Ουκρανία-Μινσκ:1.Προς τι η πρωτοφανής ολονυχτία συνομιλιών 2. Putin-Συμφωνία για εφαρμογή εκεχειρίας

(...)
η εναλλακτική προοπτική, εάν καταρρεύσουν οι συνομιλίες είναι εκ των προτέρων γνωστή: θα κερδίσουν έδαφος οι φωνές εκείνες στη Ουάσιγκτον (όχι απαραιτήτως εντός Λευκού Οίκου) και το (χολωμένο από τον παραγκωνισμό του) Λονδίνο που προωθούν την αποστολή οπλισμού στο Κίεβο, με αποτέλεσμα τη διαιώνιση της θερμής σύγκρουσης – με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε πολιτικό, ανθρωπιστικό και οικονομικό κόστος για όλη την Ευρώπη. Μάλιστα η ρωσική πλευρά δηκτικά επισημαίνει ότι ενώ η Ε.Ε. έχει χάσει 20 δισ. από τον “πόλεμο κυρώσεων” οι εμπορικές σχέσεις της Ρωσίας με τις ΗΠΑ έχουν παραδόξως αυξηθεί.
(...)


Ο ολονύχτιος διπλωματικός μαραθώνιος στο Μινσκ της Λευκορωσίας, όπου επιχειρείται μια πολιτική λύση της ουκρανικής κρίσης σε “σύνθεση Νορμανδίας” (ήτοι με τη συμμετοχή των ηγετών της Ρωσίας, της Ουκρανίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας) ασφαλώς διεκδικεί μια θέση στα διαπραγματευτικά ρεκόρ, αν αναλογισθεί κανείς ότι οι συνομιλίες που ξεκίνησαν την Τρίτη συνεχίζονταν και μετά τις 9 π.μ. (ώρα Ελλάδος) της Τετάρτης. Πρόκειται για περίτρανη απόδειξη του γεγονότος ότι οι εμπλεκόμενοι θεωρούν την επίτευξη συμφωνίας ως απόλυτο μονόδρομο.

Δύσκολα θα φανταζόταν κανείς μια τέτοια έκβαση εάν έπαιρνε τοις μετρητοίς τις προηγούμενες δηλώσεις Δυτικών ιθυνόντων (π.χ. του εκπροσώπου της γερμανικής καγκελαρίας) που υποβάθμιζαν τις πιθανότητες επιτυχίας των συνομιλιών, χαρακτηρίζοντας “αβέβαιο” το αποτέλεσμα. Αντίθετα, η ρωσική διπλωματία επέμενε να εκπέμπει μηνύματα αισιοδοξίας, γεγονός που μπορεί να αποδοθεί σε δύο αιτίες. Η πρώτη είναι η επιθυμία της Μόσχας να αποκρούσει την εικόνα του “υπαίτιου” της κρίσης, με μονομερείς υποχωρήσεις του οποίου θα μπορούσε να προκύψει η μόνη πιθανότητα εκτόνωσης. Η δεύτερη είναι το γεγονός ότι η ρωσική πλευρά διαπραγματεύεται από θέση ισχύος, καθώς οι φιλορώσοι αυτονομιστές της ανατολικής Ουκρανίας έχουν σημειώσει σημαντικές επιτυχίες στο πεδίο της μάχης , ενώ αντίθετα στο Κίεβο επικρατεί αποθάρρυνση, αλλά και απειλείται οικονομική κατάρρευση.

Είναι δύσκολο να κρίνει κανείς ποιο από όλα τα δεδομένα είναι το κρισιμότερο: ότι οι αυτονομιστές έχουν περικυκλώσει περισσότερους των 5.000 Ουκρανούς στρατιώτες στο Ντεμπάλτσεβο (κρίσιμο σιδηροδρομικό κόμβο για τη μεταφορά άνθρακα), ότι ο Vladimir Putin εισηγείται την αλλαγή της νομοθεσίας, ώστε να διευκολυνθεί η παραμονή στη ρωσική επικράτεια των χιλιάδων Ουκρανών φυγόστρατων που καταφεύγουν... στις αγκάλες του εχθρού, ή ότι το χρύβνια έχασε το 50% της αξίας του την προηγούμενη εβδομάδα, εν μέσω εξάντλησης των ουκρανικών συναλλαγματικών αποθεμάτων;

Διόλου τυχαία ο Ουκρανός πρόεδρος Petro Poroshenko προανήγγειλε επιβολή στρατιωτικού νόμου σε όλη τη χώρα, εάν αποτύχουν οι συνομιλίες του Μινσκ.

