Όσα μας ζητούν και δεν εφαρμόζουν οι Γερμανοί

Όποιος χρωστάει και δεν έχει πρόσβαση στις αγορές, είναι υποχρεωμένος να «καταπίνει» μέτρα που ο δανειστής του ούτε που διανοείται να υιοθετήσει στη δική του έννομη τάξη. Μια σειρά τέτοιων μέτρων κατονόμασε το τηλεοπτικό μαγκαζίνο του WDR Monitor, μεταξύ των οποίων είναι η επιδότηση του diesel των αγροτών (που ισχύει στη Γερμανία), ο συντελεστής στα ξενοδοχεία (που, με τα λόγια του ίδιου του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, μειώθηκε στο μισό του ελληνικού συντελεστή για λόγους «ανταγωνιστικότητας»), αλλά και η καθιέρωση της λειτουργίας των μαγαζιών τις Κυριακές. Εκεί, βλέπετε, η Εκκλησία έθεσε θέμα και η κυβέρνηση δεν έχει διάθεση να συγκρουστεί. 

Είναι η ίδια γερμανική κυβέρνηση που, για να ικανοποιήσει την «πελατεία» των σοσιαλδημοκρατών μεταξύ των ειδικευμένων εργατών στις μεγάλες βιομηχανίες, κατέβασε τα όρια ηλικίας στα 62 και επανέφερε τον βασικό κατώτατο μισθό στα 8,5 ευρώ την ώρα. Πρόσφατα το ΔΝΤ, στην ετήσια έκθεσή του για τη Γερμανία, ζήτησε το άνοιγμα των επαγγελμάτων των συμβολαιογράφων και των δικηγόρων. Η πρόταση συνάντησε την αντίδραση του γερμανικού υπουργείου των Οικονομικών.

Υπάρχουν βεβαίως και τμήματα της εργασιακής νομοθεσίας, όπως θεσπίσθηκαν από την ατζέντα 2010 του Γκέρχαρντ Σρέντερ, και της νομοθεσίας για τις συντάξεις (που έχουν συμπληρωθεί με έναν ιδιωτικό πυλώνα στις περισσότερες κεντρο- και βορειοευρωπαϊκές χώρες), τα οποία η Ελλάδα μπορεί μόνο να ονειρεύεται, καθώς η νομοθεσία μας είναι αποσπασματική και αντίγραφο μιας βιομηχανικής εποχής που δεν υπάρχει πια σε καμιά χώρα του δυτικού κόσμου.

Υπάρχει, όμως, και μια άλλη διάσταση σε όλα αυτά όποτε κάποιος τα θέτει στους Γερμανούς ή σε άλλους δανειστές: «Δεν χρειάζεται να κάνουμε αυτές τις αλλαγές», λένε, «δεν χρειαζόμαστε διακρατικά δάνεια». Και αυτή είναι η διαφορά της χώρας μας, αλλά και άλλων χωρών του Νότου, όπως η Ιταλία που δεν είναι σε μνημόνιο, αλλά αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα υπερχρέωσης και πολύ διαχρονικά αναιμικής ανάπτυξης, το οποίο κάνει το χρέος της μη βιώσιμο. Και αυτό επιβάλλει σε εμάς εκείνο που δεν επιβάλλει σε άλλους.

ΤΑΣΟΣ ΤΕΛΛΟΓΛΟΥ

31-7-2015

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.oikonomia&id=42342