10 +1 συμβουλές σε πένητες βουλευτές
1.
10 +1 συμβουλές σε πένητες βουλευτές
Όταν οι βουλευτές πεινάνε και υποφέρουν, το ''Newpost'' στέκει στο πλευρό τους.
Με αφορμή το άρθρο της πρώην βουλευτού Χριστίνας Ταχιάου, όπου διαμαρτυρόταν για το γλίσχρο εξαχίλιαρο («καθαρά») που εισέπραττε ως μηνιαίο μισθό, η ιστοσελίδα μας προσφέρει μία σειρά από συμβουλές στους βαθύτατα χειμαζόμενους εκπροσώπους του έθνους:
1) Ανακαλύψτε σήμερα κιόλας το ψωμί. Πρόκειται για θρεπτικό και ευπαρουσίαστο προϊόν, που σε κρίσιμες στιγμές μπορεί να υποκαταστήσει αποτελεσματικά το παντεσπάνι. Πωλείται σε εξειδικευμένα καταστήματα που ονομάζονται φούρνοι και μπορείτε να τα βρείτε σε κάθε συνοικία. Ακόμη και στην Κηφισιά ή στο Ψυχικό.
2) Μεταμορφώστε το βουλευτικό σας αυτοκίνητο σε ταξί. Σίγουρο εισόδημα, μεγάλα περιθώρια κέρδους, ελάχιστα έξοδα. Έξτρα μπόνους: μεταφέροντας μετανάστες σε λιμάνια και σύνορα, μπορείτε άκοπα και ανέξοδα να επισκεφθείτε και την εκλογική σας περιφέρεια.
3) Κι αφού μεταμορφώσετε σε ταξί το βουλευτικό σας αυτοκίνητο, υιοθετείστε το ζην επικινδύνως. Ξεχάστε τις κάρτες απεριορίστων διαδρομών και επιβιβαστείτε χύμα στα λεωφορεία. Περισσότερες πληροφορίες θα λάβετε από την γνωστή πανεπιστημιακό και συγγραφέα Λένα Διβάνη.
4) Μυηθείτε στα ανώτερα μαθηματικά από την Αντιγόνη Λυμπεράκη. Όχι μόνο δεν θα αισθανθείτε ποτέ φτωχιά αλλά θα συρρικνωθούν κιόλας οι λογαριασμοί σας με τρόπο μαγικό και θαυματουργό.
5) Επισκεφθείτε το κέντρο προσφύγων του Ελαιώνα και παζαρέψτε με τους φιλοξενούμενους είδη ιματισμού και υποδήματα που τους έχουν προσφερθεί από φιλανθρωπικές οργανώσεις. Στην κατάσταση που βρίσκονται, θα τα πάρετε κοψοχρονιά και θα βγάλετε χειμώνα σχεδόν τζάμπα.
6) Διαπραγματευτείτε την κοινή χρήση του κινητού σας με ομάδα τινέιτζερς που λυσσάνε για χρόνο ομιλίας σε τιμή ευκαιρίας. Και ένα εικοσάρικο το μήνα να βγαίνει, μια χαρά είναι.
7) Στα δωρεάν μαθήματα ξένων γλωσσών της Βουλής, κανονίστε να παίρνετε μαζί σας και τα νεαρά βλαστάρια των φίλων σας. Θα κινήσετε υποψίες αναμφιβόλως, αλλά, αν τα δηλώσετε ως «βαφτιστήρια», κανείς δεν θα πει δεύτερη κουβέντα.
8) Αναθέστε απασχόληση call center στους δύο επιστημονικούς συνεργάτες που σας προσφέρει το έθνος. Ούτως ή άλλως όλη μέρα με ένα τηλέφωνο στο χέρι είναι.
9) Βρείτε έναν τρόπο να μοσχοπουλάτε τα free αεροπορικά εισιτήρια που σας χορηγεί το κοινοβούλιο. Δύσκολο, το ξέρω, αλλά δεν σας εκλέξαμε για τα εύκολα.
10) Υπενθυμίστε στο καφενείο της Βουλής ότι δεν θα ανεχθείτε άλλο να πληρώνετε 10 ολόκληρα λεπτά γι’ αυτόν τον γαμημένο τον εσπρέσο. Και είκοσι τον διπλό –πού ακούστηκε πια;
10 + 1) Στηθείτε μπροστά στα Προπύλαια με το χέρι απλωμένο και δηλώστε στους περαστικούς: «Δώσε κάτι ρε φιλαράκι, παίρνω μόνο έξη χιλιάρικα το μήνα.» Με τόσα που έχουν ακούσει από τα αρρωστάκια, σίγουρα θα εκτιμήσουν σφόδρα την ειλικρίνειά σας.
ΠΗΓΗ
http://newpost.gr/blogs/xrhstos-ksanthakhs/490949/10-1-symboyles-se-penhtes-boyleytes
http://newpost.gr/blogs/xrhstos-ksanthakhs/490949/10-1-symboyles-se-penhtes-boyleytes
2.
