Sueddeutsche Zeitung: ''Varoufakis hat recht'' (Γιατί ο Βαρουφάκης έχει... δίκιο!)
(...)
Μόνο αν οι πιστωτές αποποιηθούν ένα μέρος των αξιώσεών τους, μόνο αν ένα μέρος του χρέους διαγραφεί, θα μπορέσει η Ελλάδα να σταθεί στα πόδια της.
Ωστόσο δεν πρόκειται ούτε και αυτό να είναι αρκετό. Διότι αν οι Έλληνες και οι πολιτικοί τους τα κάνουν όλα όπως μέχρι σήμερα, αν προσπαθούν ακόμα να συντηρήσουν έναν υπέρογκο δημόσιο τομέα κι αν συνεχίσουν να συλλέγουν πλημμελώς τους φόρους τους, τότε τα η χώρα θα παρουσιάσει γρήγορα τα ίδια προβλήματα που την έφεραν σε αυτήν τη θέση, υποστηρίζει το δημοσίευμα.
(...)
η Γερμανία ήδη απαλλάχθηκε τέσσερις φορές από ένα μέρος των χρεών της τον περασμένο αιώνα, κάτι από το οποίο επωφελήθηκε πραγματικά και το οποίο ξεχνούν σήμερα όλοι όσοι καταδικάζουν την Ελλάδα, πιέζοντας για την έξοδό της από τη νομισματική ένωση. Αυτή ήταν μία από τις πολλές προϋποθέσεις για το οικονομικό θαύμα της Γερμανίας, η άλλη ήταν το Σχέδιο Μάρσαλ, ένα πρόγραμμα της βοήθειας των ΗΠΑ με επενδύσεις, κάτι που σήμερα χρειάζεται η Ελλάδα από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους.
Σκίτσο του Γ.ΚΑΛΑ'Ι'ΤΖΗ
(...)
Griechenland braucht die Chance auf einen Neuanfang
Es muss also in den nächsten, dramatischen Tagen um beides gehen: darum, den Griechen die Chance für einen Neuanfang zu gewähren; und darum, diesen Neuanfang an klare Bedingungen zu knüpfen, die Athen dann auch erfüllt.
Der griechische Regierungschef und sein Finanzminister müssen also klar, verbindlich und zuverlässig zusagen, was sie tun werden, um den Haushalt zu sanieren, die Bürokratie einzudämmen und die Steuern einzutreiben. Und zugleich müssen die Euro-Staaten über ihren Schatten springen und Griechenland einen Teil der Schulden erlassen. Solch ein Schuldenschnitt wird nicht mit einem Fingerschnippen zu erreichen sein, nicht innerhalb von ein paar Tagen - sondern er bedarf detaillierter Verhandlungen. Niemand sollte dies besser wissen als die deutsche Regierung.
Denn Deutschland wurde im vergangenen Jahrhundert gleich viermal ein Teil seiner Schulden erlassen; es hat davon massiv profitiert - etwas, was all jene gerne vergessen, die in diesen Tagen den Stab über Griechenland brechen und den Austritt aus der Währungsunion propagieren. Das erste Mal wurden die deutschen Schulden im Jahr 1924 neu geordnet, nur sechs Jahre nach dem Ende des Ersten Weltkriegs. Vor allem die USA und Großbritannien drängten darauf, weil sie fürchteten, das Deutsche Reich werde unter der Last der Reparationszahlungen zusammenbrechen. Fünf Jahre später, 1929, gelang es dem deutschen Außenminister Gustav Stresemann, neue Erleichterungen bei den Reparationszahlungen auszuhandeln. 1932 konnte Reichskanzler Franz von Papen auf der Konferenz von Lausanne sogar vereinbaren, dass Deutschland sich seiner Verpflichtungen ganz entledigt, wenn es eine Restzahlung von drei Milliarden Goldmark leistet.
