«Brazellas» των φτωχών και των πλουσίων

Γίναμε brazellas - Μεσαία τάξη τέλος.

Οι μισοί φτωχοί και οι άλλοι μισοί πλούσιοι.

Και όταν λέω πλουσίους δεν αναφέρομαι στο 5% που κυβερνά αυτή τη χώρα δεκαετίες τώρα.

Αλλά σε αυτούς που μπορούν να επιβιώσουν πλέον, σε αυτήν την ανώμαλη κατάσταση που ζούμε, με μια αξιοπρέπεια.

Βλέπετε η αξιοπρέπεια είναι πολυτέλεια πιά.

Η μεσαία τάξη διαιρέθηκε λοιπόν και όσοι τα κατάφεραν πέρασαν στην μερίδα αυτών που θα μπορούν να επιβιώσουν όπως όπως, και άρα θεωρούνται πλούσιοι, και στην μερίδα αυτών που σε λίγο καιρό, επειδή η πείνα βγάζει μάτια, θα επιτίθενται σε όποιον βρουν για να του πάρουν την τυρόπιτα που κρατάει στα χέρια του.

Και μέσα σε όλα αυτά έχεις και τις άλλες ξεριζωμένες και εξαθλιωμένες ψυχές που καταφθάνουν σε αυτόν τον τόπο μιλιούνια καθημερινά τρέχοντας να σωθούν από την απόλυτη φτώχεια και πείνα, αλλά και από τους άλλους σχιζοφρενείς που σφάζουν τους ανθρώπους σαν κατσίκια την λαμπρή στο γόνατο.

Και εδώ ας προσέξουμε λίγο τι γίνεται.

Οι σχιζοφρενείς αυτοί απέχουν ήδη 500 χιλιόμετρα από τις ακτογραμμές του αιγαίου και συνεχίζουν να προελαύνουν ανενόχλητοι προς τα μέρη μας.

Γιατί τόσο καιρό δεν τους σταματάει κάποιος;

Το δυστυχέστερο γεγονός στην όλη υπόθεση τούτη την ώρα είναι ότι όποιος δεν έχει ζήσει φτώχεια πότε στη ζωή του, δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει αυτή η λέξη και επομένως δεν τον ενδιαφέρει κιόλας, παρά μόνο η πάρτη του, όπως ανέκαθεν άλλωστε, και ζει σε έναν δικό του γυάλινο κόσμο μαζί με τους όμοιους του.

Όταν λοιπόν περνάς τον φάρο Ψυχικού επί της Κηφισίας στην Αθήνα και όσο συνεχίζεις να ανεβαίνεις βόρεια, μπαίνεις σε μιαν άλλη Ελλάδα που δεν έχει καμία σχέση με την υπόλοιπη.

Το ίδιο συμβαίνει και στα νότια προάστια μετά την Γλυφάδα και πέριξ στα βουναλάκια της.

Και πραγματικά αναρωτιέμαι ποιοι είναι όλοι αυτοί;

Ποιοι είναι όλοι αυτοί με τα τρίπατα σπίτια, με τους τσιμεντένιους φράχτες γύρω-γύρω, με τις οβάλ πισίνες μέσα, με το φρέσκο γκαζόν και με το ξεχωριστό τζιπ για το κάθε μέλος της οικογένειας;

Kαι είναι πάρα πολλοί όλοι αυτοί πλέον.

Και κάθε μέρα ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια από το πουθενά ακόμα και αυτές τις εποχές, ακόμα πιο πολλοί.

Όλα τα παραπάνω δεν αποκτιούνται με την δουλειά και τον μόχθο.

Οι περιουσίες και τα πολλά λεφτά δεν φτιάχνονται με τιμιότητα και ιδρώτα, εκτός ελαχίστων  εξαιρέσεων.

Και βέβαια όλοι αυτοί ζούνε εις βάρος πάντα του υπόλοιπου πληθυσμού και όσοι δεν καταλαβαίνετε το γιατί, απλά ανοίχτε ένα βιβλίο πολιτικής οικονομίας και διαβάστε.

Τον χειμώνα περπατάω πάντα η κάνω το ποδήλατο μου και μάλιστα διανύοντας μακρινές αποστάσεις πολλών χιλιομέτρων.

