''Hachiko'': A Dog's Story...
1.
-H ταινία “Ηachi: A Dog’s Tale”
βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία. O Χάτσι-ένα αξιολάτρευτο Akita- είναι ένα κουτάβι που βρίσκεται στο διάβα ενός καθηγητή,του κλέβει τη ψυχή και τον κάνει να το κρατήσει και να το μεγαλώσει. Μεταξύ τους θα δημιουργηθεί μια στενή σχέση αφοσίωσης, πίστης και αγάπης που υπερβαίνει το θάνατο. Ο Χάτσι συνοδεύει κάθε πρωί το αφεντικό του στο τρένο για να πάει στη δουλειά του και κάθε απόγευμα τον περιμένει στο ίδιο σημείο για να επιστρέψουν μαζί στο σπίτι. Μια μέρα, όμως, το αφεντικό του θα φύγει από τη ζωή και δε θα γυρίσει.Ο Χάτσι, ωστόσο, δε θα σταματήσει να πηγαίνει στο ίδιο ακριβώς σημείο που τον περίμενε πάντα κάθε μέρα, για τα επόμενα 9 χρόνια! Κάθε μέρα, ο Χάτσι αγγίζει τις ζωές όλων όσων εργάζονται εκεί κοντά και όσων περνούν καθημερινά από εκεί. Διδάσκει τους ανθρώπους τι σημαίνει αγάπη, αφοσίωση και πάνω απ’ όλα πίστη. Σήμερα στο σημείο που περίμενε ο Χάτσι υπάρχει ένα άγαλμα σύμβολο της αγάπης και της αφοσίωσής του!
βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία. O Χάτσι-ένα αξιολάτρευτο Akita- είναι ένα κουτάβι που βρίσκεται στο διάβα ενός καθηγητή,του κλέβει τη ψυχή και τον κάνει να το κρατήσει και να το μεγαλώσει. Μεταξύ τους θα δημιουργηθεί μια στενή σχέση αφοσίωσης, πίστης και αγάπης που υπερβαίνει το θάνατο. Ο Χάτσι συνοδεύει κάθε πρωί το αφεντικό του στο τρένο για να πάει στη δουλειά του και κάθε απόγευμα τον περιμένει στο ίδιο σημείο για να επιστρέψουν μαζί στο σπίτι. Μια μέρα, όμως, το αφεντικό του θα φύγει από τη ζωή και δε θα γυρίσει.Ο Χάτσι, ωστόσο, δε θα σταματήσει να πηγαίνει στο ίδιο ακριβώς σημείο που τον περίμενε πάντα κάθε μέρα, για τα επόμενα 9 χρόνια! Κάθε μέρα, ο Χάτσι αγγίζει τις ζωές όλων όσων εργάζονται εκεί κοντά και όσων περνούν καθημερινά από εκεί. Διδάσκει τους ανθρώπους τι σημαίνει αγάπη, αφοσίωση και πάνω απ’ όλα πίστη. Σήμερα στο σημείο που περίμενε ο Χάτσι υπάρχει ένα άγαλμα σύμβολο της αγάπης και της αφοσίωσής του!
-Οι ιστορίες με ζώα και ιδιαίτερα σκύλους, είναι μερικές φορές οι πιο όμορφες και συγκινητικές όταν γίνονται το σεναριακό αντικείμενο μιας ταινίας. Ίσως να μην υπάρχει μεγαλύτερη πίστη και αφοσίωση, από αυτή που τρέφει ένας σκύλος για το αφεντικό του!
-Η ταινία είναι remake του ιαπωνικής παραγωγής φιλμ του 1987 με τίτλο «Hachiko Monogatari».Βασίζεται σε αληθινή ιστορία και στο σημείο όπου περίμενε ο Χάτσικο το αφεντικό του υπάρχει ένα μπρούτζινο άγαλμα, που συμβολίζει την αγάπη, την αφοσίωση και την πίστη του...
Ταυτότητα ταινίας
Σκηνοθεσία:
Λάσε Χάλστορμ
Λάσε Χάλστορμ
Πρωταγωνιστούν:
Ρίτσαρντ Γκιρ, Σάρα Ρόμερ, Τζόαν Άλεν, Τζέισον Αλεξάντερ, Κάρι Ταγκάουα
Ρίτσαρντ Γκιρ, Σάρα Ρόμερ, Τζόαν Άλεν, Τζέισον Αλεξάντερ, Κάρι Ταγκάουα
Διάρκεια: 85 λεπτά
2.
