Ισραήλ-Τουρκία-Ελλάδα.
1.Γιατί το Ισραήλ "τα βρίσκει" με την Τουρκία και τι πιστεύει για Ελλάδα και Κύπρο! Αποκαλυπτική ανάλυση του Ισραηλινού Ινστιτούτου Σπουδών Εθνικής Ασφάλειας (INSS.IL)
2.Καμία εξομάλυνση με το Ισραήλ χωρίς άρση του αποκλεισμού της Γάζας, θέτει όρο ο Ταγίπ
3.Εκτροχιάζεται η συμφωνία με το Ισραήλ;
Η Τουρκία ζητά τα πάντα δίνοντας ελάχιστα
Αλλάζει ο ενεργειακός χάρτης της Ανατολικής Μεσογείου;
5. Πόσο πιθανό είναι το Ισραήλ να γίνει… γεωπολιτικός «ντονμέ»;
1.
Γιατί το Ισραήλ "τα βρίσκει" με την Τουρκία και τι πιστεύει για Ελλάδα και Κύπρο! Αποκαλυπτική ανάλυση
Γιατί το Ισραήλ αφήνει πλέον ανοιχτό παράθυρο για να τα ξαναβρεί με την Τουρκία; Το ερώτημα αναζητά απάντηση . Η αλήθεια είναι ότι έχουν δοθεί πολλές. Νομίζουμε ότι η ανάλυση από το Ισραηλινό Ινστιτούτο Σπουδών Εθνικής Ασφάλειας απαντά πιο πειστικά απ΄ όλες στο ερώτημα.
Είναι επίσης αποκαλυπτική για το τι πιστεύει το Ισραήλ για τον ρόλο της Ελλάδας,της Κύπρου,της Τουρκίας και της Αιγύπτου. Περιγράφει την ισραηλινή στρατηγική με λεπτομέρειες και αναφέρεται στον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και στην επιλογή του να επισκεφθεί το Ισραήλ.
Η ανάλυση του ΙNSS.IL
(Ισραηλινό Ινστιτούτο Σπουδών Εθνικής Ασφάλειας):
Τίτλος: «Ενεργή Ισραηλινή πολιτική στη δυτική Μεσόγειο»
Υπότιτλος:
«Εντυπωσιακή βελτίωση έχει σημειωθεί τα τελευταία χρόνια στην ισορροπία των στρατηγικών, πολιτικών και στρατιωτικών σχέσεων του Ισραήλ και, ίσως σύντομα, στον τομέα της οικονομίας. Οι περιφερειακές αναταραχές, και ιδιαίτερα οι εσωτερικές κρίσεις στην Αίγυπτο, σε συνδυασμό με την οικονομική της δυσπραγία, ενίσχυσαν για την αιγυπτιακή ηγεσία τη σημασία της συνεργασίας με το Ισραήλ. Λόγω της αυξανόμενης σημασίας του θαλάσσιου χώρου για την οικονομία και την ασφάλεια ενισχύθηκε επίσης η σημασία της Κύπρου. Η επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού στο Ισραήλ στα τέλη Νοεμβρίου 2015 αποτελεί επίσης μέρος της ισραηλινής στρατηγικής στην περιοχή. Παρόλα αυτά, είναι σημαντικό να μην εγκαταλείψει το Ισραήλ την προσπάθεια αποκατάστασης των σχέσεων του με την Τουρκία, η οποία θα συνεχίσει να αποτελεί σημαντικό παίκτη στην εγγύτερη περιοχή και να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της εικόνας και του καθεστώτος της Συρίας. Προφανώς είναι δύσκολο αφενός να επιτευχθεί η αναγκαία γεφύρωση των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας και αφετέρου να διατηρηθεί η αναγκαία ανάπτυξη σχέσεων μεταξύ Ισραήλ, Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου, η οποία βρίσκεται σε ελεγχόμενη αντιπαράθεση με την Τουρκία. Αυτή είναι όμως η πρόκληση μιας δυναμικής εξωτερικής πολιτικής που έχει στόχο τη δημιουργία του βέλτιστου στρατηγικού χώρου.
«Εντυπωσιακή βελτίωση έχει σημειωθεί τα τελευταία χρόνια στην ισορροπία των στρατηγικών, πολιτικών και στρατιωτικών σχέσεων του Ισραήλ και, ίσως σύντομα, στον τομέα της οικονομίας. Οι περιφερειακές αναταραχές, και ιδιαίτερα οι εσωτερικές κρίσεις στην Αίγυπτο, σε συνδυασμό με την οικονομική της δυσπραγία, ενίσχυσαν για την αιγυπτιακή ηγεσία τη σημασία της συνεργασίας με το Ισραήλ. Λόγω της αυξανόμενης σημασίας του θαλάσσιου χώρου για την οικονομία και την ασφάλεια ενισχύθηκε επίσης η σημασία της Κύπρου. Η επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού στο Ισραήλ στα τέλη Νοεμβρίου 2015 αποτελεί επίσης μέρος της ισραηλινής στρατηγικής στην περιοχή. Παρόλα αυτά, είναι σημαντικό να μην εγκαταλείψει το Ισραήλ την προσπάθεια αποκατάστασης των σχέσεων του με την Τουρκία, η οποία θα συνεχίσει να αποτελεί σημαντικό παίκτη στην εγγύτερη περιοχή και να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της εικόνας και του καθεστώτος της Συρίας. Προφανώς είναι δύσκολο αφενός να επιτευχθεί η αναγκαία γεφύρωση των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας και αφετέρου να διατηρηθεί η αναγκαία ανάπτυξη σχέσεων μεταξύ Ισραήλ, Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου, η οποία βρίσκεται σε ελεγχόμενη αντιπαράθεση με την Τουρκία. Αυτή είναι όμως η πρόκληση μιας δυναμικής εξωτερικής πολιτικής που έχει στόχο τη δημιουργία του βέλτιστου στρατηγικού χώρου.
03/12/2015
Oded Eran
Σύμφωνα με την ανάλυση που δημοσιεύει το INSS, η σημαντική βελτίωση που έχει σημειωθεί τα τελευταία χρόνια στις στρατηγικές, πολιτικές στρατιωτικές και ενδεχομένως σύντομα και στις οικονομικές σχέσεις του Ισραήλ, οφείλεται εν μέρει στον σχεδιασμό και την ορθή κρίση και εν μέρει στον εγκλωβισμό γειτονικών χωρών σε καταστάσεις, οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα να εκλαμβάνεται το Ισραήλ ως χώρα που μπορεί να προωθήσει τα συμφέροντά τους. Το νέο στρατηγικό τόξο εκτείνεται από την Αίγυπτο, στα νότια, και φτάνει μέχρι την Ελλάδα, στα βορειοδυτικά. Το τόξο αυτό δεν έχει ενιαία μορφή, έχει διάφορες αποχρώσεις, ακόμη και προβληματικές ιστορικές αντιπαλότητες, μεταξύ των οποίων η ισραηλινο-παλαιστινιακή διένεξη (όσον αφορά την Γάζα), καθώς και η ισραηλινο-αραβική διένεξη, (όσον αφορά τον Λίβανο και τη Συρία).
Όσον αφορά την ασφάλεια, η συνεργασία με την Αίγυπτο είναι ζωτικής σημασίας λόγω του αγώνα που διεξάγει το αιγυπτιακό καθεστώς κατά της τρομοκρατίας από εγχώρια και εξωτερικά ισλαμιστικά κινήματα, ιδιαίτερα στην χερσόνησο του Σινά. Η καταπολέμηση της τρομοκρατίας στην Αίγυπτο και η ενίσχυση του καθεστώτος της αποτελεί ξεκάθαρο συμφέρον του Ισραήλ, σημειώνει ο αρθρογράφος.