Τους πλούσιους! Τους πλούσιους! Τους βουλευτές;
Ένα παλιό ανέκδοτο έλεγε ότι όταν ένας Κινέζος ρώτησε να μάθει τον πληθυσμό της Ελλάδας αναρωτήθηκε «Και σε ποια πολυκατοικία μένετε;». Παρατηρώ έναν πίνακα δράματος που αφορά τις φορολογικές δηλώσεις του 2014. Οι άνθρωποι που δηλώνουν πάνω από 100.000 ευρώ στη χώρα μας είναι 25.000. Αξίζει δε να αναφέρουμε ότι κατέληξαν 25.000 το 2014 από 38.549 που ήταν τα προηγούμενα έτη. Αναρωτιέμαι. Και σε ποια πολυκατοικία μένουν αυτοί οι πλούσιοι;
Δεν είχα ποτέ σκληρή, ζηλόφθονη ματιά για τον πλούτο. Άλλο τόσο, δεν είχα την αίσθηση ότι είναι τυχαίοι άνθρωποι ή βλάκες. Κάτι θα αξίζουν για να έχουν αυτά τα έσοδα. Και άλλωστε οι προσωπικές τους εισπράξεις ήταν ανέκαθεν το λίπασμα της αγοράς σε μια καπιταλιστική κοινωνία. Να μη σου πω ήταν η πηγή για να αρδεύσει το κράτος και να ταΐσει σωρεία χαραμοφάηδων. Θέλετε να συνεχίσω τον κατάλογο των στατιστικών για να νιώσουμε την οικονομική μας ασφυξία; 110.000 άνθρωποι όλοι κι όλοι δηλώνουν από 50.000 ως 100.000. Κατέληξαν 110.000 από 244.884. Ήτοι, για την πρώτη κατηγορία μπορούμε να υπερηφανευτούμε ότι εξοντώσαμε 13.549 πλουσίους! Και για τη δεύτερη κατηγορία εξοντώσαμε 134.884 ψιλοευκατάστατους! Να δω πού θα δουν φως τα μαγαζάκια... Όλη η Ελλάδα ένα μαγαζάκι. Να δω πού θα βρει «ισοδύναμα» (αυτά μας μάραναν) η λαμπρή μας Κυβέρνηση.
Δεν είχα ποτέ σκληρή ματιά για τον πλούτο. Ψέματα. Είχα την εποχή του χρηματιστηρίου. Της μεγάλης μας μασκαράτας. Που έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Μα στη συνέχεια τα χώματα του πλούτου αυτο-κοσκινήθηκαν. Τόσο θλιβερά που κατέληξαν οι νεοπλούσιοι, τόσο «φτωχοί» που αποδείχτηκαν στη συνέχειά τους να τους κλαίνε και οι ρέγκες ακόμα. Πολλές φορές προβληματίζομαι αν άξιζε, ρε αδελφέ, η βόλτα τους στον κόσμο των πλουσίων. Τόση κατάθλιψη, τόσες κρίσεις πανικού, τόση μοναξιά που απορρόφησαν στη συνέχειά τους, στην προσγείωση τους… Αλλά αυτό είναι θέμα για άλλο κείμενο, στο μέλλον. Η απλοϊκή μου ουσία είναι ότι οι 25.000 εναπομείναντες είναι ηρωικές μορφές! Κι άλλο τόσο οι 110.000.
Ας πιάσω όμως στον συλλογισμό μου και έναν άλλον οικονομικό παράγοντα αυτής της έρμης χώρας. Έλληνες βουλευτές. Μηνιαίες αποδοχές 5.705. Επίδομα οργάνωσης γραφείου 1.780 μηνιαίως. Οικογενειακή παροχή 50 ευρώ μηνιαίως. Τηλεφωνική ατέλεια 616 ευρώ μηνιαίως… Να 'χουνε να λένε κουτσομπολιά… Επίσης, 1.000 ευρώ μηνιαίως για ενοικίαση κατοικίας ή 1.200 ευρώ για ξενοδοχείο (βουλευτές επαρχίας), 1.000 ευρώ μηνιαίως για εισιτήρια, δωρεάν αυτοκίνητο με έξοδα κίνησης από 350-600 ευρώ μηνιαίως και δυνατότητα πρόσληψης 2 επιστημονικών συνεργατών με μισθό 1.600 ευρώ μηνιαίως. Πέραν τούτων έχουμε αμοιβή συμμετοχής σε επιτροπές. (Φτουράνε οι επιτροπές σε τούτον τον τόπο). Άρα, συνολικό κόστος για κάθε βουλευτή 15.051 ευρώ ανά μήνα. Σούμα: 180.612 ευρώ ετησίως μας στοιχίζει έκαστος. Χωρίς να υπολογίσουμε τις επιτροπές και το κόστος φύλαξης και συνοδείας του καθενός για να μην μας έρθει ολοκληρωτικός ντουβρουτζάς.
