Η Τουρκία έριξε το ρωσικό πολεμικό διότι φοβάται τους Κούρδους-Ο Πούτιν στηρίζει τους Κούρδους και οι Αμερικανοί οδηγούνται σε αδιέξοδο - Ποια είναι η τρομοκρατική οργάνωση IHH που κτύπησε ο Πούτιν στη Συρία;-Η ώρα του Κουρδιστάν.


Η κατάρριψη του ρωσικού πολεμικού από τουρκικό μαχητικό μας βάζει με το πιο δραματικό τρόπο σε μια νέα εποχή. Η δε αντίδραση της Τουρκίας, η οποία ζήτησε σύγκληση του Νάτο, δείχνει ακόμα πιο καθαρά για το που παν τα πράγματα.
Η πλέον ευκταία εξέλιξη θα ήταν η άμεση προσμέτρηση της ανάγκης για συνεργασία Ηνωμένων Πολιτειών και Ρωσίας προκειμένου να καταπολεμηθεί το Ισλαμικό Κράτος. Ελπίζω δηλαδή πως οι κίνδυνοι που διαφαίνονται από μια περαιτέρω όξυνση του κλίματος θα οδηγούσε τις Ηνωμένες Πολιτείες κυρίως, σε ωριμότερες σκέψεις που δεν είναι άλλες από τη συνεργασία των ιδίων, με τη Ρωσία, με τους Κούρδους της Rojava (περιοχή που ελέγχεται από τους Κούρδους της Συρίας) άλλα και με τον ίδιο τον Άσσαντ.
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος εξουδετέρωσης του Iσλαμικού Κράτους (ΙΚ) χωρίς ουσιαστική ενίσχυση επί του εδάφους, των μαχητών της αντίστασης. Και αυτοί είναι μόνο οι δυνάμεις τους Άσσαντ και οι Κούρδοι της Συρίας.
Εδώ όμως είναι που χωρίς σοφία, μπορεί εύκολα όλη η περιοχή να μπει στην δίνη ενός ανεξέλεγκτου πολέμου. Δυστυχώς, η Τουρκία άλλα και οι ΗΠΑ υπέθαλψαν και εξακολουθούν ουσιαστικά με ενέργειες τους να μειώνουν τις πιθανότητες επιβολής επί του Ισλαμικού Κράτους.
Πώς το κάνουν αυτό; Πρώτα απ’ όλα γιατί πολεμούν τις δυνάμεις που μπορούν να τα βάλουν με το τέρας. Το μεγαλύτερο όμως ερώτημα είναι γιατί το κάνουν. Εδώ χρειάζεται μια μικρή εισαγωγή για το πώς δημιουργήθηκε αυτό το μόρφωμα. Πώς εμφανίστηκε από το πουθενά και κατέκτησε τόσο μεγάλες περιοχές σε τόσο λίγο χρόνο. Δεν θα καταπιαστώ εδώ με όλες τις αιτίες γιατί σίγουρα είναι πολλές και αλληλεπικαλυπτόμενες. Θα αναφέρω όμως την κυριότερη πηγή που γέννησε το Ισλαμικό Κράτος.
Με την κατάληψη ουσιαστικά του Ιράκ από τους Αμερικάνους, εγκαταστάθηκε ένα νέο καθεστώς. Αυτό το νέο καθεστώς αφαίρεσε κάθε εξουσία από τους τοπικούς αρχηγούς, στρατιωτικούς, φύλαρχους, έπαρχους κλπ, και τους αντικατέστησε με εγκάθετους (ίσως και οι προηγούμενοι να ήταν εγκάθετοι και διορισμένοι, αλλά αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία για την ανάλυση μας). Με την αποχώρηση των Αμερικανών, αυτοί, έχοντας πια ριζοσπαστικοποιηθεί, φανατισθεί από την καταπίεση, επέστρεψαν στην εξουσία τους μέσα σε μια νύχτα. Την επομένη το πρωί είχε γεννηθεί το Ισλαμικό Κράτος.
Φυσικό επακόλουθο η αναζήτηση της επέκτασης. Ο συριακός εμφύλιος ήταν υποβοηθητικός. Συντάθηκαν με τις δυνάμεις που πολεμούσαν τον Άσσαντ προκειμένου να επεκταθούν στη Συρία. Αν τώρα προσθέσει κανείς και την στόχευση της Τουρκίας για μια Συρία δορυφόρο, προκειμένου να αποφύγει τον κίνδυνο δημιουργίας νέου Κουρδικού «κράτους» στα πρότυπα του Ιρακινού Κουρδιστάν, έχουμε σχεδόν την ολοκλήρωση του πάζλ. Γι’ αυτούς τους λόγους αφήνουν μόνους τους Κούρδους, γι’ αυτό πολεμούν τον Άσσαντ.
Η Ρωσία μπήκε στο παιγνίδι για μερικούς λόγους. Πρώτα γιατί βάσει των αιώνιων διεθνών «κανόνων» δεν μπορεί να θεωρείται μια χώρα παγκόσμια δύναμη, αν απουσιάζει από το θέατρο επιχειρήσεων με παγκόσμια σημασία. Εκ δευτέρου, γιατί έχει συμφέροντα στη περιοχή (ναυτική βάση στην Ταρτούς) και τρίτο, γιατί με αυτό τον τρόπο αμβλύνει την πίεση (μείωση ή και εξάλειψη κυρώσεων) που της ασκούν στο θέμα της Ουκρανίας. Αφού έχουν την ανάγκη της θα καμωθούν πως έκαμαν πως δεν βλέπουν. Όπως το λέει ο λαός μας πολύ σοφά «Την ανάγκη φιλοτιμίαν εποίησαν».
Επανέρχομαι τώρα στην κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους. Δεν νομίζω ότι η Ρωσία θα ξεκινήσει πόλεμο με την Τουρκία. Για να το πω εξ αρχής καθαρά και ωμά. Δεν συμφέρει κάτι τέτοιο. Η Ρωσία γνωρίζει καλά πως κάτι τέτοιο ισοδυναμεί ουσιαστικά με νέο παγκόσμιο πόλεμο. Σημαίνει εμπλοκή του ΝΑΤΟ με ανυπολόγιστες συνέπειες. Ταυτόχρονα όμως δεν μπορεί να αφήσει αναπάντητο ένα τέτοιο πισώπλατο κτύπημα. Προσωπικά πιστεύω βέβαια πως καθόλου πισώπλατο δεν ήταν. Η Τουρκία το έκαμε συνειδητά και γνωρίζοντας τη δυσκολία που έχει οποιοσδήποτε να μπει στη δίνη ενός ευρύτερου πολέμου. Η Ρωσία, πιστεύω πως θα απαντήσει με ένα ή δυο «αμφισβητούμενα» κτυπήματα. Τέτοια που δεν αποκλείεται να υποχρεώσουν πρωτίστως τις ΗΠΑ να κάτσουν στο τραπέζι και να καταλήξουν από κοινού στο σχεδιασμό κατά του Ισλαμικού Κράτους αλλά ίσως και στον σχεδιασμό νέων συνόρων. Και όταν αναφέρομαι σε σύνορα, δεν εννοώ κατ’ ανάγκην εδαφικά σύνορα, αλλά σύνορα συμφερόντων. Αυτά δεν αποκλείεται να μοιάζουν και εδαφικά. Και αναφέρομαι στη Συρία και το Ιράκ. Προς το παρών δεν βλέπω κάτι τέτοιο μέσα στην ιδία την Τουρκία, αν και υπάρχουν πολλοί που το σκέφτονται. Όχι όμως σπανίως η σκέψη γεννά γεγονότα.

