στο κράτος της Σερβίας.
Ο θάνατος του Τίτο (4 Μαΐου 1980) έβαλε μπροστά τον μηχανισμό που οδήγησε στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Η εκ περιτροπής ηγεσία των εταίρων της ομοσπονδίας για δώδεκα μήνες δε διέφερε και πολύ από την εξάμηνη κατά χώρα προεδρία της ΕΟΚ. Μόνο που η ΕΟΚ απαρτιζόταν από ανεξάρτητα κράτη, ενώ η Γιουγκοσλαβία υποτίθεται από ομόσπονδα. Οι εθνικές αντιθέσεις αναζωπυρώθηκαν και  βγήκαν ολοζώντανες στο προσκήνιο για μια ακόμη φορά, ενώ η Δυτική Γερμανία ξεκίνησε την κύρια προσπάθεια αποσταθεροποίησης με έντονη κινητικότητα πρακτόρων της στα κομμουνιστικά κόμματα της ομοσπονδίας. Στα 1981, οι πρώτες βίαιες ταραχές των Αλβανοφώνων ξέσπασαν στο Κοσσυφοπέδιο. Στη Βοσνία, ο μουσουλμανικός πληθυσμός έγινε το μήλο της έριδας ανάμεσα στον τουρκικό και στον ιρανικό πανισλαμισμό. Στη Σερβία, είχε έρθει η ώρα της ρεβάνς. Οι Σέρβοι ξαναζητούσαν τη χαμένη ηγεμονία, ενώ οι Κροάτες πρόβαλαν την οικονομική τους ανάπτυξη, που «δεν ήταν δυνατόν να συντηρεί τον καθυστερημένο Νότο». Η αυξανόμενη επιρροή της Σερβίας οδήγησε σε έκτακτη σύσκεψη την Κεντρική Επιτροπή της Ένωσης των Γιουγκοσλάβων Κομμουνιστών (19 Οκτωβρίου 1988). Εξελίχθηκε σε άγρια διαμάχη με αντίπαλους τους Σέρβους από τη μια πλευρά και όλους τους άλλους από την άλλη. Ο ηγέτης των Σέρβων κομμουνιστών, Σλόμποταν Μιλόσεβιτς, ζητούσε επίσημα την επανένταξη των αυτόνομων περιοχών Κοσσυφοπεδίου και Βοϊβοντίνα στη Σερβία, ενώ μαχητικές διαδηλώσεις Σέρβων τον συνεπικουρούσαν στο αίτημα.
Στις 11 Ιανουαρίου 1989, διαδηλώσεις ξέσπασαν στο Τίτογκραντ του Μαυροβουνίου για να ακολουθήσουν ταραχές στο Κοσσυφοπέδιο (24 του μήνα). Κόπασαν στις αρχές Φεβρουαρίου αλλά το αίτημα για την ανακήρυξη της Αλβανικής Δημοκρατίας του Κοσσυφοπεδίου είχε ήδη προβληθεί. Η επέμβαση του στρατού απλά έπνιξε τις πρώτες φωνές. Μια απεργία των Αλβανών μεταλλωρύχων της περιοχής κράτησε κάτι παραπάνω από μια βδομάδα. Προηγήθηκε (19 Ιανουαρίου 1989), η άνοδος στην ηγεσία της χώρας της κυβέρνησης του Άντε Μάρκοβιτς. Ήταν η στιγμή που οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακάλυπταν νέο λαμπρό πεδίο ενδιαφερόντων. Τις είχε προλάβει η Γερμανία.
Τον Μάιο του 1989, την προεδρία της Δημοκρατίας στην ομόσπονδη Σερβία ανελάμβανε ο Σλόμποταν Μιλόσεβιτς.
Το Κοσσυφοπέδιο είναι ο ιερός τόπος των Σέρβων. Εκεί, στις 15 Ιουνίου 1389, ο Σέρβος πατριώτης, Μίλος Όμπιλιτς, κατάφερε να μπει κρυφά στο στρατόπεδο των Τούρκων εισβολέων και να απαλλάξει την οικουμένη από τον σουλτάνο Μουράτ Α’. Μόνο που ο Βαγιαζήτ, γιος του δολοφονημένου, ανακηρύχτηκε επιτόπου σουλτάνος κι επιτέθηκε στις ενωμένες δυνάμεις του ηγεμόνα της Σερβίας Λάζαρου, του χωροδεσπότη Βουκ Μπράνκοβιτς και του βασιλιά της Βοσνίας Στέφανου Τβάρδκου. Η ήττα των Σέρβων ήταν ολοκληρωτική κι ο αιχμαλωτισμένος Λάζαρος αποκεφαλίστηκε πλάι στο πτώμα του Μουράτ.
