Salif Keïta ...

  
 Από τη μια η βασιλική καταγωγή του -απαγορευτική για όποιον θέλει να γίνει μουσικός σύμφωνα με τους νόμους των καστών στο Μάλι- κι από την άλλη ο αλμπινισμός που ισοδυναμεί μέχρι σήμερα με θανατική καταδίκη στις πιο κλειστές κοινωνίες της δυτικοαφρικανικής χώρας, καθιστούν τον 67χρονο Σαλίφ Κειτά ένα μοναδικό φαινόμενο στο παγκόσμιο τοπίο της μουσικής.

Διωγμένος από την οικογένειά του, βρέθηκε το ’67 στην πρωτεύουσα Μπαμακό για να ξεκινήσει μια μουσική καριέρα που τον καθιέρωσε σε όλο τον κόσμο ως «Χρυσή Φωνή της Αφρικής», έναν από τους μεγαλύτερους αστέρες της Μαύρης Ηπείρου, έναν από τους ελάχιστους που καταφέρνουν να ισορροπούν ανάμεσα στην ποπ και τις δυτικές ή λάτιν επιρροές και τον αυθεντικό ήχο της παράδοσης.




Tomorrow

 tomorrow, only tomorrow Sajo jon te i fe, Ousmane ko ka bi fe ka bi fe koniete ka le te sigi Sajo jon te i fe malienw ko ko u bi fe ko u bi fe ko ni e te ko ulu te sigi mogo ma taa folo kanaa saya ma son nene ma an sayakera nene balidi tomorrow, only tomorrow Sajo see you tomorrow (refrain) sajo jon te i fe Fatoumata ko o ka bi fe ka bi fe kono ete ka le te sigi Sajo jon te i fe BâOumou ko ka bi fe ka bi fe ko ni ete ka le te sigi mogomataa folo kanaa say mason nenema an mogo mataa folo kanaa saya mason nenema an saya kera nenebali ye tomorrow see you tomorrow, sajo see you tomorrow
 
 
Where ya gonna be tomorrow?
How ya gonna face the sorrow?
Where ya gonna be when you die?
'Cause nothing's gonna last forever
And things they change like the weather
They're gone in the blink of an eye

Just look at yourself, can you see where you are?
Look at yourself, now you can't hide the scars
Just look at yourself 'cause there's nowhere to go
And you know

Tomorrow
You're gonna have to live with the things you say
Tomorrow
You'll have to cross bridges that you burned today
Tomorrow...
And everything you do, it's coming back for you
You'll never outrun what waits for you
Tomorrow.

And are you terrified by sadness
And have you given into madness
You're running out of places to hide
'Cause everybody's got a reason
To justify how they're feelin'
Maybe you should open your eyes

Just look at yourself, do you like what you see?
Look at yourself, is this how it should be?
Just look at yourself, 'cause there's nowhere to go
And you'll know

Tomorrow
You're gonna have to live with the things you say
Tomorrow
You'll have to cross bridges that you burned today
Tomorrow...
And everything you do, it's coming back for you
You'll never outrun what waits for you
Tomorrow.

Are you waiting for the reason to change?
Are you waiting for the end, has it came?
Nothing's gonna stand in your way...

Just look at yourself, do you like what you see?
Look at yourself, is this how it should be?

Tomorrow
You're gonna have to live with the things you say
Tomorrow
You'll have to cross bridges that you burned today
Tomorrow...
And everything you do, it's coming back for you
You'll never outrun what waits for you
Tomorrow.



 Salif Keïta (IPA: [salif keɪta]) (born August 25, 1949) is an afro-pop singer-songwriter from Mali. He is unique not only because of his reputation as the "Golden Voice of Africa" but because he has albinism and is a direct descendant of the founder of the Mali Empire, Sundiata Keita. This royal heritage meant that under the Malian caste system, he should never have become a singer, which was deemed to be a griot’s role.

Keita was born in the village of Djoliba. He was cast out by his family and ostracized by the community because of his albinism, a sign of bad luck in Mandinka culture. He left Djoliba for Bamako in 1967, where he joined the government sponsored Super Rail Band de Bamako. In 1973 Keita joined the group, ''Les Ambassadeurs''. Keita and ''Les Ambassadeurs'' fled political unrest in Mali during the mid-1970s for Abidjan, Ivory Coast, and subsequently changed the group's name to "Les Ambassadeurs Internationaux". The reputation of ''Les Ambassadeurs Internationaux'' rose to the international level in the 1970s, and in 1977 Keita received a National Order award from the president of Guinea, Sékou Touré.

He is the father of Paralympian athlete Nantenin Keita.

Keita moved to Paris in 1984 to reach a larger audience. His music combines traditional West African music styles with influences from both Europe and the Americas. Musical instruments that are commonly featured in Keita's work include balafons, djembes, guitars, koras, organs, saxophones, and synthesizers. He performed at the Nelson Mandela 70th Birthday Tribute concert in 1988 to call for Nelson Mandela's release from prison. In 1990, Keita contributed "Begin the Beguine" to the Cole Porter tribute/AIDS benefit album ''Red Hot + Blue'', produced by the ''Red Hot Organization''.