Tάκης Χατζηγεωργίου, 
ευρωβουλευτής. 
27-11-2015
http://mignatiou.com/2015/11/i-tourkia-erixe
-to-rosiko-polemiko-dioti-fovate-tous-kourdous/

  Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον ''ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ''
(http://www.philenews.com/)



Moskva: 
Το ρωσικό καταδρομικό κατευθυνόμενων πυραύλων που αλλάζει τις ισορροπίες στη Συρία
Τη στρατιωτική της παρουσία στη Συρία ενισχύει η Ρωσία μετά την κατάρριψη του μαχητικού Su-24 από τουρκικά μαχητικά.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η αποστολή πυραύλων S-400 στην αεροπορική βάση του Χμαϊμίμ και του καταδρομικού κατευθυνόμενων πυραύλων «Moskva», 11.500 τόνων και 186 μέτρων, το οποίο έχει καταφθάσει στην περιοχή (κοντά στη Λαττάκεια) για να παρέχει κάλυψη/ αντιαεροπορική «ομπρέλα» στις ρωσικές αεροπορικές επιχειρήσεις.
Είναι εξοπλισμένο με τη ναυτική έκδοση των πυραύλων S-300, καθώς και με βλήματα για χρήση εναντίον στόχων επιφανείας, ανθυποβρυχιακό οπλισμό και τορπίλες. Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του πρακτορείου Sputnik, το καταδρομικό μπορεί να καλύπτει όλη τη νότια Τουρκία από τη θέση του στη Λαττάκεια.
Αναλυτικότερα, το Moskva, κλάσης Slava - η ναυαρχίδα του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας- , αν και σοβιετικής κατασκευής, είναι ικανό για αντιαεροπορική άμυνα περιοχής, χάρη στο προηγμένο σύστημα S-300. Η τοποθέτησή του στη βορειοδυτική Συρία παρέχει ένα σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης/ αντιαεροπορική «ομπρέλα» στις πόλεις της Λαττάκειας και της Ταρτούς, περιλαμβανομένης της ρωσικής αεροπορικής βάσης.
Τέθηκε σε υπηρεσία το 1984, και ο εξοπλισμός του περιλαμβάνει δίδυμο πυροβόλο των 130 χιλιοστών, 16 εκτοξευτές πυραύλων Ρ-500 Bazalt, 2 δωδεκαπλούς εκτοξευτές ανθυποβρυχιακών ρουκετών, έξι συστήματα εγγύς προστασίας των 30 χιλιοστών, 2 δίδυμους εκτοξευτές αντιαεροπορικών πυραύλων OSA-MA (μικρής εμβέλειας), 8 οκταπλούς εκτοξευτές πυραύλων S-300, με συνολικά 64 πυραύλους, δύο πενταπλούς τορπιλοσωλήνες και ένα ανθυποβρυχιακό ελικόπτερο Ka-27.
Η εν λόγω κίνηση ανακοινώθηκε την Τρίτη, μετά την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού. Όπως μεταδίδει το Russia Today, το Moskva ανήκει στον ρωσικό Στόλο της Μαύρης Θάλασσας και οι 64 πύραυλοι του (η ναυτική έκδοση του S-300) θεωρείται ότι είναι επαρκείς για να παρέχουν την απαιτούμενη «ομπρέλα» στα ρωσικά μαχητικά που επιχειρούν στην περιοχή. Σημειώνεται επίσης ότι, όπως έχει ανακοινωθεί, όλα τα ρωσικά βομβαρδιστικά που απογειώνονται για αποστολές στη Συρία θα συνοδεύονται πλέον από καταδιωκτικά. 

27-11-2015
http://www.huffingtonpost.gr/2015/11/27/moskva_n_8660466.html?utm_hp_ref=greece