Η ψυχρή αλήθεια που θέλει την ειρήνευση να καθίσταται εφικτή (μόνο) όποτε η πλευρά του Κιέβου πιέζεται, αποδεικνύεται έτσι και από τη διπλωματική ολονυχτία στη λευκορωσική πρωτεύουσα. Οι τελευταίες πληροφορίες θέλουν τον Poroshenko να ανθίσταται σε “απαράδεκτους” όρους τους οποίους θέτει ο Putin, με τον οποίο διαβουλεύονται χωριστά οι Merkel και Hollande. Η υπό επεξεργασία κοινή δήλωση των τεσσάρων ηγετών φέρεται να περιλαμβάνει περίπου 12 σημεία και να έχει συμφωνηθεί στο μεγαλύτερο μέρος της, ωστόσο είναι αβέβαιο αν θα εξασφαλίσει την συναίνεση και των εκπροσώπων των “Λαϊκών Δημοκρατιών” του Ντονιέτσκ και του Λουχάνσκ, που προβλέπεται να διατηρήσουν έναν βαθμό αυτονομίας εντός της ενιαίας ουκρανικής επικράτειας. Κυριότερο σημείο τριβής εκτιμάται ότι αποτελεί η πρόταση Putin για δημιουργία μιας αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης πλάτους 50-70 χιλιομέτρων μεταξύ των αντιμαχομένων, ώστε να μην είναι δυνατές οι βολές πυροβολικού, καθώς και το ερώτημα ποια τρίτη ένοπλη δύναμη θα αναπτυχθεί για την φύλαξή της.

Ωστόσο, η εναλλακτική προοπτική, εάν καταρρεύσουν οι συνομιλίες είναι εκ των προτέρων γνωστή: θα κερδίσουν έδαφος οι φωνές εκείνες στη Ουάσιγκτον (όχι απαραιτήτως εντός Λευκού Οίκου) και το (χολωμένο από τον παραγκωνισμό του) Λονδίνο που προωθούν την αποστολή οπλισμού στο Κίεβο, με αποτέλεσμα τη διαιώνιση της θερμής σύγκρουσης – με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε πολιτικό, ανθρωπιστικό και οικονομικό κόστος για όλη την Ευρώπη. Μάλιστα η ρωσική πλευρά δηκτικά επισημαίνει ότι ενώ η Ε.Ε. έχει χάσει 20 δισ. από τον “πόλεμο κυρώσεων” οι εμπορικές σχέσεις της Ρωσίας με τις ΗΠΑ έχουν παραδόξως αυξηθεί.

Σε κάθε περίπτωση, η εξαντλητική διπλωματική προσπάθεια φανερώνει το μέγεθος του διακυβεύματος, το οποίο δεν περιορίζεται σε μια τοπική σύρραξη, αλλά αφορά ουσιαστικά το μέλλον της Ευρώπης και των σχέσεών της με όλο τον αχανή χερσαίο χώρο μέχρι την Κίνα, Με αυτή την έννοια η συνάντηση του Μινσκ έχει έναν μεγάλο απόντα, τον Αμερικανό πρόεδρο Barack Obama, και έναν μεγάλο πρωταγωνιστή, την Angela Merkel, που όσο και αν υιοθετεί το επιχείρημα ότι η Ρωσία απειλεί την μεταπολεμική συναίνεση περί αμετάθετου των συνόρων, άλλο τόσο δελεάζεται από την πρόταση Putin για έναν “ενιαίο χώρο από το Βλαδιβοστόκ ως τη Λισαβώνα”.

 12 Φεβρουαρίου 2015   
  
Του Κώστα Ράπτη


2.

