Βρετανική Καταγγελία του Δ.Ν.Τ. - Υπόδειξη της βαρύτητας της ελληνικής κίνησης


« Ελλάδα χρειάζεται σαρωτική ελάφρυνση του χρέους… H άρνηση των πιστωτών να αναδεχθούν αυτή την πραγματικότητα αποτελεί το κυριότερο εμπόδιο για μία λύση… Το ΔΝΤ οφείλει να τους ξεκαθαρίσει ότι του λοιπού δεν θα παίξει κανένα ρόλο στην απατηλή παντομίμα τους…».



Παρουσίαση/μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού

Στην Νταίηλυ Τέλεγκραφ της περασμένης Παρασκευής δημοσιεύθηκε ένα άρθρο-δυναμίτης κατά του ΔΝΤ, στο οποίο δεν δόθηκε η δέουσα προσοχή, μεταχείριση και προβολή στην χώρα της φλυαρίας, της ελαφρότητας και της «λάιτ» δημοσιογραφίας.

Το άρθρο-κατηγορητήριο ερχόταν, ωστόσο, την επομένη –και ως συνέπεια- της ελληνικής άρνησης καταβολής εξοφλητικής δόσης στο ΔΝΤ, έφερε την υπογραφή εγκυρότατου Βρετανού οικονομικού σχολιαστή και δημοσιευόταν, όχι σε φύλλο ύποπτο συμπάθειας προς  την ριζοσπαστική υποτίθεται αριστερά, αλλά στην ιστορική ναυαρχίδα του βρετανικού συντηρητισμού.

Πρόκειται επομένως για βαρύνουσα κατάθεση μάρτυρα υψηλής αξιοπιστίας, η οποία διεκδικεί σημαντική θέση στο φάκελο των στοιχείων που ετοιμάζει η Επιτροπή της Αλήθειας για το Χρέος, που συγκροτήθηκε με την πρωτοβουλία της Προέδρου της Βουλής, και της οποίας μόνον ισχνές, επιδερμικές  περιλήψεις δημοσιεύθηκαν ή ακούσθηκαν.*

Αλλά, προπάντων, διεκδικεί την προσοχή της κυβέρνησης Σύριζα-Ανεξάρτητοι Έλληνες, ως ένα ακόμη αφυπνιστικό σήμαντρο της ισχύος του διαπραγματευτικού όπλου, που –έμφοβη- φθείρει επί πεντάμηνο σε διαβρωτικές συζητήσεις, φιλοφρονήσεις και ευτελισμό εκλογικών δεσμεύσεων και «κόκκινων γραμμών», αλλά του οποίου οι δυνατότητες παραμένουν ακέραιες –όπως και η ιστορική ευθύνη σωτήριας αξιοποίησης του την ύστατη ώρα.

Για την πλήρη ενημέρωση (των επιθυμούντων) ιδού το πλήρες άρθρο του Ambrose Evans-Pritchard στην Daily Telegraph:

«Το ΔΝΤ, Όμηρος των Δανειστών της ΟΝΕ, Πρόδωσε την Αποστολή του στην Ελλάδα
Το προπατορικό αμάρτημα του ΔΝΤ στην Ελλάδα ήταν ότι επέτρεψε  στον Ντομινίκ Στρως- Καν να οδηγήσει σαν όμηρο τον θεσμό στη σωτηρία των ευρωπαϊκών τραπεζών και του Ευρώ, όταν ξέσπασε η κρίση, καταδικάζοντας την Ελλάδα σε καταστροφή.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο βρίσκεται σε σοβαρή κρίση. Τα γεγονότα στην Ελλάδα έφθασαν σε σημείο όπου διακυβεύεται η αξιοπιστία και η επιβίωση, μακροπρόθεσμα, του Ταμείου.

Οι ΄Ελληνες δεν κατακρατούν  την καταβολή των 300 εκ. στο ΔΝΤ επειδή έμειναν από χρήματα, μολονότι και αυτό θα συμβεί σύντομα. Πέντε στελέχη του κινήματος Σύριζα της ριζοσπαστικής αριστεράς, σε χθεσινή σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου, έλαβαν την ψυχρή, υπολογισμένη και προσεκτικά ζυγισμένη απόφαση να μη πληρώσουν.

