Ermeni Soykırımı - Armenian Genocide:Το ξεγύμνωμα της Βρετανικής υποκρισίας και απάτης.
(...)
« …΄Ομως δεδομένων των σχέσεων μας (πολιτικών, στρατηγικών και εμπορικών) με την Τουρκία, και ότι αναγνωρίζοντας τη γενοκτονία δεν θα προσφέρει κανένα πρακτικό όφελος προς το Ηνωμένο Βασίλειο ή στους ελάχιστους διασωθέντες από τις δολοφονίες που είναι ακόμα σήμερα ζωντανοί, ούτε θα βοηθήσει την επαναπροσέγγιση μεταξύ Αρμενίας και Τουρκίας, η σημερινή γραμμή (πολιτικής) είναι η μόνη εφικτή εκλογή…Η Τουρκία είναι νευραλγική και αμύνεται σε κατηγορίες γενοκτονίας παρόλο που τα γεγονότα έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εις αντίθεση με την μοντέρνα Τουρκία… » (Σελίδες, 159, 160, 163, 173).
(...)
Το Φόρειν ΄Οφις, στην απάτη του αυτή, της ενσυνείδητης και υποκριτικής συγκάλυψης των τουρκικών εγκλημάτων, δεν δίσταζε να χρησιμοποιεί τις προπαγανδιστικές υπέρ των Τούρκων θέσεις τριών «ιστορικών» αρνητών της Γενοκτονίας παρά τα δικά του πλούσια αρχεία των χρόνων της Γενοκτονίας.
(...)
Η εκδίκηση 1,500,000 θυμάτων μετά από 100 χρόνια…
Ο διακεκριμένος δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δικαστικός, ακαδημαϊκός και συγγραφέας Βρετανός (με αυστραλιανή καταγωγή) Geoffrey Robertson QC, στο βιβλίο του «Μια άβολη Γενοκτονία – Ποιος τώρα θυμάται τους Αρμένιους;» και στο Κεφάλαιο 7, αναφέρεται εκτεταμένα σε μια σειρά από επίσημα βρετανικά έγγραφα του Φόρειν ΄Οφις τα οποία ανάγκασε το τελευταίο να αποδεσμεύσει, μετά από μια δύσκολη και επίμονη αίτηση βάση του περί Ελευθερίας της Πληροφόρησης Νόμου (Freedom of Information Act). Τα έγγραφα είναι πρόσφατα. Των χρόνων πρωθυπουργίας Τόνυ Μπλέαρ και Γκόρτον Μπράουν και αποκαλύπτουν την υποκρισία και απάτες που χρησιμοποίησε το Φόρειν Όφις για να αποφεύγει να ενοχλεί την Τουρκία.
Το 1999 με πρωτοβουλία ορισμένων λόρδων είχε γίνει κατορθωτό το ξεκίνημα συζήτησης στη Βουλή των Λόρδων της Αρμενικής Γενοκτονίας (με 1,500,000 θύματα) οπότε το Φόρειν ΄Οφις προέβη σε «συμβουλές» προς τους υπουργούς του πως να χειρίζονται το θέμα και πως να απαντούν αποφεύγοντας πάση θυσία να κατηγορήσουν την Τουρκία για Γενοκτονία.
