Σεμινάρια δημοσιογραφίας ΔΝΤ

 Τι μαθήματα να παρακολούθησαν στα σεμινάρια του ΔΝΤ οι «συνάδελφοι» δημοσιογράφοι;  

Σκίτσο του Μιχάλη Κουντούρη 

Θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε τη θεματική των σεμιναρίων που έκανε το ΔΝΤ σε δημοσιογράφους, προκειμένου αυτοί να στηρίξουν τις τράπεζες και την πολιτική των απολύσεων και περικοπών που αποφασίστηκε για τη «διάσωση» της χώρας.

Λίγο έως πολύ, διαβάζοντας και ακούγοντας, γνωρίζουμε τη βασική ιδέα, τον θεμέλιο λόγο των κατακτητών. Πόσο καλοί μαθητές αποδείχτηκαν, τι ωραίους και ευπρεπείς όρους χρησιμοποιούν, πόσο επιτήδειοι έγιναν να σκορπίζουν τον πανικό, να εγκαθιστούν φόβο, να τρομοκρατούν τους αδαείς πολίτες. Και τι ωραία που τα είπε στην Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους στη Βουλή ο πρώην εκπρόσωπος της χώρας στο ΔΝΤ, ο κύριος Παναγιώτης Ρουμελιώτης.

Τι μυστικές συναντήσεις και διαβουλεύσεις, τι σύμπνοια Ελλήνων τραπεζιτών με τους Ευρωπαίους ομολόγους τους, τι ψου ψου μεταξύ Ελλήνων πολιτικών και Ευρωπαίων (και Αμερικανών) αξιωματούχων. Τι δημόσια συζήτηση και τι διαφάνεια· τι διαύγεια. Μέγιστο και μόνο θέμα: πώς θα σωθεί το σύστημα, τίποτε άλλο.

Πλήρης αδιαφορία, για το εάν η σωτηρία του συστήματος που υπηρετούν και ελέγχουν επιφέρει τη φτώχεια στο μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων πολιτών, τη σύγχυση και την αναπόφευκτη εξαθλίωση.

«Πώς να δολοφονείς ή να βασανίζεις ή να ταπεινώνεις έναν ολόκληρο λαό και να μη σου ραγίζει το μάτι, να μη νιώθεις ένοχος, να μη σε κατακλύζουν τύψεις συνείδησης», αυτό θαρρώ θα ήταν από τα πρώτα μαθήματα που παρακολούθησαν στα σεμινάρια του ΔΝΤ οι «συνάδελφοι» δημοσιογράφοι.

Δεύτερο πρέπει να είναι το πώς θα γίνουν σκληρόπετσοι και ρεαλιστές, πώς θα αντιστρέψουν την πραγματικότητα, πως θα κάνουν το μαύρο άσπρο. «Πώς -επίσης- θα αποστομώνετε τους σκληρούς αντιπάλους του φιλελευθερισμού, πώς θα πείσετε το πόπολο ότι η Αριστερά είναι μια πλάνη, μια ψευδαίσθηση, μια απάτη».

Ωσαύτως: «Πώς θα τσακίσετε και θα συντρίψετε τους αντιμνημονιακούς δημοσιογράφους διά της μεθόδου της απαξίας (ειρωνείες, χλευασμούς, ύβρεις), καθιστώντας τους γραφικούς και άρα επονείδιστους και ακάθαρτους, επικίνδυνους για τη ρεαλπολιτίκ των γενναιόδωρων κυβερνήσεων του φιλελευθερισμού. (Η γενναιοδωρία είναι προς τους κόλακες, τους υποτελείς, τους συμβιβασμένους)».

Θα είχε, όντως, ενδιαφέρον (και γούστο) να μάθουμε το περιεχόμενο των σεμιναρίων, παρ’ ότι το υποπτευόμαστε· έχει σημασία η διατύπωση. Δεν έχει, αντιθέτως, ενδιαφέρον να μάθουμε τα ονόματα εκείνων των δημοσιογράφων που παρακολούθησαν τα σεμινάρια. Θα μπλέξουμε με αντιρεαλιστικές και απεχθείς παλιές έννοιες όπως π.χ. δωσιλογισμός, ραγιαδισμός, υποτέλεια.

Ενα τέτοιο μπλέξιμο κάνει κακό σε όλους, φιλελεύθερους και αριστερούς, διότι ως γνωστόν και οι δύο ιδεολογίες έχουν τον ίδιο τροφοδότη: τον Διαφωτισμό. Αλλοι πήγαν δώθε, άλλοι πήγαν κείθε. Εκείνο που κάνει τη διαφορά (το πώς θα διατηρηθεί η ελάχιστη αξιοπρέπεια) οφείλεται στο βάθος των ανθρώπων, όχι στα κόμματα.

Οι ευθύνες βέβαια υπάρχουν.

  Γιώργος Σταματόπουλος

17-6-2015

http://www.efsyn.gr/arthro/seminaria-dimosiografias-dnt