Πέρασε το νομοσχέδιο για τα ΜΜΕ - Τι προβλέπει. ΚΡΙΤΙΚΗ.
1.Πέρασε το νομοσχέδιο για τα ΜΜΕ
- Τι προβλέπει.
2.Γιώργος Κοντογιώργης:
Το ιδιοκτησιακό καθεστώς των ΜΜΕ και η πολιτική.
3. Πόσα ψηφιακά κανάλια πανελλήνιας εμβέλειας «χωράνε»;
Μύθοι και πραγματικότητα.4.Δημήτρης Κανελλόπουλος:
Nομοσχέδιο για την αδειοδότηση των καναλιών.
Απαρχαιωμένο νομοσχέδιο.
5.Αντώνης Παπαγιαννίδης:
Πέντε παρατηρήσεις «μετά» τον Νόμο Παππά.
1.
Πέρασε το νομοσχέδιο για τα ΜΜΕ - Τι προβλέπει.
Πέρασε από τη Βουλή κατά πλειοψηφία το νομοσχέδιο για τα ΜΜΕ.
Η ψηφοφορία ήταν ονομαστική για 35 άρθρα, από τα 58 του νομοσχεδίου, μετά από σχετικό αίτημα που κατέθεσε η ΝΔ (πρόκειται για τα άρθρα 2, 3, 4, 9, 11, 12, 13, 14, 16, 17, 18, από το 21 έως και το 43 και το 55).
Συνολικά ψήφισαν 251 βουλευτές.
Με διευρυμένη πλειοψηφία - καθώς πλην της κυβερνητικής πλειοψηφίας, υπερψήφισαν η Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι - πέρασαν τα άρθρα 11, 12, 14 και 16.
Με τα άρθρα 11 και 12 ρυθμίζονται τα θέματα που αφορούν τη διαδικασία και τους όρους προκήρυξης των αδειών από το ΕΣΡ. Το άρθρο 14 αφορά στους όρους χορηγούμενων αδειών και το άρθρο 16 αφορά στη σύσταση της ανώνυμης εταιρείας συνδεδεμένης με την ΕΡΤ.
Τα υπόλοιπα άρθρα, ψηφίστηκαν με 154 ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ (απουσίασε ο αν. υπουργός Περιβάλλοντος Γ. Τσιρώνης), ενώ στο άρθρο 21 προστέθηκαν και οι ψήφοι του Ποταμιού. Επίσης τα άρθρα 41 και 42 έλαβαν μία επιπλέον ψήφο, από αυτή της κυβερνητικής πλειοψηφίας (της Κατερίνας Μάρκου από το Ποτάμι).
Ειδικότερα, στην ονομαστική ψηφοφορία:
- Η ΝΔ ψήφισε «όχι σε όλα»
- Η Χρυσή Αυγή ψήφισε «όχι σε όλα» και δήλωσε «παρών» στα άρθρα 4, 12, 13 και 16.
- Η Δημοκρατική Συμπαράταξη ψήφισε «όχι σε όλα» εκτός από τα άρθρα 11,12,14 και 16, τα οποία υπερψήφισε.
- Το ΚΚΕ, ψήφισε «όχι σε όλα» και δήλωσε «παρών» στα άρθρα 16, 18, 21, 41, 42, 43
- Το Ποτάμι, ψήφισε «όχι σε όλα» εκτός από τα άρθρα 11,12,14,16 και 21, τα οποία υπερψήφισε. Η βουλευτής Κατερίνα Μάρκου ψήφισε επίσης τα άρθρα 41 και 42.
- Η Ένωση Κεντρώων, ψήφισε «όχι σε όλα» εκτός από τα άρθρα 2, 11 και 13.
Από την ονομαστική ψηφοφορία στην ολομέλεια απουσίαζε ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, ενώ δεν έστειλε ούτε επιστολική ψήφο, που ναι μεν δεν θα προσμετράται αλλά θεωρείται πολιτική τοποθέτηση.
Το νομοσχέδιο περιλαμβάνει 58 άρθρα, που πραγματεύονται μεταξύ άλλων το ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών και τη δημιουργία παρόχου ψηφιακού σήματος με την επωνυμία ΕΡΤ – ΝΕΤ, μιας εταιρείας που θα είναι θυγατρική της ΕΡΤ Α.Ε. Στο νομοσχέδιο επίσης περιλαμβάνονται παρεμβάσεις για την προστασία του χαρακτήρα της ΕΕΤΤ ως Εθνικής Ρυθμιστικής Αρχής, για τη δημιουργία Μητρώου των διαδικτυακών μέσων ενημέρωσης, το Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο, καθώς και το Εθνικό Συμβούλιο Επικοινωνίας.
Nομοτεχνικές βελτιώσεις κατέθεσε ο Νίκος Παππάς
Πριν την ψηφοφορία ο υπουργός Επικρατείας, Νίκος Παππάς κατέθεσε νομοτεχνικές βελτιώσεις:
- ΕΣΡ: καταργείται η διάταξη του άρθρου 110 παρ. 12 του νόμου 4055/2012 -που προβλέπει την ανανέωση της θητείας των μελών του ΕΣΡ- και από την έναρξη της ισχύος του παρόντος νόμου αποχωρούν τα μέλη των οποίων έχει λήξει η θητεία τους. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι από το ΕΣΡ φεύγουν κάποια μέλη. Η τροποποίηση είχε διατυπωθεί διαφορετικά αλλά μετά από αντιδράσεις, υπήρξε αναδιατύπωση. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ζήτησε οι αρχές να μην λαμβάνουν αποφάσεις αν δεν έχουν πλήρη σύνθεση, κάτι που αποδέχθηκε εκ μέρους της κυβέρνησης ο υπουργός Εργασίας Γιώργος Κατρούγκαλος
- οι επιχειρήσεις των ΟΤΑ εξαιρούνται από τις διατάξεις του νόμου.
