Οἰκονομικὴ πολιτικὴ φρενοκομεὶου
Ισως κάποιοι ἀναγνῶστες νὰ παραξενεύτηκαν ποὺ μίλησα γιὰ οἰκονομὶα-κλόουν. Δὲν λέω τίποτε καινούριο. Τὸ 1973 εἶχα γράψει ὅτι λόγω τῆς πετρελαϊκῆς κρίσης ἡ οἰκονομὶα τῆς Εὐρώπης ἔχει μεταβληθεῖ σὲ ἀκροβάτη. Ποὺ κάνει ἅλματα στὸ κοινὸ χωρὶς δίκτυ προστατευτικὸ. Ἄν προσέξουμε τὶ γίνεται αὐτὴ τὴ στιγμὴ στὸν κόσμο, δὲν πρέπει νὰ μᾶς ἐκπλήσσει τὸ γεγονὸς ὅτι ὅλα στὴ χώρα μας γίνονται κονιορτός, καὶ μάλιστα μὲ ἀριστεροὺς στὴν ἐξουσία.
Ἡ ἀγροτικὴ τάξη συντρίβεται, ἡ ἐργατικὴ τάξη ἀφανίζεται ἤ ὑποκαθίσταται ἀπὸ ξένο φθηνὸ ἐργατικὸ δυναμικὸ, ἡ ὑπαλληλικὴ τάξη συρρικνώνεται καὶ μαραζώνει, οἱ μικροεπαγγελματίες συνθλίβονται ἤ δραπετεύουν σὲ γειτονικὲς χῶρες, οἱ νέοι ἐπιστήμονες μὲ τ’ ἄχρηστα «χαρτιὰ» προλεταριοποιοῦνται καὶ πολλοὶ παίρνουν τὸ δρόμο τῆς ξενιτιᾶς, τὰ τουριστικὰ ἐπαγγέλματα δέχονται κτυπήματα σκληρὰ καὶ συνεχῶς πέφτουν ποιοτικὰ καὶ γενικὰ τὸ πνευματικὸ καὶ τὸ ἠθικὸ μας ἐπἰπεδο πέφτει πιο χαμηλά.
Παρὰ τὶς αἰσιόδοξες προρρήσεις πολλῶν Μεσσιῶν, ἀκόμη νὰ φανεῖ κάποιο φῶς στὸ «τοῦνελ» ποὺ γίνεται ὅλο καὶ πιὸ μακρὺ, πιο μεγάλο ἴσως καὶ ἀπὸ ἐκεῖνο τῆς Μάγχης.
Ἄν οἱ πολιτικοὶ τῆς χῶρας μας δὲν λύσουν ἄμεσα καὶ οὐσιαστικὰ τὸ πρόβλημα τῆς οἰκονομίας, σύντομα θὰ ἔχουμε πρόβλημα δημοκρατίας. Ἡ προλεταριοποίηση τῶν ἀγροτῶν, τῶν πτυχιούχων, τῶν μικροεπαγγελματιῶν καὶ τῶν κάθε τύπου μικροαστῶν θὰ εὐνοήσει τὴν ἀνάδυση καὶ ἀνάδειξη μορφῶν δικτατορικῆς ἐξουσίας μὲ κοινοβουλευτικὸ μανδύα ποὺ σὰν μοναδικὸ ἀντίπαλο θὰ ἔχει τὴν τρομοκρατία. Ἀλλὰ καῖ αὐτὴ κὰποια στιγμὴ θὰ βουβαθεῖ, γιατὶ, ὅπως πάντα, τὸ ἐπίλεκτο δυναμικὸ της θὰ ἀφομειωθεῖ.