Σύνθεση και Παραγωγή Μουσικής: Jan A.P. Kaczmarek
----------------------------
Τη μουσική της ταινίας επιμελήθηκε ένας από τους αξιολογότερους συνθέτες που γράφουν μουσική για ταινίες στις μέρες μας, ένας μάγος του πιάνου όπως έχει πολλάκις αποδείξει ότι είναι, ένας συνθέτης με πολύ εκλεπτυσμένο ύφος, και πιο συγκεκριμένα, ιδιαίτερο συναισθηματικό βάθος στη μουσική που γράφει. Ο λόγος για τον θαυμάσιο Πολωνό κύριο Jan A.P. Κaczmarek, που έχει γράψει μερικά από τα πιο αξιομνημόνευτα και απίστευτης ομορφιάς δραματικά soundtracks τα τελευταία χρόνια (π.χ. Finding Neverland). Το soundtrack της ταινίας “Hachi: A Dog’s Tale” είναι ένα ακόμη πανέμορφο και εμπνευσμένο δείγμα γραφής στην κατηγορία της συναισθηματικής μουσικής από τον Κaczmarek. Μερικά έγχορδα και ένα πιάνο είναι αρκετά για να ντύσουν μουσικά μια ιστορία που σε συγκινεί γλυκά, ακουμπά τρυφερά την ψυχή σου, είναι μονίμως διακριτική, δεν σε ζορίζει να συγκινηθείς ή να κλάψεις. Βρίσκεται σε κάθε σκηνή εκεί, αγκαλιάζει την κάθε κινηματογραφική στιγμή τρυφερά, άλλοτε παιχνιδίζει ευχάριστα και άλλοτε φορτίζει λυπημένα τις εικόνες.
Το πιάνο είναι ο κύριος μοχλός της μουσικής και είναι τόσο όμορφο, όσο είναι πάντα όταν γράφει γι’ αυτό το ζεστό όργανο ο συνθέτης. Η μουσική περιδιαβαίνει όλες τις συναισθηματικές μεταπτώσεις, από ευδιάθετη και χαρούμενη, μέχρι μοναχική, με βλέμμα απορίας, με αίσθημα προσμονής, λυπημένη, συγκινητική, ώσπου τελικά καταλήγει σε μια ατμόσφαιρα απογοήτευσης. Δηλ. μουσικές περιγραφές που αναφέρονται στον Χάτσι, το σκυλί που κέρδισε την αγάπη και το θαυμασμό μιας ολόκληρης πόλης. Το soundtrack του Kaczmarek για τη συγκεκριμένη ταινία διακατέχεται από μια αγνότητα που ταιριάζει θαυμάσια σε ένα σκύλο. Δεν είναι, όμως, ένα χαρακτηριστικό μόνο του συγκεκριμένου soundtrack, αλλά σχεδόν κάθε μουσικής που γράφει ο συνθέτης. Ένα soundtrack που θα αγαπήσετε… αν αφεθείτε στην αγνή μελωδική ψυχή του!
Λίστα Κομματιών:
----------------------
-------------------
01. Japan (3:25)
02. New Home (1:45)
03. The Foot (2:39)
04. Dance Rehearsal (2:14)
05. Storm And The Rescue (1:35)
06. The Second Dance (0:50)
07. Under The Fence (1:50)
08. Treats From Cate (1:50)
09. Parker’s Dance Played On Piano (3:41)
10. Parker & Hachi Walk To The Station (2:02)
11. Baby (1:22)
12. Marriage Bath (3:26)
13. Fetch (2:10)
14. To Train Together (3:23)
15. Packing Boxes (2:13)
16. Parker & Hachi (3:26)
17. Hachiko Runs Away (4:26)
18. Memory Of The Storm (1:34)
19. Hachi — Waiting For Parker Again (2:49)
20. Hachi — Last Trip To The Station (2:04)
21. Goodbye (2:08)
22. Hachi, Parker & Cate — Memories (3:52)
ΣΧΕΤΙΚΑ
Χάτσικο!
Μαθήματα αληθινής αγάπης από έναν Σκύλο (φωτογραφίες)
Σαν σήμερα γεννήθηκε ο αξιαγάπητος Χάτσικο, ο σκύλος που έγινε σύμβολο της αφοσίωσης και της αγάπης, κυριολεκτικά για μια ζωή. Ήρθε στον κόσμο στις 10 Νοεμβρίου του 1923 στην πόλη Οντάτε της Ιαπωνίας και πέθανε σε ηλίκια 12 ετών περιμένοντας τον κύριό του, αρνούμενος να δεχτεί ότι είχε χαθεί για πάντα.