- το ΕΣΡ δύναται να απευθύνεται σε διεθνών αναγνωρισμένες εταιρείες ορκωτών λογιστών για την διακρίβωση της τήρησης της ονομαστικοποίησης των μετοχών από τους υποψήφιους.
- για τον καθορισμό του αριθμού των περιφερειακών σταθμών και μετά από δημόσια διαβούλευση θα λαμβάνονται υπόψη ο πληθυσμός, το ΑΕΠ και η γεωμορφολογία του εδάφους κάθε Περιφερειακής Ζώνης.
- σε περίπτωση μη ικανοποιητικής συμμετοχής αριθμού υποψηφίων σε σχέση με τον αριθμό των προκηρυσσόμενων αδειών(ανά κατηγορία), το ΕΣΡ δύναται να ματαιώσει το διαγωνισμό και να επαναπροκηρύξει νέο με τον ίδιο ή μικρότερο αριθμό αδειών.
- διατάξεις για τις κρίσεις και τις προαγωγές στην Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και για την στελέχωση των Γραφείων Τύπου.
- με απόφαση του ΔΣ της ΕΡΤ επιτρέπεται στα μέλη των μουσικών συνόλων της η συμμετοχή τους σε καλλιτεχνικές παραστάσεις και η παροχή διδακτικού έργου.
- δίνεται δυνατότητα παράλληλης εργασίας και στους δημοσιογράφους της ΕΡΤ, όπως ισχύει για τους δημοσιογράφους του Αθηναϊκού Πρακτορείου και της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης.
Τηλεοπτικές άδειες
Σύμφωνα με τον νομοσχέδιο, οι τηλεοπτικές άδειες θα έχουν 10ετή ισχύ και μπορούν να τις διεκδικήσουν ανώνυμες ή υπό σύσταση ανώνυμες εταιρείες της ημεδαπής ή της αλλοδαπής, οι οποίες όμως δραστηριοποιούνται αποκλειστικά στον τομέα των ΜΜΕ, αλλά και Δήμοι.
Από την διεκδίκηση των αδειών αποκλείονται όσοι συμμετέχουν σε διαφημιστικές εταιρείες και εταιρείες ερευνών της ραδιοτηλεοπτικής αγοράς.
Οι άδειες των καναλιών θα είναι είτε εθνικής, είτε περιφερειακής εμβέλειας και θα χωρίζονται σε 3 κατηγορίες:
• Εθνικής εμβέλειας ενημερωτικού χαρακτήρα με πρόγραμμα γενικού περιεχομένου
• Εθνικής εμβέλειας ενημερωτικού χαρακτήρα με θεματικό περιεχόμενο
• Εθνικής εμβέλειας μη ενημερωτικού χαρακτήρα
Το ελάχιστο κεφάλαιο που πρέπει να καταβάλουν οι μέτοχοι θα είναι:
• 8.000.000 ευρώ για κανάλια εθνικής εμβέλειας ενημερωτικού χαρακτήρα με γενικό περιεχόμενο
• 5.000.000 ευρώ για κανάλια εθνικής εμβέλειας ενημερωτικού - θεματικού περιεχομένου
• 2.000.000 ευρώ για κανάλια με μη ενημερωτικό περιεχόμενο
Το ελάχιστο μετοχικό κεφάλαιο για τα περιφερειακά κανάλια θα καθορίζεται με υπουργική απόφαση.
Αυστηρές είναι οι προδιαγραφές και για τα όρια του απασχολούμενου προσωπικού, με τη ρητή πρόβλεψη ότι το καθεστώς εργασίας θα πρέπει να είναι πλήρους απασχόλησης.
Το νομοσχέδιο θέτει ως ελάχιστα όρια τα εξής:
• 400 εργαζόμενοι για κανάλια εθνικής εμβέλειας ενημερωτικού χαρακτήρα γενικού περιεχομένου
• 200 εργαζόμενοι για κανάλια εθνικής εμβέλειας ενημερωτικού χαρακτήρα αλλά θεματικού περιεχομένου
• 50 εργαζόμενοι για κανάλια μη ενημερωτικού χαρακτήρα
• 20 εργαζόμενοι για μη ενημερωτικά κανάλια
Σε ό,τι αφορά το καθεστώς διαφάνειας, προβλέπεται ονομαστικοποίηση των μετοχών μέχρι φυσικού προσώπου, ενώ θα απαιτείται φορολογική αλλά και τραπεζική ενημερότητα των μετόχων, προκειμένου να διαπιστώνεται ότι τα δάνειά τους εξυπηρετούνται ομαλά.
Κόντρες κατά τη συζήτηση
Αντιπαράθεση σε υψηλούς τόνους μεταξύ του Θανάση Παφίλη του ΚΚΕ και του Γιάννη Λαγού της Χρυσής Αυγής, αλλά και του Ευάγγελου Βενιζέλου με τον υπουργό Επικρατείας, Νίκο Παππά.
Η κόντρα μεταξύ Χρυσής Αυγής και ΚΚΕ ξέσπασε με αφορμή την αγοραπωλησία του 902, με τον κ. Λαγό να κατηγορεί το ΚΚΕ ότι πώλησε τον σταθμό με αδιαφανείς τρόπους σε εταιρεία offshore και τον κ. Παφίλη να απαντά ότι η πώληση έγινε νόμιμα και ότι τα χρήματα δόθηκαν για την πληρωμή των εργαζομένων.