Keita found success in Europe as one of the African stars of world music, but his work was sometimes criticised for the gloss of its production and for the occasional haphazard quality. However, shortly after the turn of the millennium he returned to Bamako in Mali to live and record. His first work after going home, 2002's ''Moffou'', was hailed as his best album in many years, and Keita was inspired to build a recording studio in Bamako, which he used for his album ''M'Bemba', released in October 2005.

Guest artists on his albums have included Weather Report founders Joe Zawinul and Wayne Shorter, drummer Paco Sery, guitarist Carlos Santana, and percussionist Bill Summers.

Keita's album ''La Différence'' was produced around the end of 2009. The work is dedicated to the struggle of the world albino community (victims of human sacrifice), for which Keita has been crusading all his life. In one of the album's tracks, the singer calls others to understand that "difference" does not mean "bad" and to show love and compassion towards albinos like everyone else: "I am black/ my skin is white/ so I am white and my blood is black [albino]/...I love that because it is a difference that's beautiful", "some of us are beautiful some are not/some are black some are white/all that difference was on purpose...for us to complete each other/let everyone get his love and dignity/the world will be beautiful."

''La Différence'' was recorded between Bamako, Beirut, Paris, and Los Angeles. This unique musical feel is reinforced by soulful pitches in the track "Samigna" emanating from the trumpet of the great Lebanese jazzman Ibrahim Maalouf.

''La Difference'' won Keita one of the biggest musical awards of his career: the Best World Music 2010 at the Victoires de la musique.

In 2013, after what he described as "threats" from the Boycott, Divestment and Sanctions campaign, he cancelled a performance in Israel. The wording "threat" was left unexplained and was seen as a tactical stance towards joining the cultural boycott of Israel.


 Discography

Seydou Bathili - 1982
Soro - 1987 - Mango
Ko-Yan - 1989 - Mango
Amen - 1991 - Mango
Destiny of a Noble Outcast - 1991 - PolyGram
69-80 - 1994 - Sonodisc
Folon - 1995 - Mango
Rail Band - 1996 - Melodie
Seydou Bathili - 1997 - Sonodisc
Papa - 1999 - Blue Note
Mama - 2000 - Capitol
The Best of Salif Keita - 2001 - Wrasse Records
Sosie - 2001 - Mellemfolkeligt
Moffou - 2002 - Universal Jazz France
The Best of the Early Years - 2002 - Wrasse Records
Remixes from Moffou - 2004 - Universal Jazz France
M'Bemba - 2005 - Universal Jazz France
The Lost Album - 1980 (reissued 2005) - Cantos
La Différence - 2009 - Emarcy
Talé - 2012- with Philippe Cohen-Solal

 Singles:

Yamore (2002) (with Cesaria Evora)
        Δείτε ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ:        

 Σαλίφ Κεϊτά

 Salif Keita

 Official site of Salif Keita

 www.allmusic.com:Salif Keita

www.facebook.com - Salif Keita Official Fan Page

https://www.afromix.org/html/musique/artistes/salif-keita/


ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

 Από τη μια η βασιλική καταγωγή του -απαγορευτική για όποιον θέλει να γίνει μουσικός σύμφωνα με τους νόμους των καστών στο Μάλι- κι από την άλλη ο αλμπινισμός που ισοδυναμεί μέχρι σήμερα με θανατική καταδίκη στις πιο κλειστές κοινωνίες της δυτικοαφρικανικής χώρας, καθιστούν τον 67χρονο Σαλίφ Κειτά ένα μοναδικό φαινόμενο στο παγκόσμιο τοπίο της μουσικής.

Διωγμένος από την οικογένειά του, βρέθηκε το ’67 στην πρωτεύουσα Μπαμακό για να ξεκινήσει μια μουσική καριέρα που τον καθιέρωσε σε όλο τον κόσμο ως «Χρυσή Φωνή της Αφρικής», έναν από τους μεγαλύτερους αστέρες της Μαύρης Ηπείρου, έναν από τους ελάχιστους που καταφέρνουν να ισορροπούν ανάμεσα στην ποπ και τις δυτικές ή λάτιν επιρροές και τον αυθεντικό ήχο της παράδοσης. Η πολυαναμενόμενη συναυλία του στον λόφο της Σάνης στη Χαλκιδική, στο πλαίσιο του Sani Festival στις 31 Ιουλίου, με μπάντα ακουστική και τραγούδια αντιπροσωπευτικά της μεγάλης διαδρομής του στη δισκογραφία, υπόσχεται να ταξιδέψει τους τυχερούς ακροατές σε έναν τόπο μαγικό, όπου η μουσική απ’ όπου κι αν προέρχεται είναι μία και ο χρόνος δεν έχει μεγάλη σημασία.

***
Σας αποκαλούν «Χρυσή Φωνή της Αφρικής», καθώς και το μεγαλύτερο ταλέντο της Αφρο-ποπ. Νιωθετε πλήρης σε ό,τι αφορά την αποδοχή της μουσικής σας;

 Ναι, σίγουρα. «Χρυσή φωνή της Αφρικής», είναι τίτλος τιμής.

