Το Ευρωπαϊκό Λεφτόδενδρο

Επειδή έχω κουραστεί να διαβάζω από εγχώριους κόλακες του ξενόδουλου οικονομικού “ορθολογισμού” περί “λεφτόδενδρου”.

Μάθημα Μακροοικονομίας 101:

Υπάρχουν τρείς (3) ΜΟΝΟ τρόποι να χρηματοδοτήσει το δημόσιο, τα ελλείμματά του :

α) Μέσω της φορολογίας

β) Μέσω δανεισμού από το εξωτερικό (αφού η φορολόγηση συνιστά εσωτερικό δανεισμό)

γ) Μέσω εκτύπωσης των χρημάτων που χρειάζεται

Όταν δεν είναι διαθέσιμες οι επιλογές α & β χρησιμοποιείται, από όλον τον γνωστό κόσμο σε αυτόν τον οικονομικό πλανήτη, η επιλογή γ.

Αυτό μάλιστα είχε ανακοινώσει ότι θα κάνει η ΕΚΤ εδώ και σχεδόν τρία χρόνια (“Θα κάνω ό,τι χρειαστεί για να στηρίξω το κοινό νόμισμα”, δήλωση Ντράγκι Αύγουστος 2012). Η δήλωση και μόνο ήταν αρκετή για να “ησυχάσουν” οι αγορές και να δείξουν κάποια εμπιστοσύνη στην Ευρωζώνη.

Όμως τώρα τα “ψέματα” τελειώνουν. Οι μεγάλες οικονομίες ακόμη και του Βορά (π.χ. Γαλλία) συνεχίζουν να εμφανίζουν ελλείματα.Το ΑΕΠ δεν λέει να “ξεκολλήσει”. Ακόμη και η πανίσχυρη Γερμανική ατμομηχανή “φρέναρε”. Η ιδιωτική κατανάλωση ξαναπήρε τον κατήφορο. Η ανεργία παραμένει στα ύψη (πως θα αυξηθεί η κατανάλωση;) Η ΕΚΤ έχει εξαντλήσει ήδη τα υπόλοιπα εργαλεία (κυρίως επιτόκια). Η ευρωπαϊκή οικονομία δεν κινείται. Αντίθετα όλοι οι οικονομικοί δείκτες φανερώνουν “ανάκαμψη” της ύφεσης. Η αναγγελία της ΕΚΤ τον Σεπτέμβρη 2014 για “ποσοτική χαλάρωση” μέσω αγοράς κρατικών και τραπεζικών ομολόγων αναμένεται με αγωνία από αγορές και Ευρωπαίες πολίτες εδώ και 2 χρόνια.

Για όσους δεν γνωρίζουν πρόγραμμα αγοράς ομολόγων από την ΕΚΤ (ή της εθνικές κεντρικές τράπεζες) σημαίνει “τύπωμα” νέου χρήματος. Για να είμαστε ακριβείς δεν πρόκειται για έκδοση νέων νομισμάτων και χαρτονομισμάτων (αυτό συνεχίζεται κανονικά λόγω παλαίωσης, καταστροφής και ιδιωτικών “στρωμάτων φύλαξης”‘ των χαρτονομισμάτων από το 2008, έχοντας αυξήσει το φυσικό χρήμα που κυκλοφορεί σήμερα κατά 250 δις ΕΥΡΩ περίπου από τα 710 δις ΕΥΡΩ του 2008) αλλά για επέκταση των λογαριασμών ρευστότητας που κατέχουν ευρωπαϊκές τράπεζες στην ΕΚΤ (ή τις εθνικές ΚΤ). Αυτό γίνεται για να προσφέρουν οι τράπεζες νέα δάνεια και επενδυτικά εργαλεία στην οικονομία.

Πρόκειται για “λεφτόδενδρο”; Κατά κάποιο τρόπο ναι. Μας ενδιαφέρει αν κάποιοι το ονομάζουν έτσι για να κάνουν τους “έξυπνους”; Κατά κανένα τρόπο !

Όταν λοιπόν, μάλλον σύντομα, καθώς όλοι ελπίζουν και προσδοκούν, η ΕΚΤ θα βγάλει από το συρτάρι την μεγάλη τρόμπα και θα αρχίσει να φουσκώνει τα διαθέσιμα των τραπεζών, οι εγχώριοι κόλακες της μαζοχιστικής δουλοπρέπειάς τους τι θα μας λένε ;

Να εξαιρεθεί η Ελλάδα ;!! Ότι δεν δεχόμαστε τα χρήματα αυτά διότι προέρχονται από το “λεφτόδενδρο”; Ενώ όλοι οι υπόλοιποι ευρωπαίοι πολίτες θα τα χρησιμοποιούν; Μεταξύ σοβαρού και αστείου βέβαια μπορεί να ακουστούν και κάποιες φωνές, κυρίως από το λαϊκίστικο και κομπλεξικό εξωτερικό, να λένε πως “οι Έλληνες πέτυχαν το μεγαλύτερο πλεόνασμα του 2014 και με τέτοια λιτότητα που υπέστησαν αντέχουν ως μουλάρια, επομένως δεν έχουν ανάγκη άλλο “stimulus” … πέρα βέβαια από το μαστίγιο …

Η Ευρώπη αργεί πολύ να πάρει τα μαθήματά της ! Τι κι αν η Μεγάλη Αμερικάνικη Ύφεση του 1929 προκλήθηκε, εν μέρει και σίγουρα επεκτάθηκε ανεξέλεγκτη, εξαιτίας του ότι η τότε ομοσπονδιακή Τράπεζα δεν χρησιμοποίησε έγκαιρα το εργαλείο – υπερόπλο που διέθετε (εκτύπωση χρήματος) ώστε να σώσει τις τράπεζες οι οποίες εξαιτίας του ανατροφοδοτούμενου πανικού bank-run χρεωκοπούσαν μαζικά η μια μετά την άλλη, επιτείνοντας τον πανικό στο πλήθος;