Όσον αφορά στην αντιπαράθεση μεταξύ Βενιζέλου και Παππά, ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δήλωσε ότι μετά τις χθεσινές φιλικές εικόνες με τον Γάλλο Πρόεδρο Φρ. Ολάντ, μετά τις δηλώσεις του Αλ. Τσίπρα στη Γαλλία και τον «Ολαντρέου», τη στιγμή που στην προηγούμενη επίσκεψη του Φρ. Ολάντ στην Αθήνα ο κ. Τσίπρας τότε χαιρέτιζε τις διαμαρτυρίες κατά του μνημονίου γεγονός που έκανε τον Γάλλο Πρόεδρο να μην θελήσει τότε να τον συναντήσει, τώρα έχουμε την απόλυτη μεταστροφή.
Αντιπαράθεση μεταξύ του υφυπουργού Αθλητισμού και Πολιτισμού και των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων ΝΔ και Δημοκρατικής Συμπαράταξης Σ. Βούλτεψη και Αν. Λοβέρδου, προκάλεσαν επίσης οι αναφορές του Στ. Κοντονή σε απάντησή του στην ομιλία του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλου.
Ο κ. Κοντονής χαρακτήρισε «τερατολογίες μεγίστου βαθμού» τις κατηγορίες του Ευάγγελου Βενιζέλου «για νέα τζάκια που προσπαθεί να δημιουργήσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ».
«Δεν τους ενδιαφέρουν τα νέα τζάκια αλλά τα παλιά τζάκια, γιατί έχουν μαζί τους σχέσης αίματος και διαπλοκής, γιατί λειτουργούν μέχρι σήμερα κακομεταχειρισμένα. Το είδαμε 25 χρόνια τώρα με τις προσωρινές άδειες», επεσήμανε ο κ. Κοντονής.
Τι λέει το Μαξίμου για το νομοσχέδιο
«Για την κυβέρνηση, η επιβολή κανόνων, η εμπέδωση της νομιμότητας και η κατοχύρωση του δημόσιου συμφέροντος στα ραδιοτηλεοπτικά, είναι ρητή δέσμευσή απέναντι στον ελληνικό λαό», αναφέρουν κυβερνητικές πηγές και τονίζουν ότι το νομοσχέδιο αποτελεί τομή που θέτει τέλος στο καθεστώς ασυδοσίας των προηγουμένων ετών.
«Με την ψήφιση του νόμου για τα ραδιοτηλεοπτικά, κλείνει οριστικά μια περίοδος αδιαφάνειας που εξέθρεψε την ανομία και την διαπλοκή και μπαίνει ένα οριστικό τέλος στο καθεστώς της απευθείας παραχώρησης των δημόσιων συχνοτήτων, χωρίς διαφανή και νόμιμο διαγωνισμό», αναφέρουν πηγές της κυβέρνησης και τονίζουν ότι οριστικό τέλος μπαίνει και στις «προσωρινές» άδειες, που «παρατάθηκαν, για ευνόητους λόγους, για περισσότερες από δύο δεκαετίες» όπως και στις «χαριστικές διατάξεις που, με τα δέοντα πολιτικά ανταλλάγματα, απάλλαξαν για χρόνια τους τηλεοπτικούς σταθμούς από καταβολές νόμιμων οφειλών, προκαλώντας τεράστια βλάβη στα οικονομικά του δημοσίου».
24-10-2015
24-10-2015
ΠΗΓΗ: http://www.huffingtonpost.gr/2015/10/24/politiki-nomosxedio-mme_n_8377534.html
Σκίτσο του Γ. ΚΑΛΑ'Ι'ΤΖΗ
2.
2.
Το ιδιοκτησιακό καθεστώς των ΜΜΕ και η πολιτική
(6-5-2015)
Το ιδιοκτησιακό καθεστώς των ΜΜΕ και η πολιτική,6-5-2015
-Ομιλία του καθηγητού Γιώργου Κοντογιώργη στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, για το ιδιοκτησιακό καθεστώς των ΜΜΕ και την πολιτική,
στο πλαίσιου του τριημέρου συνεδρίου "ΜΕΣΑ, ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ".
Επειδή τις ημέρες αυτές συζητείται η νομοθετική "μεταρρύθμιση" του καθεστώτος των ΜΜΕ, έκρινα σκόπιμο να επαναφέρω την παρέμβασή στο ζήτημα αυτό, που έγινε στις 6/6/2015 και στην οποία επανέλαβα προγενέστερες απόψεις μου, που έχουν ήδη προ πολλών ετών δημοσιευθεί σε βιβλία μου ή και αλλού.
Τι προκύπτει από την σημερινή παρέμβαση της κυβέρνησης;
Ότι ο πολιτική τάξη δεν έχει λόγους να μάθει κάτι παραπάνω από αυτό που ξέρει... Ότι έχει λάβει διαζύγιο από τη γνώση... Ότι η μελέτη των πολιτικών ζητημάτων διεξάγεται στο καφενείο του Μαξίμου και οι λύσεις που προκρίνονται εστιάζονται στο συμφέρον του κομματικού μαγειρείου και, μάλιστα, του περιβάλλοντος της ηγεσίας.... Ότι μεταξύ των κομματικών αντιπάλων δεν υπάρχει η παραμικρή διαφοροποίηση. Συμφωνούν σε όλα, εκτός από το ζήτημα του ποιός θα έχει τη νομή, τον έλεγχο των ΜΜΕ και το προνόμιο της διαπλοκής με τους συντελεστές τους.
Τι προκύπτει από την σημερινή παρέμβαση της κυβέρνησης;
Ότι ο πολιτική τάξη δεν έχει λόγους να μάθει κάτι παραπάνω από αυτό που ξέρει... Ότι έχει λάβει διαζύγιο από τη γνώση... Ότι η μελέτη των πολιτικών ζητημάτων διεξάγεται στο καφενείο του Μαξίμου και οι λύσεις που προκρίνονται εστιάζονται στο συμφέρον του κομματικού μαγειρείου και, μάλιστα, του περιβάλλοντος της ηγεσίας.... Ότι μεταξύ των κομματικών αντιπάλων δεν υπάρχει η παραμικρή διαφοροποίηση. Συμφωνούν σε όλα, εκτός από το ζήτημα του ποιός θα έχει τη νομή, τον έλεγχο των ΜΜΕ και το προνόμιο της διαπλοκής με τους συντελεστές τους.