Από τότε, κανένας δε διανοήθηκε να αμφισβητήσει τη σερβική ευαισθησία για την περιοχή. Κανένας ως την εποχή του Κροάτη Τίτο, που ούτε τους Σέρβους είχε μάθει να υπολήπτεται ούτε τις εθνότητες να υπολογίζει. Ο Τίτο ήταν άλλωστε ο πρώτος και κύριος υπαίτιος της αναγνώρισης μουσουλμανικής εθνότητας στη Βοσνία. Κι ο ίδιος ήταν που δε δίστασε να επιβάλει ακόμα και στους Βουλγάρους την αναγνώριση της ύπαρξης μακεδονικής εθνότητας. Και να αφαιρέσει από τη Σερβία ολόκληρο το νότιο τμήμα της, προσφορά στη δημιουργία της ομόσπονδης Δημοκρατίας της Μακεδονίας, με προοπτική να τη χρησιμοποιήσει «εν καιρώ» για έξοδο στο Αιγαίο και επέκταση ανατολικά προς τα εδάφη της Βουλγαρίας. Το Κοσσυφοπέδιο ήταν γι’ αυτόν η πύλη προ την έξοδο της Αδριατικής μέσα από την ομοσπονδοποίηση και της Αλβανίας στην απέραντη βαλκανική ομοσπονδία που οραματίστηκε. Στα 1945, άνοιξε τα προς την Αλβανία σύνορα και κάλεσε όσους από τους Αλβανούς ήθελαν να εγκατασταθούν στον ιερό τόπο των Σέρβων. Όταν με τη ρήξη Βελιγραδίου - Μόσχας (1948) τα σύνορα ξανάκλεισαν, ο μισός πληθυσμός του Κοσσυφοπεδίου ήταν Αλβανοί. Είκοσι χρόνια αργότερα (1967), οι Αλβανόφωνοι πλειοψηφούσαν και ως πληθυσμός και ως μέλη του εκεί κομμουνιστικού κόμματος και ως ηγεσία του. Οι Σέρβοι έβρισκαν καλό να μεταναστεύουν στην υπόλοιπη Σερβία. Στα 1974, η συνταγματική αναθεώρηση έδινε στο Κοσσυφοπέδιο την οντότητα της ισότιμης πολιτείας στους κόλπους της ομόσπονδης Σερβίας. Άλλωστε, ο εκεί αλβανόφωνος πληθυσμός ήταν πια το 85% των κατοίκων.
Οι ταραχές του 1981, μετά τον θάνατο του Τίτο, στάθηκαν η αφετηρία του δρόμου που οδηγούσε στην ένωση με την Αλβανία, που έσπευσε να ανταποκριθεί. Όμως, το αρχικό φλερτ μεταβλήθηκε σε τακτική αποθάρρυνσης, όταν οι Αλβανοί εννόησαν ότι οι αδερφοί του Κοσσυφοπεδίου ήθελαν τη δημιουργία χωριστού κράτους όχι για να ενωθούν με την Αλβανία αλλά για να την απορροφήσουν.
Οι προσπάθειες επαναλήφθηκαν στις αρχές του 1989 αλλά οι Σέρβοι χρησιμοποίησαν τον στρατό για να επιβάλουν την τάξη. Η Σερβία επανεπιβεβαίωσε την ευαισθησία της για την περιοχή με μια λαμπρή εκδήλωση: Συμπτωματικά, το 1989 ήταν η 600ή επέτειος της μεγάλης εκείνης μάχης και, στις 28 Ιουνίου, ο Σλόμποταν Μιλόσεβιτς τίμησε τη μνήμη των ηρωικών νεκρών με μια μεγαλειώδη συγκέντρωση ενός εκατομμυρίου Σέρβων από κάθε γωνιά της ομοσπονδίας.
Ο εμφύλιος πόλεμος, που ακολούθησε, οδήγησε στην ανεξαρτησία των ομόσπονδων κρατών (Κροατία, Σλοβενία, κράτος των Σκοπίων αρχικά, Μαυροβούνιο αργότερα). Η επίθεση του ΝΑΤΟ εναντίον της Σερβίας δημιούργησε τις προϋποθέσεις απόσχισης του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία. Στις 17 Φεβρουαρίου 2008, η τοπική Βουλή διακήρυξε μονομερή ανεξαρτησία. Η Σερβία προσέφυγε στον ΟΗΕ, αλλά το «νέο κράτος» αναγνωρίστηκε από τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, την Ιταλία και τη Γαλλία, ενώ Ρωσία και Κίνα θεωρούν την απόσχιση παράνομη. Το όλο θέμα παραπέμφθηκε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Τον Ιούλιο του 2010, το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η διακήρυξη της ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου δεν αντίκειται στη διεθνή νομοθεσία. Με άλλα λόγια, είναι νόμιμη, κάτι που η Σερβία ποτέ δεν αποδέχτηκε.
