Stephan Micus ...
Ο Στέφαν Μίκους (Stephan Micus, γεν. 19 Ιανουαρίου 1953) είναι Γερμανός μουσικός και συνθέτης, η μουσική τεχνοτροπία του οποίου είναι ιδιαίτερα επηρεασμένη από τη μελέτη παραδοσιακών οργάνων και μουσικών ακουσμάτων από την Ιαπωνία, την Ινδία, τη Νότια Αμερική, καθώς και άλλες χώρες ανά τον κόσμο . Εκτός από το άλμπουμ ''The music of stones'' (1989), σε όλα τα άλλα παίζει όλα τα όργανα των ηχογραφήσεών του, συνδυάζοντας τεχνοτροπίες από διαφορετικές χώρες και χρησιμοποιώντας τα όργανα ιδιότυπα σε κάθε κομμάτι του, από διάφορα υλικά. Συχνά χρησιμοποιεί διαφορετικές ηχογραφήσεις ενός μοναδικού οργάνου προκειμένου να δημιουργήσει ασυνήθιστους συνδυασμούς ήχων. Είναι ένας από τους καλλιτέχνες της ECM Records. Τραγουδά συνήθως σε δικής του επινόησης γλώσσα .
και πολυοργανίστα Στέφαν Μίκους. Ακολουθεί μια παραγωγή πρωτοφανής στο είδος της, με δίσκους, εμφανίσεις, διαρκή μελέτη και εσωτερική αναζήτηση, όχι μόνο στο «πώς» αλλά και στο «γιατί» της μουσικής. Γράφει αυθόρμητα, αφαιρώντας τη νοητική διαδικασία, πιστεύοντας στο συναίσθημα και το ένστικτο, φτάνοντας σε ατμόσφαιρες «σχεδόν διαλογισμού ζεν» όπως έχουν γράψει.
Ηχογραφεί ολομόναχος με πολυκάναλη πρακτική. Παράξενα έγχορδα, πνευστά και κρουστά ιδιόφωνα με ονομασίες που δεν υπάρχουν στα λεξικά, ταιριάζουν τις νότες τους υφαίνοντας μαγικές συνηχήσεις. Συνταιριάζει dilruba με sho, djegok με tischharfe, kortholt με bolombatto.
Αν η world μουσική είχε πρόσωπο, θα μπορούσε να είναι αυτό του Μίκους. Μελωδίες και απόηχοι του Κόσμου, φωνές και όργανα από κάθε γωνία του πλανήτη ενώνονται και μεταμορφώνονται σε νέες οντότητες μέσα στο έργο του. Σαν τα παιδιά που φέρουν το προγονικό τους γονιδίωμα στο μέλλον γεφυρώνοντας το χθες με το αύριο, έτσι και μια δημιουργική, άχρονη και παγκόσμια τέχνη έρχεται από παντού πηγαίνοντας παντού.
Ελάχιστοι άνθρωποι ταξίδεψαν στις πέντε ηπείρους όσο ο Μίκους. Γνώρισε λαούς από πολύ κοντά. «Δεν μπορείς να νιώσεις τη μουσική ενός τόπου αν δεν ζήσεις, περπατήσεις, τραφείς με τα φαγητά του» λέει και έχει δίκιο. Σπουδάζοντας δεκάδες τεχνικές και όργανα από τους ντόπιους ανά τη Γη πρακτικούς οργανοπαίκτες, έχοντας κατακτήσει το χώρο, δικαιούται να επιχειρεί το αδύνατο: ένα ταξίδι στο χρόνο με ιδιότυπο στοχασμό και ηχοποιΐα αναφερόμενη στην ελληνόφωνη, χριστιανική, βαλκανική και ανατολική αυτοκρατορία, στο υπερχιλιετές μεσαιωνικό έπος των μυρίων δοξασιών και γρίφων.