Η προτεινόμενη ρύθμιση αποβλέπει στο να εισπράξει η κυβέρνηση κάποια χρήματα από τους ιδιοκτήτες των Μέσων. Πράγμα που από μόνο του δεν είναι κακό. Πλην όμως για το πολιτικό σύστημα και για την κοινωνία, δηλαδή για τη διαπλοκή και τη διαφθορά, το ζήτημα δεν είναι αυτό. Δεν εστιάζεται στο εάν ιδιοκτήτες των ΜΜΕ θα είναι οι τωρινοί ή κάποιοι άλλοι που θα καταβάλλουν περισσότερα. Είναι η ταύτιση της ιδιοκτησίας του Μέσου με το σύστημα δηλαδή με τη διαχείρισή του. Είναι αδιάφορο εάν ο ιδιοκτήτης θα λέγεται έτσι ή αλλιώς.
Το ζήτημα είναι ότι ο ιδιοκτήτης, όποιος και αν είναι, θα αποφασίζει για το περιεχόμενο του διαλόγου, για τα πρόσωπα που θα εμφανισθούν στην Τ/Ο, για τα θέματα που θα συζητηθούν κλπ. Διότι αγνοείται ότι έχει παρέλθει ο καιρός που το ΜΜΕ λειτουργούσε ως μέσον ενημέρωσης και έχει μεταβληθεί σε πεδίο παραγωγής πολιτικής. Και στο ζήτημα αυτό, η κομματική νομενκλατούρα δεν έχει απάντηση. Δεν το αγγίζει. Απλώς διαγκωνίζεται ποιά ή πόσα ΜΜΕ θα ελέγχει, γινόμενη όμηρος των τηλεκρατόρων, και όχι πώς η ελευθερία των ΜΜΕ θα λειτουργεί ως καταπίστευμα για τη διασφάλιση της ελευθερίας της κοινωνίας των πολιτών.
Εν προκειμένω, η ρύθμιση που προκρίνεται, είναι η ίδια με την προηγούμενη, με όποια προηγούμενη, είναι βαθιά καθεστωτική, εδράζεται στις αντιλήψεις του περασμένου αιώνα για το πολιτικό σύστημα. Εν προκειμένω, όμως η ιδιοποίηση πηγαίνει πολύ πιο πέρα. Καταλήγει ώστε ο ιδιοκτήτης του Μέσου να μεταβάλλεται σε ιδιοκτήτη της πολιτικής, να την μεταποιεί σε προϊόν, να μεταλλάσει τον πολίτη σε απλό καταναλωτή και τον πολιτικό σε πελάτη. Η καθεστωτική αυτή εμμονή Δεξιάς και Αριστεράς μας επαναφέρει σε εκείνη την αλήστου κάλους συζήτηση για τον λεγόμενο "βασικό μέτοχο" που δεν κατάφερνε καν να διακρίνει ότι είναι καλύτερο για το πολιτικό σύστημα να έχει να κάνει με έναν ιδιοκτήτη παρά με πολλούς συνασπισμένους πίσω από τα συμφέροντα ενός και μόνου καναλιού.
Το συμπέρασμα; Στο ότι Δεξιά και Αριστερά διαφέρουν μόνο ως προς το διακύβευμα του ελέγχου της εξουσίας. Διαγκωνίζονται για τα "ιμάτια" του κράτους. Οι ρυθμίσεις που επινοούν αποβλέπουν στον έλεγχο των Μέσων (και στην ύφανση προνομιακών σχέσεων με τους τηλεκράτορες) και όχι στην εγγραφή των ΜΜΕ σε ένα κανονιστικό περιβάλλον που θα αποτρέπει τη διαπλοκή και την ιδιοποίηση του δημοσίου χώρου από μια καθόλα παρασιτική, επιπλέον, αστική τάξη συγκατανευσιφάγων.
Η επιλογή αυτή εξηγεί άλλωστε και την αγωνία της εκάστοτε εξουσίας να καθυποτάξει ή να υποβάλει σε καθεστώς χειμερίας νάρκης, το ΕΣΡ, με όχημα εθελόδουλους που προσποιούνται τα μέλη. Όταν το είχα εισηγηθεί ως Πρόεδρος της ΕΡΤ και ενόψει της βίαιης εισβολής των ιδιωτών στον ραδιοτηλεοπτικό χώρο, είχα ακριβώς προτείνει τη συγκρότησή του κατά τρόπο ώστε να μην μεταβληθεί σε παραμάγαζο της κομματοκρατίας. Οι κρατούντες της κομματικής νομενκλατούρας, από την Αριστερά έως τη Δεξιά, έσπευσαν να εγκαταστήσουν σε αυτό τη διακομματική επιτροπή, που είχα εκπαραθυρώσει από τον κρατικό φορέα.
Τι δεν θέλησαν και εξακολουθούν να αρνούνται; Την ανάδειξη του ΕΣΡ σε κατεξοχήν ανεξάρτητη και μάλιστα κανονιστική και ελεγκτική αρχή των ΜΜΕ.
Η Συριζαία Αριστερά δεν αφήνει τελικά ευκαιρία να επιβεβαιώνει ότι ανήκει στο παλαιό καθεστώς της κομματοκρατίας και περισσότερο ότι διακατέχεται από μια απολύτως συντηρητική έως αντιδραστική λογική. Μέριμνά της είναι να καταλάβει τον χώρο της Δεξιάς, δηλαδή να ασκήσει αντ'αυτής τη νομή του κράτους, χωρίς να αγγίξει στο παραμικρό τα αίτια της ελληνικής κακοδαιμονίας.