Zwei Jahrzehnte später dann der nächste Schuldenschnitt. Wieder waren es vor allem die USA, die dafür warben. Zudem verfügte die Regierung von Konrad Adenauer über einen überaus gewieften, hoch kompetenten und allseits geschätzten Unterhändler: Hermann Josef Abs, der spätere Chef der Deutschen Bank, überzeugte 1953 in London die Gläubigernationen davon, Deutschland etwa die Hälfte seiner Vorkriegs- und Nachkriegsschulden zu erlassen. Dies war eine von vielen Voraussetzungen für das Wirtschaftswunder; eine andere war der Marshall-Plan, ein Hilfs- und Investitionsprogramm der USA, wie es Griechenland von den Europäern heute auch bräuchte.
(...)
(...)
Griechenland braucht die Chance auf einen Neuanfang
Es muss also in den nächsten, dramatischen Tagen um beides gehen: darum, den Griechen die Chance für einen Neuanfang zu gewähren; und darum, diesen Neuanfang an klare Bedingungen zu knüpfen, die Athen dann auch erfüllt.
Der griechische Regierungschef und sein Finanzminister müssen also klar, verbindlich und zuverlässig zusagen, was sie tun werden, um den Haushalt zu sanieren, die Bürokratie einzudämmen und die Steuern einzutreiben. Und zugleich müssen die Euro-Staaten über ihren Schatten springen und Griechenland einen Teil der Schulden erlassen. Solch ein Schuldenschnitt wird nicht mit einem Fingerschnippen zu erreichen sein, nicht innerhalb von ein paar Tagen - sondern er bedarf detaillierter Verhandlungen. Niemand sollte dies besser wissen als die deutsche Regierung.
Denn Deutschland wurde im vergangenen Jahrhundert gleich viermal ein Teil seiner Schulden erlassen; es hat davon massiv profitiert - etwas, was all jene gerne vergessen, die in diesen Tagen den Stab über Griechenland brechen und den Austritt aus der Währungsunion propagieren. Das erste Mal wurden die deutschen Schulden im Jahr 1924 neu geordnet, nur sechs Jahre nach dem Ende des Ersten Weltkriegs. Vor allem die USA und Großbritannien drängten darauf, weil sie fürchteten, das Deutsche Reich werde unter der Last der Reparationszahlungen zusammenbrechen. Fünf Jahre später, 1929, gelang es dem deutschen Außenminister Gustav Stresemann, neue Erleichterungen bei den Reparationszahlungen auszuhandeln. 1932 konnte Reichskanzler Franz von Papen auf der Konferenz von Lausanne sogar vereinbaren, dass Deutschland sich seiner Verpflichtungen ganz entledigt, wenn es eine Restzahlung von drei Milliarden Goldmark leistet.
Zwei Jahrzehnte später dann der nächste Schuldenschnitt. Wieder waren es vor allem die USA, die dafür warben. Zudem verfügte die Regierung von Konrad Adenauer über einen überaus gewieften, hoch kompetenten und allseits geschätzten Unterhändler: Hermann Josef Abs, der spätere Chef der Deutschen Bank, überzeugte 1953 in London die Gläubigernationen davon, Deutschland etwa die Hälfte seiner Vorkriegs- und Nachkriegsschulden zu erlassen. Dies war eine von vielen Voraussetzungen für das Wirtschaftswunder; eine andere war der Marshall-Plan, ein Hilfs- und Investitionsprogramm der USA, wie es Griechenland von den Europäern heute auch bräuchte.
(...)
Δεν υπάρχει τρόπος να αποφευχθεί ένα κούρεμα στο χρέος, τονίζει στο κεντρικό της άρθρο σήμερα η γερμανική εφημερίδα, συμφωνώντας με τον Γ. Βαρουφάκη. Διαφορετικά, η χώρα θα οδηγηθεί, με τις ευλογίες της ΕΕ στο γκρεμό! Τι πρέπει να κάνει η Αθήνα.
Οι Έλληνες δεν αξίζουν κούρεμα του χρέους, αλλά δεν υπάρχει κανένας άλλος δρόμος, απλώς και μόνο για οικονομικούς λόγους. Αυτό θα έπρεπε να το ξέρουν και οι Γερμανοί, γράφει στο κύριο άρθρο της η Sueddeutsche Zeitung.