Σε μία εποχή που φαίνεται να έχουν ειπωθεί σχεδόν τα πάντα, ο Στέφαν Μίκους, έχει διαγράψει μία άρτια καλλιτεχνική πορεία πολύ πριν η έθνικ ή world, ή άμπιεντ μουσική γίνουν της μόδας. Και μάλιστα με εργαλεία ιδιαιτέρως ξεχωριστά χωρίς την βοήθεια της ψηφιακής τεχνολογίας αλλά ούτε και των ηλεκτρονικών οργάνων. Στο θαυμαστό κόσμο του Μίκους η χρήση οργάνων ή ήχων μία άλλης χώρας, κουλτούρας ή παράδοσης δεν γίνεται εν είδει εντυπωσιασμού ούτε προκειμένου η χαρά τη δημιουργίας να αποκατασταθεί στους καταλόγους των επιτυχιών.
Ολα ξεκινούν από μία εσωτερική ανάγκη του καλλιτέχνη να εκφράσει την τελειότητα (!) του κόσμου που ζούμε πάντα όμως με γνώμονα τη γνώση. «Δεν μπορείς να νιώσεις τη μουσική ενός τόπου αν δεν ζήσεις, περπατήσεις, τραφείς με τα φαγητά του» λέει χαρακτηριστικά ο γερμανός μουσικός. Και αυτό ακριβώς κάνει. Μικρός ακόμη στα τέλη της δεκαετίας του '60 βρέθηκε στο Μαρόκο ενώ λίγο αργότερα όπως όλοι όσοι αγαπούσαν του Μπιτλς γνώρισε τον Ραβί Σανκάρ αλλά και την ιαπωνική μουσική παράδοση και τότε αντιλήφθηκε την αποστολή του.
Γυρνώντας σχεδόν ολόκληρο τον πλανήτη γνώρισε την ομορφιά οργάνων και μουσικών ξεχασμένων από τον χρόνο. Οργανα τα οποία είναι δύσκολο να εντοπίσει κανείς σήμερα ή ακόμη η μοναδική θέση που κατέχουν ώστε να μην ξεχαστούν είναι εκείνη στις προθήκες ενός μουσείου. Ονόματα όπως dilruba, sho djegok, tischharfe, kortholt, bolombatto ακούγονται ως αστείο στα χείλη των περισσοτέρων μας, στα δικά τους όμως ηχούν με μοναδικό τρόπο. Είναι από τους λίγους καλλιτέχνες της εκλεκτικής εταιρίας ECM όπου την παραγωγή των άλμπουμ του πραγματοποιεί ο ίδιος και όχι ο ιδρυτής της Μάνφρεντ Αϊχερ και επίσης όπως και η Λίζα Ζεράρ των Dead Can Dance πολλές φορές τραγουδά σε μία δικής του επινόησης γλώσσα.
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
- Archaic Concerts (Caroline, 1976)
- Implosions (Japo, 1977)
- Koan (Japo, 1977)
- Behind Eleven Deserts (Wind, 1978)
- Till the End of Time (Japo, 1978)
- Wings over Water (Japo, 1981)
- Listen to the Rain (Japo, 1983)
- East of the Night (Japo, 1985)
- Ocean (ECM, 1986)
- Twilight Fields (ECM, 1987)
- The Music of Stones (ECM, 1989)
- Darkness and Light (ECM, 1990)
- To the Evening Child (ECM, 1992)
- Athos (ECM, 1994)
- The Garden of Mirrors (ECM, 1997)
- Desert Poems (ECM, 2001)
- Towards the Wind (ECM, 2002)
- Life (ECM, 2004)
- On the Wing (ECM, 2006)
- Snow (ECM, 2008)
- Bold as Light (ECM, 2010)
- Panagia (ECM, 2013)
- Nomad Songs (ECM, 2015)
Π Α Ρ Α Π Ο Μ Π Ε Σ - Π Η Γ Ε Σ
Stephan Micus
http://www.allaboutjazz.com/stephan-micus-solitary-pursuits-stephan-micus-by-john-kelman.php
http://www.elculture.gr/blog/Stephan-Micus-stegi/
http://www.tovima.gr/culture/music/article/?aid=393221
https://www.facebook.com/pages/Stephan-Micus/105728995005
www.youtube.com -- Stephan Micus