Γιώργος Κοντογιώργης
ΠΗΓΗ:http://contogeorgis.blogspot.gr/
3.
Πόσα ψηφιακά κανάλια πανελλήνιας εμβέλειας «χωράνε»;
Μύθοι και πραγματικότητα
Με αφορμή μια παραίνεση του Πάνου, στο νήμα το σχετικό με το νόμο για τα κανάλια μου παρέχεται η ευκαιρία να ξεκαθαρίσω μερικά απλά πράγματα για όσους χαριεντίζονται με τον «ισχυρισμό» ότι η νέα ψηφιακή εποχή επιτρέπει ν αριθμό καναλιών.
Στο κύκλωμα υπάρχουν δύο βασικοί παίκτες. Οι πάροχοι περιεχομένου και οι πάροχοι πολυπλεξίας και αναμετάδοσης. Με τον όρο πολυπλεξία εννοούμε τη δυνατότητα που παρέχει η ψηφιακή τεχνολογία να μετατρέπεται το αναλογικό σήμα σε ψηφιακό και συγχρόνως μέσω μιας φυσικής συχνότητας (από αυτές που υπάρχουν στο φάσμα των UHF) να πολυπλέκονται τα ψηφιακά σήματα πολλών καναλιών και να αναμεταδίδονται ως ψηφιακό μπουκέτο μέσω της φυσικής συχνότητας. Έτσι ο καταναλωτής/θεατής με το δέκτη του λαμβάνει το ψηφιακό πολυπλεγμένο σήμα και το αποπλέκει στα εμπεριεχόμενα κανάλια προγράμματος. Η σύγχρονη τεχνολογία mpeg4-h264 επιτρέπει θεωρητικά την πολύπλεξη τεσσάρων προγραμμάτων ημι-υψηλής ευκρίνειας 720p. Δηλαδή σήμα ποιότητας καλύτερης του DVD αλλά όχι του πραγματικού στάνταρ υψηλής ευκρίνειας 1080p. Στη δεύτερη περίπτωση η δυνατότητα πολυπλεξίας και ταυτόχρονης εκπομπής περιορίζεται σημαντικά. Τα στάνταρ της ΕΕ απαιτούν κατ’ελάχιστο ποιότητα 720p που όμως σύντομα θα αλλάξει σε 1080p.
Η παρούσα κατάσταση όπου ο πάροχος πολυπλεξίας (η γνωστή digea) αποτελεί ένα ιδιότυπο ιδιωτικό μονοπώλιο αποδίδει αποτέλεσμα που πόρρω απέχει από τις πραγματικές απαιτήσεις για τη χώρα μας. Για τα κανάλια εθνικής εμβέλειας χρησιμοποιούνται 2 πολυπλέκτες, για την αναμετάδοση του προγράμματος της ΕΡΤ άλλοι δύο πολυπλέκτες (η ΕΡΤ διαθέτει το μοναδικό κανάλι συνεχούς λειτουργίας με υψηλή ευκρίνεια) και ανάλογα με την περίπτωση ανά περιφέρεια από έναν ή δύο πολυπλέκτες για τα τοπικά κανάλια. Στην τελευταία περίπτωση το εύρος συχνότητας που διατίθεται ανά κανάλι-πρόγραμμα δεν επιτρέπει μετάδοση υψηλής ευκρίνειας για λόγους οικονομίας. Επίσης ενώ η βασική μελέτη του ΕΜΠ προέβλεπε χρήση τουλάχιστον 170 σημείων εκπομπής ώστε να καλύφθει επαρκώς η επικράτεια ο πάροχος – μονοπώλιο σε αγαστή συνεργασία με την κατά τα άλλα «ανεξάρτητη» ΕΕΤ αρκέστηκε σε λιγότερα από 120 σημεία εκπομπής. Δεν είναι τυχαίο επομένως ότι σημαντικά κομμάτια της επικράτειας παραμένουν ακόμα στο ψηφιακό σκοτάδι, ή εξόδοις των τοπικών κοινωνιών αναγκάζονται να δημιουργούν σημεία αναμετάδοσης, ενώ το σήμα που εκπέμπεται πολλές φορές είναι προβληματικό. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι μέτοχοι του παρόχου πολυπλεξίας είναι τα γνωστά κανάλια – νταβατζήδες που θεωρούν ότι κομμάτια της επικράτειας με μικρή πληθυσμιακή κάλυψη δεν έχουν ενδιαφέρον από πλευράς ακροαματικότητας και διαφημιστικών εσόδων. Είναι εδώ ο θρίαμβος της λεγόμενης «ελεύθερης αγοράς», όπου δια της χρήσης ενός δημόσιου αγαθού επιλέγονται με όρους κερδοφορίας – εσόδων οι καταναλωτές αυτού του δημόσιου αγαθού, προφανώς διότι η πολυπλεξία ανατέθηκε χαριστικά στον περίφημο τότε «διαγωνισμό» αφού ο μόνος ανταγωνιστής είχε ήδη εξουδετερωθεί ελέω Σίμου και Σαμαροβενιζέλων.
Έπι της συνεχιζόμενης παπαρολογίας των βουλευτάδων σύσσωμης της αντιπολίτευσης περί της ψηφιακής εποχής, όπου κατ’αυτούς είναι εφικτή η αδειοδότηση ν καναλιών λόγω των δυνατοτήτων που προσφέρει η πολυπλεξία, η απάντηση είναι αποστομωτική:
α) Το γεωγραφικό ανάγλυφο της χώρας επιβάλλει οι συχνότητες εκπομπής να απέχουν μεταξύ τους ικανά ώστε να μην δημιουργούνται φαινόμενα παρεμβολών. Ενώ το κάθε σήμα καναλιού δεν έχει πρόβλημα παρεμβολών, το πολυπλεγμένο σήμα έχει.