΄Ηξεραν ακριβώς τι έκαναν. Η Κριστίν Λαγκάρντ του ΔΝΤ αιφνιδιάστηκε άσχημα. Αξιωματούχοι του Ταμείου στην Ουάσιγκτων κεραυνοβολήθηκαν. Σε ένα επίπεδο, η συσκευασία σε μία των πληρωμών του Ιουνίου εξ 1,600 δις προς το ΔΝΤ αποτελεί απλώς μια τεχνική μετακίνηση, μολονότι αναφέρθηκε ως προηγούμενο η διαδικασία που χρησιμοποιήθηκε στη Ζάμπια στην δεκαετία του ’80, για διαφορετικούς λόγους. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για μια προειδοποιητική βολή και μια κλιμάκωση επικίνδυνη για όλες τις πλευράς.

Οι ηγέτες του Σύριζα γνωστοποιούν ότι είναι τόσο οργισμένοι και ότι τους πνίγει τόσο το αίσθημα της αδικίας, ώστε μπορεί πράγματι να κηρύξουν στάση πληρωμών στις 30 Ιουνίου και να θέσουν έτσι τον οργανισμό  στην τρομερή θέση να πρέπει να εξηγεί στις 188 χώρες-μέλη του γιατί έχασε, με τόσην ελαφρότητα, τα λεφτά τους και γιατί έκανε μια τόσον άθλια διαχείριση των υποθέσεών του.

Οι ΄Ελληνες καταγγέλλουν το ΔΝΤ για συνέργεια με την ΟΝΕ στην επιβολή του προγράμματος λιτότητας που παραβιάζει τους κανόνες του ίδιου του Ταμείου και που βρίσκεται σε πλήρη αντίφαση με την πενταετή ανάλυση του δικού του εξαιρετικού τμήματος ερευνών και του επικεφαλής οικονομολόγου του, Ολιβιέ Μπλανσάρ.

Το δημόσιο χρέος της Ελλάδος είναι 180 % του ΑΕΠ. Τα δάνεια είναι σε νόμισμα που η χώρα δεν ελέγχει. Είναι επομένως σε ξένο νόμισμα. Το ΔΝΤ γνωρίζει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να ξεπληρώσει αυτό το χρέος με δρακόντεια λιτότητα – η πολιτική αυτή εφαρμόσθηκε ήδη επί πέντε χρόνια και με τέτοια αυτοκαταστροφικά αποτελέσματα- και όσο ακόμη υποκρίνεται πως δεν το βλέπει τόσο το κύρος του εξατμίζεται. ΄Ωθησε για φόρο-ελάφρυνση, πίσω από κλειστές πόρτες, αλλά μόνο μισόκαρδα, απρόθυμο να συγκρουσθεί ολομέτωπα με τις δανείστριες δυνάμεις της ΟΝΕ. Αντικειμενικά λειτουργεί ως ιμπεριαλιστικός λακές, μπορεί να πουν οι ΄Ελληνες μαρξιστές.

Πράγματι πέτυχε το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα. Ο άνθρωπος του Ταμείου στην Αθήνα –ο Πωλ Τόμσεν-  επέβαλλε το πρόγραμμα της λιτότητας με τέτοιο περίεργο πάθος ώστε να προκαλέσει  σοκ και στους αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής,  ψιψίνες σε σύγκριση.

Αυτό θα ήταν δικαιολογήσιμο (ας πούμε) αν υπήρχε και η άλλη πλευρά της συνηθισμένης πρότασης του ΔΝΤ: η ελάφρυνση του χρέους και η υποτίμηση του νομίσματος. Φυσιολογικά έτσι λειτουργούν τα προγράμματα του ΔΝΤ: 

 Επιβάλλουν σκληρές μεταρρυθμίσεις αλλά επίσης  καθαρίζουν το πινάκιο του χρέους και αποκαθιστούν τις ανάπηρες χώρες σε επίπεδο εξωτερικής βιωσιμότητας. Είναι μια πολύ επιτυχής συνταγή. Σπάνιες περιπτώσεις αποτυχίας  συμβαίνουν όταν το ΔΝΤ προσπαθεί να στηρίξει μια προκαθορισμένη ισοτιμία.

Στην περίπτωση της Ελλάδος όλα αυτά πετάχτηκαν από το παράθυρο. Το ΔΝΤ επέβαλε βίαιη εκκαθάριση χωρίς αντισταθμιστική τόνωση ή ανακούφιση. 