Όλο το χειμώνα αν είχα μια κάμερα πάνω στο κράνος μου, τα βράδυα πού έκανα την ποδηλατάδα μου, και κατέγραφα τις εικόνες της παραλιακής οδού Ποσειδώνος, πραγματικά θα μπορούσα να είχα κάνει ένα ντοκιμαντέρ δείχνοντας περίτρανα την υπέρμετρη αντίθεση φτώχειας και πλούτου.

Στο αριστερό πεζοδρόμιο από το ύψος του Φλοίσβου έως και την Γλυφάδα, πορνεία χύμα από μικρά κορίτσια ως επί το πλείστον, στο δεξί πεζοδρόμιο σε όλα τα παγκάκια άστεγοι σκεπασμένοι με ότι βρουν, να κάνουν επιτόπου jogging για να μην παγώσουν από το κρύο, και την ίδια στιγμή να διασχίζουν την Ποσειδώνος πανάκριβα αυτοκίνητα με ευνόητους προορισμούς.

Και βέβαια όλη αυτή η ζοφερή αντίθεση εξαπλώνεται σαν γάγγραινα μέρα με τη μέρα σε όλη την επικράτεια.

Με λίγα λόγια τα διαμερίσματα των άλλοτε νοικοκυραίων πολιτών αυτής της χώρας που αποτελούσαν την ραχοκοκαλιά της οικονομίας, δηλαδή η μεσαία τάξη, μετατρέπονται σε ένα είδος φαβέλας (βλέπε Βραζιλία και υποσαχάριες περιοχές). Σε λίγο, αν συνεχιστεί η κατάσταση ως έχει, αυτές οι «φαβέλες»  δεν θα έχουν ούτε ηλεκτρικό, ούτε νερό, ούτε φαί, με τους ανθρώπους μέσα να γίνονται κυριολεκτικά ζόμπι.

Πού οδηγούμεθα τελικά;

Τι θα γίνει;

Πως θα την βγάλουμε καθαρή;

Έρχεται μεσαίωνας, έρχεται σκοτάδι ολικό;

Θα μας βάλουν να σφαχτούμε μεταξύ μας;

Θα την σκαπουλάρουμε προς το φώς;

Θα γίνει κάνα θαύμα;

Μην με ρωτάτε δεν ξέρω, τα έχω πραγματικά χαμένα με αυτά που βλέπω, ακούω και βιώνω.

Η κατάσταση θυμίζει καζάνι που είναι έτοιμο να εκραγεί.

Μπορεί να φαίνεται ότι κανείς δεν το καταλαβαίνει, αλλά νομίζω ότι όλοι προς το παρόν κάνουμε πως δεν το καταλαβαίνουμε στρουθοκαμηλίζοντας για άλλη μια φορά.

Και έπρεπε πριν αρχίσουμε να μαλακιζόμαστε σε κάθε επίπεδο ως λαός και ανθρώπινα όντα, όταν μας πέταξαν την παραμύθα της καλοπέρασης και του πλαστικού και ψεύτικου νεοπλουτισμού, να είχαμε λάβει τα μέτρα μας.

Μήπως ήρθε η ώρα να πληρώσουμε για τα λάθη  του παρελθόντος τελικά, η μήπως ήρθε η ώρα ως άνθρωποι πάνω από όλα να ξαναβρούμε τον δρόμο μας προς το φώς, την αλήθεια και την ανοικοδόμηση των πανανθρώπινων αξιών, έτσι ώστε όλοι μαζί ενωμένοι να βαδίσουμε προς την λευτεριά και τον ανθρωπισμό;

Εύχομαι να πάνε όλα καλά επιτέλους.

Όταν ξυπνήσει το όν που λέγεται ΑΝΘΡΩΠΟΣ μπορεί να κάνει θαύματα.

Οψόμεθα. 

μετά τιμής

Ρούσκας Οδυσσεύς

Τραγουδοποιός

Την λέξη "Brazellas" δεν θα την βρείτε σε κανένα λεξικό.

Είναι δημιούργημα του γλωσοπλάστη μας Οδυσσέα Ρούσκα που σκέφτηκε να συνδυάσει το Brazil με το Hellas.

http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.koinwnia&id=8708

12-8-2015