β) Το γεγονός ότι πέρα από τα εθνικής εμβελείας κανάλια σε κάθε διαφορετική περιοχή εκπέμπονται με πολυπλεξία διαφορετικά προγράμματα περιφερειακών σταθμών. Αυτό σημαίνει ότι οι διαθέσιμες φυσικές συχνότητες περιορίζονται ακόμα περισσότερο.
Επομένως, οι εσχάτως εντρυφήσαντες στα ψηφιακά «δρώμενα» βουλευτάδες θα πρέπει επιτέλους να αντιληφθούν ότι το φάσμα δεν χωράει ν κανάλια. Επιπροσθέτως, η λεγόμενη ελεύθερη αγορά όπου υποθετικοί ν παίκτες εθνικής εμβέλειας θα ανταγωνίζονται με όρους μονοπωλιακού ανταγωνισμού (για όποιον καταλαβαίνει αυτόν τον όρο) αποτελεί ζούγκλα από την οποία τελικά θα επιβιώσουν έτσι κι αλλιώς ελάχιστοι (imho όχι πάνω από 3-4) πάροχοι περιεχομένου. Άλλωστε σήμερα δεν υπάρχουν πρακτικά βιώσιμα ελεύθερα τηλεοπτικά δίκτυα. Αν αυτή η μάχη αφεθεί αρρύθμιστη είναι βέβαιο ότι ένα δημόσιο αγαθό θα χρησιμοποιηθεί ανεξέλεγκτα και χωρίς να εξασφαλίζεται η ανταποδοτικότητα ( τέλη – φόροι – θέσεις εργασίας κτλ). Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και ο άσπονδος μου γιάννης δύος μεταφέροντας εδώ, την καναδική εμπειρία αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Η δυνατότητα παροχής αδειών εθνικής εμβέλειας σε παρόχους περιεχομένου πρέπει πρώτιστα να λαμβάνει υπ’όψη τη βιωσιμότητα και την επάρκεια των κατόχων αδείας. Με τη δεδομένη διαφημιστική πίτα, όσο κι αν αυτή εξελιχθεί, με το δεδομένο διαθέσιμο κοινό και με όρους οικονομικής βιωσιμότητας οι δυνατότητες αδειοδότησης είναι πολύ περιορισμένες.
Με διασκέδασαν επίσης οι κορώνες των βουλευτάδων της αντιπολίτευσης περί διαδικτύου-δορυφόρων και άλλων παραφερναλίων. Πρέπει να καταλάβουμε ότι το εν λόγω νομοσχέδιο στο πρώτο του κεφάλαιο ρυθμίζει μόνο την αδειοδότηση παρόχων τηλεοπτικού περιεχομένου ελεύθερων χρέωσης. Δεν ρυθμίζει Nova, OTETV, ξένα μπουκέτα, ραδιόφωνα, αλλά μόνο την επίγεια αναμετάδοση. Αυτό δηλαδή αφορά τη χρήση συγκεκριμένου φάσματος συχνοτήτων για επίγεια μετάδοση, ένα αγαθό δημόσιο για το οποίο τουλάχιστον μέχρι τώρα το τεράστιο πλήθος των Ελλήνων καταναλωτών δεν πλήρωνε αντίτιμο. Κάθε άλλο μέσο (δορυφορική, internet κλπ) εμπεριέχει κάποια άμεση χρέωση με εξαίρεση τα διάφορα ελεύθερα δορυφορικά κανάλια πολύ μικρού ενδιαφέροντος και ακροαματικότητας. Επομένως οι κύριοι καναλάρχαι-νταβατζήδες θα μπορούσαν ίσως να μεταφέρουν το πρόγραμμα τους σε δορυφόρους ή σε παραπλέοντα τα διεθνή ύδατα σκάφη αλλά χωρίς να χρησιμοποιούν το ανωτέρω δημόσιο αγαθό, όπως «απείλησαν» πρόσφατα ορισμένοι μαϊντανοί στο κυνοβούλιο. Σε κάθε περίπτωση θα καταβάλλουν το αντίστοιχο κόστος. Ακόμα περισσότερο θα βρεθούν (Κεφάλαιο 2 του νομοσχεδίου) στη δυσάρεστη θέση να πρέπει να ανταγωνιστούν ένα φορέα δημοσίου συμφέροντος όσων αφορά την πολυπλεξία και την αναμετάδοση ώστε να σπάσει το ιδιότυπο αυτό μονοπώλιο – ρεζιλίκι.
24-10-2015
ΠΗΓΗ: panosz.wordpress.com/2015/10/24/papoylis/#more-73804
4.