Συμφωνία για εφαρμογή εκεχειρίας στην Ουκρανία ανακοίνωσε ο Putin  


Οι ηγέτες της Ουκρανίας, της Ρωσίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας δεσμεύθηκαν ως προς τον σεβασμό της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας, σύμφωνα με το κείμενο του κοινού ανακοινωθέντος.

Οι τέσσερις ηγέτες μετά από έναν μαραθώνιο διαπραγματεύσεων διάρκειας πάνω από 16 (!) ωρών κατάφεραν τελικά να συμφωνήσουν στην πραγματοποίηση τακτικών συναντήσεων για τη διασφάλιση της εφαρμογής των συμφωνιών του Μινσκ.

Tην ύπαρξη συμφωνίας ανακοίνωσε ο πρόεδρος της Ρωσίας, Vladimir Putin λέγοντας ότι "κατορθώσαμε να  φθάσουμε σε συμφωνία επί των ουσιωδών θεμάτων".

Με την σειρά του ο Γάλλος Πρόεδρος, Francois Hollande, επιβεβαίωσε την επίτευξη συμφωνίας για κατάπαυση του πυρός και συνολική πολιτική διευθέτηση της ουκρανικής κρίσης. Αναλυτικά, δήλωσε ότι πρόκειται για μια «σοβαρή συμφωνία».

Ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Petro Poroshenko δήλωσε ότι στη συμφωνία περιλαμβάνεται δέσμευση για την απόσυρση όλων των ξένων στρατιωτικών δυνάμεων από το ουκρανικό έδαφος.

Η συμφωνία περιλαμβάνει την εφαρμογή κατάπαυσης του πυρός από τις 15 Φεβρουαρίου καθώς και την απόσυρση των βαρέων όπλων, όπως έγραψε στο Twitter ο εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης Steffen Seibert.

"H συμφωνία δεν είναι συνολική και δεν ικανοποιεί όλες τις προσδοκίες του Βερολίνου, αλλά είναι ένα αναγκαία", δήλωσε ο Γερμανός Υπουργός Εξωτερικών, Frank-Walter Steinmeier και πρόσθεσε ότι "προσδοκούσαμε περισσότερα, αλλά οι συνομιλίες υπήρξαν εξαιρετικά δύσκολες".

Ενδεικτικό πάντως για το αδιέξοδο που βρέθηκαν κάποια στιγμή οι συνομιλίες των 4 πλευρών είναι το φωτογραφικό στιγμιότυπο που δημοσίευσε η βρετανική "Guardian" και απεικονίζει τον Ρώσο Πρόεδρο, Vladimir Putin, να σπάει από εκνευρισμό ή απογοήτευση ένα στυλό.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι συγκρούσεις έχουν ως τώρα στοιχίσει τη ζωή σε περισσότερους από 5.000 ανθρώπους.

Οι ηγέτες των φιλορώσων αυτονομιστών ανταρτών από την πλευρά τους δήλωσαν ότι η συμφωνία μπορεί να δημιουργήσει ελπίδες για μία ευρηνική επίλυση της σύγκρουσης. 

Οι διαπραγματεύσεις που συνεχίσθηκαν καθ΄όλη τη διάρκεια της νύκτας μέχρι αργά το πρωί σήμερα ήταν περισσότερο από πολύπλοκες. Οι συνομιλίες διοεξήχθησαν σε δύο σημεία της πρωτεύουσας της Λευκορωσίας. Από τη μία πλευρά, οι ευρωπαίοι ηγέτες και οι πρόεδροι της Ρωσίας και της Ουκρανίας. Από την άλλη, η Ομάδα Επαφής.

ΔΝΤ: Νέο δανειακό πρόγραμμα $17,5 δισ.

Η Ουκρανία αναμένεται να λάβει περίπου 40 δισ. δολ. σε διεθνή βοήθεια σε περίοδο τεσσάρων ετών, δήλωσε σήμερα η επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Christine Lagarde(http://www.capital.gr/NewsTheme.asp?id=2227980).

Σε συνέντευξη Τύπου στις Βρυξέλλες, η επικεφαλής του ΔΝΤ ανακοίνωσε ότι έχει επέλθει συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο (staff-level agreement) για ένα δανειακό πρόγραμμα ύψους 17,5 δισ. δολ. με την Ουκρανία.