 Ισχυρίσθηκε ότι οι πολιτικές του θα οδηγούσαν σε μια συστολή κατά 2,6% του ΑΕΠ το 2010, που θα την ακολουθούσε μια γοργή ανάκαμψη. Αυτό που συνέβη στην πραγματικότητα ήταν έξη χρόνια κρίσης, ένα σπιράλ υποτίμησης, πτώση του ΑΕΠ κατά 26 %, 60% νεανικής ανεργίας, χρόνια υστέρηση που θα υπονομεύει τις προοπτικές της Ελλάδος για μια δεκαετία και σε επιστέγασμα όλων η εκτίναξη του ποσοστού του χρέους, λόγω του προβλέψιμου μαθηματικού  παρονομαστή επί του συρρικνωμένου ονομαστικού ΑΕΠ.

Πρόκειται για πολιτικό σκάνδαλο πρώτου μεγέθους. Ένα τμήμα του ΔΝΤ εξέδωσε μια δημόσια ομολογία ενοχής ( mea culpa), παραδεχόμενο ότι οι δικοί του αναλυτές έκαναν χοντρό λάθος στην εκτίμηση του δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή. Μπράβο τους.  Ένα άλλο τμήμα εξακολουθεί να επιτάσσει νέες παραλλαγές των ίδιων αδικαιολόγητων πολιτικών, αξιώνοντας συνδυασμένη δημοσιονομική αποστράγγιση με περικοπές συντάξεων και αυξήσεις της ΦΠΑ της τάξεως του 1% του ΑΕΠ εφέτος  και 2% του χρόνου, και τούτο ενώ η εθνική οικονομία βυθίζεται κα πάλι στην ύφεση.

Ο Αshoka Mody, πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ στην Ιρλανδία, αρνείται να επικρίνει τους συναδέλφους του τού ευρωπαϊκού τμήματος, αλλά η έννοια των λόγων του, που επικαλέστηκα και χθες, είναι σαφής:

« Αυτό που μάθαμε  τα πέντε περασμένα χρόνια είναι πως είναι απίστευτα λαθεμένα οικονομικά να επιβάλλεις λιτότητα σε μια χώρα όταν βρίσκεται σε κύκλο αποπληθωρισμού. Οι πάσχοντες από τραύματα θα πρέπει να αποθεραπευθούν προτού αρχίσουν να γυμνάζονται για τα 10 χλμ.»

«Ειλικρινά, μου προκαλεί σοκ ότι μπορούμε ακόμη και να μιλάμε για αύξηση του ΦΠΑ σε τέτοιες συνθήκες. Μόλις είδαμε μια πρόωρη αύξηση του ΦΠΑ να κόβει την αναπνοή σε μια ισχυρή χώρα όπως η Ιαπωνία.»

« Ο Σύριζα θα έπρεπε να καλέσει το τμήμα ερευνών (του ΔΝΤ) να γίνει εκπρόσωπός του, αφού λέει σχεδόν ακριβώς τα ίδια με τον Σύριζα για την οικονομία σε αυτό το θέμα. Η όλη στρατηγική των δανειστών είναι λάθος και όσο περισσότερο συνεχίζεται τόσο περισσότερο θα τους στοιχίσει.»

Το προπατορικό αμάρτημα του ΔΝΤ στην Ελλάδα είναι ότι επέτρεψε στον ευγενή Παριζιάνο Ντομινίκ Στρως-Καν να εξαναγκάσει ως όμηρο τον θεσμό στη στήριξη της ευρωπαϊκής νομισματικής  ένωσης και του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος, όταν ξέσπασε η κρίση το 2010. Αποστολή του Ταμείου είναι να σώζει χώρες, όχι νομίσματα ή τράπεζες και ασφαλώς δεν έπρεπε να κάνει την βρώμικη δουλειά για μια πλούσια νομισματική ένωση, που είναι απόλυτα ικανή να ξεκαθαρίσει τις υποθέσεις της αλλά αρνείται να το κάνει για πολιτικούς λόγους.

΄Ηταν φυσικά μια δύσκολη στιγμή, τον Μάιο του 2010. Η Ευρωζώνη στροβιλιζόταν εκτός ελέγχου. Δεν υπήρχαν αμυντικές πρόνοιες ανάσχεσης, λόγω της εγκληματικής αμέλειας των ηγετών της Ευρώπης και των οργάνων τραπεζικής εποπτείας και οι φόβοι μιας ευρωπαϊκής κατάρρευσης, α λά τράπεζα Lehman, ήσαν πολύ υπαρκτοί.