Όσον αφορά το ζήτημα της Λωρίδας της Γάζας, η Αίγυπτος και το Ισραήλ έχουν επίσης κοινό ενδιαφέρον, παρότι οι δύο χώρες δεν επιτυγχάνουν να αναπτύξουν μια κοινή στρατηγική που θα στοχεύει όχι μόνο στην εξάλειψη της τρομοκρατίας, η οποία πηγάζει από την Λωρίδα της Γάζας, αλλά και στη δημιουργία υποδομών για οικονομική συνεργασία, που θα αποτελέσει κύριο πυλώνα στην μακροχρόνια λύση του ζητήματος. Η ενίσχυση των μεταξύ τους οικονομικών σχέσεων αποτελεί κοινό συμφέρον των δύο χωρών: η Αίγυπτος πρέπει να βρει εναλλακτικό πάροχο ΦΑ μέχρι να αναπτύξει τα δικά της κοιτάσματα και η αγορά ΦΑ από το Ισραήλ ή η χρήση των εγκαταστάσεων υγροποίησης ΦΑ που βρίσκονται στην Αίγυπτο θα συμβάλλουν σημαντικά στην ανάπτυξη του ισραηλινού κοιτάσματος ΦΑ. Η συνεργασία Ισραήλ-Αιγύπτου στον τομέα του ΦΑ θα επιτρέψει την ανάπτυξη οικονομικών λύσεων για την επωφελή εκμετάλλευση του ΦΑ που βρίσκεται στην ΑΟΖ της Λωρίδας της Γάζας.
Λόγω της αυξανόμενης σημασίας του θαλάσσιου χώρου (από άποψη οικονομίας και άμυνας) έχει επίσης ενισχυθεί η σημασία της Κύπρου, την οποία επισκέφτηκε ο Π/Θ Νετανιάχου για πρώτη φορά το 2012, ενώ πραγματοποίησε και δεύτερο ταξίδι-αστραπή τον Ιούλιο του 2015. Το θέμα του ΦΑ βρίσκεται στο επίκεντρο των συνομιλιών μεταξύ των δύο χωρών, καθώς ισραηλινές εταιρείες έχουν στην ιδιοκτησία τους μέρος των αδειών έρευνας και εκμετάλλευσης κοιτάσματος ΦΑ που βρίσκεται στο οικόπεδο 12 στην ΑΟΖ της Κύπρου και εκτείνεται εντός της ισραηλινής ΑΟΖ. Εκτός από την αναγκαία συμφωνία συνεκμετάλλευσης ΦΑ, η Κύπρος ενδέχεται να αποτελέσει βασικό πυλώνα για τη μεταφορά του ΦΑ που έχει βρεθεί στα δυτικά της λεκάνης της Μεσογείου - λόγω της εγγύτητάς της σε χώρες της περιοχής που έχουν κοιτάσματα ΦΑ: Αίγυπτο, Παλαιστινιακή Αρχή, Λίβανο και Ισραήλ. Οι καλές σχέσεις της Κύπρου με όλες αυτές τις χώρες θα διευκολύνουν την ανάληψη κεντρικού ρόλου, ως περιφερειακού κέντρου μεταφοράς. Ο πρόεδρος της Κύπρου δήλωσε ότι, στις συνομιλίες που πραγματοποιήθηκαν στη Λευκωσία με τον Π/Θ Νετανιάχου, αναφέρθηκε επίσης το ενδεχόμενο συνεργασίας στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας. Το 2013, η ΕΕ αναγνώρισε τη μεγάλη σημασία της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ, η οποία θα επιτρέψει διπλής κατευθύνσεως μεταφορά 2000 MW μέσω καλωδίου που θα τοποθετηθεί στον πυθμένα της θάλασσας σε μήκος 1580 χλμ. Η κυπριακή εταιρεία που επελέγη για την εκπόνηση μελέτης σκοπιμότητας του συγκεκριμένου έργου, έχει ήδη επιδοτηθεί από την ΕΕ για την ολοκλήρωση του έργου της. Επίσης, τα σχέδια της ΕΕ για την ενέργεια περιλαμβάνουν την κατασκευή αγωγού για τη μεταφορά ΦΑ από την Κύπρο στην Ελλάδα.
Η πρόσφατη επίσκεψη του Π/Θ της Ελλάδας στο Ισραήλ αποτελεί ακόμη ένα κρίκο στο στρατηγικό πλέγμα του Ισραήλ στην περιοχή. Ο Αλέξης Τσίπρας θεωρείται και σίγουρα αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερός ηγέτης. Παρόλα αυτά, θεώρησε σωστό να επισκεφτεί το Ισραήλ σε μια χρονική στιγμή που η ισραηλινή κυβέρνηση δέχεται κριτική από την Ευρώπη για το παλαιστινιακό ζήτημα, που εκδίδονται οδηγίες από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τη σήμανση των προϊόντων από τους εποικισμούς και σε μια περίοδο που έχει ξεσπάσει κύμα επιθέσεων Παλαιστινίων εναντίον Ισραηλινών. Τα τελευταία χρόνια, η συνεργασία Ισραήλ - Ελλάδας στον τομέα της Άμυνας έχει εντατικοποιηθεί. Αρκεί μόνο να αναφερθεί ότι το 2015 η ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία πραγματοποίησε στην Ελλάδα, σε συνεργασία με την ελληνική Πολεμική Αεροπορία, δύο μεγάλες ασκήσεις για μαχητικά αεροσκάφη και αεροσκάφη διακομιδής, μαχητικά ελικόπτερα και αεροσκάφη συλλογής πληροφοριών. Ο Έλληνας υπουργός Άμυνας έχει δηλώσει ότι σύντομα θα πραγματοποιηθούν κοινές ασκήσεις μεταξύ Ισραήλ, Ελλάδας, Κύπρου και, ενδεχομένως, Αιγύπτου. Κατά την επίσκεψη του Τσίπρα στο Ισραήλ συμφωνήθηκε ενίσχυση του τριγώνου συνεργασίας και πραγματοποίηση τριμερούς Συνόδου Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ μέσα στις επόμενες εβδομάδες. Αποφασίστηκε επίσης να επισπευσθεί η πραγματοποίηση διακυβερνητικής συνάντησης των δύο χωρών, στις αρχές του 2016.
Η Ελλάδα και η Κύπρος είναι μέλη της ΕΕ, και παρότι δεν είναι από τα ισχυρά κράτη-μέλη, η ανάγκη για συναίνεση στις ψηφοφορίες της ΕΕ σε θέματα που σχετίζονται με ασφάλεια και εξωτερική πολιτική καθιστά τη θέση τους σημαντική, ισοδύναμη με αυτή των ισχυρών κρατών-μελών.
