Ευρωπαϊκό βραχυκύκλωμα
Ο Μπιζέ στην όπερα «Η Αρλεζιάνα» μιλά συνεχώς για την ομώνυμη ηρωίδα που δεν εμφανίζεται ποτέ επί σκηνής, ενώ εξακολουθεί να είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Η κορύφωση της ελληνικής κρίσης σκίασε την εμβάθυνση της Ευρωζώνης στη συνταγή αυστηρότεροι έλεγχοι των εθνικών προϋπολογισμών στη φάση κατάρτισής τους, συγκρότηση υπερυπουργείου Οικονομικών της Ευρωζώνης και μετά συνολική θωράκιση, μεταφορά πόρων και κοινός δανεισμός, που είχαν διαμορφώσει παρασκηνιακά Βερολίνο και Παρίσι. Ούτε η Γαλλία των Ολάντ - Βαλς, ούτε η Ιταλία του Ρέντσι αντέχουν την υλοποίηση της προαπαιτούμενης πρόσθετης δημοσιονομικής λιτότητας που απαιτεί η Γερμανία στο όνομα της συμπλήρωσης της ημιτελούς ΟΝΕ.
Παρόμοια τύχη για διαφορετικούς λόγους θα έχει και η γενικόλογη επί του παρόντος πρόταση Ολάντ για κυβέρνηση της Ευρωζώνης, που θα είναι ο σκληρός πυρήνας του... σκληρού πυρήνα, καθώς από τα 19 κράτη-μέλη της ΟΝΕ θα αφορά τα 6 ιδρυτικά μέλη που υπέγραψαν την ίδρυση της ΕΟΚ το 1957 με τη Συνθήκη της Ρώμης (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία και οι τρεις χώρες της Μπενελούξ).
Στην ουσία η Γερμανία καλείται να αυτοεγκλωβιστεί σε δυσμενέστερους γι' αυτήν συσχετισμούς και επιπλέον είναι σαφές ότι απέναντι στην πρόταση Ολάντ
θα βρεθούν οι 13 από τους 19 εταίρους της Ευρωζώνης, συν οι 9 εκτός ΟΝΕ υπόλοιπες χώρες-μέλη της ΕΕ. Η εμβάθυνση της Ευρωζώνης, η ενίσχυση της δυναμικής της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης θα κινηθούν σύμφωνα με το λιμπρέτο της Αρλεζιάνας που είναι στο επίκεντρο, αλλά δεν εμφανίζεται ποτέ.
Η συζήτηση για θεσμικές μεταρρυθμίσεις κρύβει ένα βραχυκύκλωμα στην Ευρωζώνη:Ο Νότος συν τη Γαλλία όχι μόνον δεν μπορούν να αντέξουν επιπρόσθετη λιτότητα, αλλά θα οδηγηθούν σε μονομερείς ενέργειες κάποιας χαλάρωσης.Την ίδια στιγμή στη Γερμανία βρισκόμαστε στην αρχή μιας εθνικής ενδοσκόπησης, όπου συνειδητοποιείται η κακή εικόνα της χώρας στην υπόλοιπη Ευρωζώνη και στους Σοσιαλδημοκράτες, που έχουν αρχίσει πορεία διαφοροποίησης από τους Χριστιανοδημοκράτες κυβερνητικούς τους εταίρους.
Το βραχυκύκλωμα στην Ευρωζώνη, αν δεν τερματιστεί με ταυτόχρονη χαλάρωση της λιτότητας και θεσμική εμβάθυνση, οδηγεί σε κοινωνικο-πολιτικό και οικονομικό αδιέξοδο τη Γαλλία και την Ιταλία, με άγνωστες παρενέργειες στην ίδια τη Γερμανία. Να συνοψίσουμε: Παρίσι και Ρώμη δεν αντέχουν άλλο τη γερμανική συνταγή, αλλά δεν την αμφισβητούν ακόμη μετωπικά, ενώ στο Βερολίνο αρχίζουν να συνειδητοποιούν μια δυναμική συγκρότησης αντιγερμανικού μετώπου, χωρίς να μπορούν να πάρουν πρωτοβουλίες ώστε να αποτραπεί η παγίωσή του.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
22-7-2015
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=31706&subid=2&pubid=64222456