Γεωπολιτικό stress test

 Russian Tu-95 Bear H bomber

Ποιος θα αντέξει περισσότερο το κόστος ενός νέου Ψυχρού Πολέμου Δύσης - Ρωσίας; Η Μόσχα ή η ΕΕ και κυρίως η Γερμανία που καλούνται κατά κύριο λόγο να επωμισθούν το κόστος της παλινδρόμησης στην αντιπαράθεση; Χθες ο Πούτιν διαβεβαίωσε ότι η Ρωσία θα αντέξει, δεν θα διαλυθεί όπως η Γιουγκοσλαβία. Λίγες μέρες πιο πριν από την Αγκυρα έπαιξε το χαρτί της ματαίωσης της κατασκευής του South Stream και της αναβάθμισης της Τουρκίας με στόχο να διχάσει ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Η Μόσχα πληρώνει ήδη ακριβά το κόστος των κυρώσεων, αλλά αισιοδοξεί ότι το κόστος θα είναι μεγαλύτερο για τη Γερμανία. Ηδη με μια ομοβροντία άρθρων το Der Spiegel καταγράφει τις αρνητικές συνέπειες της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία με τελευταία επισήμανση κείμενο που τονίζει την ανάγκη να σταματήσει κάθε συζήτηση για ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Αν ρίξουμε μια ματιά στον χάρτη, πέραν της Ουκρανίας, η Βαλτική είναι το πιο θερμό μέτωπο του νέου Ψυχρού Πολέμου Ρωσίας - ΝΑΤΟ με αναχαιτίσεις, παραβιάσεις εναέριου χώρου, εντοπισμό εχθρικών υποβρυχίων. Πρόκειται για μια επιλογή του Κρεμλίνου που προκύπτει τόσο από την ύπαρξη ισχυρών ρωσικών μειονοτήτων στην Εσθονία και τη Λετονία, από την εγγύτητα της περιοχής με τη Γερμανία αλλά τη βαρύτητα που έχει στην ευρωπαϊκή στρατηγική του Βερολίνου.

Η Πολωνία, οι τρεις Βαλτικές Χώρες μαζί με τη Φινλανδία και τη Σουηδία έχουν αναδειχθεί εντός και εκτός Ευρωζώνης πολύτιμοι σύμμαχοι του Βερολίνου στη διαχείριση της κρίσης και προβάλλουν σαν ο φυσικός χώρος αναδίπλωσης του Βερολίνου, ένα σιωπηρό σχέδιο β', σε περίπτωση σύγκρουσης με τον Νότο της Ευρωζώνης. Ετσι το μήνυμα της Μόσχας προς το Βερολίνο είναι σαφές: Εκτός από το διμερές εμπόριο ο νέος Ψυχρός Πόλεμος θα μετατρέψει τη Βόρεια και Ανατολική Ευρώπη σε ζώνη αστάθειας, έντασης και πιθανών συγκρούσεων με αποτέλεσμα να ακυρωθεί στην πράξη το στρατηγικό βάθος προς Ανατολάς που απέκτησε η Γερμανία με τη διεύρυνση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Το στοίχημα του Κρεμλίνου είναι αν το Βερολίνο θα αντέξει την ταυτόχρονη αντιμετώπιση της κρίσης στην Ευρωζώνη με έναν μακράς διαρκείας νέο Ψυχρό Πόλεμο. Ο πάγιος εφιάλτης της Γερμανίας, μια ταυτόχρονη σύγκρουση σε δύο μέτωπα -όπως στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους του 20ού αιώνα- είναι ξανά ορατή απειλή

5-12-2014

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=31706&subid=2&pubid=64104070

 Υπερατλαντική ενεργειακή διαπλοκή

Στο γερμανικό κοινοβούλιο δέχθηκε την περασμένη εβδομάδα η καγκελάριος Μέρκελ μια γερή επίθεση από την εκπρόσωπο της Αριστεράς, die Linke, που είναι η αξιωματική αντιπολίτευση, κα Σάρα Βάγκενκνεχτ. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, η Βάγκενκνεχτ επέρριψε στην καγκελάριο βαρύτατη ευθύνη για την εμπόλεμη κατάσταση μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας.

Την πολιτική της Μέρκελ την παρακολουθούν κάπως ανήσυχα και άλλοι, ουδόλως προσκείμενοι στην Αριστερά. Όπως φαίνεται έχει δεσμευτεί η κυρία Μέρκελ να στηρίξει την ουκρανική κυβέρνηση απαιτώντας από τη Ρωσία να αποσυρθεί και από την Κριμαία. Το βασικό της σκεπτικό είναι η καταπάτηση του διεθνούς δικαίου. Ο πρόεδρος Πούτιν είχε αναφερθεί και αυτός στο διεθνές δίκαιο, πριν από λίγες εβδομάδες, αλλά από τη δική του σκοπιά. Επισήμανε σωρεία αμερικανικών (δυτικών) επιθετικών παρεμβάσεων τα τελευταία είκοσι χρόνια που έγραψαν στα παλιά τους παπούτσια το διεθνές δίκαιο, αλλά επ’ αυτού του θέματος η επίσημη Γερμανία σφυρίζει αδιάφορα. Περασμένα ξεχασμένα;

Ποια συμφέροντα θίγονται και ποιοι είναι οι στρατηγικοί στόχοι που κρύβονται πίσω από αυτήν την κατάσταση; Ας δούμε τη σύρραξη μέσα από το πρίσμα της ενέργειας. Η Ρωσία είχε ανεβάσει τα τελευταία πέντε χρόνια πολύ τους τόνους της στη διεθνή σκακιέρα στηριζόμενη στα αυξημένα έσοδά της από το αέριο και το πετρέλαιο.