Πού καταλήγουμε; Κάθε φορά που θα ακούμε από το στόμα της αριστερής μας Κυβέρνησης για «πλουσίους», να κοιτάμε κατά τα έδρανα. Κάθε φορά που δίνουμε ψήφο, να τους φέρνουμε στη μνήμη έναν- έναν. Ακριβοπληρωμένη δουλειά η πολιτική. Χαλάλι! Αν αυτή είναι αμοιβή για ένα αποδοτικό στέλεχος εταιρείας, πόσο μάλλον για να κρατάνε την τύχη μου στα χέρια τους. Θέλω να ακριβοπληρώνονται. Ποιον από αυτούς θα προσλαμβάνατε; Ακριβοπληρωμένοι ας είναι οι αληθινά «ακριβοί». Οφείλουν να είναι αποδοτικοί. Αλλά είσαι σίγουρος ότι έχεις αντιληφθεί πόσο τους πληρώνουμε; Όταν σου μιλάνε για «ισοδύναμα» συνειδητοποιείς ότι αν γίνονταν 200 οι βουλευτές το όφελος μας θα ήταν 18.000.000; Θέλω όλα αυτά να τα έχεις στο μυαλό σου. Βαρέθηκα να σε λογαριάζω ανυποψίαστο! Ειλικρινά, βαρέθηκα!
6-10-2014
ΡΕΑ ΒΙΤΑΛΗ
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.ellada&id=43325
Δεν είχα ποτέ σκληρή, ζηλόφθονη ματιά για τον πλούτο. Άλλο τόσο, δεν είχα την αίσθηση ότι είναι τυχαίοι άνθρωποι ή βλάκες. Κάτι θα αξίζουν για να έχουν αυτά τα έσοδα. Και άλλωστε οι προσωπικές τους εισπράξεις ήταν ανέκαθεν το λίπασμα της αγοράς σε μια καπιταλιστική κοινωνία. Να μη σου πω ήταν η πηγή για να αρδεύσει το κράτος και να ταΐσει σωρεία χαραμοφάηδων. Θέλετε να συνεχίσω τον κατάλογο των στατιστικών για να νιώσουμε την οικονομική μας ασφυξία; 110.000 άνθρωποι όλοι κι όλοι δηλώνουν από 50.000 ως 100.000. Κατέληξαν 110.000 από 244.884. Ήτοι, για την πρώτη κατηγορία μπορούμε να υπερηφανευτούμε ότι εξοντώσαμε 13.549 πλουσίους! Και για τη δεύτερη κατηγορία εξοντώσαμε 134.884 ψιλοευκατάστατους! Να δω πού θα δουν φως τα μαγαζάκια... Όλη η Ελλάδα ένα μαγαζάκι. Να δω πού θα βρει «ισοδύναμα» (αυτά μας μάραναν) η λαμπρή μας Κυβέρνηση.
Δεν είχα ποτέ σκληρή ματιά για τον πλούτο. Ψέματα. Είχα την εποχή του χρηματιστηρίου. Της μεγάλης μας μασκαράτας. Που έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Μα στη συνέχεια τα χώματα του πλούτου αυτο-κοσκινήθηκαν. Τόσο θλιβερά που κατέληξαν οι νεοπλούσιοι, τόσο «φτωχοί» που αποδείχτηκαν στη συνέχειά τους να τους κλαίνε και οι ρέγκες ακόμα. Πολλές φορές προβληματίζομαι αν άξιζε, ρε αδελφέ, η βόλτα τους στον κόσμο των πλουσίων. Τόση κατάθλιψη, τόσες κρίσεις πανικού, τόση μοναξιά που απορρόφησαν στη συνέχειά τους, στην προσγείωση τους… Αλλά αυτό είναι θέμα για άλλο κείμενο, στο μέλλον. Η απλοϊκή μου ουσία είναι ότι οι 25.000 εναπομείναντες είναι ηρωικές μορφές! Κι άλλο τόσο οι 110.000.
Ας πιάσω όμως στον συλλογισμό μου και έναν άλλον οικονομικό παράγοντα αυτής της έρμης χώρας. Έλληνες βουλευτές. Μηνιαίες αποδοχές 5.705. Επίδομα οργάνωσης γραφείου 1.780 μηνιαίως. Οικογενειακή παροχή 50 ευρώ μηνιαίως. Τηλεφωνική ατέλεια 616 ευρώ μηνιαίως… Να 'χουνε να λένε κουτσομπολιά… Επίσης, 1.000 ευρώ μηνιαίως για ενοικίαση κατοικίας ή 1.200 ευρώ για ξενοδοχείο (βουλευτές επαρχίας), 1.000 ευρώ μηνιαίως για εισιτήρια, δωρεάν αυτοκίνητο με έξοδα κίνησης από 350-600 ευρώ μηνιαίως και δυνατότητα πρόσληψης 2 επιστημονικών συνεργατών με μισθό 1.600 ευρώ μηνιαίως. Πέραν τούτων έχουμε αμοιβή συμμετοχής σε επιτροπές. (Φτουράνε οι επιτροπές σε τούτον τον τόπο). Άρα, συνολικό κόστος για κάθε βουλευτή 15.051 ευρώ ανά μήνα. Σούμα: 180.612 ευρώ ετησίως μας στοιχίζει έκαστος. Χωρίς να υπολογίσουμε τις επιτροπές και το κόστος φύλαξης και συνοδείας του καθενός για να μην μας έρθει ολοκληρωτικός ντουβρουτζάς.