Μὴπως, ἄλλωστε τὸ μεγαλύτερο μέρος τῶν «κουκουλοφλώρων», ὅπως τοὺς λέει φίλος μου ἐκπαιδευτικὸς, δὲν εἶναι μοσχανθὸς μιᾶς «ἐλίτ» ποὺ ἐπιτρέπει στοὺς βλαστοὺς της νὰ κάνει γιὰ κάποιο χρονικὸ διάστημα ἀσκήσεις ἐπαναστατικὴ γυμναστικὴ; Ἄν θέλουμε αὐτὴ τὴ στιγμὴ νὰ θερμομετρήσουμε τὴ δημοκρατία μας καὶ χρησιμοποιήσουμε σὰν θερμόμετρο τὴ λειτουργία τῆς Βουλῆς, θὰ διαπιστώσουμε ὅτι ἡ δημοκρατία μας εἶναι βαριὰ ἀσθενὴς. Μὲ τὰ «μαντζούνια» τῶν κομμάτων δὲν σώζεται ἡ δημοκρατία, δὲν σώζεται ἡ οἰκονομία, δὲν σώζεται ἡ πολιτιστικὴ μας παρουσία.
Μία, κατὰ τὴν ἄποψὴ μου, εἶναι ἡ θεραπευτικὴ ἀγωγὴ: νὰ ξεχάσουμε τὸ κράτος-Ἁη Βασίλη ἤ τὸ κράτος-μπιμπερὸ ποὺ ταΐζει τὸ λαὸ σὰν νὰ εἶναι μωρὸ.
Ὁ λαὸς νὰ πιστέψει στὸν ἑαυτὸ του καὶ νὰ κάνει μοναχός του ὅ,τι δὲν μπορεῖ νὰ κὰνει τὸ κρὰτος γι’ αὐτὸν. Ἔτσι δὲν ἔζησε καὶ ὑπό συνθῆκες Τουρκοκρατίας; Τὰ ὑπέροχα γεφύρια τῆς Ἠπείρου δὲν ἔγιναν μὲ εὐρωπαϊκὲς ἐπιδοτήσεις οὔτε ἀπὸ κάποιους μυστηριώδεις όργανισμούς τύπου Ε.Σ.Π.Α. Καὶ μιᾶς καὶ μιλᾶμε γιὰ ἐπιδότηση, τολμῶ νὰ πῶ ὅτι αὐτὲς φάγανε τὴν Ἑλλὰδα. Ἔκαναν τοὺς Ἕλληνες «κουλοχέρηδες». Χωρὶς χέρια γιὰ δουλειά.
Ἀντίθετα, στὴ χῶρα τῶν Βάσκων, οἱ ἀγρότες ἐδῶ καὶ χρόνια ἀρνήθηκαν τὶς ἐπιδοτήσεις ποὺ ἦσαν δεσμευτικὲς στὴν παραγωγικὴ τους διαδικασία. Ἐπανῆλθαν στὶς πρότερες μορφὲς παραγωγῆς καὶ καλλιέργειας. Ἐπανῆλθαν σ’ αὐτὸ ποὺ ἤξεραν, σ’ αὐτὸ ποὺ ἤθελαν καὶ στὶς ποσότητες ποὺ χρειάζονταν γιὰ τὴν πλήρη συντήρησή τους. Καὶ τὸ παράδειγμα τῶν Βάσκων μιμοῦνται κι ἄλλες ἱσπανικὲςπεριοχὲς.
Ἐμεῖς, γιατὶ δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε αὐτὸ ποὺ κάνουν οἱ Βάσκοι; Ὁ τόπος εἶναι ἰδανικὸς γιὰ κτηνοτοφία. Κι ἐνῶ εἴμαστε πρῶτοι στὴν Εὐρώπη στὴν κρεοφαγία, μόνο το 25% τῶν κρεάτων παράγεται στὴν Ἑλλάδα! Δὲν ἔχω κανένα δισταγμὸ νὰ χαρακτηρίσω τὴν οἰκονομικὴ μας πολιτικὴ καὶ σὰν πολιτικὴ... φρενοκομείου.
Σαράντος Καργάκος
14/11/2015
http://www.sarantoskargakos.gr/content/%CE%BF%E1%BC%B0%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%E1%BD%B4-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%E1%BD%B4-%CF%86%CF%81%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%B5%E1%BD%B6%CE%BF%CF%85