Η αυταπάτη
Minister No More!
The referendum of 5th July will stay in history as a unique moment when a small European nation rose up against debt-bondage.
Like all struggles for democratic rights, so too this historic rejection of the Eurogroup’s 25th June ultimatum comes with a large price tag attached. It is, therefore, essential that the great capital bestowed upon our government by the splendid NO vote be invested immediately into a YES to a proper resolution – to an agreement that involves debt restructuring, less austerity, redistribution in favour of the needy, and real reforms.
Soon after the announcement of the referendum results, I was made aware of a certain preference by some Eurogroup participants, and assorted ‘partners’, for my… ‘absence’ from its meetings; an idea that the Prime Minister judged to be potentially helpful to him in reaching an agreement. For this reason I am leaving the Ministry of Finance today.
I consider it my duty to help Alexis Tsipras exploit, as he sees fit, the capital that the Greek people granted us through yesterday’s referendum.
And I shall wear the creditors’ loathing with pride.
We of the Left know how to act collectively with no care for the privileges of office. I shall support fully Prime Minister Tsipras, the new Minister of Finance, and our government.
The superhuman effort to honour the brave people of Greece, and the famous OXI (NO) that they granted to democrats the world over, is just beginning.
Posted on July 6, 2015 by yanisv
ΠΗΓΗ:http://yanisvaroufakis.eu/2015/07/06/minister-no-more/
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που εξηγούν την παραίτηση του Γιάννη Βαρουφάκη. Ο πιο υποκειμενικός από αυτούς λέγεται - αυταπάτη. Ο πρώην υπουργός οικονομικών πίστευε προφανώς βαθύτατα στην ακαταμάχητη δύναμη του Ορθού Λόγου σε έναν χώρο, όπως το Eurogroup, που είναι γεμάτος καρχαρίες. Αυτό το εξέφρασε καθαρά τη νύχτα της Κυριακής, όταν, μετά τον θρίαμβο του «όχι» (που ήταν και προσωπικός του θρίαμβος) στο δημοψήφισμα, δήλωσε αναφερόμενος στους ομολόγους του: «Θέλουν να μας επιβάλουν δήλωση μετανοίας για την κριτική που ασκήσαμε στα αποτυχημένα μνημονιακά προγράμματα αρθρώνοντας για πρώτη φορά στο Eurogroup επιστημονικό λόγο στον οποίο δεν είχαν αντίλογο».
Η δήλωση αυτή δείχνει καταρχάς με ποια ανιδιοτέλεια πήγαινε στις συναντήσεις του Eurogroup o κ.Βαρουφάκης. Ο στόχος του λεγόταν διαφωτισμός: Να ενημερώσει τους συναδέλφους του για την καταστροφή που έχουν προκαλέσει τα μνημόνια στην Ελλάδα και να τους ωθήσει να επανεξετάσουν τη στάση τους στη βάση επιστημονικών επιχειρημάτων. Με αυτό έδειχνε ότι τους παίρνει στα σοβαρά θεωρώντας τους ισότιμους συνομιλητές σε μια αντιπαράθεση που, κατά τη γνώμη του, απέβλεπε στην επίτευξη του βέλτιστου αποτελέσματος.
Ο πρώην υπουργός έπραττε έτσι κατά τον κανόνα του ιδανικού τρόπου επικοινωνίας, που έχει διατυπώσει ο γερμανός φιλόσοφος Γιούργκεν Χάμπερμας: Σε μια συζήτηση ισότιμων συνομιλητών επικρατεί η μη βίαιη βία του καλύτερου επιχειρήματος.
Το αντίθετο συνέβαινε στο Eurogroup. Και αυτό για τρεις κυρίως λόγους:
Πρώτον, επειδή το Εurogroup δεν είναι επιστημονικός όμιλος. Τα περισσότερα μέλη του είναι πολιτικοί καριέρας, που έχουν ξένη προς το θέμα επαγγελματική μόρφωση: δικηγόροι, πολιτικολόγοι, συνταγματολόγοι, και πάει λέγοντας. Από οικονομική θεωρία μηδέν. Επόμενο έτσι ακούγοντας ένα αστέρι του κλάδου του και λαμπρό αγορητή να αρρωσταίνουν από φθόνο, να ανακαλύπτουν τι καλοί υπουργοί οικονομικών δεν είναι και να μην θέλουν καν να καταλάβουν τι τους λέει.