Πού καταλήγουμε; Κάθε φορά που θα ακούμε από το στόμα της αριστερής μας Κυβέρνησης για «πλουσίους», να κοιτάμε κατά τα έδρανα. Κάθε φορά που δίνουμε ψήφο, να τους φέρνουμε στη μνήμη έναν- έναν. Ακριβοπληρωμένη δουλειά η πολιτική. Χαλάλι! Αν αυτή είναι αμοιβή για ένα αποδοτικό στέλεχος εταιρείας, πόσο μάλλον για να κρατάνε την τύχη μου στα χέρια τους. Θέλω να ακριβοπληρώνονται. Ποιον από αυτούς θα προσλαμβάνατε; Ακριβοπληρωμένοι ας είναι οι αληθινά «ακριβοί». Οφείλουν να είναι αποδοτικοί. Αλλά είσαι σίγουρος ότι έχεις αντιληφθεί πόσο τους πληρώνουμε; Όταν σου μιλάνε για «ισοδύναμα» συνειδητοποιείς ότι αν γίνονταν 200 οι βουλευτές το όφελος μας θα ήταν 18.000.000; Θέλω όλα αυτά να τα έχεις στο μυαλό σου. Βαρέθηκα να σε λογαριάζω ανυποψίαστο! Ειλικρινά, βαρέθηκα!
6-10-2014
ΡΕΑ ΒΙΤΑΛΗ
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.ellada&id=43325
3.
Πόσα έπαιρνα ως βουλευτής
Το 2014 είχα εισόδημα 13.800 ευρώ και, ως μπλοκάκιας, φορολογήθηκα άγρια. Το 2013 είχα εισόδημα (ως μπλοκάκιας) 11.200, και πληρώνω κάθε μήνα τη ρύθμιση των δόσεων εκείνης της χρονιάς. Ανήκω στους πολίτες οι οποίοι υφίστανται, από το 2010, τις επιπτώσεις της «κρίσης».
Δεν είχα την οικονομική δυνατότητα να κατεβώ στις εκλογές. Το έκανα χάρη στη βοήθεια μιας φίλης μου, η οποία μου δάνεισε το Δεκέμβριο 5.000 ευρώ, ώστε να μπορέσω να ζήσω χωρίς να δουλέψω δυο μήνες και να ξοδέψω κάποια χρήματα για προεκλογική καμπάνια. Το έκανε με το ρίσκο να μην πάρει τα χρήματά της πίσω, εάν δεν εκλεγώ, αλλά ήταν η πίστη της σε μένα που με έκανε να το ρισκάρω κι εγώ, και την ευγνωμονώ.
Ξόδεψα απειροελάχιστη για προεκλογική καμπάνια τον Ιανουάριο, σε μια εκλογική περιφέρεια (Α’ Θεσσαλονίκης) στην οποία έπεσαν πολλά λεφτά από τους υποψήφιους. Οι φίλοι που με βοηθούσαν τραβούσαν τα μαλλιά τους, δεν πίστευαν ότι θα βγω επειδή δεν είχα budget να ξοδέψω. Τους αντέτεινα ότι είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για να αποδείξει ότι ακόμη και μη ευκατάστατοι μπορούν να συμμετέχουν στην κεντρική πολιτική σκηνή, αλλιώς να το κλείσουμε το μαγαζί.
Κι ενάντια σε όλες προβλέψεις, οι πολίτες της Α’ Θεσσαλονίκης μου έκαναν την τεράστια τιμή να με εκλέξουν για να τους εκπροσωπώ. Επέστρεψα τις 5.000 στη φίλη μου και προσπάθησα να ανταποκριθώ στην τιμή.
Η βουλευτική μου αποζημίωση ήταν –καθαρά- 5.501,74 ευρώ.Σε αυτήν συμπεριλαμβάνονταν όλα τα επιδόματα, γραφείου, έξοδα κίνησης κλπ. Σε όλο το διάστημα της θητείας μου, δεν πρέπει να πήρα περισσότερα από 3.000 ευρώ από επιτροπές, κάθε συνεδρίαση της οποίας αποζημιώνεται με 75 ευρώ.
Τον πρώτο καιρό ζούσα μέσα στη Βουλή αλλά θεωρητικά έμενα σε ξενοδοχείο το οποίο πλήρωνε η Βουλή, καθώς δεν έχω την τύχη να διαθέτω σπίτι στην Αθήνα.
