Είτε η χώρα θα ελέγξει τις συντάξεις, είτε θα βυθισθεί
(...)
Με δεδομένο το υψηλό δημόσιο χρέος και την ανάγκη δημοσιονομικής πειθαρχίας χωρίς νέους φόρους και αύξηση των ήδη υψηλών ασφαλιστικών εισφορών, οι παρεμβάσεις στις παραμέτρους του συνταξιοδοτικού κρίνονται απαραίτητες.
Το φρένο στις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις είναι μία από αυτές τις παρεμβάσεις και θα έπρεπε να είχε ήδη μπει και όχι να το συζητάμε.
Το ίδιο ισχύει με τη θέσπιση ανώτατης οροφής στο σύνολο των συντάξεων που θα είναι συμβατή με τη βιωσιμότητα του συστήματος στην οποία αναφέρθηκε χθες ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Χρυσόγονος. Η σύνταξη δεν είναι ένα μέσο πλουτισμού για τον συνταξιούχο, αλλά ένα μέσο για να εξασφαλιστεί η αξιοπρεπής του διαβίωση στο τέλος της ζωής του, τόνισε.
Μελέτη-πρόταση του ΚΕΠΕ το 2012 προέβλεπε την εξοικονόμηση 1,5 δισ. ευρώ ετησίως αν το σύνολο της κύριας και της επικουρικής σύνταξης ή ακόμη και της συρροής συντάξεων δεν ξεπερνούσε τα 2.400 ευρώ μηνιαίως.
(...)
Το συνταξιοδοτικό σύστημα δεν είναι βιώσιμο και θα βάλει σε κίνδυνο την εθνική οικονομία και τις μελλοντικές συντάξεις αν δεν ληφθούν μέτρα. Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Χρυσόγονος έριξε χθες μια ιδέα. Χρειάζονται κι άλλες.
Αν η συνταξιοδοτική δαπάνη ως ποσοστό του ΑΕΠ παρέμενε στα επίπεδα του 2001, το δημόσιο χρέος θα ήταν μικρότερο σήμερα κατά 60 με 100 δισ. ευρώ ανάλογα με τις εκτιμήσεις.
Ο καθένας μπορεί να καταλάβει τη σημασία του για μια υπερχρεωμένη χώρα όπως η Ελλάδα.
Όμως, η κοινωνία και τα κόμματα, ιδίως της Αριστεράς, αντιτάχθηκαν στη μεταρρύθμιση Γιαννίτση που θα έβαζε κάποιο φρένο στην αύξηση της συνταξιοδοτικής δαπάνης στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας.
Η απότομη προσαρμογή που έφερε η κρίση προκάλεσε πόνο, αλλά έβαλε το συνταξιοδοτικό σύστημα σε πιο ορθολογικές βάσεις, ασκώντας μικρότερη πίεση στα δημόσια οικονομικά, και διασφαλίζοντας τις συντάξεις για μερικά χρόνια.
Αν, φυσικά, εφαρμοσθούν οι διατάξεις του Ν.3863 (Λοβέρδου-Κουτρουμάνη) για όσους θεμελιώνουν δικαίωμα μετά την 1η Ιανουαρίου 2015 και εφαρμοσθεί η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος σε όλα τα επικουρικά ταμεία, που η κυβέρνηση θέλει να καταργήσει.
Υπενθυμίζουμε ότι η κρατική επιχορήγηση προβλέπεται να υποχωρήσει στα 8,6 δισ. ευρώ φέτος από λιγότερα των 13 δισ. ευρώ πέρυσι και άνω των 16 δισ. ευρώ το 2012.
Με το δημογραφικό πρόβλημα να επιδεινώνεται, όλοι σχεδόν συμφωνούν ότι το συνταξιοδοτικό σύστημα δεν είναι βιώσιμο σε βάθος χρόνου.
Κάτι λοιπόν θα πρέπει να γίνει. Οσο, μάλιστα, συντομότερα, τόσο το καλύτερο.
Η εύκολη πολιτική λύση είναι να αυξηθεί η χρηματοδότηση του συνταξιοδοτικού συστήματος και να μη θιγεί κανένας.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι πολέμιοι της μεταρρύθμισης Γιαννίτση, π.χ. οι συνδικαλιστές κ.ά., προέβαλαν το επιχείρημα της πρόσθετης χρηματοδότησης μαζί με την καταπολέμηση της ανασφάλιστης εργασίας.
Όμως, η εξεύρεση περισσότερων πόρων που θα αφαιρεθούν από την οικονομία και εκείνους που εργάζονται σήμερα χωρίς να ληφθούν μέτρα για τον περιορισμό των αναλογιστικών ελλειμμάτων δεν συνιστά βιώσιμη λύση.