Είναι ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα και η Κύπρος προσεγγίζουν το Ισραήλ εστιάζοντας σε δύο βασικούς παράγοντες για αυτές τις χώρες: την Τουρκία και τις ΗΠΑ. Η επιδείνωση των σχέσεων Ισραήλ - Τουρκίας από το 2009, κυρίως μετά τα γεγονότα του «τουρκικού στολίσκου» τον Μάιο του 2010, έχει επιταχύνει τη σύσφιξη των σχέσεων με το Ισραήλ. Χωρίς να επιχειρήσουμε αποτίμηση της στρατηγικής σημασίας της Τουρκίας για το Ισραήλ από τη μία και της Ελλάδας και της Κύπρου από την άλλη, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το Ισραήλ θεωρεί [τη σχέση με αυτές τις δύο χώρες], μέχρι ένα βαθμό, ως αντισταθμιστικό παράγοντα για τη μεγάλη ζημία που προκλήθηκε από τη συνεχιζόμενη υποβάθμιση των σχέσεων του με την Τουρκία. Το γεγονός ότι η Τουρκία υπονομεύει τη συνεργασία του Ισραήλ με το ΝΑΤΟ αυξάνει επίσης τη σημασία που αποδίδει το Ισραήλ στην ανάγκη ανεύρεσης εταίρων στον τομέα της στρατιωτικής συνεργασίας στην ανατολική Μεσόγειο.
Η Ελλάδα, η Κύπρος, και ως ένα βαθμό το Ισραήλ, θα πρέπει να δουν με ανησυχία την αναβάθμιση της θέσης της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή σκηνή. Η αναβάθμιση οφείλεται στο ρόλο που η Ευρώπη αναμένει από την Τουρκία να διαδραματίσει στον συριακό εμφύλιο και, ειδικότερα, στον περιορισμό της εισροής προσφύγων που διασχίζουν τα χωρικά ύδατα της Τουρκίας κατευθυνόμενοι προς την Ευρώπη. Στην κοινή συνεδρίαση των ηγετών της ΕΕ και του Πρωθυπουργού της Τουρκίας, στις 29 Νοεμβρίου, οι Ευρωπαίοι ήδη κατέβαλλαν προκαταβολή για την προθυμία της Τουρκίας να εκπληρώσει αυτό το ρόλο, με αντάλλαγμα την επίσπευση των διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Μολονότι οι διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν επίσημα το 2004, η συνέχιση της διένεξης στην Κύπρο, η συμπεριφορά της τουρκικής κυβέρνησης όσον αφορά ζητήματα σημαντικά για την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων του πολίτη και της ελευθερίας του Τύπου, και, ιδιαίτερα, η αύξηση της αντίστασης για την ένταξη ενός μουσουλμανικού κράτους-μέλους, το οποίο θα είναι το μεγαλύτερο στην Ευρώπη σε περίπτωση που ενταχθεί στην ΕΕ η Τουρκία, έχουν καταστήσει απίθανη την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Παρόλα αυτά, η επανέναρξη των συνομιλιών, που έχει καθοριστεί για τα μέσα Δεκεμβρίου, και η πρόθεση για επιτάχυνση για το πρώτο τρίμηνο του 2016, δεν διασφαλίζουν ένταξη [της Τουρκίας στην ΕΕ]. Στην ανακοίνωση των αρχηγών των κρατών, στις 29 Νοεμβρίου 2015, αναφέρθηκε ότι η επανενεργοποίηση των ενταξιακών συνομιλιών θα γίνει «χωρίς να προκαταλαμβάνεται η θέση των κρατών-μελών» - υπαινιγμός που αφορά την Ελλάδα και την Κύπρο και, ενδεχομένως, τα ισχυρότερα κράτη-μέλη της ΕΕ, την Γαλλία και την Γερμανία. Κάθε κράτος-μέλος της ΕΕ έχει το δικαίωμα άσκησης βέτο, και στις δημοσκοπήσεις που θα προηγηθούν της επίσημης ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ υπάρχει περίπτωση να φανεί μαζική αντίδραση σε μια τέτοια δραματική κίνηση. Ωστόσο, δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο, ως μέρος μιας συνολικής συμφωνίας με την Τουρκία, που δεν θα περιλαμβάνει πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, να ασκηθεί πίεση στην Ελλάδα και την Κύπρο από την ΕΕ προκειμένου να υιοθετήσουν ηπιότερες πολιτικές για την επίλυση του κυπριακού ζητήματος, λαμβάνοντας υπόψη την τουρκική στάση. Προς το παρόν, η επιτάχυνση των διαπραγματεύσεων με την ΕΕ, καλύπτει τις ανάγκες και των δύο πλευρών. Από την πλευρά της ΕΕ, εξασφαλίζεται η προθυμία της τουρκικής κυβέρνησης να συνεργαστεί με την ΕΕ και από την πλευρά της τουρκικής κυβέρνησης αποδεικνύεται η σημασία και η αναγκαιότητά της, κυρίως προς στο εσωτερικό.
Παρά τα προαναφερθέντα, είναι σημαντικό για το Ισραήλ να μην εγκαταλείψει την προσπάθεια για αποκατάσταση της σχέσης του με την Τουρκία, που αποτελεί σημαντικό παίκτη στην εγγύτερη περιοχή. Η επιρροή που ασκεί η Τουρκία στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς είναι σημαντική, και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της εικόνας και του καθεστώτος της Συρίας. Η Τουρκία είναι σημαντική για το Ισραήλ και όσον αφορά την οικονομία, όχι μόνο λόγω των διευρυμένων εμπορικών σχέσεων μεταξύ τους, αλλά και γιατί είναι μια χώρα από την οποία διέρχεται το πετρέλαιο που φτάνει στο Ισραήλ από την Κεντρική Ασία και γιατί δυνητικά αποτελεί σημαντικό καταναλωτή του ΦΑ του Ισραήλ και των γειτόνων του. Ακόμα κι αν λήξει η τρέχουσα κρίση μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας, η Τουρκία θα συνεχίσει να αποτελεί, κατά κάποιο τρόπο, τροχοπέδη στην επιρροή της Ρωσίας στην περιοχή γύρω από το Ισραήλ. Παρά τις καλές σχέσεις Ισραήλ - Ρωσίας, το Ισραήλ έχει συμφέρον στη μείωση της παρουσίας και της επιρροής [της Ρωσίας] στην περιοχή.
ΠΗΓΗ: ΙNSS.IL
(Ισραηλινό Ινστιτούτο Σπουδών Εθνικής Ασφάλειας)
http://www.onalert.gr/stories/giati-to-israel-ta-vriskei-me-tin-tourkia/47052
28-12-2015
Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ερντογάν εμμένει στους όρους που έχει θέσει για ομαλοποίηση των σχέσεων με το Ισραήλ. Ωστόσο είναι αμφίβολο αν το Ισραήλ μπορεί να δεχτεί και τους τρεις τουρκικούς όρους. Φωτογραφία αρχείου ΑΠΕ-ΜΠΕ
2.
Καμία εξομάλυνση με το Ισραήλ χωρίς άρση του αποκλεισμού της Γάζας, θέτει όρο ο Ταγίπ
Η Τουρκία δεν βλέπει εξομάλυνση των σχέσεών της με το Ισραήλ εκτός εάν εκπληρωθούν οι προϋποθέσεις που θέτει για τον τερματισμό του αποκλεισμού της Γάζας και την καταβολή αποζημιώσεων για τους θανάτους εννέα τούρκων ακτιβιστών, δήλωσε σήμερα ο εκπρόσωπος της προεδρίας Ιμπραχίμ Καλίν.
Τα σχόλια αυτά αποθαρρύνουν τις ελπίδες για μια επαναπροσέγγιση. Οι σχέσεις των δύο χωρών διέρχονται κρίση από το 2010, όταν δέκα τούρκοι ακτιβιστές σκοτώθηκαν σε επιδρομή ισραηλινών κομάντο σε τουρκικό πλοίο –το Μαβί Μαρμαρά– το οποίο προσπαθούσε να σπάσει τον αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας.