Το Μάιο πήγα σε σπίτι και, σε περίπτωση που διαφεύγει στους αναγνώστες, το σπίτι έχει ανάγκες, εξοπλισμό, λογαριασμούς κλπ. Η Βουλή δίνει επίδομα ενοικίου σε βουλευτές οι οποίοι δε διαθέτουν σπίτι και καθώς δε διαθέτω ούτε στη Θεσσαλονίκη αλλά ζω στο ενοίκιο, έπαιρνα 1.000 ευρώ κάθε μήνα επίδομα ενοικίου, από το Μάιο έως και τον Αύγουστο. Βρέθηκα, λοιπόν, με δυο σπίτια και διπλούς λογαριασμούς.
Το Μάιο πήγα σε σπίτι και, σε περίπτωση που διαφεύγει στους αναγνώστες, το σπίτι έχει ανάγκες, εξοπλισμό, λογαριασμούς κλπ. Η Βουλή δίνει επίδομα ενοικίου σε βουλευτές οι οποίοι δε διαθέτουν σπίτι και καθώς δε διαθέτω ούτε στη Θεσσαλονίκη αλλά ζω στο ενοίκιο, έπαιρνα 1.000 ευρώ κάθε μήνα επίδομα ενοικίου, από το Μάιο έως και τον Αύγουστο. Βρέθηκα, λοιπόν, με δυο σπίτια και διπλούς λογαριασμούς.
Ως βουλευτής δικαιούμουν δυο επιστημονικούς συνεργάτες. Το Ποτάμι μου ζήτησε να του διαθέσω τον έναν, κάτι που έκανα ευχαρίστως. Βρέθηκα με μια επιστημονική συνεργάτιδα στην Αθήνα, εξαιρετική δικηγόρο και απολύτως απαραίτητη για την προετοιμασία μου για τα νομοσχέδια και τις ερωτήσεις που κατέθετα στον Κοινοβουλευτικό Έλεγχο και χωρίς κανέναν στην εκλογική μου περιφέρεια. Έτσι, πλήρωνα συνεργάτες στη Θεσσαλονίκη προκειμένου να έχω την απαραίτητη επαφή με την πόλη και τους πολίτες. Ξόδευα, για γραφείο (το οποίο, φυσικά, χρειαζόταν εξοπλισμό) και μισθούς συνεργατών, πολύ περισσότερα χρήματα από εκείνα που περιλαμβάνονται στα 5.501,75 ευρώ της αποζημίωσης ως «ταχυδρομικά τέλη» και «επίδομα οργάνωσης γραφείου». Οι δυο δημόσιοι υπάλληλοι την απόσπαση των οποίων ζήτησα στο γραφείο μου της Αθήνας ήρθαν τον Ιούνιο. Η διαδικασία για τη Θεσσαλονίκη ήταν ακόμη πιο χρονοβόρα, κι η απόσπαση του υπαλλήλου που ζήτησα ήρθε –sorry, too late…- το Σεπτέμβριο. Η Βουλή μου πλήρωνε το τηλέφωνο του γραφείου μου και του σπιτιού μου στη Θεσσαλονίκη (παρόλο που δικαιούμουν 8 γραμμές), αλλά με τα προγράμματα που είχα ζήτημα να κόστιζε 100 ευρώ το μήνα για όλα. Η Βουλή πλήρωνε και το κινητό μου.
Ζούσα στην Αθήνα από Δευτέρα απόγευμα ή Τρίτη πρωί έως Πέμπτη βράδυ ή κάποια ώρα της Παρασκευής. Με αεροπορικά εισιτήρια με τα οποία με προμήθευε η Aegean μέσω της Βουλής έκανα τις μετακινήσεις από και προς την εκλογική μου περιφέρεια. Μη έχοντας αυτοκίνητο, πήρα εκείνο που μου διέθεσε η Βουλή. Το είχα στη Θεσσαλονίκη σχεδόν αποκλειστικά για τις ανάγκες του κόμματος.
Στην Αθήνα δεν είχα κανενός είδους «ζωή». Αν δεν ήμουν στη Βουλή σε συνεδριάσεις, εργαζόμουν στο γραφείο που μου είχε παραχωρήσει η Βουλή στο κτίριο της οδού Μητροπόλεως, βρισκόμουν σε κάποια συνάντηση ή κοιμόμουν. Έτρωγα στη Βουλή ή στο γραφείο. Πήγα 3 φορές στο γυμναστήριο της Βουλής και έκανα μαθήματα αγγλικών και γερμανικών με δασκάλες τις οποίες έστελνε η Βουλή στο γραφείο μου, καθώς θεωρώ τον εαυτό μου υποχρεωμένο να μπορεί να διαβάζει ορολογία μνημονίων στα αγγλικά ή να καταλαβαίνει τι ακριβώς είπε ο Σόιμπλε.