Ωστόσο τα πρακτικά των συνεδριάσεων του Δ.Σ. του ΔΝΤ, που διέρρευσαν, δείχνουν πως όλα τα μέλη του από τις αναπτυσσόμενες χώρες (και η Ελβετία) τάχθηκαν εναντίον των όρων του δανειακού πακέτου για την Ελλάδα. Διαμαρτύρονταν ότι ( το δάνειο) προοριζόταν να σώσει το Ευρώ, όχι την Ελλάδα.
Φόρτωνε ακόμη περισσότερο χρέος στους συντετριμμένους ώμους μιας ήδη χρεωκοπημένης χώρας, και περιέπλεκε ακόμη περισσότερο το πρόβλημα, επιτρέποντας σε μια μεγάλη γαλλική και μια γερμανική τράπεζα –όχι ονόματα παρακαλώ- να ξεφορτώσουν μέγα μέρος των 25 δις των ελληνικών ομολόγων τους στις πλάτες των φορολογουμένων της ΟΝΕ. (Σημ. μτφ: Υπονοεί την γαλλική Societè Génerale και την γερμανική Bundesbank)

« ΄Επρεπε να προβλέπεται αναδιάρθρωση του χρέους», είπε ο εκπρόσωπος της Βραζιλίας στο συμβούλιο. Τα δάνεια «μπορεί να θεωρηθούν όχι σαν διάσωση της Ελλάδος, που θα έχει να υποστεί μια βασανιστική προσαρμογή, αλλά σαν απαλλαγή των φορέων ελληνικών χρεογράφων, κυρίως ευρωπαϊκών τραπεζών.»

Ο Arvind Virmani, εκπρόσωπος της Ινδίας, ήταν προφητικός: «Η έκταση της δημοσιονομικής συρρίκνωσης χωρίς αντιστάθμισμα νομισματικής πολιτικής είναι χωρίς προηγούμενο. Είναι ένα κολοσσιαίο βάρος το οποίο η οικονομία  δεν θα  άντεχε να σηκώσει», είπε. « Ακόμη και αν, υποθετικά, το πρόγραμμα εφαρμοσθεί με επιτυχία, θα θέσει σε κίνηση ένα σπιράλ πτώσης τιμών, πτώσης της απασχόλησης και πτώσης των φορολογικών εσόδων, που τελικά θα υπονομεύσει το ίδιο το πρόγραμμα.»         Και αυτό ακριβώς συνέβη.

Το Ταμείο θα μπορούσε να συγχωρεθεί αργότερα, παραδεχόμενο το ειδικό χρέος φροντίδας του για την Ελλάδα και απαλύνοντας τους όρους. Δεν το έκανε. Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει τώρα ότι ο Σύριζα έχει ξιφουλκήσει.

Το ΔΝΤ θα πρέπει να προσέξει. ΄Εχει καταστεί το ίδιο σύμβολο κακοδιοίκησης. Ο κ. Στρως Καν συνελήφθη επ’ αυτοφώρω, για να αντικατασταθεί αμέσως σε ένα πολιτικό μαντάρισμα με άλλο υπουργό των Οικονομικών της Γαλλίας. Ο προκάτοχος του κ. Στρως Καν παραπέμφθηκε πρόσφατα στην Ισπανία για απάτη.
Ο Θεσμός του (ΔΝΤ) έχει κραυγαλέα ανάγκη αναμόρφωσης. Δεν υπάρχει δικαιολογημένος λόγος γιατί το αξίωμα του Γενικού Διευθυντή θα πρέπει να πηγαίνει θείω Δικαίω σε Ευρωπαίο, ή γιατί οι Ευρωπαίοι ελέγχουν ακόμη οκτώ έδρες στο διοικητικό συμβούλιο.

Αυτές οι ανωμαλίες θα έπρεπε να είχαν ξεκαθαρισθεί την εποχή της πανωλεθρίας Στρως-Καν, μαζί με την μεταρρύθμιση των αναλογιών (εκπροσώπησης), που εμπόδισε το αμερικανικό κογκρέσο, τόσο περισσότερο μάλιστα όσο από τότε η Κίνα και πολλές άλλες ανερχόμενες σε αποθεματικά χώρες είχαν εισβάλει στη σκηνή.