Τον Γενάρη του 1924 ο καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Τόκιο, Χιντεσάμπουρο Ούενο, υιοθέτησε ένα λευκό κουτάβι Ακίτα.
Ήταν ο Χάτσικο, όπως τον ονόμασε ο καθηγητής, που σημαίνει ο «όγδοος ευοίωνος πρίγκηπας».
Ο Χάτσικο και ο καθηγητής Ουένο έγιναν αχώριστοι φίλοι. Ο Χάτσικο τον συνόδευε κάθε μέρα στον σιδηροδρομικό σταθμό της Σιμπούγια, στα περίχωρα του Τόκιο όπου έμενε, για να πάρει το τρένο προς το πανεπιστήμιο. Μετά πήγαινε στο σπίτι και επέστρεφε το απόγευμα στον σταθμό για να περιμένει τον κύριό του που γύριζε από τη δουλειά.
Αυτό γινόταν κάθε μέρα έως τον Μάιο του 1925. Μία ημέρα ο καθηγητής δεν επέστρεψε το απόγευμα στον σταθμό, όπου τον περίμενε ο πιστός του φίλος. Κατά τη διάρκεια μιας διάλεξής του στο πανεπιστήμιο έπαθε καρδιακή προσβολή και πέθανε.
Ο Χάτσικο δεν δέχτηκε ποτέ την απώλεια του καθηγητή Ουένο. Γύρισε στον σταθμό και τον περίμενε να γυρίσει μέχρι το τέλος της ζωής του. Μετά τον θάνατο του καθηγητή πολλοί συγγενείς του πήραν τον Χάτσικο σπίτι τους, αυτός όμως πάντα κατάφερνε να το σκάσει και να ξαναγυρίσει στον σταθμό του τρένου.
Περίμενε στον σταθμό για χρόνια, υπομονετικά, κοιτάζοντας τα τρένα μέχρι να βγει και ο τελευταίος επιβάτης.
Την ιστορία αληθινής αγάπης του Χάτσικο έκανε γνωστή ένας μαθητής του καθηγητή Ουένο, με αποτέλεσμα να αναγνωριστεί ως ζωντανός θρύλος. Μάλιστα ένας διάσημος γλύπτης φιλοτέχνησε ένα μπρούτζινο άγαλμα του Χάτσικο να περιμένει καθιστός το αφεντικό του. Λέγεται, ότι στα αποκαλυπτήριά του ήταν παρόν και ο ίδιος ο σκύλος.
Ο Χάτσικο πέθανε στις 8 Μαρτίου του 1935, σε ηλικία 12 ετών, από καρκίνο σε προχωρημένο στάδιο. Περαστικοί τον βρήκαν νεκρό κοντά στον σταθμό της Σιμπούγια, που για όλη του ζωή περίμενε τον καλύτερό του φίλο. Όταν μαθεύτηκε ο θάνατός του, ο σταθμός και το μπρούτζινο άγαλμά του γέμισαν από κόσμο που άφηνε λουλούδια προς τιμή του.
Κάθε χρόνο στις 8 Απριλίου εκατοντάδες Ιάπωνες τιμούν τη μνήμη του και την αφοσίωσή του, στον σταθμό που πέρασε τη ζωή του και πέθανε.
Στο ακριβές σημείο όπου ο Χάτσικο περίμενε τον κύριό του έχουν τοποθετηθεί τέσσερις μπρούτζινες πατούσες σκύλου και ένα κείμενο στα Ιαπωνικά που αναφέρεται στην αφοσίωσή του. Η είσοδος του σταθμού της Σιμπούγια όπου βρίσκεται το άγαλμά του ονομάζεται Χάτσικο-γκούτσι, «η είσοδος του Χάτσικο». Ένα όμοιο μπρούτζινο άγαλμα τοποθετήθηκε και στο Οντάτε, γενέτειρα του Χάτσικο, αλλά και στην είσοδο του μουσείου Ακίτα της περιοχής.
Το σώμα του Χάτσικο σήμερα βρίσκεται βαλσαμωμένο στο Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και Επιστημών του Τόκιο.
10-11-2014
ΠΗΓΗ
http://tvxs.gr/.../xatsiko-mathimata-alithinis-agapis...
Χάτσικο!