Στη Θεσσαλονίκη δεν είχα λεπτό ελεύθερο. Μονίμως συναντούσα κάποιους, είχα εκδηλώσεις ή διάβασμα. Παρασκευή ή Σάββατο πήγαινα σε κανένα μπαράκι ή παράσταση και, με την ψυχή στο στόμα, στις 7.15 το πρωί της Δευτέρας και της Παρασκευής –αν ήμουν στη Θεσσαλονίκη- στο κολυμβητήριο. Υπήρχαν σαββατοκύριακα που δεν προλάβαινα και να βάλω πλυντήριο και να απλώσω τα ρούχα και να στεγνώσουν και να τα σιδερώσω και να τα τακτοποιήσω και να τα πάρω μαζί μου, οπότε έπρεπε να αγοράσω αρκετά προκειμένου να έχω να ντύνομαι. Πριν γίνω βουλευτής, είχα ρούχα είτε για σπορ είτε για σινεμά και μπαρ, όλα απολύτως ακατάλληλα για βουλευτή, άρα χρειαζόμουν καινούργια γκαρνταρόμπα. Άσε δε που ζώντας μονίμως με κάμερες, φωτογράφους και όλες τις Μισίκο Κακουτάνι των social media να καιροφυλακτούν, έπρεπε να είμαι πάντα καλοντυμένη και περιποιημένη.
Το επίδομα των 291 ευρώ για έξοδα κίνησης που περιλαμβάνεται στα 5.501,74 ευρώ της αποζημίωσης δεν έφτανε ούτε μέχρι τις 10 του μηνός. Ως βουλευτής, χωρίς λεπτό ελεύθερο, δεν είχα την πολυτέλεια να πηγαίνω με το λεωφορείο, με το μετρό ή με το ποδήλατο. Δεν έχω αυτοκίνητο στην Αθήνα, οπότε έπαιρνα συνεχώς ταξί, μέχρι που αγγάρεψα τους συνεργάτες μου να με μεταφέρουν.
Βρέθηκα να ξοδεύω ασύλληπτα –για τα δικά μου δεδομένα- ποσά για φαγητό, καφέδες κλπ στη Βουλή. Περνώντας ατελείωτες ώρες αναμονής εκεί μέσα, θα φας, θα πιεις, θα ξαναφάς, θα ξαναπιείς, θα κεράσεις και θα κεραστείς. Επίσης, στις κοινωνικές μου εξόδους αλλά και στις παρέες μου πλήρωνα σχεδόν πάντα τα τραπέζια. Ακόμη και σε περιπτώσεις που, στην παλαιότερη ζωή μου, θα δεχόμουν κέρασμα, έκανα εγώ το τραπέζι, διότι ήμουν βουλευτής (για το τι σημαίνει αυτό στον περίγυρο, θα κάνω αναφορά σε άλλο άρθρο). Άρχισα να πληρώνω ακόμη και παροχές που είχα μια ζωή δωρεάν. Για παράδειγμα, ως μέλος της Ένωσης Συντακτών, έχω δωρεάν είσοδο σε κινηματογράφους και κολυμβητήριο. Ως βουλευτής, όμως, πλήρωνα κανονικά, θα ντρεπόμουν να με δουν να δείχνω την κάρτα της ΕΣΗΕΜΘ για να μπω δωρεάν. Για τα μέσα μαζικής μεταφοράς της Αθήνας, επίσης, τα οποία τιμούσα τον πρώτο καιρό, είχα βγάλει κάρτα μηνιαίων διαδρομών των 45 ευρώ, παρόλο που οι βουλευτές μετακινούνται δωρεάν. Σκεφτόμουν το ρεζιλίκι του να μπει ελεγκτής και να πρέπει να δείξω κάρτα βουλευτή.
Τελευταία φορά πληρώθηκα στις 27 Ιουλίου και δεν ξέρω πότε θα ξαναπληρωθώ από οποιαδήποτε δουλειά, διότι δεν είχα και δεν έχω καμιά έτοιμη δουλειά να με περιμένει.
Όσο για μένα, δεν είμαι πλέον σίγουρη ότι λιγότερο ευκατάστατοι άνθρωποι μπορούν να αντέξουν στην κεντρική πολιτική σκηνή.
6-10-2015
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΑΧΙΑΟΥ
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.politiki&id=43329
4.
Τελικά τι σόι βουλευτές θέλουμε;
Διαδόθηκε ότι έγραψα ότι δεν βγαίνω οικονομικά. Δεν έγραψα πουθενά κάτι τέτοιο. Απλώς αναρωτήθηκα εάν αυτός ο τρόπος είναι «πλουσιοπάροχος»
Αν μη τι άλλο, από χθες κατάλαβα ποια είναι η χρησιμότητα των βουλευτών για μεγάλο μέρος των πολιτών. Ψηφίζονται και εκλέγονται όχι για να νομοθετούν, όχι για να ασκούν Κοινοβουλευτικό Έλεγχο, όχι για να εκπροσωπούν τους πολίτες. Οι βουλευτές ψηφίζονται και εκλέγονται προκειμένου μεγάλο μέρος των πολιτών να μπορεί να τους βρίζει. Να εκτονώνεται με αυτόν τον τρόπο, με ένα «Εγώ σε ψηφίζω ρε, εγώ σε πληρώνω, θα σε ξεσκίσω και θα κάνεις και τούμπες άμα γουστάρω».