Η αναθέρμανση των αλβανικών βλέψεων για μια Μεγάλη Αλβανία πυροδότησε τα γεγονότα στον ποδοσφαιρικό αγώνα ανάμεσα στις εθνικές ομάδες Σερβίας και Αλβανίας, στην καρδιά του Βελιγραδίου, και τις εκεί δηλώσεις τον Αλβανού πρωθυπουργού, απέναντι στον Σέρβο ομόλογό του. Πια, οι Αλβανοί ορέγονται να καταπιούν αυτοί το Κοσσυφοπέδιο κι όχι να τους καταπιεί αυτό.
11-11-2014
KAΡΟΛΟΣ ΜΠΡΟΥΣΑΛΗΣ
(περισσότερη Ιστορία στο www.historyreport.gr)
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.history&id=37589


Κήρυγμα ανεξαρτησίας του Κοσόβου μέσα στη σερβική πρωτεύουσα!
-Εξευτέλισε ο Ράμα τη σερβική ηγεσία μέσα στο Βελιγράδι 
Ο Αλβανός έγινε δεκτός με πανό που έγραφαν
... «Καλωσόρισες, πρωθυπουργέ μας!» στο Πρέσεβο της νότιας Σερβίας 
Ωραία την έφερε στην εθελόδουλη σερβική πολιτική ηγεσία ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός της Αλβανίας Εντι Ράμα! Τους ξεφτίλισε και τους διέσυρε διεθνώς μέσα στο Βελιγράδι! Ο Αλβανός ηγέτης κατάλαβε ότι ο Σέρβος πρωθυπουργός Αλεξάνταρ Βούτσιτς είναι άτομο μηδαμινού πολιτικού βάρους και κάνει ό,τι απαιτούν οι Γερμανοί, από τη στιγμή που παρά την πρόκληση με τη σημαία της «Μεγάλης Αλβανίας» στον ποδοσφαιρικό αγώνα Σερβίας - Αλβανίας μέσα στο στάδιο της Παρτιζάν στο Βελιγράδι, δεν ματαίωσε το ταξίδι του Εντι Ράμα στη σερβική πρωτεύουσα, αλλά απλώς το ανέβαλε για είκοσι μέρες. Δεν είχε άλλωστε κλείσει ούτε μια εβδομάδα από την πολιτικοποδοσφαιρική πρόκληση, και αυτή η... πολιτική ιδιοφυΐα, ο Σέρβος πρωθυπουργός Βούτσιτς, έκανε σε δηλώσεις του την πρόβλεψη ότι η επίσκεψη Ράμα «θα είναι καλή και εποικοδομητική» προσθέτοντας πως «τα σερβικά συμφέροντα προστατεύονται από την αναβολή (σ.σ. για λίγες μέρες) της επίσκεψης του Εντι Ράμα»!!! Σε όλα μέσα έπεσε! Μιλάμε για τέτοιας υποστάθμης δουλόφρονα πολιτικό, ο οποίος είπε συνειδητά ψέματα ακόμη και για το αν ο Αλβανός πρωθυπουργός θα επισκεφθεί το Πρέσεβο, περιοχή στα νότια της Σερβίας όπου ζουν πολλοί Αλβανοί. Μια περιοχή όπου έχει υπάρξει πολλές φορές σερβοαλβανική εθνικιστική ένταση και έχουν λάβει χώρα αλλεπάλληλες βίαιες συγκρούσεις μεταξύ Σέρβων και Αλβανών. Η εφημερίδα «Πολίτικα» του Βελιγραδίου είχε γράψει προ εικοσαημέρου ότι ο Ράμα σχεδιάζει επίσκεψη στο Πρέσεβο, ενώ και ο Αλβανός πρεσβευτής στο Βελιγράδι είχε δηλώσει ότι ο Ράμα θα ήθελε να επισκεφθεί το Πρέσεβο.
