Μάχη οπισθοφυλακής

 O περίπατος στον οποίο ήλπιζε ο απερχόμενος δεξιός κυβερνητικός συνασπισμός στη Λισαβόνα κατέληξε όχι μόνο σε ήττα, αλλά σε μια ριζοσπαστικοποίηση της επικείμενης κυβερνητικής αλλαγής που ουδείς είχε προβλέψει.

Portuguese Prime Minister Pedro Passos Coelho (On the right)
   and Deputy minister Paulo Portas  

Ο πρόεδρος της Πορτογαλίας αποφάσισε να επαναδιορίσει τον απερχόμενο πρωθυπουργό Κοέλιο στο αξίωμά του για να σχηματίσει μια κυβέρνηση μειοψηφίας. Δεν σταμάτησε εκεί, κάλεσε τους Σοσιαλιστές βουλευτές να τη στηρίξουν στο όνομα του εθνικού συμφέροντος. Πρόκειται για μια συνειδητή φυγή προς τα εμπρός για να εμποδιστεί ο σχηματισμός κυβέρνησης Σοσιαλιστών - Μπλοκ της Αριστεράς και Κομμουνιστών, που αποτελεί παραβίαση των συνταγματικών αρμοδιοτήτων του προέδρου και η οποία οδηγεί τη χώρα σε πολιτική κρίση.

Οι Σοσιαλιστές ήδη ανήγγειλαν ότι θα καταθέσουν πρόταση μομφής και είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι η νέα κυβέρνηση Κοέλιο θα πέσει. Ο πρόεδρος Καβάκο Σίλβα και ο πρωθυπουργός Κοέλιο προφανώς υπολογίζουν σε μια δραματοποίηση του πολιτικού κλίματος με μόνη λογική προσδοκία να αποσπάσουν κάποια ομάδα ανταρτών από την Κοινοβουλευτική Ομάδα των Σοσιαλιστών ώστε να υπάρξει οριακή στήριξη της κυβέρνησης. Μέσα στον πολιτικό πανικό που τους έχει καταλάβει, Καβάκο Σίλβα και Κοέλιο ωθούν τα τρία κόμματα Σοσιαλιστές - Μπλοκ Αριστεράς και Κομμουνιστές σε μεγαλύτερη προσέγγιση θέσεων απ' ό,τι μέχρι στιγμής είχαν πετύχει.

Με άλλα λόγια ωθούν τους εταίρους της επόμενης κυβέρνησης όχι σε ρεαλιστική προσαρμογή στα δεδομένα της λιτότητας, αλλά σε μια ριζοσπαστικοποίηση, που μπορεί να καταστήσει την κυβερνητική αλλαγή στην Πορτογαλία ευρύτερης εμβέλειας και βαρύτητας απ' ό,τι είχε αρχικά διαφανεί. Καβάκο Σίλβα και Κοέλιο δεν καθιστούν πιο ριζοσπαστική μια αλλαγή που υποτίθεται ότι προσπαθούν να αποτρέψουν, εκ των πραγμάτων ενισχύουν και τη δυναμική αλλαγής στην Ισπανία, μόνο λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές του Δεκεμβρίου.

Η δυναμική των εξελίξεων στην Πορτογαλία έχει ενδιαφέρον συνολικά για την ΕΕ-Ευρωζώνη: Είναι η πρώτη φορά εδώ και περίπου δύο δεκαετίες που σπάει το ταμπού της πολιτικής δυσπιστίας και αμοιβαίας καχυποψίας ανάμεσα στη Σοσιαλδημοκρατία, τη Ριζοσπαστική Ανανεωτική Αριστερά και την Παραδοσιακή Κομμουνιστική Αριστερά. Η παραπάνω σύγκλιση των πολιτικών σχηματισμών της Αριστεράς θα έχει αντίκτυπο στην Ισπανία και στη συνέχεια στην Ιταλία, τη Γαλλία αλλά και στην ίδια τη Γερμανία. Σοσιαλδημοκρατία και Ριζοσπαστική-Κομμουνιστική Αριστερά έχουν να κερδίζουν από μια αλληλεπίδραση: Η Ριζοσπαστική και η Κομμουνιστική Αριστερά να αποκτήσουν κουλτούρα κυβερνητικής υπευθυνότητας και η Σοσιαλδημοκρατία να ριζοσπαστικοποιηθεί ώστε να αποκτήσει διακριτό πολιτικό στίγμα από τη Δεξιά-Κεντροδεξιά.

Ετσι ο περίπατος στον οποίο ήλπιζε ο απερχόμενος δεξιός κυβερνητικός συνασπισμός στη Λισαβόνα κατέληξε όχι μόνο σε ήττα, αλλά σε μια ριζοσπαστικοποίηση της επικείμενης κυβερνητικής αλλαγής που ουδείς είχε προβλέψει.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ 

24-10-2015

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=31706&subid=2&pubid=64275790