Κοινός παρονομαστής ο φόβος
Αποφύγαμε το χειρότερο... επειδή φοβόμασταν, ομολόγησε ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Γιούνκερ αναφερόμενος στην πολύωρη δραματική Σύνοδο Κορυφής των 19 της Ευρωζώνης της 12-13ης Ιουλίου για την Ελλάδα.
Η αφοπλιστική ειλικρίνεια του Γιούνκερ αμφισβητεί ευθέως τις δημόσιες τοποθετήσεις όλων των εμπλεκόμενων εταίρων της Αθήνας στη διαπραγμάτευση:
Την τελεσιγραφική διατύπωση που υιοθέτησε ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Τουσκ την Τρίτη 7 Ιουλίου, όταν δήλωσε χωρίς περιστροφές ότι το δίλημμα για την Αθήνα είναι συμφωνία ή Grexit. Είχαν προηγηθεί από τον ίδιο αξιωματούχο τα βαρύγδουπα Game Over και Take it or leave it.
Το πραγματικό αντίκρισμα που είχε το σχέδιο Σόιμπλε για πενταετές Time Out της Αθήνας από την Ευρωζώνη, μια κίνηση που προκάλεσε τη μετωπική αντίδραση της Γαλλίας αλλά και την πιο σαφή μέχρι τώρα διαφοροποίηση των Σοσιαλδημοκρατών στο πλαίσιο του Μεγάλου Συνασπισμού.
Η ωμή έως κυνική παραδοχή του Γιούνκερ φωτίζει την εξώθηση μιας χώρας σε αποχώρηση από τη Ευρωζώνη ως είσοδο σε αχαρτογράφητα νερά, ως διολίσθηση προς ανεξέλεγκτο ντόμινο αποσταθεροποίησης των αγορών και της παγκόσμιας οικονομίας. Ταυτόχρονα διαψεύδει το κατά κόρον επιχείρημα ότι η Ευρωζώνη μπορεί πλέον με διαχειρίσιμο έως μικρό κόστος να αποστειρωθεί από μια ασύντακτη ελληνική έξοδο από την Ευρωζώνη αλλά και από τις παρενέργειες μιας χρεοκοπίας εντός ή εκτός ΟΝΕ. Η ομολογία Γιούνκερ αποδομεί και μια ψευδή ανάγνωση της πραγματικότητας, που περιορίστηκε στη σχετικά ομαλή αντίδραση των αγορών τη Δευτέρα 29 Ιουνίου μετά την εξαγγελία του δημοψηφίσματος και τη Δευτέρα 6 Ιουλίου μετά το 62% υπέρ του «Οχι». Είναι σαφές ότι το δημοψήφισμα, παρά το τεράστιο κόστος που είχε για την πραγματική οικονομία στη χώρα μας, δεν ερμηνεύθηκε εκτός συνόρων ως κίνηση ρήξης αλλά ως ελιγμός της τελευταίας στιγμής σε μια αδιέξοδη διαπραγμάτευση.
Ο φόβος στον οποίο αναφέρθηκε ο Γιούνκερ ήταν ορατός, η κατάχρηση της απειλής του Grexit να μη χρειάζεται την υλοποίησή της για να λειτουργήσει ως ντόμινο αποσταθεροποίησης. Αλλωστε η μοιραία συμφωνία Μέρκελ - Σαρκοζί τον Οκτώβριο του 2010 στην Ντοβίλ για ελεγχόμενη χρεοκοπία (συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στις διασώσεις κρατών) δεν χρειάστηκε να υλοποιηθεί εκτός Ελλάδας, καθώς ήταν αρκετή η υιοθέτησή της από τη Σύνοδο Κορυφής λίγες μέρες μετά για να ξεσπάσει το πρώτο κύμα πιέσεων που έστειλε εκτός αγορών Ιρλανδία και Πορτογαλία και κλυδώνισε την Ισπανία, την Ιταλία, το Βέλγιο και τη Γαλλία.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
24-7-2015
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=31706&subid=2&pubid=64223444