Και ξεκινά ο συγγραφέας το κεφάλαιο 7:
«Με περισσότερη επιρροή από τους αρνητές της γενοκτονίας είναι εκείνοι που συγκαλύπτουν με διάφορους τρόπους την αλήθεια – εκείνοι οι αξιωματούχοι που χαράσσουν πολιτική στη Δύση, που δεν γνωρίζουν, και στην πραγματικότητα δεν τους ενδιαφέρει κατά πόσο έγινε γενοκτονία, των οποίων οι πρώτιστες έννοιες είναι να αποφύγουν να ενοχλήσουν την Τουρκία. Για αυτό το λόγο, αξίζει σοβαρής μελέτης η στρατηγική που ετοίμασαν οι μανδαρίνοι του Υπουργείου Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας του Ηνωμένου Βασιλείου για να εξαπατήσουν τους πολιτικούς μάστορές τους, (και μέσω αυτών και τους Βρετανούς πολίτες) στο να νομίζουν πως το κατά πόσο υπήρξε Αρμενική Γενοκτονία είναι θέμα σοβαρής διαφωνίας. Το 2009 εξασφάλισα ένα Mνημόνιο, που ετοιμάστηκε από το Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας (Φόρειν ΄Οφις) κατά τη περίοδο των Εργατικών Κυβερνήσεων μεταξύ 1997-2009 πρωθυπουργίας Τόνυ Μπλεαρ και Γκόρτον Μπράουν, παρόλο που η στρατηγική αυτή ξεκίνησε από τον καιρό του καθεστώτος Θάτσερ, όταν η Τουρκία έγινε σημαντική εμπορικά για την Βρετανία και την γεωστρατηγική της πολιτική…».
Έγραφε το εν λόγω Μνημόνιο προς τους υπουργούς :
: «…΄Ομως δεδομένων των σχέσεων μας (πολιτικών, στρατηγικών και εμπορικών) με την Τουρκία, και ότι αναγνωρίζοντας τη γενοκτονία δεν θα προσφέρει κανένα πρακτικό όφελος προς το Ηνωμένο Βασίλειο ή στους ελάχιστους διασωθέντες από τις δολοφονίες που είναι ακόμα σήμερα ζωντανοί, ούτε θα βοηθήσει την επαναπροσέγγιση μεταξύ Αρμενίας και Τουρκίας, η σημερινή γραμμή (πολιτικής) είναι η μόνη εφικτή εκλογή…Η Τουρκία είναι νευραλγική και αμύνεται σε κατηγορίες γενοκτονίας παρόλο που τα γεγονότα έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εις αντίθεση με την μοντέρνα Τουρκία…» (Σελίδες, 159, 160, 163, 173).
But given the importance of our relations (political, strategic and commercial) with Turkey, and that recognising the genocide would provide no practical benefit to the UΚ or the few survivors of the killing still alive today, nor would it help a rapprochement between Armenia and Turkey, the current line is the only feasible option… Turkey is neuralgic and defensive about the charge of genocide despite the fact that the events occurred at the time of the Ottoman Empire as opposed to modern day Turkey…”
Το Φόρειν ΄Οφις, στην απάτη του αυτή, της ενσυνείδητης και υποκριτικής συγκάλυψης των τουρκικών εγκλημάτων, δεν δίσταζε να χρησιμοποιεί τις προπαγανδιστικές υπέρ των Τούρκων θέσεις τριών «ιστορικών» αρνητών της Γενοκτονίας παρά τα δικά του πλούσια αρχεία των χρόνων της Γενοκτονίας.
Ο Τούρκος πρέσβης στο Λονδίνο, με το ξεκίνημα της συζήτησης στη Βουλή των Λόρδων το 1999 ξεκίνησε και ο ίδιος μια έντονη αλληλογραφία προς το Φόρειν ΄Οφις η οποία συνεχίστηκε για τα επόμενα χρόνια μεταξύ των υφυπουργών Keith Vaz, Joyce Quin και Βαρόνης Scotland. Ο Keith Vaz μάλιστα υπερηφανεύτηκε στον Τούρκο πρέσβη ότι το Φ.Ο αρνήθηκε να περιλάβει τις σφαγές των Αρμενίων στην ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος.
Τελικά η στάση του Φόρειν ΄Οφις άρχισε να αλλάζει σύμφωνα με το πιο πρόσφατο έγγραφο του Φ.Ο με οδηγία William Hague και David Liddigton (της νέας Συντηρητικής κυβέρνησης) οι οποίοι έλαβαν πλέον υπόψη τη Νομική Γνώμη που εξέδωσε ο G. Robertson για το θέμα το 2009 καταρρίπτοντας πλήρως τόσο τη τουρκική άρνηση όσο και τη βρετανική στάση. (Σύνδεσμος εδώ: http://groong.usc.edu/Geoffrey-Robertson-QC-Genocide.pdf ).
