Χωρίς διάλογο στην Ευρωζώνη
Πολιτική εμβάθυνση της Ευρωζώνης με μετεξέλιξη της Κομισιόν σε κυβέρνηση και συγκρότηση Βουλής του ευρώ ή αντίθετα αποδυνάμωσή της με υπαγωγή της εφαρμογής της δημοσιονομικής πειθαρχίας σε ανεξάρτητη αρχή; Με άλλα λόγια, αποδοχή της πρότασης Ολάντ - Μακρόν ή του σχεδίου Σόιμπλε;
Η απάντηση δεν υπάρχει αν αναζητηθεί στις ομιλίες Μέρκελ και Ολάντ στο Ευρωκοινοβούλιο την Τετάρτη. Οι δύο ηγέτες βρήκαν κοινό παρονομαστή στο προσφυγικό, όπου επικοινωνιακά η Μέρκελ έκλεψε την παράσταση από τον Ολάντ, ο Γάλλος πρόεδρος εκδήλωσε την αλληλεγγύη του προς την Ελλάδα χωρίς να δυσαρεστεί την καγκελάριο, με τη «Μοντ» της ίδιας μέρας να μας πληροφορεί ότι από την επαύριο των εκλογών του Ιανουαρίου στην Ελλάδα Παρίσι και Βερολίνο παίζουν μια κοινή προσυμφωνημένη παρτιτούρα, και στη συνέχεια επιβεβαίωσαν την ταύτισή τους απέναντι στη σύγκρουση στην Ουκρανία αλλά και τη βούλησή τους να ελέγξουν τις αποκλίσεις τους στη Συρία.
Πέραν όμως της αναφοράς Ολάντ για ανάγκη πολιτικής εμβάθυνσης στην ΕΕ - Ευρωζώνη, δεν διαπιστώθηκε ούτε βούληση για σύγκλιση ούτε καν συμφωνία για διαβούλευση ως προς το μέλλον της Ευρωζώνης. Η είδηση που όλοι περίμεναν στο Στρασβούργο ήλθε από το Παρίσι, όπου ο Σόιμπλε μίλησε με τη συνήθη ευθύτητα, η οποία πολλές φορές αγγίζει τα όρια της ωμότητας: Χωρίς περιστροφές αμφισβήτησε το ουσιαστικό αντίκρισμα των προτάσεων Ολάντ - Μακρόν, που μιλούν για δυναμική ομοσπονδιακής μετεξέλιξης της Ευρωζώνης με το επιχείρημα ότι η Γαλλία απέρριψε τη Συνταγματική Συνθήκη στο δημοψήφισμα του 2005, ενώ μισό αιώνα πριν, το 1954, η γαλλική Βουλή είχε απορρίψει μια άλλη γαλλική πρωτοβουλία, την ευρωπαϊκή αμυντική κοινότητα, τη δημιουργία δηλαδή κοινού στρατού από τις έξι χώρες που τρία χρόνια αργότερα υπέγραψαν στη Ρώμη την ίδρυση της Κοινής Αγοράς.
Κατηγόρησε με άλλα λόγια τη Γαλλία ότι μετέρχεται τεχνάσματα για να αποφύγει το κόστος της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Μιας πειθαρχίας που δεν μπορούν όμως να τηρήσουν στη σύνταξη των προϋπολογισμών, πέραν της Γαλλίας των Ολάντ - Βαλς, η Ιταλία του Ρέντσι αλλά και η Ισπανία του Ραχόι όπως προκύπτει από τους προϋπολογισμούς για το 2016!
Τη σκληρή κριτική Σόιμπλε επιβεβαιώνει εμμέσως πλην σαφώς και ο αρμόδιος Γάλλος επίτροπος Μοσκοβισί, που ζητά να προσμετρηθεί και το έκτακτο κόστος της υποδοχής και εγκατάστασης των προσφύγων σε μια προσπάθεια να δικαιολογηθεί η δημοσιονομική παραβατικότητα του Νότου.
Ας συνοψίσουμε: Η πρόταση Ολάντ - Μακρόν, αν πάρουμε κατά γράμμα τον Σόιμπλε, δεν αξίζει ούτε καν να συζητηθεί, ενώ η πρόταση του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας για σύσταση ανεξάρτητης Αρχής που θα ελέγχει την τήρηση του δημοσιονομικού συμφώνου και θα επιβάλλει αυτόματα τις προβλεπόμενες κυρώσεις στους παραβάτες θα μπορούσε να περιμένει, ρίχνοντας βαριά τη σκιά της ως δαμόκλειος σπάθη για να υπαγορεύει στην Επιτροπή και στις κυβερνήσεις του Νότου και της Γαλλίας την αποφυγή μετωπικής αμφισβήτησης της μόνιμης λιτότητας με μόνη οδό διαφυγής την αναζήτηση σε διμερές επίπεδο της καλής θέλησης του Βερολίνου ώστε οι Βρυξέλλες να δείξουν την αναγκαία κατανόηση.
Στη θεώρηση αυτή του Βερολίνου υπάρχουν υποθήκες: Το κόστος του σκανδάλου Volkswagen, του προσφυγικού, των κυρώσεων στη Ρωσία, αλλά και της επιβράδυνσης της ανάπτυξης στην Κίνα που αθροιστικά μπορεί να ωθήσουν το Βερολίνο να παραβεί το πλαίσιο της δημοσιονομικής πειθαρχίας που το ίδιο επέβαλε.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
11-10-2015
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=31706&subid=2&pubid=64267057