 Ο Πούτιν στηρίζει τους Κούρδους και οι Αμερικανοί οδηγούνται σε αδιέξοδο 

Η κρίση Ρωσίας-Τουρκίας δεν ξέφυγε και δεν πρόκειται να ξεφύγει από τα όρια, σε ορατό τουλάχιστον χρόνο, αν δεν υπάρξει κάποια άλλη σοβαρή τουρκική πρόκληση, καθώς η ρωσική ηγεσία, ορθώς, ακολουθεί τη ρεαλιστική σχολή σκέψης.
Η Τουρκία, μετά την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους, ζήτησε την προστασία του ΝΑΤΟ, αλλά δεν την έλαβε, παρά λεκτικά και σχετικά ισορροπημένα και για αυτό, αμέσως μετά, άλλαξε τον δίσκο και άρχισε να ζητά αποκλιμάκωση και να χαρακτηρίζει τη Ρωσία φίλη και γείτονα χώρα.
Η Τουρκία, εάν είχε την στήριξη του ΝΑΤΟ, κατά την έκτακτη σύνοδο της συμμαχίας, δεν θα ζητούσε αποκλιμάκωση, δεν θα έριχνε τους τόνους, αλλά θα το έριχνε στους γνωστούς παλικαρισμούς. Αυτό λέει η κοινή λογική, την οποία, με σημαντικές εξαιρέσεις, ακολουθούν και οι Δυτικοί και οι Ρώσοι, αλλά όχι οι Τούρκοι.
Χάρη στον Ερντογάν, η Τουρκία αποτελεί σήμερα τον πιο απρόβλεπτο παίκτη του διεθνούς συστήματος στην πλέον εύφλεκτη περιοχή του πλανήτη και από το 2003 κινείται σχετικά ή και εντελώς αυτόνομα σε σχέση με τις θελήσεις-επιθυμίες ΗΠΑ και ΝΑΤΟ.
Αυτό κατέστη εμφανέστερο από το 2010 και μετά όταν ο Ερντογάν ένιωσε αρκετά ισχυρός ώστε να προκαλέσει και αυτό το Ισραήλ (επεισόδιο Μαβί Μαρμαρά). Από τότε η Τουρκία κατ’ επίφαση μόνο είναι σύμμαχος της Δύσης, όπως πολλάκις έχουν αναφέρει αμερικανικές δεξαμενές σκέψεις, προσκείμενες στους Ρεπουμπλικάνους, που έρχονται στην εξουσία, προτείνοντας ακόμα και την αποπομπή της από το ΝΑΤΟ.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Τουρκία προσπαθεί να παρασύρει ΗΠΑ και ΝΑΤΟ σε δράση στην Συρία. Το 2013 κατήγγειλε χρήση χημικών από τις δυνάμεις του Άσαντ, καθώς ο Αμερικανός πρόεδρος Ομπάμα είχε χαρακτηρίσει τη χρήση χημικών «κόκκινη γραμμή», το ξεπέρασμα της οποία θα προκαλούσε αμερικανική επέμβαση.
Ωστόσο, ούτε τότε, οι Αμερικανοί την «πάτησαν». Με τη βοήθεια των Βρετανών ανακάλυψαν ότι τα χημικά τα έριξαν οι τζιχαντιστές και το χειρότερο, τους τα είχε προμηθεύσει η ίδια η Τουρκία, μέσω ΜΙΤ.
Και τώρα το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ προέβησαν σε μια χλιαρή, λεκτική, στήριξη της Τουρκίας, έχοντας όμως, μερικές εβδομάδες πριν, αποσύρει από το τουρκικό έδαφος τα αντιαεροπορικά συστήματα Patriot που είχαν αναπτύξει για την «ασφάλεια» της Τουρκίας.