Αναμφισβήτητα, θα ήταν καλό να επιταχυνθεί ο ρυθμός ανάπτυξης, να μειωθεί δραστικά η ανεργία, να αυξηθούν οι μισθοί και να καταπολεμηθεί η ανασφάλιστη εργασία.
Όμως, όλα αυτά δεν διατάζονται.
Επιπλέον, δεν αρκούν για να διασφαλίσουν τη βιωσιμότητα ενός συστήματος στο οποίο οι συνταξιούχοι αυξάνονται ραγδαίως λόγω της γήρανσης του πληθυσμού και των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων.
Χρειάζεται μια πιο ολιστική προσέγγιση που να ξεκινά από το δημογραφικό και την ενθάρρυνση των γεννήσεων, να περνά στις αναπτυξιακές οικονομικές πολιτικές και να καταλήγει στον περαιτέρω εξορθολογισμό της συνταξιοδοτικής δαπάνης.
Με δεδομένο το υψηλό δημόσιο χρέος και την ανάγκη δημοσιονομικής πειθαρχίας χωρίς νέους φόρους και αύξηση των ήδη υψηλών ασφαλιστικών εισφορών, οι παρεμβάσεις στις παραμέτρους του συνταξιοδοτικού κρίνονται απαραίτητες.
Το φρένο στις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις είναι μία από αυτές τις παρεμβάσεις και θα έπρεπε να είχε ήδη μπει και όχι να το συζητάμε.
Το ίδιο ισχύει με τη θέσπιση ανώτατης οροφής στο σύνολο των συντάξεων που θα είναι συμβατή με τη βιωσιμότητα του συστήματος στην οποία αναφέρθηκε χθες ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Χρυσόγονος.
Η σύνταξη δεν είναι ένα μέσο πλουτισμού για τον συνταξιούχο, αλλά ένα μέσο για να εξασφαλιστεί η αξιοπρεπής του διαβίωση στο τέλος της ζωής του, τόνισε.
Μελέτη-πρόταση του ΚΕΠΕ το 2012 προέβλεπε την εξοικονόμηση 1,5 δισ. ευρώ ετησίως αν το σύνολο της κύριας και της επικουρικής σύνταξης ή ακόμη και της συρροής συντάξεων δεν ξεπερνούσε τα 2.400 ευρώ μηνιαίως.
Κάτι τέτοιο θα έθιγε κυρίως τους συνταξιούχους των ευγενών ταμείων, π.χ. ανώτερους δικαστικούς, ανώτερους αξιωματικούς, της ΔΕΗ, της Εθνικής Τράπεζας, της Ιονικής, καθηγητές πανεπιστημίου και άλλους, που το σύνολο των συντάξεων ξεπερνά τις 2.400 ευρώ, σύμφωνα με ειδικούς.
Σήμερα, το ανώτατο όριο (κύριας) σύνταξης γήρατος ή αναπηρίας για μισθωτούς του ΙΚΑ με 35 χρόνια ασφάλισης ανέρχεται σε 2.773 ευρώ και προσαυξάνεται για επιπλέον χρόνια εργασίας.
Όμως, το πλαφόν για το σύνολο κύριας και επικουρικής σύνταξης ανέρχεται σε 3.680 ευρώ μηνιαίως.
Με δεδομένο ότι το συνταξιοδοτικό σύστημα δεν είναι ανταποδοτικό εξ ολοκλήρου, τέτοιες παρεμβάσεις δικαιολογούνται, ιδίως σε μια χώρα όπου ο μέσος, μικτός μισθός είναι κάτω από 1.500 ευρώ τον μήνα, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ.
Όμως, μια τέτοια κίνηση θίγει οργανωμένες ομάδες με πρόσβαση σε κάθε μορφής εξουσία και δεν θα είναι εύκολο να προχωρήσει.
Τα γενικόλογα συνθήματα εναντίον των περικοπών στις συντάξεις υποκρύπτουν συχνά την πρόθεση προστασίας αυτών των ομάδων και γι' αυτό τις βάζουν μαζί με τους άλλους.
Ισως, μάλιστα, βγάλουν το πλαφόν των 2.400 ευρώ ή κάποιο άλλο, αντισυνταγματικό προειδοποιούν οι ειδικοί.
Γι' αυτό αντιπροτείνουν την επιβολή μεγάλης παρακράτησης φόρου από ένα ανώτατο όριο συνολικής σύνταξης και πάνω.
Τέλος πάντως, κάτι θα πρέπει να γίνει.
Το σίγουρο είναι ότι αν δεν ελεγχθεί η συνταξιοδοτική δαπάνη μπορεί να βάλει σε μεγαλύτερο κίνδυνο τα δημοσιονομικά της Ελλάδος και την πορεία της οικονομίας.
28-4-2015
ΠΗΓΗ
http://m.euro2day.gr/1328077/article.aspx