“Οι σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ δεν θα αποκατασταθούν έως ότου το Ισραήλ υλοποιήσει τους τρεις όρους. Δεν τους έχουμε εγκαταλείψει”, είπε ο Καλίν.
Εκτός από το να ζητά μια συγγνώμη για τους φόνους στο Μαβί Μαρμαρά και αποζημίωση για τις οικογένειες, η Τουρκία επιμένει επίσης στον τερματισμό του αποκλεισμού των Παλαιστινίων που ζουν στη Γάζα.
“Η Τουρκία θα εξακολουθήσει να διαδραματίζει τον ρόλο της έως ότου επιτευχθεί λύση δύο κρατών και ο παλαιστινιακός λαός έχει το δικό του κράτος. Δεν μπορεί να υπάρξει μόνιμη ειρήνη στην περιοχή μέχρις ότου επιλυθεί το παλαιστινιακό πρόβλημα”, δήλωσε στους δημοσιογράφους ο Καλίν.
Οι προσδοκίες ότι η Τουρκία και το Ισραήλ θα αποκαταστήσουν τις σχέσεις τους έχει αυξήσει τις ελπίδες για ταχεία πρόοδο στις συνομιλίες για την εισαγωγή ισραηλινού φυσικού αερίου, ένα σχέδιο που θα κοστίσει πολλά δισεκατομμύρια δολάρια, ιδιαίτερα αφότου οι σχέσεις της Τουρκίας με τη Ρωσία, που είναι κύριος παραγωγός ενέργειας, έχει επιδεινωθεί.
Νωρίτερα αυτό τον μήνα αποκαλύφθηκε πως υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι συναντήθηκαν σε μια προσπάθεια να αποκατασταθούν οι σχέσεις μεταξύ των δύο πρώην συμμάχων.
Ο τούρκος πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου δήλωσε την περασμένη εβδομάδα πως οι συνομιλίες για την αποκατάσταση των σχέσεων με το Ισραήλ συνεχίζονται.
DECEMBER 28, 2015
REUTERS, ΑΠΕ-ΜΠΕ, Άγκυρα, Turkey
http://mignatiou.com/2015/12/i-gaza-katastrefi-tin-prospathia-omalopiisis-ton-scheseon-israil-tourkias/
A handout picture provided by Turkish President Press office shows Hamas political chief, Khalid Mash'al, (L) shake hands with Turkish President Recep Tayyip Erdogan (R), during their meeting in Ankara, Turkey. EPA, TURKISH PRESIDENT PRESS OFFICE
3.
Εκτροχιάζεται η συμφωνία με το Ισραήλ;
Η Τουρκία ζητά τα πάντα δίνοντας ελάχιστα
Εδώ και μερικές ημέρες γίνεται λόγος για τις μυστικές συνομιλίες Ισραηλινών και Τούρκων με σκοπό την ομαλοποίηση των διμερών σχέσεων. Μυστικές μεν αλλά δημοσιοποιημένες με κάθε επισημότητα από αρμόδιους Ισραηλινούς και Τούρκους αξιωματούχους.
Έχοντας ήδη εξασφαλίσει, όπως η ίδια θεωρεί, την επίσημη συγνώμη του Ισραήλ για το επεισόδιο του Μαβί Μαρμαρά το 2010, η Τουρκία αναμένει εδώ και καιρό από το Τελ Αβίβ να εκπληρώσει τους δύο ακόμα όρους που έχει θέσει στον Πρωθυπουργό Νετανιάχου. Οι όροι αυτοί είναι η καταβολή αποζημιώσεων στις οικογένειες των θυμάτων και την άρση του αποκλεισμού της Λωρίδας της Γάζας. Ο δεύτερος όρος απορρίπτεται, πάντως, από το Ισραήλ και είναι σχεδόν αδύνατο να τον δεχθεί.
Διαρροές από ισραηλινά μέσα αφήνουν να εννοηθεί ότι στις διαπραγματεύσεις έχει τεθεί επίσης και το ζήτημα των μελών της Χαμάς που μένουν στην Τουρκία, αλλά και ο αγωγός φυσικού αερίου που θα μεταφέρει το ισραηλινό αέριο στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας.
Τούρκος αξιωματούχος, μιλώντας στην εφημερίδα Χουριέτ, ανέφερε τον τρόπο με τον οποίο η Άγκυρα αντιμετωπίζει την όλη διαδικασία.
Η Τουρκία από το 2010 και εφεξής επιμένει στους τρεις αρχικούς της όρους, την συγνώμη, τις αποζημιώσεις και την άρση του αποκλεισμού. Η θέση της αυτή δεν έχει αλλάξει. Το Ισραήλ, κατά τους Τούρκους, έχει ζητήσει συγνώμη, μετά την παρέμβαση του Προέδρου Ομπάμα, το 2013, και είναι έτοιμο να καταβάλει αποζημιώσεις. Αλλά μέχρι εκεί…
Επίσης η Τουρκία εμφανίζεται αποφασισμένη να επιμένει και στον τρίτο όρο, ώστε να έχει η ίδια απεριόριστη πρόσβαση στη Λωρίδα της Γάζας ώστε να μεταφέρει κάθε είδους βοήθεια στη Χαμάς. Και όταν ο Ταγίπ Ερντογάν μιλά για “κάθε είδους βοήθεια” εννοεί τα πάντα. ΄Μπορεί το Ισραήλ να διακινδυνεύσει την ασφάλειά του; Αδύνατον αναφέρουν πηγές από το Ισραήλ…
Η Τουρκία επίσης δεν αποδέχεται ότι ηγετικά στελέχη της Χαμάς ζουν στο έδαφός της και άρα δεν τίθεται θέμα με τον ισραηλινό όρο. Ομως δεν λένε την αλήθεια διότι βασικά στελέχη της Χαμάς είναι εδώ και χρόνια στην Τουρκία, η οποία δεν αποδέχεται καν ότι υποχρεώθηκε να διώξει τον ηγέτη του στρατιωτικού σκέλους της Χαμάς, αλ Αρουρί, ο οποίος, αποδεδειγμένα, ζούσε στο έδαφός της. Ο στόχος των Τούρκων είναι προφανής καθώς θέλουν να φανεί ότι κερδίζουν τα πάντα χωρίς να δίνουν τίποτα. Όμως, ο Νετανιάχου είναι εξαιρετικά προσεκτικός και αυτός είναι που επιδιώκει να ταπεινώσει τον Ερντογάν στο θέμα αυτό.
Λίγες ημέρες πριν αρχίσουν να κυκλοφορούν οι πληροφορίες για επαφές μεταξύ του Ισραήλ και της Τουρκίας, ο ηγέτης της Χαμάς επισκέφτηκε την Άγκυρα και συναντήθηκε με την τουρκική ηγεσία. Στην ‘Αγκυρα ο ίδιος πήγε και μετά τη διαρροή των πληροφοριών και κ. Ερντογάν τον διαβεβαίωσε να μην φοβάται.
Φαίνεται πως η Χαμάς μόνο αντίθετη δεν είναι στην προοπτική ομαλοποίησης των σχέσεων του Ισραήλ με την Τουρκία καθώς ελπίζει πως η τελευταία θα μπορεί να της παραχωρεί βοήθεια, βάσει του όρου που έχει θέσει στο Ισραήλ. Εξάλλου πάγια θέση της Άγκυρας είναι ότι η Χαμάς πρέπει να αποτελέσει μέρος της ειρηνευτικής διαδικασίας Ισραήλ-Παλαιστινίων. Η Άγκυρα θεωρεί μάλιστα πως την άποψη αυτή συμμερίζονται και οι ΗΠΑ, κάτι που δεν είναι οριό διότι οι Αμερικανοί θεωρούν τη Χαμάς τρομοκρατική οργάνωση.