Απλώς ΗΠΑ και κατ’ επέκταση ΝΑΤΟ δεν μπορούσαν, προφανώς, να βγουν και να καταδικάσουν την τουρκική κίνηση. Κάτι τέτοιο είναι απλώς αδύνατο, θα είχε συνέπειες στην συνοχή της συμμαχίας και ουδείς το ανέμενε. Πάντως η ρωσική αντίδραση κατά της Άγκυρας είναι δεδομένο ότι προκαλεί ακόμα και κρυφά χαμόγελα, σε αρκετούς στη Δύση.
Η Τουρκία, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι αποτελεί περιφερειακή υπερδύναμη, έχει μάθει, στην περίοδο Ερντογάν, να «παίζει μόνη» στο διεθνές σύστημα. Μόνο που το παιχνίδι δεν βγαίνει διότι η ηγεσία της αγνόησε τις δυνατότητες αντίδρασης άλλων παικτών και ειδικά της Ρωσίας, στη Μέση Ανατολή.
Η Ρωσική επέμβαση κατέστρεψε τα σχέδια των Τούρκων. Η δε στήριξη των Αμερικανών στους Κούρδους της Συρίας έχει προκαλέσει πανικό στην Άγκυρα. Αυτό είναι και το μεγάλο πρόβλημα για τους Τούρκους. Οι Κούρδοι της Συρίας που είναι κοντά στο ΡΚΚ.
Όπως το 2013, ούτε και τώρα Αμερικανοί και ΝΑΤΟ θα την «πατήσουν» και δεν υπάρχει περίπτωση να κάνουν κάτι που θα σώσει το παιχνίδι για τους Τούρκους στην Συρία, εκτός και αν η Ρωσία επιτεθεί ανοιχτά εναντίον της, κάτι που δεν πρόκειται, φυσικά, να συμβεί, καθώς ο Βλαντιμίρ Πούτιν μόνο ηλίθιος δεν είναι.
Ο λόγος είναι απλός: οι Κούρδοι. Αν οι Αμερικανοί στηρίξουν την Τουρκία θα χάσουν τους μόνους αξιόπιστους συμμάχους τους στην περιοχή. Εξάλλου τώρα «παίζει» και η Μόσχα στην περιοχή η οποία, αν οι Αμερικανοί ποντάρουν στην Τουρκία, δεν θα διστάσει, προφανώς, να αναλάβει αυτή την προστασία των Κούρδων, ανατρέποντας πλήρως την αμερικανική πολιτική στη Μέση Ανατολή.
Χθες η Ρωσία απάντησε άμεσα στην Τουρκία, καίγοντας, κυριολεκτικά, αυτοκινητοπομπή της τουρκικής δήθεν «ανθρωπιστικής» οργάνωσης ΙΗΗ που μετέφερε «ανθρωπιστική» βοήθεια στους Τουρκομάνους στην Συρία. Η εν λόγω οργάνωση ήταν που οργάνωσε, κατά πάσα πιθανότητα, με την συνδρομή της ΜΙΤ, τον «στολίσκο προς τη Γάζα», το 2010, προκαλώντας το επεισόδιο με το πλοίο Μαβί Μαρμαρά, που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 10 Τούρκων και την καταστροφή των σχέσεων Ιερουσαλήμ-Άγκυρας(*).
Κατά τα άλλα ο Πούτιν ούτε τη ροή του φυσικού αερίου προς την Τουρκία, θα σταματήσει, ούτε πόλεμο θα κάνει. Δεν υπάρχει λόγος να πράξει, άμεσα τουλάχιστον, το πρώτο, ούτε να πατήσει την πεπονόφλουδα των Τούρκων, την στιγμή που μπορεί να τους διαλύσει χωρίς να διακινδυνεύσει περιπλοκές για τη χώρα του.
Η σημερινή επίσκεψη Ολάντ στη Μόσχα θα αποτελέσει δείγμα για το πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση, αν και τα μηνύματα που αναμένεται να δώσει δεν προοιωνίζονται θετικά για την Άγκυρα.