Οι William Hague και David Liddigton αποφάνθηκαν το Σεπτέμβριο του 2013 ότι «πρέπει να κάνουμε σίγουρο ότι η προσέγγιση μας δεν παρεξηγείται ως έλλειψη αναγνώρισης για τις άθλιες συνθήκες των γεγονότων 1915-1916. Θα είναι ορθό να συμμετέχουμε πιο ενεργά στα 100χρονα των γεγονότων το 2015». (Η ημερομηνία Μνήμης της Αρμενικής Γενοκτονίας είναι η 24η Απριλίου).
Και κλείνει το κεφάλαιο 7 ο συγγραφέας επισημαίνοντας ότι τώρα το Φ.Ο εγκατέλειψε την ψεύτικη δικαιολογία ότι δεν υπάρχει αρκετή μαρτυρία και περιορίζεται στην αποφυγή της χρήσης της λέξης Γενοκτονία.
«Πρέπει να πάει πιο πέρα. Πρέπει να σταματήσει να μιλά για τραγωδία. Να χρησιμοποιεί τη σωστή λέξη, τα γεγονότα του 1915 δεν ήταν τραγωδία αλλά έγκλημα. Ένα έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας – όπως είχε πει η Βρετανία το 1915 και πρέπει να το επαναλάβει το 2015».
Παραλληλισμός με ίδια πολιτική έναντι του Κυπριακού
΄Ομως, τα έγγραφα που εξασφάλισε ο συγγραφέας έχουν και μια άλλη διάσταση σε σχέση με το Κυπριακό. Οι άνθρωποι στο Φόρειν ΄Οφις την περίοδο εκείνη ήσαν: Geoff Hoon, Κeith Vaz, Joyce Quin, Baroness Scotland, Baroness Kinnock. Οι ίδιοι κατά την διάρκεια της απόφασης του Αγγλικού Εφετείου υπερ του Μ. Αποστολίδη εναντίον των ΄Οραμς.
Στις 20 Ιουλίου 2009, λοιπόν, η υφυπουργός Ευρώπης Βαρόνη Κλένις Κίννοκ έστειλε επιστολή στους δικαστές του Αγγλικού Εφετείου με σκοπό να τους επηρεάσει ως προς την απόφασή τους στην υπόθεση Μελέτη Αποστολίδη εναντίον του ζεύγους Οράμς και αυτό κατόπιν τουρκικών απαιτήσεων. Επιτροπή αποτελούμενοι από οργανώσεις των Τουρκοκυπρίων Λονδίνου σε συνεργασία με το λεγόμενο Τουρκοκυπριακό εμπορικό επιμελητήριο στα κατεχόμενα είχε καταθέσει στον Βρετανό πρωθυπουργό Γκόρτον Μπράουν υπόμνημα με 12,000 ζητώντας βρετανική επέμβαση στην δικαστική απόφαση!
Η επιστολή Κίννοκ εξόργισε τόσο πολύ τους Δικαστές για το θράσος να τολμήσουν να επηρεάζουν την απόφαση του Δικαστηρίου που αποκάλυψαν την απαράδεκτη προσπάθεια του Φόρειν ΄Οφις σε δύο παραγράφους της Απόφασης.
(Σχετικές δημοσιεύσεις της γράφουσας στην Ελευθερία Λονδίνου 25 Ιουνίου 2009 «Τ/κ ζητούν από τους Βρετανούς να ανατρέψουν την απόφαση εναντίον των ΄Οραμς!» και 29 Ιανουαρίου 2010 «Το Foreign office προσπάθησε να παρέμβει πολιτικά στο Εφετείο προς όφελος των Τούρκων» – αρχείο εφημερίδας www.eleftheria.co.uk ).
Φανούλα Αργυρού,
Ερευνήτρια/συγγραφέας Λονδίνο
19.4.2015
ΠΗΓΗ: http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2015/04/blog-post_767.html