Δεύτερον, η ισοτιμία των υπουργών στο Eurogroup ήταν τυπική. Ουσιαστικά όμως επρόκειτο για εντελώς άνιση σχέση, δεδομένου ότι ο έλληνας υπουργός είχε καθηλωθεί σε ρόλο οφειλέτη που αντιμετώπιζε 18 δανειστές. Η συζήτηση εκφυλιζόταν έτσι σε παζάρι. Ο κ.Βαρουφάκης μπορούσε μεν να πάρει το λόγο όποτε ήθελε – και από ότι ακούγεται το παράκανε σε αυτό – και να προτείνει πολιτικές λύσεις, όμως τα λόγια του έπεφταν στο κενό. Οι συνάδελφοί του τις αγνοούσαν επιδεικτικά, ενίοτε μάλιστα με τον πιο αδιάντροπο τρόπο.
Τρίτον, το Εurogroup είναι πολιτικό όργανο. Και παρόλο που δεν γινόταν πολιτική συζήτηση για την Ελλάδα σε αυτό, η πολιτική ήταν συνεχώς και πανταχού παρούσα, σαν υπερδομή – σαν περιβάλλον πολιτικό πεδίο. Σε ένα τέτοιο πεδίο όμως δεν υπερισχύει το καλύτερο επιχείρημα, αλλά η μεγαλύτερη δύναμη. Ο κ.Βαρουφάκης ήταν έτσι χαμένος από χέρι. Μπορεί οι αντίπαλοί του να μην είχαν το παραμικρό επιχείρημα – είχαν όμως όλα τα μέσα για να κλείσουν τις ελληνικές τράπεζες και να εξωθήσουν την Ελλάδα στην χρεοκοπία.
Ο έλληνας υπουργός δεν ήταν βέβαια αφελής. Επανειλημμένως είχε παραπονεθεί στο παρελθόν, ότι στο Eurogroup ισχύει ο νόμος του «λεφτά» και όχι της λογικής. Ο σκοπός του ήταν προφανώς να αποκαταστήσει την προτεραιότητα της πολιτικής εις βάρος εκείνης του παζαριού. Γι αυτό έκανε πραγματικά μεγάλες προσπάθειες. Αυτό δεν ήταν λάθος. Το αντίθετο μάλιστα: Το επιθυμητό σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η σύζευξη της πολιτικής με την οικονομία. Συχνά συμβαίνει όμως το ανεπιθύμητο: Η καταπάτηση του πολιτικού λόγου από τα οικονομικά συμφέροντα. Στην περίπτωση της Ελλάδας, αυτός είναι ο κανόνας. Ο κ.Βαρουφάκης συνέχιζε παρόλα αυτά να πιστεύει, ότι ο πολιτικός λόγος από μόνος του μπορεί να πείσει και τους καρχαρίες. Αυτό ήταν αυταπάτη ολκής. Η παραίτησή του ήταν λοιπόν απόρροιά της – ανεξάρτητα από το αν αντιλαμβάνεται και ο ίδιος έτσι, ή όχι.
Χειλάς Νίκος
6-7-2015
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=719950
Ο άνθρωπος που μίλησε στους ευρωκράτες ως ίσος προς ίσους
Ο Γιάνης Βαρουφάκης, ο οικονομολόγος, ο ακαδημαϊκός, ο μπλόγκερ που χθες παραιτήθηκε για να διευκολύνει μια συμφωνία με τους πιστωτές, μόνο απαρατήρητος δεν πέρασε στους πέντε περίπου μήνες που διετέλεσε υπουργός Οικονομικών.
Αγαπήθηκε αλλά και πολεμήθηκε όσο κανένας άλλος υπουργός αυτής της κυβέρνησης. Στοχοποιήθηκε από εγχώριους και ξένους κύκλους και ο λόγος δεν ήταν ούτε ο στόμφος στον λόγο του ούτε η εξωτερική του εμφάνιση. Ηταν η ουσία που εξέπεμπε ο λόγος του, η πληθωρική του παρουσία, η συνολική του ενέργεια που ποτέ δεν έγιναν αποδεκτές στους κύκλους των «ευρω-χαρτογιακάδων».