Αν και φημολογείται έντονα, η συμφωνία που βρίσκεται υπό διαπραγμάτευση δεν φαίνεται να επεκτείνεται στον τομέα της ενέργειας και σχετίζεται μόνο με την εκπλήρωση των τουρκικών όρων. Για τους Τούρκους το ενεργειακό ζήτημα είναι κάτι που θα συζητηθεί μετά. Η Άγκυρα δηλώνει πως δεν πρόκειται να παρακαλέσει αυτή για τα ισραηλινά αποθέματα φυσικού αερίου. Υπάρχει επίσης και το ζήτημα της οριοθέτησης της ΑΟΖ των δύο χωρών, χωρίς την οποία δεν μπορεί να υπάρξει ενεργειακή συνεργασία.
Η Άγκυρα θεωρεί πως η επαναπροσέγγιση θα έπρεπε να έχει πραγματοποιηθεί εδώ και πολύ καιρό αλλά δεν έγινε λόγω της στάσης της Ιερουσαλήμ. Όλα θα μπορούσαν να έχουν τελειώσει το 2013, υποστηρίζουν οι Τούρκοι, όταν το Ισραήλ τους ζήτησε «συγνώμη». Αλλά οι ταραχές στο πάρκο Γκεζί και τα σκάνδαλα διαφθοράς που είχαν τότε ξεσπάσει στην Τουρκία είχαν δώσει στους Ισραηλινούς την εντύπωση ότι το κόμμα του Ερντογάν έχανε την εξουσία.
Η αλλαγή καθεστώτος στην Αίγυπτο επίσης και η ανάρρηση στην εξουσία του αλ Σίσι επέτρεψε στο Ισραήλ να ελπίζει ότι θα μπορούσε να έχει έναν άλλο ισχυρό περιφερειακό σύμμαχο στην περιοχή, αντί της Τουρκίας. Ακολούθησαν οι εκλογές στο Ισραήλ και την Τουρκία και η επιτυχία του ΑΚΡ την 1η Νοεμβρίου άλλαξε την οπτική των Ισραηλινών, αναφέρει η Χουριέτ.
Για την Άγκυρα επίσης η ομαλοποίηση των σχέσεων δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα σταματήσει να ασκεί σκληρή κριτική στην Ιερουσαλήμ, ειδικά αν το Ισραήλ επιχειρήσει στη Λωρίδα της Γάζας.
Είναι φανερό ότι ο Ερντογάν τα θέλει όλα δικά του. Και είναι ξεκάθαρο ότι ο Νετανιάχου δεν θα υποκύψει στον Τούρκο πρόεδρο απλά και μόνο για να ομαλοποιήσει τις σχέσεις, που έτσι κι αλλιώς είναι βαριά τραυματισμένες…
Πληροφορίες και από την εφημερίδα www.hurriyetdailynews.com
DECEMBER 27, 2015
http://mignatiou.com/2015/12/ektrochiazete-i-simfonia-i-tourkia-zita-ta-panta-dinontas-elachista-sto-israil/
Αλλάζει ο ενεργειακός χάρτης της Ανατολικής Μεσογείου;
Την περασμένη εβδομάδα, ελάχιστη δημοσιότητα πήρε μια είδηση που πιθανόν να αποτελέσει την απαρχή για δραματική αλλαγή των ευρύτερων γεωπολιτικών ισορροπιών στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Στη Γενεύη, μετά από 5 χρόνια ουσιαστικής διακοπής των πολιτικοοικονομικών σχέσεων μετά τα γεγονότα στο πλοίο Mavi Marmara, Τουρκία και Ισραήλ συμφώνησαν να ξεκινήσουν τη διαδικασία αποκατάστασης των διπλωματικών τους σχέσεων.
Και μπορεί το κείμενο της συμφωνίας να είναι ένα πρώτο βήμα σε μια πιθανόν μακρά διαδικασία, ωστόσο η συμφωνία περιλαμβάνει και συγκεκριμένες παραμέτρους, με πρώτη και κύρια την ενεργειακή, η οποία κατά πολλούς θεωρείται ότι βρίσκεται πίσω από την διαφαινόμενη αποκατάσταση των διμερών σχέσεων Άγκυρας Τελ Αβίβ.
Η συμφωνία λοιπόν, σύμφωνα με τα όσα έγιναν γνωστά περιλαμβάνει ειδικό όρο που προβλέπει ότι οι δύο χώρες θα εξετάσουν τις δυνατότητες συνεργασίας στον τομέα του φυσικού αερίου, με την Τουρκία να αγοράζει φυσικό αέριο από το Ισραήλ, μέσω αγωγού που θα συνδέσει τις δύο χώρες.
Θυμίζουμε ότι το Ισραήλ, έχει προβεί τα τελευταία χρόνια σε σημαντικές ανακαλύψεις κοιτασμάτων φυσικού αερίου, με αποκορύφωμα το περίφημο Λεβιάθαν. Τα κοιτάσματα αυτά υπερκαλύπτουν τις εγχώριες εσωτερικές ανάγκες για ενέργεια με αποτέλεσμα τόσο το Ισραήλ όσο και η Κύπρος που έχει εντοπίσει το δικό της κοίτασμα στο οικόπεδο 12, να αναζητούν τις αγορές στις οποίες θα κατευθύνουν τις εξαγωγές τους.
Επί αυτής της βάσης μάλιστα οικοδομήθηκε ήδη από το 2010 ο τριμερής άξονας Ελλάδας Κύπρου Ισραήλ, που βασίζεται στην πολιτική, οικονομική και ενεργειακή συνεργασία των τριών χωρών. Μάλιστα ακριβώς η σύσφιξη των σχέσεων με την Κύπρο (θυμίζουμε ότι στο οικόπεδο 12 έχει ήδη εισέλθει ως μέτοχος η ισραηλινή Delek, συνέταιρος της αμερικανικής Noble και στα κοιτάσματα που βρίσκονται στην ισραηλινή ΑΟΖ) ήταν που είχε οδηγήσει στην διατύπωση της θέσης από την πλευρά του Ισραήλ, ότι ο αγωγός που είχε προταθεί από την Τουρκία να συνδέσει το Λεβιάθαν με το τουρκικό λιμάνι του Τσεϊχάν θα κατασκευαστεί μόνο με τη σύμφωνη γνώμη της Κύπρου.
Την ίδια στιγμή, εφόσον προχωρήσουν τα σχέδια για το συγκεκριμένο αγωγό, αυτομάτως βγαίνουν εκτός μάχης δύο άλλες λύσεις που προωθούσαν Ελλάδα και Κύπρος ως εναλλακτικές για την εξαγωγή του αερίου της Μεσογείου, προς τις ευρωπαϊκές αγορές. Συγκεκριμένα, η Ελλάδα είχε προτείνει την λύση της κατασκευής υποθαλάσσιου αγωγού φυσικού αερίου που θα συνέδεε την Κύπρο με την Ελλάδα, ενώ ταυτόχρονα υπήρχε πάντα στο τραπέζι ως μια από τις σοβαρές εναλλακτικές η κατασκευή αγωγού από τα κοιτάσματα της Μεσογείου προς την Κύπρο και από εκεί η κατασκευή τερματικού σταθμού υγροποίησης στο Βασιλικό, προκειμένου οι εξαγωγές να γίνονται υπό τη μορφή LNG.
