Πειθαρχία αλά ιταλικά!

Από τη μια μεριά ταυτόχρονη επί της ουσίας ανταρσία κατά του Δημοσιονομικού Συμφώνου από Παρίσι, Μαδρίτη και Ρώμη και από την άλλη τη διακηρυγμένη πρόθεση του Σόιμπλε να ζητήσει να αφαιρεθούν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή οι αρμοδιότητες ελέγχου της δημοσιονομικής πειθαρχίας και να υπαχθούν σε μια νέα ανεξάρτητη αρχή.

Στην εσωστρέφεια της ψήφισης του πολυνομοσχεδίου στη Βουλή την περασμένη βδομάδα πέρασε σχεδόν απαρατήρητη μία σημαντική για την Ευρωζώνη στο σύνολό της εξέλιξη, η μονομερής απόφαση του πρωθυπουργού της Ιταλίας Ρέντσι να χαλαρώσει τη λιτότητα στο όνομα της ανάπτυξης. Σε συμπληγάδες πέτρες βρίσκεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις Βρυξέλλες και ειδικότερα ο αρμόδιος επίτροπος Μοσκοβισί: μετά τους προβληματικούς προϋπολογισμούς για το 2016, που υπέβαλαν ήδη η Γαλλία και η Ισπανία, ήρθε η σειρά της Ιταλίας του Ρέντσι να νομοθετήσει φορολογικές ελαφρύνσεις ύψους 35 δισ. ευρώ σε βάθος τριετίας και να τις συνοδεύσει με περικοπές δαπανών πολύ μικρότερες από τις αναμενόμενες.

Σε συμπληγάδες, λοιπόν, πέτρες η Κομισιόν και ο Μοσκοβισί υπό την εποπτεία του αντιπροέδρου Ντομπρόσκις, καθώς αντιμετωπίζουν από τη μια μεριά ταυτόχρονη επί της ουσίας ανταρσία κατά του Δημοσιονομικού Συμφώνου από Παρίσι, Μαδρίτη και Ρώμη και από την άλλη τη διακηρυγμένη πρόθεση του Σόιμπλε να ζητήσει να αφαιρεθούν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή οι αρμοδιότητες ελέγχου της δημοσιονομικής πειθαρχίας και να υπαχθούν σε μια νέα ανεξάρτητη αρχή.

Η λογική του Ρέντσι είναι ξεκάθαρη. Με δεδομένη την οικονομική ανάκαμψη χαλαρώνει τη δημοσιονομική πειθαρχία για να την ενισχύσει, καθώς έχει περιθώριο ελαφρύνσεων χωρίς να παραβιάσει το πλαφόν ελλειμμάτων 3% του Δημοσιονομικού Συμφώνου σε αντίθεση με τη σταθερά παραβατική Γαλλία. Ομως η Ιταλία, το χρέος της οποίας ανέρχεται σε 130%, έχει στην πράξη πρόσθετες υποχρεώσεις πέραν της τήρησης του ελλείμματος κάτω του 3%, καθώς θεωρείται ο πιο εύθραυστος κρίκος της Ευρωζώνης που θα πιεστεί από τις αγορές.

Τυπικά ο Ρέντσι δεν παραβιάζει, όπως είδαμε, το Δημοσιονομικό Σύμφωνο, επί της ουσίας, όμως, αν η Γαλλία και η Ισπανία αποκλίνουν, η Ιταλία είναι σε κατάσταση ανταρσίας, παρά τις φραστικές πιρουέτες του 40χρονου πρωθυπουργού: «Κάποιοι από μας πιστεύουν ότι οι κανόνες της ΕΕ πρέπει να γίνονται σεβαστοί και κάποιοι θέλουν να τους εφαρμόσουν με λίγη περισσότερη φαντασία. Η επιλογή μας είναι να σεβαστούμε τους κανόνες της ΕΕ, καθώς εργαστήκαμε σκληρά για να τους αλλάξουμε».

Ολάντ, Ρέντσι και Ραχόι, αλλά και οι Γιούνκερ - Μοσκοβισί στις Βρυξέλλες θυμίζουν τους προσεκτικούς μεταρρυθμιστές του υπαρκτού σοσιαλισμού, τον Γκομούλκα στην Πολωνία και τον Καντάρ στην Ουγγαρία, που για να μπορούν να αποκλίνουν από την ακαμψία του σοβιετικού μοντέλου οικονομικής διαχείρισης απέφευγαν σταθερά τη ρητή και μετωπική αμφισβήτησή του.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ

21-10-2015

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=31706&subid=2&pubid=64273549