«Στον κόσμο της ευρωκρατίας το να μη φοράς γραβάτα είναι ριζοσπαστικό… Η αγένεια ή και τα δύο», τονίζει χαρακτηριστικά στο χθεσινό της δημοσίευμα η αρθρογράφος του βρετανικού ''Guardian'', Σούζαν Μουρ. Ο ίδιος όμως «...διεμήνυσε ότι δεν ήταν απλά ένα ακόμη “κουστούμι” κάνοντας τους υπόλοιπους (Ευρωπαίους υπουργούς Οικονομικών) να δείχνουν νευρικοί, αποπνικτικοί.
Συνέχισε να οδηγεί τη μηχανή του αντί να τον πηγαίνει ο σοφέρ. [… ]Η περίπλοκη θεωρία των παιγνίων που προανήγγειλε δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια προσπάθεια να διατηρήσει τις υποσχέσεις που έδωσε πριν εκλεγεί, να αποσπάσει την καλύτερη δυνατή συμφωνία για τη χώρα του. Ηταν ακόμη η άρνηση στον εκφοβισμό των αντιδημοκρατικών κύκλων, η σταθερότητα στις αρχές του.
O Βαρουφάκης τέθηκε στο περιθώριο όχι λόγω του “ασεβούς” στιλ του σακακιού του, αλλά λόγω της αμεσότητας της επιχειρηματολογίας του. Εδειξε ότι τα οικονομικά ζητήματα είναι πολιτικά, ότι τα παλιά παραδείγματα κατέρρευσαν. Μίλησε στους ευρωκράτες ως ίσος προς ίσους.
Επέμεινε ότι την ευθύνη της ανάκαμψης δεν έχει μόνο η Ελλάδα, ότι δεν υπάρχει κανένας ρεαλισμός στους όρους των πιστωτών αφού το καθαρό ανθρώπινο κόστος είναι πάρα πολύ μεγάλο για να καλυφθεί. Περιέγραψε αυτό που η Ευρώπη φόρτωσε στους ώμους της Ελλάδας ως “δημοσιονομικό εικονικό πνιγμό”. Κραύγασε ότι η γενέτειρα της δημοκρατίας μετατράπηκε σε “αποικία χρέους”.
Ηταν και είναι ο άνθρωπος που μιλάει όπως περπατάει... Ο λόγος του είναι ανοικτός, ελεύθερος, κάτι απόλυτα αντίθετο με τις μυστικές συμφωνίες που συνάπτονται στις κλειστές -χωρίς αέρα- αίθουσες των Βρυξελλών. Επέμεινε ενάντια στα ρομπότ ότι οι Ελληνες δεν θα πρέπει να τιμωρούνται άλλο. Γι΄ αυτό και ο ελληνικός λαός τάχθηκε μαζί του. Αρνήθηκε και τις παραμέτρους και τη μυστικότητα της ευρωκρατίας.
Μίλησε με αξιοπρέπεια και όχι με τον κώδικα. Δεν φοβήθηκε τη λέξη συλλογικότητα..Θα τον θυμούνται όχι για το στιλ του αλλά για την ουσία του».
Υπήρξε βέβαια και η άλλη πλευρά: «Εκανε τα πράγματα δύσκολα για τον ίδιο και τους άλλους υπουργούς τόσο λόγω της συμπεριφοράς του όσο και λόγω αυτών που έλεγε» υποστήριξε ο πρώην Βέλγος υπουργός Οικονομικών ο Johan Van Overtveldt. «Δεν ήταν ωραίο να τον ακούς να λέει στους άλλους υπουργούς ότι είναι τρομοκράτες» δήλωσε ο Van Overtveldt στο βελγικό ραδιόφωνο, συμπληρώνοντας ότι κάποιες φορές έκανε κάποια πολύ περίεργα σχόλια, όπως για παράδειγμα ότι η ΕΚΤ αλλάζει τους κανόνες στη διαδρομή.
Ο άνθρωπος που μίλησε στους ευρωκράτες ως ίσος προς ίσους
Ο Γιάνης Βαρουφάκης, ο οικονομολόγος, ο ακαδημαϊκός, ο μπλόγκερ που χθες παραιτήθηκε για να διευκολύνει μια συμφωνία με τους πιστωτές, μόνο απαρατήρητος δεν πέρασε στους πέντε περίπου μήνες που διετέλεσε υπουργός Οικονομικών.
Αγαπήθηκε αλλά και πολεμήθηκε όσο κανένας άλλος υπουργός αυτής της κυβέρνησης. Στοχοποιήθηκε από εγχώριους και ξένους κύκλους και ο λόγος δεν ήταν ούτε ο στόμφος στον λόγο του ούτε η εξωτερική του εμφάνιση. Ηταν η ουσία που εξέπεμπε ο λόγος του, η πληθωρική του παρουσία, η συνολική του ενέργεια που ποτέ δεν έγιναν αποδεκτές στους κύκλους των «ευρω-χαρτογιακάδων».