Τέλος η πρόσφατη είσοδος της British Gas στο οικόπεδο 12, όπου και απέκτησε μερίδιο 35% άνοιξε το δρόμο για την χρησιμοποίηση των υποδομών της Αιγύπτου (όπου δραστηριοποιείται η BG) για την εξαγωγή του κυπριακού αερίου με τη μορφή LNG.
Πάντως αξίζει να αναφερθεί ότι η επαναπροσέγγιση Τουρκίας Ισραήλ, δε βρίσκεται στο απυρόβλητο, ακόμη και εντός της χώρας, με πρώην υπουργό εξωτερικών Α. Λίμπερμαν να εκφράζει σκεπτικισμό αποκαλώντας τον Ρ. Ερντογάν ηγέτη ενός ακραίου ισλαμικού καθεστώτος. Στον αντίποδα ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης Γ. Χέρτζοκ άσκησε κριτική για καθυστέρηση στην επαναπροσέγγιση με την Άγκυρα, η οποία εάν είχε γίνει πριν από δύο χρόνια θα είχε ωφελήσει περισσότερο, υποστήριξε.
Του Χάρη Φλουδόπουλου
26/12/2015
http://www.capital.gr/epikairotita/3091415/tourkia-israil-allazei-o-energeiakos-xartis-tis-anatolikis-mesogeiou
5.
Πόσο πιθανό είναι το Ισραήλ να γίνει… γεωπολιτικός «ντονμέ»;*
Ντονμέ (Dönme) = προσήλυτος (τουρκική λέξη)
Η είδηση φαίνεται να αιφνιδίασε πολλούς αλλά κανέναν από όσους ασχολούνται με τις εξελίξεις στο γεωγραφικό σύμπλοκο της ευρύτερης Μέσης Ανατολής. Η προσέγγιση μεταξύ Άγκυρας και Τελ Αβίβ δεν πραγματοποιείται επειδή το Ισραήλ αποφάσισε την άνευ όρων παράδοσή του στην τουρκική γεωστρατηγική, ούτε επιθυμεί να αποκτήσει τον ρόλο του γεωπολιτικού ντονμέ εντασσόμενο στο αναθεωρητικό πλαίσιο του νέο-οθωμανισμού, ως κράτος «γιουσουφάκι».
Απεναντίας για μια ακόμη φορά ήλθε η ώρα της Γεωγραφίας να υποδείξει και να απαιτήσει από τους επιτελείς της παραϊσλαμιστικής Τουρκίας (σ.σ. ο γράφων εισάγει τον συγκεκριμένο όρο που υποδηλώνει «αυτόν που δρα παράλληλα με τον ισλαμιστή» τον οποίον θεωρεί ότι ανταποκρίνεται πληρέστερα στον τρόπο δράσης), να σεβαστούν την ρεαλιστική πραγματικότητα του χάρτη.
Η Τουρκία θεωρεί εαυτόν ως την ανερχόμενη περιφερειακή δύναμη, την οποίαν θα πρέπει να αντιμετωπίζουν με σεβασμό οι τέσσερις περιφερειακές ανταγωνιστικές δυνάμεις, Ιράν, Σαουδική Αραβία, Ισραήλ και Ρωσία (σ.σ. σύμφωνα με την τουρκική οπτική). Ειδικότερα, το Ισραήλ μετά το συμβάν του Mavi Marmara προ πέντε ετών, στοχοποιήθηκε με όλους τους τρόπους και ζητήθηκε η σε βάρος του παρέμβαση των ΗΠΑ.
Η πολιτική Ομπάμα δεν αποτελεί την καλύτερη ένδειξη συμπαράστασης προς την πολιτική του εβραϊκού κράτους, τουλάχιστον όπως αυτή ασκείται από τον Βενιαμίν Νετανιάχου, ο οποίος πιέσθηκε να ζητήσει συγγνώμη και υπό το βάρος της γεωστρατηγικής ανάγκης, λόγω του τότε μη συνεργάσιμου καθεστώτος της Τεχεράνης.
Το Τελ Αβίβ απέδειξε πως ξέρει να περιμένει και μετά από την επανεκλογή του Νετανιάχου στις 17 Μαρτίου, πριν από τις δύο τουρκικές εκλογικές αναμετρήσεις (Ιουνίου και Νοεμβρίου), έδωσε προτεραιότητα στην προώθηση των «ειδικών» σχέσεων με την Κύπρο και την Ελλάδα σε αμυντικό και στον ενεργειακό τομέα, συμπεριλαμβάνοντας και την Αίγυπτο στο πλαίσιο της πολιτικής συνεργασίας με επίκεντρο το φυσικό αέριο (φ.α.).
Ωστόσο, οι Ισραηλινοί είχαν διαβλέψει εγκαίρως την δυσχερή θέση στην οποία είχε βρεθεί η Τουρκία, καθώς προσδοκούσε και στήριζε την προώθηση του ρωσο-τουρκικού αγωγού φ.α., ένα φιλόδοξο πρόγραμμα με έντονο το στοιχείο του γεωπολιτικού ανταγωνισμού με τις ΗΠΑ, το οποίο προσέκρουσε – όπως αναμενόταν – στην άρνηση της ΕΕ.
Ο Amit Mor Διευθύνων Σύμβουλος της Eco Energy Financial & Strategic Consulting σε συνέντευξή του στο Natural Gas Europe (21 Σεπτεμβρίου), επισήμανε μεταξύ άλλων την σημασία της κατάστασης στη Γάζα για την πιθανή βελτίωση των σχέσεων της Άγκυρας με το Τελ Αβίβ, και άρα των εξαγωγών ισραηλινού αερίου προς την Τουρκία, καθώς η ζήτηση φ.α. (σ.σ. από την Τουρκία) αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά την επόμενη δεκαετία και προέβλεψε ότι οι Τούρκοι θα προσπαθήσουν να μειώσουν την εξάρτησή τους από το ρωσικό αέριο.
Η σχεδίαση των ισραηλινών ελάμβανε σοβαρά υπόψη την τροφοδοσία και της Αιγύπτου με ισραηλινό φ.α., τουλάχιστον για μια πενταετία και έως ότου το κοίτασμα Zohr καταστεί εκμεταλλεύσιμο από το Κάιρο. Η αιγυπτιακή άρνηση προμήθειας φ.α. από το Ισραήλ, λειτούργησε ως ανεπιθύμητος μοχλός πίεσης, με αποτέλεσμα η Άγκυρα να σπεύσει για να εκμεταλλευθεί την συγκυρία. Οι Ισραηλινοί δεν έδειξαν βιασύνη γνωρίζοντας ότι ακουμπούν σταθερά επί μιας πλατφόρμας δυνητικών επιλογών στο πεδίο των εξαγωγών, η οποία περιλαμβάνει από πλοία LNG έως και τον ύψιστης γεωενεργειακής αξίας αγωγού Eastmed Pipeline.