Γνωρίζω καλά, επίσης, ότι μεγάλο μέρος των υποψηφίων -αλλά και κάποιοι βουλευτές- εκτίθενται προκειμένου να εξασφαλίσουν όσα περιέγραψα στο άρθρο μου κι είναι απαραίτητα για να αντεπεξέλθουν στο λειτούργημα το οποίο καλούνται να υπηρετήσουν, προκειμένου να μην τα χρησιμοποιήσουν γι αυτό το σκοπό. Κοινώς, επειδή θέλουν την dolce vita. Κι είναι διατεθειμένοι να υποστούν τον εξευτελισμό του «Εγώ σε ψηφίζω ρε, εγώ σε πληρώνω, θα σε ξεσκίσω και θα κάνεις και τούμπες άμα γουστάρω», για να μην τα χάσουν.
Προσωπικά, δεν είμαι. Κι από όλες τις ενστάσεις, αντιρρήσεις, βρισιές και κακεντρέχειες τις οποίες διάβασα ή μου μετέφεραν (βλέπετε, ήταν τόσες που δεν τα προλάβαινα όλα μόνη μου, είχα βοηθούς για να διαβάζουν σχόλια), στέκομαι πρώτα πρώτα στο «Δε σε πίεσε κανείς να γίνεις βουλευτής».
Σωστά. Θα το αναλύσω λιγάκι αυτό, ως εξής: «Δε σε πίεσε κανείς να γίνεις βουλευτής και να μας κοπανάς ότι δούλευες κιόλας. Αν ήθελες να γίνεις βουλευτής, έπρεπε να ξέρεις ότι κανείς δε θα πιστεύει ότι δουλεύεις σκληρά, ότι δεν είσαι διεφθαρμένη κι ότι αξιοποιείς τις παροχές της Βουλής για να είσαι όσο το δυνατόν πιο επαρκής.»
Κι όσο περισσότερο προσπαθώ να διαλύσω την ψευδαίσθηση που περιγράφω στην παραπάνω παράγραφο, τόσο περισσότερο μένος εισπράττω.
Ασχολήθηκα με την πολιτική επειδή δεν πίστευα ότι το πολιτικό προσωπικό το οποίο μας οδήγησε σε αυτά τα χάλια μπορούσε να μας βγάλει από την κρίση. Νιώθοντας υπεύθυνος πολίτης, θέλησα η ίδια να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου. Η εκλογή μου δεν ήταν σε καμιά περίπτωση αυτοσκοπός. Ήταν το αποτέλεσμα μιας πορείας στην οποία προσπάθησα να κρατηθώ συνεπής. Το Ποτάμι είναι ο φορέας ο οποίος με εξέφρασε, όπως και όλους τους άξιους και ικανούς που συνάντησα εκεί μέσα. Όσο αλλόκοτο και αν ακούγεται, δεν πήγαμε στη Βουλή για «τα προνόμια», που λένε. Πήγαμε προκειμένου να υπηρετήσουμε το αξίωμα του βουλευτή.
Προσπάθησα να εξηγήσω τι σημαίνει πρακτικά να είσαι βουλευτής, να σε τιμά ο κόσμος με την ψήφο του προκειμένου να υπηρετήσεις ένα αξίωμα για το οποίο απαιτείται το μάξιμουμ των φυσικών, σωματικών, ψυχολογικών και ψυχικών δυνατοτήτων σου, καθώς και των ηθικών σου αντιστάσεων. Ο λαϊκισμός στον οποίον έχουμε διολισθήσει επιβάλλει το λιντσάρισμα των βουλευτών. Δυστυχώς, συντηρείται και από βουλευτές. Άκουσα αρχηγό κόμματος να διαμαρτύρεται επειδή «οι βουλευτές έχουν πολλούς συνεργάτες» και να ζητά τη μείωσή τους, πιθανόν και την κατάργησή τους. Ας τον πληροφορήσει κάποιος άνθρωπος ο οποίος γνωρίζει ότι είναι αδύνατον να αντεπεξέρχεσαι ως βουλευτής χωρίς συνεργάτες. Εκτός εάν βρεις τον τρόπο ταυτόχρονα να παρίστασαι στις συνεδριάσεις, να συναντάς φορείς και κόσμο, να σημειώνεις και να καταγράφεις τα πάντα, να συντάσσεις ερωτήσεις, να γράφεις ανακοινώσεις, να παρακολουθείς την ελληνική και διεθνή επικαιρότητα, να γράφεις λόγους, να παραβρίσκεσαι σε εκδηλώσεις, να μιλάς συνεχώς στο τηλέφωνο, να προετοιμάζεσαι για τις συνεδριάσεις, να δημοσιοποιείς το έργο σου, να μεταβαίνεις στην εκλογική σου περιφέρεια. Ας μην ξεχνάμε, επίσης, ότι ως άνθρωπος έχεις τις ίδιες ακριβώς με τους υπόλοιπους, δηλαδή να πλυθείς, να φας, να κοιμηθείς, να συμμαζέψεις το σπίτι σου, να δεις τους δικούς σου, να χαλαρώσεις και να ντυθείς. Ως βουλευτής, δε, κατά τη γνώμη μου και θα επιμένω σε αυτό όσο μπορώ, είναι απαραίτητο να είσαι ευπρεπώς ενδεδυμένος και στοιχειωδώς περιποιημένος. Εκτός από ζήτημα αυτοσεβασμού, άπτεται του σεβασμού στο θεσμό τον οποίον καλείσαι να υπηρετήσεις.