ΠΗΓΗ
http://www.capital.gr/gmessages/showTopic.asp?id=4884207&nid=2227995   




3.

 Δεύτερη εκεχειρία;  

Στην καλύτερη των περιπτώσεων οι προσδοκίες για τη σύγκρουση στην Ουκρανία δεν μπορεί να είναι κάτι παραπάνω από μία δεύτερη εκεχειρία με μεγαλύτερες εγγυήσεις και μηχανισμούς ελέγχου από αυτήν που συμφωνήθηκε στις αρχές του περασμένου Σεπτεμβρίου. Οι συνθήκες για συνολική λύση δεν έχουν ωριμάσει, καθώς οι καθαρές επιλογές αποκλείονται για το ορατό μέλλον:
  • Μία de jure διχοτόμηση αποκλείεται, ενώ μία de facto παρατεταμένη παγίωση του σημερινού μετώπου δεν επιτρέπει την άρση των κυρώσεων αντιποίνων.
  • Εξίσου εξωπραγματική είναι μία ουσιαστική αποκατάσταση της ενότητας της χώρας με ταυτόχρονο καθεστώς ουδετερότητας, σαν αυτό που επεβλήθη στην Αυστρία το 1955.
Παραμένει ως δυνητική επιλογή μία φόρμουλα σαν και αυτή που συμφωνήθηκε πριν από είκοσι χρόνια στο Ντέιτον για τη Βοσνία - Ερζεγοβίνη, μία de facto δηλαδή διχοτόμηση στη συσκευασία μίας de jure προσχηματικής ενότητας. Το μεγάλο πλεονέκτημα της τελευταίας αυτής φόρμουλας είναι ότι δίνει τη δυνατότητα για εξομάλυνση των σχέσεων της ΕΕ με τη Ρωσία. Ομως αν οι Μέρκελ - Ολάντ συζητούν απευθείας με τον Πούτιν, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι όταν συζητούν στο Κίεβο με τους Ποροσένκο - Γιατσενιούκ χρειάζεται το τελικό «πράσινο φως» από την Ουάσιγκτον.
Επί του παρόντος και για το άμεσο μέλλον οι ΗΠΑ δεν φαίνεται να επείγονται για μία φόρμουλα πιο προωθημένη από την εκεχειρία, αν ερμηνεύσουμε τη χρονική περίοδο χάριτος που διαμηνύει ο Ομπάμα ότι χρειάζεται πριν αποφασίσει ή όχι κλιμάκωση με αποστολή στρατιωτικής βοήθειας στο Κίεβο.
Αν ο Πούτιν και οι Μέρκελ - Ολάντ επείγονται για την άρση του φαύλου κύκλου κυρώσεων - αντιποίνων, δεν συμβαίνει το ίδιο με τον Λευκό Οίκο. Η αμερικανική πλευρά φαίνεται να πιστεύει ότι σύντομα, σε μερικούς μήνες, ο συνδυασμός των κυρώσεων και της κατακρήμνισης της τιμής του πετρελαίου, που συμπαρασύρει και το φυσικό αέριο, θα φέρει το Κρεμλίνο στα όρια των αντοχών του. Ο Ομπάμα έχει ανοίξει τόσα χαρτιά ώστε μπορεί να φανεί διαλλακτικός μόνο και μόνο με την καθυστέρηση της αποστολής στρατιωτικής βοήθειας στο Κίεβο ή ακόμη και με την αποφυγή νέων κυρώσεων.
Στις 21/2 κλείνει ένας χρόνος από τη φυγή Γιανουκόβιτς αμέσως μετά τον συμβιβασμό που διαμόρφωσαν Φαμπιούς, Στάινμαγιερ και Σικόρσκι αποδεκτό από τη Μόσχα. Ετσι είναι λογικό στο Κρεμλίνο να υπάρχει αβεβαιότητα για τη δυνατότητα Μέρκελ - Ολάντ να εγγυηθούν την τήρηση του όποιου νέου συμβιβασμού.
12-2-2015
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ

 http://www.ethnos.gr/
article.asp?catid=31706&subid=2&pubid=64138792