Το Ποτάμι και το αυγό του Κολόμβου
Όταν αυτό που προβάλει ο αρχηγός ως σύνθημα και θέση είναι "να βάλουμε μυαλό ως χώρα", η έννοια της πολιτικής χάνεται και στη θέση της μπαίνει η κενολογία, η πεζή αντίληψη και η αποϊδεολογικοποίηση της πολιτικής δράσης.
Το ξέρουν καλά οι πολιτικοί και οι επικοινωνιολόγοι: η κοινή γνώμη δεν είναι πάντα η καλύτερη γνώμη. Ωστόσο -μέσα στο βέρτικο των εκλογών ακόμη- ο Σταύρος Θεοδωράκης απευθύνθηκε στην εσωτερική κοινή γνώμη των στελεχών του Ποταμιού για συμβουλές πολιτικής γραμμής του κόμματος.
Στην πραγματικότητα όμως το εσωτερικό "δημοψήφισμα" συνέβαλε στην ανάδειξη αντιφάσεων. Πχ από τη μια ο Σταύρος θεωρεί πως είναι ο αδιαμφισβήτητος αρχηγός –ρωτώντας μάλιστα αν πρέπει να τον αποκαλούν πρόεδρο ή επικεφαλής– και από την άλλη ζητάει από τους παρακάτω υποδείξεις στην άσκηση της αρχηγίας. Αυτό οδηγεί στο αυγό του Κολόμβου: ο αρχηγός αποφασίζει ή τα στελέχη; Ο αρχηγός δίνει κατευθύνσεις, ή δέχεται;
Τίτλοι όπως αρχηγός, επικεφαλής, πρόεδρος, προϊστάμενος, μάνατζερ και οτιδήποτε σχετικό δεν βοηθούν ένα κόμμα, γιατί απλούστατα δεν χρειάζεται τίποτε από όλα αυτά. Χρειάζεται ηγέτη. Κάποιον που να ακτινοβολεί, να εμπνέει, να καθοδηγεί, και όταν φωνάζει "εμπρός" να δείχνει και σε ποια κατεύθυνση. Για να το κάνει, πρέπει να έχει ισχυρή προσωπική συγκρότηση, γνώσεις και αίσθηση της μεγάλης εικόνας. Να είναι δηλαδή ο καλύτερος. Αλλιώς, αν έχουν κάποιον άλλον καλύτερο γιατί να κρατήσουν αυτόν;
Το εσωτερικό "δημοψήφισμα" του Ποταμιού μάλλον κάνει χειρότερα τα πράγματα, αφού ανέδειξε φυγόκεντρες τάσεις στη μεσαία στελέχωση του κόμματος: οι απαντήσεις που πλειοψήφησαν αποπνέουν διαφορετικές αντιλήψεις από τη γραμμή στην οποία κινείται ο Θεοδωράκης τελευταία. Ταυτόχρονα λειτουργούν συμπληρωματικά με τις αντίστοιχες τάσεις της βάσης που καταγράφηκαν στην κάλπη μεταξύ Ιανουαρίου και Σεπτεμβρίου, αλλά και των κεντρικών παραγόντων που διακρίνεται δια γυμνού οφθαλμού. Ειδικά οι βουλευτές ψάχνονται για το μέλλον τους, πράγμα που σημαίνει ότι με το Ποτάμι δεν βλέπουν μέλλον.
Ενδεχομένως το "δημοψήφισμα" είχε σκοπό να στείλει και ένα μήνυμα ότι παίρνουν όλοι μαζί τις αποφάσεις. Αλλά το μήνυμα πίσω από το μήνυμα είναι ότι δεν υπάρχουν αποφάσεις. Ακριβώς γιατί δεν υπάρχει ηγετικό κέντρο που θα αναλύσει τα δεδομένα, θα τις διαμορφώσει και θα τις παρουσίασε ως λόγο, κείμενο, ύφος δημόσιας παρουσίας, αλλά και ως σλόγκαν. Όταν πχ αυτό που προβάλει ο αρχηγός ως σύνθημα και θέση είναι "να βάλουμε μυαλό ως χώρα", η έννοια της πολιτικής χάνεται και στη θέση της μπαίνει η κενολογία, η πεζή αντίληψη και η αποϊδεολογικοποίηση της πολιτικής δράσης.
Αυτό δεν είναι σύνθημα, είναι συμβουλή και συμβουλές δίνουν οι σύμβουλοι, οι γονείς, οι δάσκαλοι και οι μητροπολίτες. Οι πολιτικοί αρχηγοί δίνουν πολιτικές κατευθύνσεις, οργανώνουν πολιτικές αναμετρήσεις και βάζουν πολιτικούς στόχους.
Με το "δημοψήφισμα" το Ποτάμι ανέδειξε απλώς αυτό που έλεγε ο στρατηγός Ντε Γκολ: "Προκειμένου να γίνει αφέντης ο πολιτικός προσποιείται τον υπηρέτη".
ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
11-12-2015
http://www.capital.gr/forum/thread/5429222?messageId=5429222