Μαθήματα αληθινής αγάπης από έναν Σκύλο (φωτογραφίες)
Σαν σήμερα γεννήθηκε ο αξιαγάπητος Χάτσικο, ο σκύλος που έγινε σύμβολο της αφοσίωσης και της αγάπης, κυριολεκτικά για μια ζωή. Ήρθε στον κόσμο στις 10 Νοεμβρίου του 1923 στην πόλη Οντάτε της Ιαπωνίας και πέθανε σε ηλίκια 12 ετών περιμένοντας τον κύριό του, αρνούμενος να δεχτεί ότι είχε χαθεί για πάντα.
Τον Γενάρη του 1924 ο καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Τόκιο, Χιντεσάμπουρο Ούενο, υιοθέτησε ένα λευκό κουτάβι Ακίτα.
Ήταν ο Χάτσικο, όπως τον ονόμασε ο καθηγητής, που σημαίνει ο «όγδοος ευοίωνος πρίγκηπας».
Ο Χάτσικο και ο καθηγητής Ουένο έγιναν αχώριστοι φίλοι. Ο Χάτσικο τον συνόδευε κάθε μέρα στον σιδηροδρομικό σταθμό της Σιμπούγια, στα περίχωρα του Τόκιο όπου έμενε, για να πάρει το τρένο προς το πανεπιστήμιο. Μετά πήγαινε στο σπίτι και επέστρεφε το απόγευμα στον σταθμό για να περιμένει τον κύριό του που γύριζε από τη δουλειά.
Αυτό γινόταν κάθε μέρα έως τον Μάιο του 1925. Μία ημέρα ο καθηγητής δεν επέστρεψε το απόγευμα στον σταθμό, όπου τον περίμενε ο πιστός του φίλος. Κατά τη διάρκεια μιας διάλεξής του στο πανεπιστήμιο έπαθε καρδιακή προσβολή και πέθανε.
Ο Χάτσικο δεν δέχτηκε ποτέ την απώλεια του καθηγητή Ουένο. Γύρισε στον σταθμό και τον περίμενε να γυρίσει μέχρι το τέλος της ζωής του. Μετά τον θάνατο του καθηγητή πολλοί συγγενείς του πήραν τον Χάτσικο σπίτι τους, αυτός όμως πάντα κατάφερνε να το σκάσει και να ξαναγυρίσει στον σταθμό του τρένου.
Περίμενε στον σταθμό για χρόνια, υπομονετικά, κοιτάζοντας τα τρένα μέχρι να βγει και ο τελευταίος επιβάτης.
Την ιστορία αληθινής αγάπης του Χάτσικο έκανε γνωστή ένας μαθητής του καθηγητή Ουένο, με αποτέλεσμα να αναγνωριστεί ως ζωντανός θρύλος. Μάλιστα ένας διάσημος γλύπτης φιλοτέχνησε ένα μπρούτζινο άγαλμα του Χάτσικο να περιμένει καθιστός το αφεντικό του. Λέγεται, ότι στα αποκαλυπτήριά του ήταν παρόν και ο ίδιος ο σκύλος.
Ο Χάτσικο πέθανε στις 8 Μαρτίου του 1935, σε ηλικία 12 ετών, από καρκίνο σε προχωρημένο στάδιο. Περαστικοί τον βρήκαν νεκρό κοντά στον σταθμό της Σιμπούγια, που για όλη του ζωή περίμενε τον καλύτερό του φίλο. Όταν μαθεύτηκε ο θάνατός του, ο σταθμός και το μπρούτζινο άγαλμά του γέμισαν από κόσμο που άφηνε λουλούδια προς τιμή του.
Κάθε χρόνο στις 8 Απριλίου εκατοντάδες Ιάπωνες τιμούν τη μνήμη του και την αφοσίωσή του, στον σταθμό που πέρασε τη ζωή του και πέθανε.
Στο ακριβές σημείο όπου ο Χάτσικο περίμενε τον κύριό του έχουν τοποθετηθεί τέσσερις μπρούτζινες πατούσες σκύλου και ένα κείμενο στα Ιαπωνικά που αναφέρεται στην αφοσίωσή του. Η είσοδος του σταθμού της Σιμπούγια όπου βρίσκεται το άγαλμά του ονομάζεται Χάτσικο-γκούτσι, «η είσοδος του Χάτσικο». Ένα όμοιο μπρούτζινο άγαλμα τοποθετήθηκε και στο Οντάτε, γενέτειρα του Χάτσικο, αλλά και στην είσοδο του μουσείου Ακίτα της περιοχής.
Το σώμα του Χάτσικο σήμερα βρίσκεται βαλσαμωμένο στο Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και Επιστημών του Τόκιο.
10-11-2014
ΠΗΓΗ
http://tvxs.gr/.../xatsiko-mathimata-alithinis-agapis...