ΠΗΓΗ
http://mignatiou.com/2015/11/o-poutin-stirizi-tous-kourdous-ke-i-amerikani-odigounte-se-adiexodo/
26-11-2015

Hamas' Gaza leader Ismail Haniyeh (2nd L) and Bulent Yildirim (L), head of Turkey's Islamic and pro-Hmas rights group, The Foundation for Human Rights and Freedoms and Humanitarian Relief wave the flag of the  Palestinian Liberation Organization (PLO). (Photo: EPA, Reuters, ANA-MPE)


(*)
NOVEMBER 26, 2015

 Μα το IHH δεν είναι η ισλαμική τουρκική οργάνωση που είχε στήσει την δήθεν “ανθρωπιστική βοήθεια” προς τη Γάζα με το Μαβί Μαρμαρά και με τα χρήματα του Ταγίπ Ερντογάν; 
μας ρωτά ένας αναγνώστης από τα Ιωάννινα. 
Η προβοκάτσια εκείνη οδήγησε στην άνευ προηγουμένου σύγκρουση της Τουρκίας με το Ισραήλ, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

 ΑΠΑΝΤΗΣΗ: 

 Βεβαίως είναι η ίδια οργάνωση. Πρόκειται για την οργάνωση Humanitarian Relief Foundation, η οποία διατηρεί στενότατες σχέσεις με το ισλαμιστικό κόμμα του Ταγίπ Ερντογάν, αλλά και με το στρατιωτκό τμήμα της Χαμάς. Πρόκειται για πειθήνια όργανα και τσιράκια του Προέδρου της Τουρκίας…

 Η οργάνωση IHH έχει υπογράψει και στρατηγική συμφωνία με την κυβέρνηση του Κατάρ, η οποία χρηματοδοτεί τη Χαμάς και την Μουσουλμανική Αδελφότητα της Αιγυπτου και έχει κατηγορηθεί ότι ενισχύει στρατιωτικά και οικονομικά και τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους.

 Η Γερμανία, η Ολλανδία και το Ισραήλ την έχουν χαρακτηρίσει τρομοκρατική οργάνωση. Επίσης, 87 μέλη του αμερικανικού Κογκρέσου ζήτησαν από τον Πρόεδρο Ομπάμα να την τοποθετήσει στον κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

 ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ, χθες τουρκικά φορτηγά που μετέφεραν υλικό στη Συρία χτυπήθηκαν από αεροπορικά πυρά σε συριακό έδαφος, σύμφωνα με πληροφορίες που μετέδωσαν τουρκικά μέσα ενημέρωσης.