Η ηγεσία απέτυχε. Η Δύση καταισχύνθηκε. Δεν εκπλήσσει ότι η Ασία ακολουθεί τώρα τον δικό της δρόμο με σειρά δικών της ανταγωνιστικών θεσμών. Η δαδοφόρος κυβέρνηση της Ελλάδος ωθεί τα πράγματα σε σημείο κρίσεως για ένα θεσμό ήδη βεβαρυμμένο, που όμως διαθέτει ένα εξαιρετικό προσωπικό και αξίζει να σωθεί.

 Η. κ. Λαγκάρντ θα πρέπει να σταματήσει να παίζει το ρόλο του διπλωμάτη.  Θα πρέπει να βγάλει το ευρωπαϊκό καπέλο της και να μιλήσει για τον οργανισμό που διευθύνει και για τον κόσμο.

Πρέπει να συγκρουστεί ολομέτωπα και δημόσια με τους δανειστές της ΟΝΕ. Πρέπει να τους πει σε ωμή γλώσσα, ότι βαρύνονται κατά μέγα μέρος της ευθύνης για το σημερινό αδιέξοδο.

Πρέπει να τους ξεκαθαρίσει πως η  Ελλάδα έχει ανάγκη μιας σαρωτικής ελάφρυνσης του χρέους – σε εφαρμογή της οικονομικής επιστήμης, ανεξαρτήτως οποιασδήποτε ηθικής- και πως η άρνηση των δανειστών να αντιληφθούν αυτό το στοιχειώδες γεγονός είναι σήμερα το κύριο εμπόδιο για μια λύση. Και θα πρέπει να τους πει πως το ΔΝΤ δεν πρόκειται από εδώ και στο εξής να παίξει οποιοδήποτε ρόλο στην απατηλή  παντομίμα τους.

Αν δεν το κάνει και αν η απουσία ηγετικής ικανότητας από την πολιτική τάξη της Ευρώπης οδηγήσει σε καταστροφική, σε όλα τα επίπεδα, κατάληξη, τότε ας πέσει και επί της κεφαλής της επίσης.

Τελική ελληνική παρτίδα. Ορόσημο επερχομένων γεγονότων.»

*Η τραγική εικόνα της δημοσιογραφικής κάλυψης μετριάσθηκε χθες με την διορθωτική παρέμβαση του ΑΠΕ, στα μέτρα ειδησεογραφικού πρακτορείου, προφανώς χάρις στη νέα ηγεσία του.

8-6-2015

ΠΗΓΗ
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2015/06/blog-post_622.html