Το Τελ Αβίβ δεν έχει λόγο να εκλιπαρεί την Άγκυρα, οι παραϊσλαμιστές ηγέτες της οποίας, έχουν συγγράψει τόμους πλήρεις με νέο-οθωμανικές προφητείες περί δυναμικής και αιματηρής απελευθέρωσης της κατεχόμενης από αλλοθρήσκους Ιερουσαλήμ. Ο διάσημος Ισραηλινός στρατηγικός αναλυτής Εφρέμ Ίνμπαρ είχε τονίσει μόλις τον περασμένο Μάιο μιλώντας στο πλαίσιο διεθνούς συνεδρίου που διοργανώθηκε στην Αθήνα με θέμα: «Ανατολική Μεσόγειος μεταξύ Ανατολής και Δύσης» και σε συνέντευξή του στην Καθημερινή, ότι:
«Η κυβέρνηση Ερντογάν υποκινείται από τον νεοοθωμανισμό και τον ισλαμισμό. Δεν λειτουργεί εντός του status quo, έχει μεγάλα σχέδια και φιλοδοξίες…. Έχουμε έντονο συμφέρον να κάμψουμε την επιρροή της Τουρκίας, την επιρροή του ακραίου ισλαμισμού και να φέρουμε πίσω τους Αμερικανούς στην Αν. Μεσόγειο».
Εάν η Τουρκία αποφασίσει να αγοράσει φ.α. από το Ισραήλ, αυτό θα μπορούσε να είναι μια αξιόλογη αιτία εξομάλυνσης των σχέσεων και της ανταλλαγής πρεσβευτών, ως δείγμα καλής θελήσεως. Το φ.α. θα μπορούσε να μεταφέρεται π.χ. με LNG, αλλά θα ήταν εξαιρετικά επισφαλές για την τουρκική διπλωματία να νομίζει ότι μπορεί να προσδοκά την κατασκευή αγωγού, ο οποίος θα διοχετεύει σύμπαν το φ.α. της Ανατολικής Μεσογείου σε αντίστοιχες υποδομές οι οποίες θα διατρέχουν την Ανατολία.
Σε αυτήν την περίπτωση το εβραϊκό κράτος (σ.σ. και όχι μόνον αυτό) θα εξαρτάτο απολύτως από την τουρκική γεωγραφία με ότι δυσλειτουργίες μπορούν να προκληθούν μελλοντικά από την παραϊσλαμιστική ηγεσία της. Εάν οι Ερντογάν και Νταβούτογλου εκτιμούν ότι θα μετατρέψουν το Ισραήλ σε γεωπολιτικό ντονμέ – ενεργειακό γιουσουφάκι, ασφαλώς θα πρέπει να ελπίζουν στην πρόταξη επιχειρημάτων που θα πείθουν πέραν της πίστης στο κισμέτ (προδιαγραφή…).
Φαίνεται οξύμωρο, αλλά η Γεωπολιτική διαθέτει δύο «κισμετικούς» (σ.σ. Ας μου επιτραπεί να χαρακτηρίσω) πυλώνες: την Γεωγραφία και την Ιστορία. Αναφορικά με τον πρώτο, η Τουρκία έχοντας προκαλέσει στρατιωτικά τον σημαντικότερό της και πιο κοντινό, ενεργειακό συνέταιρο, μάλλον επιδιώκει την εύρεση εναλλακτικών οδών. Εντούτοις, το τουρκικό συμβούλιο εθνικής ασφάλειας γνώριζε τι θα συμβεί μετά την κατάρριψη του Su-24M οπότε είχε ήδη σχεδιάσει τις επόμενες ενέργειες.
Δηλαδή μετά από την εμπλοκή του ρωσοτουρκικού αγωγού από την ΕΕ και μέχρι να υπάρξει κάποια θετική εξέλιξη, η εγχώρια υποδομή θα υποστηριζόταν από τρεις εναλλακτικές πηγές: α) το Ιράν, β) το ιρακινό Κουρδιστάν και γ) την Ανατολική Μεσόγειο. Οι δύο πρώτες υπόκεινται πλέον σε σοβαρούς περιορισμούς που σχετίζονται με την γεωστρατηγική αντιπαλότητα μεταξύ Άγκυρας και Τεχεράνης, καθώς και λόγω της αποσταθεροποιητικής ένοπλης δράσης του ΡΚΚ.
Η τελευταία έχει έναν σταθερό και έναν απροσδόκητο σύμμαχο, τις ΗΠΑ και την ελληνική κυβέρνηση, η οποία ακόμη και πρόσφατα (σ.σ. πρόσφατες δηλώσεις του ΥΠΑΠΕΝ Σκουρλέτη) ελπίζει στην ανάσταση του ρωσο-τουρκικού αγωγού! Η Ουάσιγκτον εκτιμά ότι η «ανάγκη» θα οδηγήσει (σ.σ. θα σύρει κυριολεκτικά) την Άγκυρα στο να εξομαλύνει τις σχέσεις της με το Τελ Αβίβ, μειώνοντας σημαντικά τις τουρκικές απαιτήσεις.
Όμως οι παραϊσλαμιστές σύμμαχοι της Χαμάς φαίνεται να θεωρούν ότι οι ΗΠΑ θα πιέσουν το Ισραήλ όχι απλά να τους πωλήσει φ.α., αλλά να αναδειχθούν ως κέντρο εξαγωγής του προς την ΕΕ, έχοντας την υποστήριξη και της Ελλάδας, ευελπιστώντας και της Κύπρου (σ.σ. στο πλαίσιο βολικής λύσης του Κυπριακού), ενώ την ίδια στιγμή θα διαπραγματεύονται με τους Ρώσους και τους Αμερικανούς για το ουσιαστικό θέμα που δεν είναι άλλο παρά η τύχη του ρωσο-τουρκικού εγχειρήματος, την βιωσιμότητα του οποίου ΔΕΝ επιθυμεί ο αγγλοσαξονικός παράγοντας.
Ο επιτήδειος ουδέτερος σε όλη του τη νέο-οθωμανική μεγαλοπρέπεια. Για το αν η Τουρκία έχει ειλικρινείς προθέσεις έναντι του Ισραήλ, αποδεικνύεται μελετώντας απλώς το κίνητρο της παραϊσλαμιστικής ηγεσίας της που δεν είναι άλλο από το δίπτυχο Ισλάμ και νέο-οθωμανικό όραμα.
Ο δεύτερος πυλώνας είναι η Ιστορία. Στην Ελλάδα ευδοκιμούν πολλές αφηγήσεις για τις σχέσεις μεταξύ Εβραίων και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν την δραματική ιστορία του τελευταίου Εβραίου Μεσσία, του εκ Σμύρνης Σαμπετάι Ζεβί ή Σεβί (1626-1676) τον 17ο αιώνα. Ο Ζεβί πίστευε πως ήταν ο εκλεκτός του Θεού, ο οποίος θα οδηγούσε τους Εβραίους στη λύτρωση, πείθοντας Μουσουλμάνους και Χριστιανούς για την μεσσιανική του φύση. Η Ευρώπη σπαρασσόταν από τον αφανιστικό Τριακονταετή Πόλεμο (1618-1648) γεγονός που βοήθησε στην εκκόλαψη εσχατολογικών απόψεων.