Nομοσχέδιο για την αδειοδότηση των καναλιών
Απαρχαιωμένο νομοσχέδιο
To ΕΣΡ ανακοίνωσε την αντίθεσή του στο νομοσχέδιο για την αδειοδότηση των καναλιών και έστειλε τις δικές του προτάσεις στη Βουλή
Να σας δώσω με μία φράση την άποψη του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ) για το νομοσχέδιο για την αδειοδότηση των καναλιών; Είναι απαρχαιωμένο, έχει πολλές ελλείψεις και αγνοεί πολλές ευρωπαϊκές οδηγίες. «Είναι ένα νομοσχέδιο που κοιτάζει προς τα πίσω, όχι προς τα εμπρός» μας είπε χθες στην ενημέρωση των δημοσιογράφων η αντιπρόεδρος του ΕΣΡ Λίνα Αλεξίου. Είναι πάντως παράδοξο μια κυβέρνηση να ετοιμάζει επί μήνες ένα νομοσχέδιο για τα ΜΜΕ, να διαβουλεύεται -λέει- με φορείς και πρόσωπα, αλλά να μην έχει απευθυνθεί ούτε μια φορά στην καθ’ ύλην αρμόδια για τα ραδιοτηλεοπτικά αρχή. Δηλαδή με ποιους συζητούσε; Με τον Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων;
Σταχυολογήσαμε μερικές από τις προτάσεις του ΕΣΡ και τις διαφοροποιήσεις που προτείνει επί των άρθρων του νομοσχεδίου σημειώνοντας πως τις έστειλε χθες με αναλυτική επιστολή και στον πρόεδρο της Βουλής. Σήμερα το πρωί, δε, θα έδινε το «παρών» αντιπρόσωπός του στην ακρόαση των φορέων, στην αίθουσα της Γερουσίας.
● Το κατατεθέν νομοσχέδιο επαναλαμβάνει, σε μεγάλο βαθμό, διατάξεις που ρυθμίζουν την αναλογική τηλεόραση και το ραδιόφωνο, αναγόμενες, ορισμένες εξ αυτών, στο 1995. Φαίνεται να μην έχουν ληφθεί καθόλου υπ’ όψιν οι αλλαγές που έχουν επέλθει -και συνεχίζονται με ραγδαίο ρυθμό- στην αγορά των οπτικοακουστικών υπηρεσιών. Καταδεικνύουν άγνοια του τρόπου λειτουργίας της αγοράς των υπηρεσιών οπτικοακουστικών μέσων στο σύγχρονο συγκλίνον περιβάλλον και δεν μπορεί παρά να οδηγήσουν, σύντομα, στα ίδια αδιέξοδα και προβλήματα που υπήρχαν και επί αναλογικής τηλεόρασης και άρα στη μη ρύθμιση της αγοράς.
● Η έλλειψη οιασδήποτε μελέτης επί του θέματος επιτείνει ακόμα περισσότερο το πρόβλημα μην επιτρέποντας στον νομοθέτη να έχει εικόνα των αλλαγών που έχουν ήδη επέλθει στην ελληνική αγορά.
● Το σχέδιο νόμου φαίνεται να αγνοεί τις διατάξεις της ευρωπαϊκής Οδηγίας για τις υπηρεσίες οπτικοακουστικών μέσων, όπως αυτή έχει ενσωματωθεί στο Ελληνικό Δίκαιο.
● Η επιλογή της κυβέρνησης να διενεργήσει πλειοδοτικό διαγωνισμό θα μπορούσε να είναι προς τη σωστή κατεύθυνση της γρήγορης διεκπεραίωσης της διαδικασίας αδειοδότησης, εάν δεν συνοδευόταν από διατάξεις ακατάλληλες για τη ρύθμιση της εν λόγω αγοράς, οι οποίες μάλιστα αποτέλεσαν στο παρελθόν τροχοπέδη για την ολοκλήρωση της διαδικασίας αδειοδότησης της αναλογικής τηλεόρασης και δημιούργησαν προβλήματα στην άσκηση εποπτείας επί των παρόχων ραδιοτηλεοπτικών υπηρεσιών.
● Ο λεπτομερής προσδιορισμός των αδειών ανά είδος προγράμματος [σ.σ.: γενικού περιεχομένου, ειδησεογραφικού-θεματικού και ψυχαγωγικού] δεν εξυπηρετεί κανέναν σκοπό και περιορίζει την ελευθερία των παρόχων να προσαρμόζονται στις ανάγκες της αγοράς. Εξάλλου, τέτοια διάκριση δεν φαίνεται να υπάρχει σε κανένα άλλο ευρωπαϊκό κράτος. Προτείνεται να διακρίνονται οι άδειες μόνο ως προς την εμβέλεια και (λόγω της συνταγματικής διάταξης) ως προς τη βασική κατηγορία του προγράμματος (ενημερωτικού ή μη περιεχομένου).
● Προτείνεται η πρόβλεψη καταβολής ετήσιου ποσού προς το ΕΣΡ προς τον σκοπό της ενίσχυσης της αυτοτέλειάς του και της αποτελεσματικής άσκησης του εποπτικού έργου του.
● Το σχέδιο νόμου δεν περιέχει διατάξεις που να ρυθμίζουν τη λειτουργία των εταιρειών αυτών μετά την αδειοδότηση καθώς και τις ελεγκτικές αρμοδιότητες του ΕΣΡ σε σχέση με αυτήν.
● Η επιβολή του «ελάχιστου καταβεβλημένου κεφαλαίου» δείχνει εμμονή σε μοντέλα οργάνωσης και λειτουργίας των τηλεοπτικών σταθμών του παρελθόντος και καταδεικνύει άγνοια του νέου περιβάλλοντος παροχής οπτικοακουστικών υπηρεσιών.
● Αναχρονιστικό και περιοριστικό, σε σημείο να υπάρχει κίνδυνος για τη βιωσιμότητα των υποψηφίων, κρίνεται και το άρθρο περί ελάχιστου απασχολούμενου προσωπικού, δεδομένου ότι οι τρόποι παροχής οπτικοακουστικού περιεχομένου εξελίσσονται και τέτοιοι περιορισμοί συνιστούν τροχοπέδη για την επιχειρηματικότητα, αφού δεν επιτρέπουν την προσαρμογή της επιχείρησης στα νέα δεδομένα της αγοράς.