ΣΧΕΤΙΚΑ
Greece is to take the drastic step of skipping a €300m payment to the International Monetary Fund on Friday, invoking an obscure mechanism in abeyance since the 1970s to bundle all debts due in June and pay them at the end of the month.
It is the first time that a developed country has ever missed a payment to the IMF since the creation of the Bretton Woods institutions at the end of the Second World War.
The news broke after the Athens stock exchange had closed but a bloodbath is feared when the bourse opens on Friday. Yields on two-year Greek bonds spiked 63 basis points to 21.8pc amid mounting fears of a deposit run on Greek banks and the imposition of capital controls as soon as this weekend.
The IMF said it had been notified by the Greek authorities that they would pay the entire €1.6bn due this month on June 30, dusting down a procedure last used by Zambia in the 1980s.
The shock move came as leaders of the ruling Syriza movement were locked in a series of emergency meetings to vent their fury over the latest austerity demands by the European creditor powers.
Senior figures in the party lined up to denounce the “ultimatum” from Brussels as another wasted moment after four months of acrimonious talks. “It cannot form the basis of an agreement,” said Tassos Koronakis, the party secretary.
Alexis Mitropoulos, the deputy speaker of parliament, called it “the most vulgar and murderous plan” that shattered hopes of a deal just as everybody was expecting a breakthrough. Others daubed their war paint and vowed angrily that there would be no “surrender”.
The skipped payment is the clearest sign to date that the crisis is escalating to a dangerous level as Syriza refuses to buckle. It will not be resolved without European statesmanship of a high order, so far lacking. While the authorities sought to play down the Greek decision, it was clearly intended as a warning shot. Syriza had the money at hand. It chose not to pay as a conscious political choice.
The Greeks accuse the IMF of violating its own rules by colluding in an EMU-led policy that leaves the country with unsustainable debts. Athens is implicity threatening to escalate the situation all the way to a full default to the IMF, setting off a grave institutional and political crisis within the Fund itself.
Syriza leaders say they are unwilling to burn any more of the country’s dwindling cash reserves to pay creditors until there is a credible offer on the table, insisting that their priority is to pay pensions and salaries and avoid default to their own people.
One cabinet minister told The Telegraph that the proposals by creditors seemed designed to bring about a deliberate rupture. “They want to force us into a position where we can’t sign,” he said.
“In a strange way we are all breathing a sigh of relief. We were afraid of a bad deal that would split the party but this is so atrocious it makes life easier. None of us can accept it,” he said.
The decision to bundle the payments to the IMF brings forward a decision that was coming anyway. EU sources say the Greeks cannot meet a fresh deadline for €750m next week.
Christine Lagarde, the IMF’s managing director, was caught off guard by the move. Hours earlier she had expressed confidence that the Greeks would meet Friday’s deadline.
Greece is still a long way from formal default. If the country misses the payment on June 30 – a certainty unless one side or the other blinks – this will then set the clock ticking on a six-week process.
Yet events risk spinning out of control much sooner if there is a collapse of confidence. Analysts warn that deposit flight was already running at €400m a day earlier this week and may now set off a fast-moving chain of events, leading to the sort of deposit lockdown seen in Argentina during the peso crisis in 2001, followed by a parallel currency or IOUs, and a temporary nationalisation of the banking system - if the European Central Bank cuts off the liquidity lifeline.
Alexis Tsipras, the Greek prime minister, had hinted that Greece would cover Friday’s payment to the IMF after meeting top EU officials for five hours in Brussels on Wednesday night, saying “don't worry about it”.
But events are taking on a life of their own in Athens as the party imposes its will, and Mr Tspiras himself has oscillated from emollience to defiance almost by the hour.
While promising that a deal with creditors was “within sight”, he then undercut this completely by insisting that the only “realistic proposals on the table” are the alternative measures put forward by the Greek government earlier this week in a 46-page document.

Syriza officials say his half-hearted efforts to talk up hopes of a deal in Brussels belie the real mood at the Maximus Mansion, where the prime minister is increasingly ready to contemplate rupture, as he hinted in a fiery editorial in Le Monde on Sunday.
The creditors have offered some leeway on austerity, lowering their demand for a primary surplus to 1pc of GDP this year, 2pc next year and 3pc in 2017, but even this now implies a major fiscal squeeze as the economy contracts again.
The demands include pension cuts and VAT raises that together amount to 1pc of GDP this year and 2pc in 2016, a fiscal shock that risks pushing Greece back into a seventh year of depression. “They want us to raise the tax on hotels to 23pc in the middle of the tourist season. These people are mad,” said one Syriza official.
Ashoka Mody, a former IMF bail-out chief in Europe, said the Greeks are right to resist the demands. “Everything that we have learned over the past five years is that it is stunningly bad economics to enforce austerity on a country in a deflationary cycle. Trauma patients have to heal their wounds before they can train for the 10K,” he said.

“I am frankly shocked that we are having any discussion about raising VAT in these circumstances. We have just seen a premature rise in VAT knock the wind out of a country as strong as Japan,” he said.
“Syriza should recruit the IMF’s research department to be their spokesman because they are saying almost exactly the same thing. The entire strategy of the creditors is wrong and the longer this goes on, the more it's going to cost them, as well as Greece."
Yet the IMF itself seems to have a split personality. Its officials on the ground in Greece have been taking the toughest line against Syriza, though they do support Greek demands for debt-relief.
EU sources say the Fund wishes to extricate itself as soon as possible and appears willing to precipitate a breakdown in order to force Greece and the EU creditors to find a modus vivendi.
Asian and Latin American members of the IMF board have long resented what they regard as misuse of the IMF’s resources to sort out an internal family dispute within a rich currency bloc, an anomaly that ropes some of the world’s poorest countries into bailing out Europe.
They insist that the EMU creditor powers have ample means to resolve the crisis at any time they choose but are dragging their feet because they have yet to face up to the implications of their own monetary union.