Ο Βούτσιτς διέψευσε την είδηση, ισχυριζόμενος ότι η αλβανική αντιπροσωπεία δεν έχει ζητήσει κάτι τέτοιο. Φυσικά, ο Εντι Ράμα επισκέφθηκε βεβαίως και το Πρέσεβο. Η χαμερπής κυβέρνηση της Σερβίας του Βούτσιτς απλώς... δεν ανέφερε στην επίσημη ατζέντα την επίσκεψη του Αλβανού πρωθυπουργού στο Πρέσεβο! Μιλάμε για πολιτικούς καραγκιόζηδες που κυβερνούν στο Βελιγράδι! Εχουμε μάλιστα την υπόνοια ότι όλα ήταν προσχεδιασμένα για να ξεγελαστεί ο σερβικός λαός. Συμπεριλαμβανόμενης και της δήθεν οργής του προέδρου της Σερβίας, του υποτιθέμενου εθνικιστή Τόμισλαβ Νίκολιτς, ο οποίος αρνήθηκε να συναντηθεί με τον Εντι Ράμα μετά τις προκλητικές δηλώσεις του τελευταίου. Είκοσι μέρες πριν, η εφημερίδα του Βελιγραδίου «Βέτσερνιε Νόβοστι» είχε γράψει ότι ενδέχεται ο Ράμα να μη γίνει δεκτός από τον Νίκολιτς. Είκοσι μέρες πριν! Πώς να μην προκληθούν υποψίες σκηνοθεσίας; «Το Κόσοβο είναι ανεξάρτητο κράτος και αυτό αποτελεί μια πραγματικότητα που δεν αλλάζει» δήλωσε αγέρωχα ο Αλβανός πρωθυπουργός μέσα στο Βελιγράδι και πρόσθεσε: «Θα ήταν καλύτερα για τη Σερβία να αποδεχθεί αυτό που αποδέχθηκαν δεκάδες χώρες, αναγνωρίζοντας την ανεξαρτησία του Κοσόβου»!
Ο Εντι Ράμα, έχοντας πλήρη επίγνωση της αθλιότητας των σημερινών Σέρβων πολιτικών και γνωρίζοντας ότι η σερβική ηγεσία είναι εντελώς υποταγμένη στη Γερμανία, έκανε κήρυγμα ανεξαρτησίας του Κοσόβου μέσα στη σερβική πρωτεύουσα! Τους υπέδειξε και ποια πολιτική πρέπει να ακολουθήσουν! Δυστυχώς, έτσι γίνεται πάντα όταν μια χώρα έχει δουλοπρεπή ηγεσία, όλοι την έχουν του κλώτσου και του μπάτσου. Κανείς δεν τη σέβεται. Ουσιαστικά, κανένας δεν της αναγνωρίζει εθνικά δικαιώματα. Η γαλλική εφημερίδα «Λε Μοντ» το έγραψε ευθέως: «Οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες με επικεφαλής το Βερολίνο είχαν ωθήσει στην οργάνωση μιας τέτοιας συνάντησης» του Αλβανού με τον Σέρβο πρωθυπουργό. Ξέροντας ότι ο Βούτσιτς είναι γερμανόδουλος, οι Αλβανοί της Σερβίας αποχαλινώθηκαν. Το τι έγινε στο Πρέσεβο κατά την υποδοχή του Εντι Ράμα από τους ομοεθνείς του, δεν περιγράφεται. «Καλωσόρισες, πρωθυπουργέ μας», «Το Πρέσεβο είναι Αλβανία», «Ολοι οι Αλβανοί υπό μία κυβέρνηση» ανέφεραν μερικά από τα πανό, κατά τη θριαμβευτική υποδοχή του Εντι Ράμα στο Πρέσεβο την Τρίτη το μεσημέρι.
Δουλική ηγεσία έχουν εκλέξει οι Σέρβοι, ας αντιμετωπίσουν τώρα τις συνέπειες της επιλογής τους. Το ότι έχουν γίνει πλέον «έθνος της καρπαζιάς» ελπίζουμε να τους βοήθησε ο Αλβανός πρωθυπουργός να το καταλάβουν. Δική τους είναι η χώρα, αυτοί αποφασίζουν. Εμείς απλώς σχολιάζουμε. Αν πάντως το όραμα του σερβικού λαού είναι τώρα πια να ενταχθεί όσο το δυνατόν συντομότερα στην ΕΕ, να ξέρουν οι Σέρβοι ότι τους περιμένουν πολύ μεγαλύτερες ταπεινώσεις και εξευτελισμοί. Οταν στις Βρυξέλλες ερωτήθηκε η εκπρόσωπος Τύπου της Κομισιόν αν θεωρεί προκλητικές της δηλώσεις του Ράμα, είχε εντελώς διαφορετική άποψη: Η ΕΕ «αναμένει οι δύο ηγέτες να επιδείξουν αποφασιστικότητα και πολιτική τόλμη έτσι ώστε να οικοδομήσουν εκ νέου τις σχέσεις Αλβανίας και Σερβίας» δήλωσε μεταξύ άλλων. Θα τους πατήσουν στον λαιμό τους Σέρβους οι Γερμανοί για να τους πάρουν στην ΕΕ, είναι το συμπέρασμα.
13-11-2014