● Προτείνεται να προβλεφθεί η κατάθεση Επιχειρησιακού Σχεδίου (Business Plan) και Πλάνου Στρατηγικής (Strategic Plan) που θα περιλαμβάνει στοιχεία για τους χρηματο-οικονομικούς πόρους που διαθέτει ή τις πηγές από τις οποίες θα τους εξασφαλίσει καθώς τους τρόπους επίτευξης των στόχων του προκειμένου να διασφαλιστεί η σύννομη και αδιάλειπτη λειτουργία για όλη τη διάρκεια της αδείας λειτουργίας του υποψηφίου.
21.10.2015
Δημήτρης Κανελλόπουλος
ΠΗΓΗ: https://www.efsyn.gr/arthro/aparhaiomeno-nomoshedio
5.
Πέντε παρατηρήσεις «μετά» τον Νόμο Παππά
Με την απόλυτη συναίσθηση ότι όποιος τοποθετείται για την υπόθεση του νομοσχεδίου/ήδη ψηφισμένου νόμου για τις τηλεοπτικές άδειες είναι ύποπτος μεροληψίας, να καταθέσω μερικές - για την αντίληψή μου βασικές - παρατηρήσεις.
Πρώτον, ήταν αποκαρδιωτικό να βλέπει κανείς τόσες μάχες οπισθοφυλακής και εντυπώσεων για ένα σύστημα-κουρελού, που επί Νόμου Βενιζέλου/μπαλωμάτων και Νόμου Ρουσόπουλου/«βασικού μετόχου» μόνον σύστημα αδειοδότησης στην τηλεοπτική μας ζούγκλα δεν είχε καταφέρει να δημιουργήσει. Η επίγνωση ότι και οι δυο εκείνες νομοθετικές παρεμβάσεις, περισσότερες ευκαιρίες παράκαμψης/καταστρατήγησης παρά ρύθμισης άνοιξαν στον καιρό τους, κανέναν δεν τιμά.
Δεύτερον, οτιδήποτε κι αν ψηφίστηκε μετά τον σκυλοκαβγά στη Βουλή των Ελλήνων, έχει μικρή σημασία μπροστά σ' αυτό που βρίσκεται εδώ, μπροστά μας. Ποιοι και πώς θα τρέξουν τις διαδικασίες; Πώς θα βγει (και ποιο...) αποτέλεσμα; Υπό την ίδια έννοια, λίγο ενδιαφέρει το πώς ξηλώθηκε το απερχόμενο ΕΣΡ - το οποίο πάντως μόνον «έργο» δεν μπορεί να σεμνύνεται ότι άφησε πίσω του (παρένθεση μέσα στην παρένθεση: αρνούμαι και θα αρνούμαι μέχρι τέλους να ονομάζω τη Λίνα Αλεξίου «μητέρα της Ζωής»...). Το ζήτημα, δηλαδή, είναι τι λογής άνθρωποι θα βρεθούν να το στελεχώσουν, και συνεπώς να τρέξουν τις διαδικασίες από εδώ και πέρα.
Τρίτον, και μάλλον εδώ είναι ένας πολιτικός χειρισμός που ανοίγει ένα χρήσιμο τεχνικό παραθυράκι σοβαρότητας, η στρατολόγηση «διεθνών ελεγκτικών εταιρειών» προκειμένου να διεξάγεται ο έλεγχος του προφίλ όσων διεκδικήσουν άδειες και χρειαστεί να εξηγήσουν/δικαιολογήσουν την προσέλευση των χρημάτων τους, μπορεί - μπορεί! τίποτε παραπάνω - να δώσει κάποιο περιεχόμενο στην παραδοσιακή υποκρισία του «Πόθεν Έσχες». Μόνον τέτοια διεθνή σπίτια μπορούν - μπορεί να μπορούν! - να κάνουν παρόμοιες διερευνήσεις, οι οποίες στα χέρια καλοπροαίρετων (λέμε τώρα!) ερασιτεχνών όπως του ΕΣΡ ή/και της Βουλής των Ελλήνων καταλήγουν στο αυτάρεσκο τίποτε.
Τέταρτον, με δεδομένο ότι η προκήρυξη των τηλεοπτικών αδειών και η διεξαγωγή των σχετικών διαδικασιών θα γίνει υπό συνθήκες της τηλεοπτικής αγοράς (δηλαδή της διαφήμισης...) θα θυμίζουν αναγκαστικά Σαχάρα, ο κίνδυνος να μην υπάρξει καν ενδιαφέρον που να «στηρίξει» έστω και 3 άδειες γενικού περιεχομένου δεν είναι ανύπαρκτος. Ιδίως άμα για τους τωρινούς παίκτες του τηλεοπτικού τοπίου ισχύσει χωρίς ελαστικότητες το μόλις ψηφισμένο πλαίσιο. Η ρήτρα που - ορθώς - έχει περιληφθεί, αν καταλάβαμε καλά, ότι επί μη επαρκών υποψηφιοτήτων δεν γίνεται αδειοδότηση, κινδυνεύει να λειτουργήσει... Μαζί και με τις προσφυγές που ήδη μισοψήνονται από τους ήδη παίκτες - καλά, από μερικούς! - αυτή η προοπτική μπορεί να φέρει ένα άλλο αδιέξοδο και μιαν άλλη διαιώνιση του καθεστώτος που (υποτίθεται ότι) ο Νόμος Παππά πάει μετά από 25 χρόνια να διευθετήσει.
Και ένα πέμπτο: το δημιούργημα Παππά – Τζανακόπουλου - Καλογήρου, αν είναι να λειτουργήσει, θα χρειαστεί τώρα ελαστικότητα ΜΑΖΙ με αυστηρότητα εφαρμογής. (Δύσκολα πράγματα, αυτά). Και θα χρειαστεί διαφάνεια και συνεχή επεξήγησή του κατά την εφαρμογή. (Ακόμη πιο δύσκολα).
25-10-2015
Αντώνης Παπαγιαννίδης
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.media&id=43592