 Γεννηθήκατε με αλμπινισμό και βιώσατε την απόρριψη τόσο από την οικογένειά σας όσο και από τον κοινωνικό περίγυρο. Νομίζετε ότι οι αγώνες που δώσατε για να πραγματοποιήσετε τα όνειρά σας, σάς καθιστούν σύμβολο για όλους εκείνους που περιθωριοποιήθηκαν εξ’ αιτίας του αλμπινισμού;

 Δεν το γνωρίζω, αλλά κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ ώστε οι albino να μην πρέπει να περάσουν τις ίδιες δοκιμασίες, τον ίδιο εξοστρακισμό που υπέστην εγώ. Δεν είναι καθόλου εύκολη η αναμέτρηση με την κοινωνία. Είμαστε δακτυλοδεικτούμενοι, οι άνθρωποι μας κρίνουν, πολλοί καταφεύγουν στη βία εναντίον μας.
Και ελπίζετε ότι αυτή η αντιμετώπιση θα αλλάξει προς το καλύτερο στις κλειστές κοινωνίες κάποια στιγμή στο μέλλον;

 Ναι, είναι κάτι που έχει ήδη ξεκινήσει χάρη στην Διεθνή Ημέρα Ευαισθητοποίησης για τον Αλμπινισμό. Αν μη τι άλλο έχουν σταματήσει οι δημόσιες ανθρωποθυσίες, κάτι είναι κι αυτό, κάποια μικρά βήματα γίνονται.

 Το ότι σας αποκήρυξε η ίδια η οικογένειά σας δεν σας αποθάρρυνε. Από πού αντλείτε δύναμη;

 Ο Θεός μου έδωσε ένα δώρο, τη φωνή μου, και δεν έχω άλλη επιλογή από το να το χρησιμοποιήσω για να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα. Σε κάθε περίπτωση, δεν ξέρω να κάνω τίποτε άλλο εκτός από το να τραγουδώ.

 Ξεκινήσατε ως μέλος των “Les Ambassadeurs”, μιας από τις πιο σημαντικές μπάντες στη Δυτική Αφρική. Με ποιό τρόπο επηρέασε την εξέλιξη της αφρικανικής μουσικής;

 Ολοι έχουμε επιρροές. Η αφρικανική μουσική σαφώς άσκησε επίδραση στη δυτική. Αλλά και άλλες μπάντες πριν από εμάς είχαν αρχίσει να παντρεύουν τη τζαζ και τη λάτιν με παραδοσιακούς αφρικανικούς ρυθμούς.

 Συνεργάζεστε με καλλιτέχνες παγκόσμιας κλάσης. Πρόκειται για μια αμοιβαία ανταλλαγή μουσικών επιρροών;

 Πάντα μαθαίνουμε. Εχουν τόσο ταλέντο κάποιοι άνθρωποι, που πρέπει να εξελισσόμαστε και να διδασκόμαστε διαρκώς για να συνεχίσουμε να παίζουμε μαζί τους. Οι καλύτεροι μουσικοί που είχα την χαρά να συνεργαστώ; Κάρλος Σαντάνα, Γουέιν Σόρτερ.

 Η μουσική σας αναμιγνύει ροκ, φανκ, τζαζ και στοιχεία από την παράδοση των γκριό (σ.σ. οι μουσικοί - αφηγητές - ιστορικοί της Δυτικής Αφρικής).  Είναι ένα ιδιόμορφο χαρμάνι world music;

 Είναι ένα κομμάτι της μουσικής παράδοσης του Μάλι, βασικά. Οι γκριό ανέκαθεν το έκαναν αυτό, ήταν φορείς της προφορικής παράδοσης.

 Τελευταία επιλέγετε περισσότερο τον ακουστικό ήχο, ένα αποτύπωμα μεγαλύτερης μουσικής οικειότητας. Τι θέλετε να περάσετε στους ακροατές σας;
Πάντοτε μου άρεσε ο ακουστικός ήχος. Και ποτέ δεν είναι κακό να εξερευνάς νέες περιοχές, να επανεφευρίσκεις τον εαυτό σου.

 Τι περιμένουμε να ακούσουμε στο πλαίσιο του “Acoustic Tour” που σας φέρνει στο Sani Festival στις 31 Ιουλίου;

 Μουσική για χορό.

 Θα συνοδεύεστε από τέσσερις μουσικούς που θα μας ταξιδέψουν στην παραδοσιακή μουσική της δυτικής Αφρικής. Φιλοδοξείτε το κοινό να «ακούσει» και την κουλτούρα των Mandinka (σ.σ. μια από τις τέσσερις κύριες φυλές της περιοχής, απόγονοι της Αυτοκρατορίας του Μάλι) μέσα από τη μουσική σας;

 Αυτή είναι όλη η ζωή μου.
 ΓΙΩΡΓΟΣ  ΤΣΙΡΟΣ 
ΠΗΓΗ
http://www.kathimerini.gr/825305/article/proswpa/synentey3eis/salif-keita-h-xrysh-fwnh-ths-afrikhs-sthn-ellada
28-7-2015