Ίσως διαπιστώσατε ότι, μέχρι στιγμής, δεν έχω αναφερθεί στο κυριότερο έργο του βουλευτή: το νομοθετικό. Θα ήταν ενδιαφέρον να ακούσουμε με ποιον τρόπο οι συμπαθείς μπροστάρηδες του κινήματος «Γιατί να έχουν οι βουλευτές συνεργάτες;» θα απαντήσουν στο ερώτημα «Πώς ακριβώς θα κάνει ο βουλευτής την ανάγνωση, ανάλυση και επεξεργασία των νομοσχεδίων χωρίς εξειδικευμένους συνεργάτες και πώς ακριβώς θα είναι σε θέση να διατυπώνει αντιπροτάσεις και διορθώσεις;», για να μην υπενθυμίσω και το ζήτημα του χρόνου και όλες τις παραπάνω υποχρεώσεις και συνθήκες...
Όσα περιέγραψα στο άρθρο μου είναι πραγματικά έξοδα λειτουργίας, κατά τη γνώμη μου απαραίτητα για όποιον βουλευτή παίρνει στα σοβαρά το αξίωμά του. Αυτά τα χρήματα διανέμονται σε δεκάδες ανθρώπους και μέσα που συντελούν στην άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων.
Φυσικά και μπορούν να μειωθούν να μειωθούν οι μισθοί των βουλευτών. Φυσικά και μπορούν να κατέβουν στα 1.000 ή στα 500 ακόμη ευρώ, είμαι σίγουρη ότι θα βρεθούν άνθρωποι οι οποίοι θα πληρώνουν κιόλας προκειμένου να είναι βουλευτές. Ας αναρωτηθούμε, όμως, μήπως τα κίνητρά τους είναι πιθανές παράπλευρες συμφωνίες και ωφέλειες, μήπως –ας μην τσιγγουνευτούμε τη λέξη- υπολογίζουν σε χρηματισμό. Κι ας σκεφτούμε, κατόπιν, ότι εφόσον συμβεί κάποια δραματική μείωση των μισθών, πέσουμε στην παγίδα της μόνιμης αμφισβήτησης της ακεραιότητας όσων δέχονται να υπηρετήσουν το αξίωμα με 500 ή 1.000 ευρώ. Προσωπικά, γνωρίζοντας την κατάσταση βιωματικά, αυτό θα κάνω.
Είμαι δημοσιογράφος και έγραψα το άρθρο μου με τη ματιά του ρεπόρτερ, ο οποίος θέλει να περιγράψει στον αναγνώστη όσον το δυνατόν καλύτερα αυτά τα οποία ο ίδιος γνωρίζει. Δέχτηκα πάρα πολλές προτάσεις για εμφανίσεις και συνεντεύξεις, στις οποίες δεν ανταποκρίθηκα. Αυτό που έκανα, όμως, ήταν να ρωτώ τους συναδέρφους μου οι οποίοι με ευχαριστούσαν επειδή έβγαλα στοιχεία τα οποία δεν είχαν, «Μα καλά, όταν εσύ φώναζες ότι οι βουλευτές καθαρίζουν 10, 15 ή 20 χιλιάρικα το μήνα, δεν μπορούσες να κάνεις ένα ρεπορτάζ, να τηλεφωνήσεις στην αρμόδια υπηρεσία της Βουλής να σου δώσουν όλα τα στοιχεία;»
Διαδόθηκε ότι έγραψα ότι δεν βγαίνω οικονομικά. Δεν έγραψα πουθενά κάτι τέτοιο. Απλώς αναρωτήθηκα εάν αυτός ο τρόπος είναι «πλουσιοπάροχος».
Τέλος, να ευχαριστήσω όλους όσοι ρωτούν ποιο ήταν ακριβώς το έργο μου. Τις παρεμβάσεις μου στο Νομοθετικό έργο καθώς και στον Κοινοβουλευτικό Έλεγχο μπορούσαν και μπορούν να τις αναζητήσουν στο site της Βουλής ή μέσω του vouliwatch.
Υ.Γ. Ελάχιστοι στάθηκαν στο ότι, ως «μπλοκάκιας των 1.000 ευρώ» δεν έχω την ευχέρεια να ασχολούμαι μονίμως με την πολιτική. Τελικά, τι σόι βουλευτές θέλουμε, αγαπητοί «εργαζόμενοι των 500 ευρώ» και «άνεργοι χωρίς επιδόματα»;
7-10-2015
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΑΧΙΑΟΥ
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.politiki&id=43347
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.politiki&id=43347