«Στον κόσμο της ευρωκρατίας το να μη φοράς γραβάτα είναι ριζοσπαστικό… Η αγένεια ή και τα δύο», τονίζει χαρακτηριστικά στο χθεσινό της δημοσίευμα η αρθρογράφος του βρετανικού ''Guardian'', Σούζαν Μουρ. Ο ίδιος όμως «...διεμήνυσε ότι δεν ήταν απλά ένα ακόμη “κουστούμι” κάνοντας τους υπόλοιπους (Ευρωπαίους υπουργούς Οικονομικών) να δείχνουν νευρικοί, αποπνικτικοί.
Συνέχισε να οδηγεί τη μηχανή του αντί να τον πηγαίνει ο σοφέρ. [… ]Η περίπλοκη θεωρία των παιγνίων που προανήγγειλε δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια προσπάθεια να διατηρήσει τις υποσχέσεις που έδωσε πριν εκλεγεί, να αποσπάσει την καλύτερη δυνατή συμφωνία για τη χώρα του. Ηταν ακόμη η άρνηση στον εκφοβισμό των αντιδημοκρατικών κύκλων, η σταθερότητα στις αρχές του.
O Βαρουφάκης τέθηκε στο περιθώριο όχι λόγω του “ασεβούς” στιλ του σακακιού του, αλλά λόγω της αμεσότητας της επιχειρηματολογίας του. Εδειξε ότι τα οικονομικά ζητήματα είναι πολιτικά, ότι τα παλιά παραδείγματα κατέρρευσαν. Μίλησε στους ευρωκράτες ως ίσος προς ίσους.
Επέμεινε ότι την ευθύνη της ανάκαμψης δεν έχει μόνο η Ελλάδα, ότι δεν υπάρχει κανένας ρεαλισμός στους όρους των πιστωτών αφού το καθαρό ανθρώπινο κόστος είναι πάρα πολύ μεγάλο για να καλυφθεί. Περιέγραψε αυτό που η Ευρώπη φόρτωσε στους ώμους της Ελλάδας ως “δημοσιονομικό εικονικό πνιγμό”. Κραύγασε ότι η γενέτειρα της δημοκρατίας μετατράπηκε σε “αποικία χρέους”.
Ηταν και είναι ο άνθρωπος που μιλάει όπως περπατάει... Ο λόγος του είναι ανοικτός, ελεύθερος, κάτι απόλυτα αντίθετο με τις μυστικές συμφωνίες που συνάπτονται στις κλειστές -χωρίς αέρα- αίθουσες των Βρυξελλών. Επέμεινε ενάντια στα ρομπότ ότι οι Ελληνες δεν θα πρέπει να τιμωρούνται άλλο. Γι΄ αυτό και ο ελληνικός λαός τάχθηκε μαζί του. Αρνήθηκε και τις παραμέτρους και τη μυστικότητα της ευρωκρατίας.
Μίλησε με αξιοπρέπεια και όχι με τον κώδικα. Δεν φοβήθηκε τη λέξη συλλογικότητα..Θα τον θυμούνται όχι για το στιλ του αλλά για την ουσία του».
Υπήρξε βέβαια και η άλλη πλευρά: «Εκανε τα πράγματα δύσκολα για τον ίδιο και τους άλλους υπουργούς τόσο λόγω της συμπεριφοράς του όσο και λόγω αυτών που έλεγε» υποστήριξε ο πρώην Βέλγος υπουργός Οικονομικών ο Johan Van Overtveldt. «Δεν ήταν ωραίο να τον ακούς να λέει στους άλλους υπουργούς ότι είναι τρομοκράτες» δήλωσε ο Van Overtveldt στο βελγικό ραδιόφωνο, συμπληρώνοντας ότι κάποιες φορές έκανε κάποια πολύ περίεργα σχόλια, όπως για παράδειγμα ότι η ΕΚΤ αλλάζει τους κανόνες στη διαδρομή.
07.07.2015, 10:19
Μπάμπης Μιχάλης
http://www.efsyn.gr/arthro/o-anthropos-poy-milise-stoys-eyrokrates-os-isos-pros-isoys