Αναφερόμενης στις προ ολίγου δηλώσεις του Γιάνη Βαρουφάκη για το ελληνικό χρέος, η εφημερίδα Sueuddeutsche Zeitung λέει ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα δίχως κούρεμα χρέους και σε αυτό ο Έλληνας υπουργός οικονομικών έχει δίκιο. Μόνο αν οι πιστωτές αποποιηθούν ένα μέρος των αξιώσεών τους, μόνο αν ένα μέρος του χρέους διαγραφεί, θα μπορέσει η Ελλάδα να σταθεί στα πόδια της.
Ωστόσο δεν πρόκειται ούτε και αυτό να είναι αρκετό. Διότι αν οι Έλληνες και οι πολιτικοί τους τα κάνουν όλα όπως μέχρι σήμερα, αν προσπαθούν ακόμα να συντηρήσουν έναν υπέρογκο δημόσιο τομέα κι αν συνεχίσουν να συλλέγουν πλημμελώς τους φόρους τους, τότε τα η χώρα θα παρουσιάσει γρήγορα τα ίδια προβλήματα που την έφεραν σε αυτήν τη θέση, υποστηρίζει το δημοσίευμα.
Στις επόμενες δραματικές μέρες πρόκειται να τεθούν επί τάπητος δύο ζητήματα: το αν οι Έλληνες θα έχουν την ευκαιρία για μια νέα αρχή και αν αυτή η νέα αρχή θα γίνει με όρους που θα πρέπει να αποδεχτεί η Αθήνα.
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Οικονομικών του πρέπει, συνεπώς, να κάνουν ξεκάθαρο με σαφή, δεσμευτικό και αξιόπιστο τρόπο, τι πρόκειται να κάνουν για να εξυγιάνουν τον προϋπολογισμό, να περιορίσουν τη γραφειοκρατία και να συλλέξουν περισσότερους φόρους. Την ίδια στιγμή οι χώρες της ευρωζώνης πρέπει να σταματήσουν τις υπεκφυγές, να δουν την πραγματικότητα και να απαλλάξουν την Ελλάδα από ένα μέρος του χρέους. Αυτό βέβαια απαιτεί λεπτομερείς διαπραγματεύσεις, κάτι που το ξέρει καλύτερα από όλους η γερμανική κυβέρνηση.
Κι αυτό γιατί η Γερμανία ήδη απαλλάχθηκε τέσσερις φορές από ένα μέρος των χρεών της τον περασμένο αιώνα, κάτι από το οποίο επωφελήθηκε πραγματικά και το οποίο ξεχνούν σήμερα όλοι όσοι καταδικάζουν την Ελλάδα, πιέζοντας για την έξοδό της από τη νομισματική ένωση. Αυτή ήταν μία από τις πολλές προϋποθέσεις για το οικονομικό θαύμα της Γερμανίας, η άλλη ήταν το Σχέδιο Μάρσαλ, ένα πρόγραμμα της βοήθειας των ΗΠΑ με επενδύσεις, κάτι που σήμερα χρειάζεται η Ελλάδα από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους.
Μπορούμε να μάθουμε πολλά από την τότε εποχή για την επίλυση της ελληνικής κρίσης. Ούτε και στη Γερμανία κουρεύτηκε τέσσερις φορές το χρέος επειδή το άξιζε. Μόνο επειδή ήταν οικονομικά εύρωστη. Η Ελλάδα δεν αξίζει κούρεμα, αλλά δεν υπάρχει κανένας τρόπος να το αποφύγουμε - για οικονομικούς και πολιτικούς λόγους. Η εναλλακτική λύση θα ήταν μια άτακτη χρεοκοπία.
Ακόμη και αυτή όμως θα έχει ως συνέπεια η Αθήνα να μην εξοφλήσει ποτέ τα χρέη της - απλώς η διαδικασία θα ήταν πολύ πιο χαοτική.
16 Ιουνίου 2015
ΠΗΓΕΣ
16 Ιουνίου 2015
ΠΗΓΕΣ
http://www.euro2day.gr/news/economy/article/1341693/sueddeutsche-zeitung-giati-o-varoyfakhs-ehei.html
http://www.sueddeutsche.de/wirtschaft/diskussion-um-schuldenschnitt-varoufakis-hat-recht-1.2521596
http://www.sueddeutsche.de/wirtschaft/diskussion-um-schuldenschnitt-varoufakis-hat-recht-1.2521596