Οι Αμερικάνοι από την πλευρά τους φέρονται αποφασισμένοι να γίνουν μέσα σε λίγα χρόνια αυτάρκεις στην ενέργεια βασιζόμενοι στην εξόρυξη με τη μέθοδο fracking, που τους δίνει τη δυνατότητα να αξιοποιήσουν τα δικά τους σχιστολιθικά αποθέματα. Δεν τους ενδιαφέρει τους Αμερικανούς να κρατήσουν υψηλά τις τιμές, προωθούν τα αποθέματά τους στις δικές τους αγορές. Η αποδυνάμωση των Ρώσων τούς βολεύει αντιθέτως.

Με έναν άλλον μεγάλο παίκτη, το Ιράν, που είναι αποκλεισμένο εδώ και καιρό από τις αγορές, με τεράστια αποθέματα, ψάχνουν οι Αμερικάνοι να βρουν μια φόρμουλα συνεργασίας που φέρνει ταυτόχρονα ρήγμα στη σχέση των Ιρανών με τη Ρωσία. Η δρομολόγηση μιας λύσης πηγαίνει προς τον Ιούλιο του 2015, είπε προχθές ο Αντιπρόεδρος της Αμερικής, Μπάιντεν.

Η κατάσταση στην Ουκρανία ίσως να δημιουργήθηκε επίτηδες, για να σπάσει τη συνεργασία των Ευρωπαίων με τους Ρώσους, ίσως τυχαία, πάντως συνάδει άριστα με τη στρατηγική των Αμερικανών, να πάρουν υπό τον έλεγχό τους όλη την παγκόσμια παραγωγή ενέργειας, έμμεσα η άμεσα, απομονώνοντας τη Ρωσία. Η κατάσταση θυμίζει παλιές εποχές εμπάργκο, τη δεκαετία του 1980, όπου π.χ. ο εξοπλισμός με ψηφιακά συστήματα, PC, της τότε δεσπόζουσας IBM, πληρωνόταν στη μαύρη αγορά από την αποκλεισμένη Σοβιετική Ένωση σε χρυσό.

Για να κατανοήσουμε το βάθος των ενεργειών που διαδραματίζονται σήμερα, πρέπει να ρίξουμε μια μάτια και στον εξοπλισμό μηχανών για παραγωγή ηλεκτρισμού από αέριο και πετρέλαιο. Πριν από λίγους μήνες έχασε η Ευρώπη μια μοναδική ευκαιρία πολιτικής και οικονομικής σύμπλευσης μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας στην κατασκευή μονάδων παραγωγής ενέργειας. Η πρόταση της Siemens για εξαγορά της γαλλικής Alstom με ταυτόχρονη ανταλλαγή στην κατασκευή αμαξοστοιχιών απορρίφθηκε από τους Γάλλους, οι οποίοι έδωσαν την εταιρία τους στην αμερικανική General Electric. Οι Αμερικάνοι έκαναν καλύτερη προσφορά από τους Γερμανούς, πιθανότατα στηριζόμενοι σε κάποια κρυφά ανταλλάγματα από την αμερικανική κυβέρνηση.

Η γερμανική Siemens βρίσκεται τώρα σε μεγάλο δίλημμα. Από τη μια, το εμπάργκο στους Ρώσους τους εμποδίζει να αναπτύξουν την προγραμματισμένη συνεργασία τους στην κατασκευή τουρμπίνων και γεννητριών, από την άλλη η εταιρεία πιέζεται πολύ και από τις αγορές στην Ασία, όπου χάνει έδαφος και πελάτες. Το αποτέλεσμα: ήδη ανακοίνωσαν σημαντικές απολύσεις σε γερμανικά εργοστάσια κατασκευής εργοστασιακού εξοπλισμού για παραγωγή ενέργειας, στο Βερολίνο, στην Ερφούρτη, στο Γκόρλιτς και αλλού.

Η ενεργειακή διαπλοκή στη διεθνή σκακιέρα δεν φαίνεται να γίνεται αντιληπτή από τη μονοδιάστατη προτεσταντική λογική της καγκελαρίου Μέρκελ. Έτσι συνεχίζει, στην ουσία, να σέρνεται στο αμερικανικό άρμα ζημιώνοντας την ίδια την πατρίδα της.

NIKOΣ ΣΩΚΙΑΝΟΣ

29-11-2014

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.energy&id=37964