Τι κι αν οι αγγλοσαξονικές χώρες έχοντας πάρει τα δικά τους μαθήματα, δεν σταμάτησαν να “τυπώνουν” συνεχώς νέο χρήμα από το ξέσπασμα της κρίσης του 2008 (όπως δείχνει το διάγραμμα παρακάτω) και έτσι κατάφεραν να εξισορροπήσουνε τα αποτελέσματα της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους αλλά και της παγκόσμιας κρίσης ανάπτυξης;

Κάποιοι στην Ευρώπη παραμένουν υπερβολικά ερωτευμένοι με τις ιδεαλιστικές τους εμμονές …. Όμως η οικονομία απαιτεί πραγματιστικές λύσεις, λύσεις που δουλεύουν στην πράξη. Άσχετα πως τις ονομάζει κανείς,”Λεφτόδενδρο”, “Ποσοτική Χαλάρωση”, “Πρόγραμμα αγοράς ομολόγων” ή “Χρυσή Καραμέλα”.

Και κλείνοντας θα πρέπει να εκφράσω την ανησυχία μου, την οποία μάλλον συμμερίζονται οι περισσότεροι αναλυτές των περίφημων”αγορών”. Εάν η ΕΚΤ δεν υλοποιήσει ένα μεγαλειώδες πρόγραμμα “ποσοτικής χαλάρωσης” δεν θα γίνει πιστευτό ότι μπορεί πράγματι να “ανασύρει” την Ευρωπαϊκή οικονομία από τον υφεσιακό βούρκο στον οποίο έχει οδηγηθεί. Και τότε αυτό, το μισόμετρο, το καχεκτικό λεφτόδενδρο όχι μόνο δεν θα πετύχει τον στόχο του αλλά μπορεί να φέρει ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα !! Διότι οι αγορές γνωρίζουν πολύ καλά την δεινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται συνολικά η Ευρωπαϊκή οικονομία. Διότι οι αγορές ποτέ δεν πίστεψαν το ενιαίο νόμισμα έτσι όπως είχε στηθεί. Αντίθετα προειδοποιούσαν από την δεκαετία του 1990 για όσα θα ακολουθούσαν μετά την πρώτη σοβαρή κρίση. Τα μέτρα τραπεζικής ολοκλήρωσης καθώς και οι εξαγγελίες Ντράγκι το 2012 προσέφεραν δυο ισχυρά ερείσματα επανεξέτασης και αναμονής. Η καθυστέρηση όμως από πλευράς ΕΚΤ να υλοποιήσει τις εξαγγελίες της για τόνωση της πραγματικής οικονομίας με νέο χρήμα, σε συνδυασμό με τις γερμανικές εμμονές στην δημοσιονομική διαχείριση, οι οποίες ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδος αποδείχθηκαν εξωπραγματικές, έχει προβληματίσει τις αγορές εκ νέου. Η απόφαση μάλιστα της Ελβετίας να “αποχωρήσει από το ΕΥΡΩ” πριν λίγες ημέρες επιτείνει την αντίληψη αυτή ! Για όσους δεν το έχουν  ακόμη συνειδητοποιήσει η αποσύνδεση του Ελβετικού Φράγκου από το ΕΥΡΩ είναι παρόμοια με “αποχώρηση από το ΕΥΡΩ”, χωρίς να συνοδεύεται βέβαια από τις υπόλοιπες συνέπειες, ούτε να έχει τις αρνητικές συνδηλώσεις που θα είχε μια αποχώρηση κράτους-μέλους. Δείχνει όμως ξεκάθαρα την έλλειψη εμπιστοσύνης στο νόμισμα αυτό.

Το τελικό χτύπημα, λοιπόν, στην ευρωπαϊκή οικονομία θα μπορούσε να δοθεί, «άθελά της» από την ίδια την ΕΚΤ … Δεν είναι λίγες οι φορές στην ιστορία που λανθασμένες μονεταριστικές πολιτικές επιδείνωσαν ένα πρόβλημα που πήγαιναν να λύσουν. Συνήθως μάλιστα ο λόγος ήταν διότι δρούσαν είτε πολύ αργά είτε πολύ δειλά.

Αν τυχόν η ΕΚΤ δεν εξαγγείλει την έναρξη ενός μεγαλειώδους και μακροχρόνιου προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης, παρόμοιου μεγέθους με εκείνο των αγγλοσαξονικών χωρών, χωρίς προϋποθέσεις που θα το καθιστούσαν ανεφάρμοστο στην πράξη, χωρίς αποκλεισμούς χωρών (βλέπε Ελλάδα), κατά προτίμηση χωρίς συνυπευθυνότητα μεταξύ των εθνικών Κεντρικών Τραπεζών, δηλαδή απολύτως αξιόπιστου, μεγαλειώδους και ισχυρού, επομένως ικανού να ηρεμήσει μια και καλή τις αγορές, ικανού να ελευθερώσει από τις τράπεζες κεφάλαια για νέες επενδύσεις, εργασία και καταναλωτικά δάνεια σε κάθε γωνιά της Ευρώπης, ενός δηλαδή εντυπωσιακού και ανεπανάληπτου τονωτικού προγράμματος, πολύ φοβάμαι πως αυτό θα είναι και το τελευταίο επεισόδιο του ευρωπαϊκού δράματος …

19/1/15  

του Δημήτρη Τσέλιου.

http://www.anixneuseis.gr/?p=109927