Η βαριά σκιά του Brexit
Στη Σύνοδο Κορυφής μεθαύριο Πέμπτη θα γίνουν οι πρώτες συζητήσεις σε επίπεδο κορυφής για το αν και με ποιον τρόπο οι 28 μπορούν να υιοθετήσουν τροποποιήσεις των Συνθηκών που να επιτρέπουν στον Βρετανό πρωθυπουργό Κάμερον να ταχθεί υπέρ του Ναι στο δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της χώρας στην ΕΕ. Η διαπραγμάτευση θα είναι δύσκολη γιατί όποια παραχώρηση στη Βρετανία επηρεάζει αυτόματα την πρόκληση της εμβάθυνσης της πολιτικής ενοποίησης στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, και έτσι η έκβαση του δημοψηφίσματος στη Βρετανία είναι αβέβαιη.
Η μεγάλη πρόκληση για την ΕΕ δεν είναι ανεξάρτητα από την όποια διευθέτηση και τελική θέση του Κάμερον η πλειοψηφία να ταχθεί υπέρ της εξόδου. Είναι η βεβαιότητα ότι το δημοψήφισμα στη Βρετανία θα διεξαχθεί πριν από τη διπλή εκλογική αναμέτρηση στη Γαλλία την άνοιξη του 2017 (προεδρικές και βουλευτικές εκλογές) και τις βουλευτικές εκλογές στα τέλη Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς στη Γερμανία. Δεν είμαστε στα μέσα της δεκαετίας του '80 αλλά και στην πορεία προς το Μάαστριχτ μετά το 1990, όταν η Θάτσερ και στη συνέχεια ο Μέιτζορ διεκδικούσαν επιστροφές χρημάτων και αυτοεξαιρέσεις την ώρα που οι υπόλοιποι τότε 11 της Ευρωπαϊκής Κοινότητας είχαν κοινό όραμα για το μέλλον.
Σήμερα ένα αποτέλεσμα υπέρ της αποχώρησης της Βρετανίας από την ΕΕ θα ενίσχυε και θα έδινε αξιοπιστία στη δέσμευση της Λεπέν ότι θα διεξαγάγει παρόμοιο δημοψήφισμα στη Γαλλία αν εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αλλά και δεν θα ενίσχυε στη Γερμανία όχι μόνον την εναλλακτική αλλά την αντιευρωπαϊκή διαφοροποίηση των Χριστιανοσοσιαλιστών της Βαυαρίας από την υπόλοιπη Χριστιανοδημοκρατική Ενωση.
Τούτων λεχθέντων, ο Κάμερον δεν είναι τόσο μόνος όσο φαίνεται: Η ΕΕ του ελάχιστου κοινού παρονομαστή που θέλει, δεν μπορεί παρά να είναι καλοδεχούμενη από τον Σόιμπλε που θέλει να περιορίσει τις εξουσίες της Κομισιόν στον έλεγχο της δημοσιονομικής πειθαρχίας αλλά και σε πολλές χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.
Στο σημείο αυτό υπάρχει ένα παράδοξο, καθώς οι περιορισμοί στην ελεύθερη διακίνηση πολιτών που θέλει ο Κάμερον αφορούν τους προερχόμενους από τις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, οι οποίες με τη σειρά τους δεν δέχονται να μπορεί η Κομισιόν να επιβάλλει ποσοστώσεις υποχρεωτικής αποδοχής προσφύγων. Στο όνομα της επανεκλογής του ο Κάμερον αυτοπαγιδεύθηκε, εγκλώβισε τη χώρα του και ενέγραψε σοβαρή υποθήκη στο μέλλον της ΕΕ.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
13-10-2015
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=31706&subid=2&pubid=64268464