 Τηλεγράφημα που δημοσιεύτηκε στην αγγλική έκδοση του κρατικού τουρκικού πρακτορείου Anadolu έκανε λόγο για ρωσικά αεροπορικά πλήγματα στην συριακή επαρχία του Χαλεπίου, όμως στο κείμενό του έχει τις πληροφορίες για το χτύπημα εναντίον του τουρκικού κομβόι, στην ίδια περιοχή. Πρωινές πληροφορίες αναφέρουν ότι το κτύπημα κατάφεραν στην οργάνωση ρωσικές αεροπορικές δυνάμεις.

 ΟΛΟ ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΕΔΩ:



Η ώρα του Κουρδιστάν

 Η Αγκυρα, στην προσπάθειά της να αποτρέψει τη συγκρότηση ανεξάρτητου Κουρδιστάν, κινείται τα τελευταία χρόνια στη λογική της αυτοεκπληρούμενης προφητείας, με τις ενέργειές της να επισπεύδουν αυτό το οποίο υποτίθεται ότι προσπαθούν να αποτρέψουν ή έστω να καθυστερήσουν. Από τον Ιούλιο του 2014 που εκδηλώθηκε η προέλαση των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ, ο ρόλος των Κούρδων στο βόρειο Ιράκ και στη βορειοανατολική Συρία αναβαθμίστηκε για τις ΗΠΑ, καθώς οι δυνάμεις τους πρωταγωνιστούν στην ανάσχεση περαιτέρω προέλασής τους.

 Ετσι, στη μελλοντική ανεξαρτησία του Κουρδιστάν, αρχής γενομένης από το βόρειο Ιράκ και τη βορειοανατολική Συρία, επενδύουν πλέον και οι ΗΠΑ και το Ισραήλ. Οχι μόνο για να αντιμετωπιστούν οι τζιχαντιστές, αλλά και για να λειτουργεί το κουρδικό κράτος ως ανάχωμα στις περιφερειακές φιλοδοξίες της Αγκυρας και της Τεχεράνης και να αποτρέπει τη μελλοντική ισχυροποίηση της Βαγδάτης και της Δαμασκού. Καταλύτης στις εξελίξεις στο Κουρδικό δεν είναι το ντε φάκτο από την άνοιξη του 1991 ανεξάρτητο κουρδικό κράτος στο βόρειο Ιράκ, καθώς η υπό τον Μπαρζανί κυβέρνηση στο Αρμπίλ διατηρεί σχέσεις συνεργασίας με την Αγκυρα. Είναι η βορειοανατολική Συρία την οποία ελέγχει αντάρτικη οργάνωση αδελφή του ΡΚΚ και σύμμαχος του Ασαντ, η PYG.

 Οι Κούρδοι της Συρίας, που έγιναν παγκόσμια γνωστοί με τη σκληρή αντίστασή τους στο πολιορκημένο Κομπάνι, ενισχύονται ανοιχτά και απροκάλυπτα από τις ΗΠΑ τους τελευταίους μήνες και τώρα προφανώς θα γίνουν αποδέκτες της βοήθειας της Μόσχας.

 Αν το πιόνι της Αγκυρας στην περιοχή της Λατάκιας στη Συρία και στο Κιρκούκ του Ιράκ είναι οι νομάδες Τουρκμένιοι, η απάντηση των δυσαρεστημένων για τον ρόλο της στη σύγκρουση θα έλθει στο Κουρδικό. Ετσι δίπλα στις ΗΠΑ και το Ισραήλ, που επενδύουν εδώ και καιρό στη δημιουργία ανεξάρτητου Κουρδιστάν, έρχεται να προστεθεί η Ρωσία, όχι μόνο με πολεμοφόδια αλλά πολύ πιθανόν και με ομπρέλα αεροπορικής προστασίας των κουρδικών δυνάμεων επί συριακού εδάφους.

 Την ίδια στιγμή, στη νοτιοανατολική Τουρκία αλλά και στην κοιλάδα Καντίλ του βόρειου Ιράκ έχουν ξαναρχίσει οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του τουρκικού στρατού κατά του ΡΚΚ, με αποτέλεσμα το άδοξο τέλος των διαπραγματεύσεων Ερντογάν-Οτσαλάν με ενδιάμεσο τον αρχηγό της ΜΙΤ, Φιντάν, για πολιτική διευθέτηση. Τα επόμενα χρόνια αν όχι τις επόμενες δεκαετίες η Τουρκία θα κλυδωνισθεί από το Κουρδικό με τον ίδιο τρόπο που ο πόλεμος στην Αλγερία (1954-62) βραχυκύκλωσε τη Γαλλία.


ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
27-11-2015
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=31706&subid=2&pubid=64294005