Μετά από την ανακήρυξη του ως Μεσσία το 1651 και αφού έπεισε χιλιάδες ομόθρησκούς του να ασπαστούν τις απόψεις του (σ.σ. λέγεται ότι η φήμη του έφθασε μέχρι και τον Όλιβερ Κρόμγουελ στην Αγγλία) στις 16 Σεπτεμβρίου 1666 παρουσιάστηκε ενώπιον του Σουλτάνου Μωάμεθ Δ’ (1648-1687) σιδηροδέσμιος υπό την εποπτεία του Μεγάλου Βεζύρη Αχμέτ Κιοπρουλού. Ο Ζεβί απέτυχε να πείσει για την μεσσιανική του ιδιότητα και εκπλήσσοντας τους Εβραίους που ανέμεναν ένα συγκλονιστικό συμβάν, προσηλυτίστηκε στο Ισλάμ υπό την απειλή του αποκεφαλισμού. Το γεγονός αυτό οδήγησε σε μια σειρά μαζικών αναγκαστικών προσηλυτισμών και την γέννηση του απαξιωτικού όρου dönme δηλαδή του αποστάτη του προσήλυτου…
Η παρούσα ηγεσία του Ισραήλ γνωρίζει ότι οι νεοοθωμανοί παραϊσλαμιστές της Άγκυρας επιφυλάσσουν για την χώρα τους τον ρόλο του γεωπολιτικού ντονμέ, καθώς η αναδυόμενη ισχύς της Τουρκίας θα επιβάλλει στους «όμορους λαούς της Βίβλου» μια νέα τάξη πραγμάτων. Η διαδικασία «προσηλυτισμού» στο όραμα των Ερντογάν-Νταβούτογλου αρχίζει από το ζωτικής σημασίας πεδίο της ενέργειας.
Εάν κάποιοι στο Τελ Αβίβ θέλουν να μετατραπούν σε νέο-Σαμπατιστές (σ.σ. επίσης ονομασία των ντονμέδων στην Τουρκία) ας σκεφτούν ότι ο Ζεβί δεν είχε εναλλακτική λύση. Το Ισραήλ όμως σήμερα είναι πυρηνική δύναμη, διαθέτει την ισχυρότερη Αεροπορία στην ευρύτερη περιοχή και την «ευλογία» των ΗΠΑ. Απομένει να δούμε αν οι «γεωστρατηγικές προσευχές» του Νετανιάχου θα εισακουστούν στην Ουάσιγκτον.
Ιωάννης Σ. Θεοδωράτος:
Δημοσιογράφος- Αμυντικός αναλυτής.
23/12/2015
http://www.defence-point.gr/news/?p=143748
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν συμφωνούν πάντα με τις απόψεις που διατυπώνονται στα εκάστοτε -χάριν ενημέρωσης και προβληματισμού- αναρτώμενα κείμενα τρίτων.Οι απόψεις που δημοσιεύονται στα κείμενα των αναρτήσεων εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τους αρθρογράφους που τις διατυπώνουν.
Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ερντογάν εμμένει στους όρους που έχει θέσει για ομαλοποίηση των σχέσεων με το Ισραήλ. Ωστόσο είναι αμφίβολο αν το Ισραήλ μπορεί να δεχτεί και τους τρεις τουρκικούς όρους. Φωτογραφία αρχείου ΑΠΕ-ΜΠΕ
2.
Καμία εξομάλυνση με το Ισραήλ χωρίς άρση του αποκλεισμού της Γάζας, θέτει όρο ο Ταγίπ
Η Τουρκία δεν βλέπει εξομάλυνση των σχέσεών της με το Ισραήλ εκτός εάν εκπληρωθούν οι προϋποθέσεις που θέτει για τον τερματισμό του αποκλεισμού της Γάζας και την καταβολή αποζημιώσεων για τους θανάτους εννέα τούρκων ακτιβιστών, δήλωσε σήμερα ο εκπρόσωπος της προεδρίας Ιμπραχίμ Καλίν.
Τα σχόλια αυτά αποθαρρύνουν τις ελπίδες για μια επαναπροσέγγιση. Οι σχέσεις των δύο χωρών διέρχονται κρίση από το 2010, όταν δέκα τούρκοι ακτιβιστές σκοτώθηκαν σε επιδρομή ισραηλινών κομάντο σε τουρκικό πλοίο –το Μαβί Μαρμαρά– το οποίο προσπαθούσε να σπάσει τον αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας.
“Οι σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ δεν θα αποκατασταθούν έως ότου το Ισραήλ υλοποιήσει τους τρεις όρους. Δεν τους έχουμε εγκαταλείψει”, είπε ο Καλίν.
Εκτός από το να ζητά μια συγγνώμη για τους φόνους στο Μαβί Μαρμαρά και αποζημίωση για τις οικογένειες, η Τουρκία επιμένει επίσης στον τερματισμό του αποκλεισμού των Παλαιστινίων που ζουν στη Γάζα.
“Η Τουρκία θα εξακολουθήσει να διαδραματίζει τον ρόλο της έως ότου επιτευχθεί λύση δύο κρατών και ο παλαιστινιακός λαός έχει το δικό του κράτος. Δεν μπορεί να υπάρξει μόνιμη ειρήνη στην περιοχή μέχρις ότου επιλυθεί το παλαιστινιακό πρόβλημα”, δήλωσε στους δημοσιογράφους ο Καλίν.
Οι προσδοκίες ότι η Τουρκία και το Ισραήλ θα αποκαταστήσουν τις σχέσεις τους έχει αυξήσει τις ελπίδες για ταχεία πρόοδο στις συνομιλίες για την εισαγωγή ισραηλινού φυσικού αερίου, ένα σχέδιο που θα κοστίσει πολλά δισεκατομμύρια δολάρια, ιδιαίτερα αφότου οι σχέσεις της Τουρκίας με τη Ρωσία, που είναι κύριος παραγωγός ενέργειας, έχει επιδεινωθεί.
Νωρίτερα αυτό τον μήνα αποκαλύφθηκε πως υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι συναντήθηκαν σε μια προσπάθεια να αποκατασταθούν οι σχέσεις μεταξύ των δύο πρώην συμμάχων.
Ο τούρκος πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου δήλωσε την περασμένη εβδομάδα πως οι συνομιλίες για την αποκατάσταση των σχέσεων με το Ισραήλ συνεχίζονται.
DECEMBER 28, 2015
REUTERS, ΑΠΕ-ΜΠΕ, Άγκυρα, Turkey
http://mignatiou.com/2015/12/i-gaza-katastrefi-tin-prospathia-omalopiisis-ton-scheseon-israil-tourkias/
3.
Εκτροχιάζεται η συμφωνία με το Ισραήλ;
Η Τουρκία ζητά τα πάντα δίνοντας ελάχιστα
Εδώ και μερικές ημέρες γίνεται λόγος για τις μυστικές συνομιλίες Ισραηλινών και Τούρκων με σκοπό την ομαλοποίηση των διμερών σχέσεων. Μυστικές μεν αλλά δημοσιοποιημένες με κάθε επισημότητα από αρμόδιους Ισραηλινούς και Τούρκους αξιωματούχους.
Έχοντας ήδη εξασφαλίσει, όπως η ίδια θεωρεί, την επίσημη συγνώμη του Ισραήλ για το επεισόδιο του Μαβί Μαρμαρά το 2010, η Τουρκία αναμένει εδώ και καιρό από το Τελ Αβίβ να εκπληρώσει τους δύο ακόμα όρους που έχει θέσει στον Πρωθυπουργό Νετανιάχου. Οι όροι αυτοί είναι η καταβολή αποζημιώσεων στις οικογένειες των θυμάτων και την άρση του αποκλεισμού της Λωρίδας της Γάζας. Ο δεύτερος όρος απορρίπτεται, πάντως, από το Ισραήλ και είναι σχεδόν αδύνατο να τον δεχθεί.
Διαρροές από ισραηλινά μέσα αφήνουν να εννοηθεί ότι στις διαπραγματεύσεις έχει τεθεί επίσης και το ζήτημα των μελών της Χαμάς που μένουν στην Τουρκία, αλλά και ο αγωγός φυσικού αερίου που θα μεταφέρει το ισραηλινό αέριο στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας.
Τούρκος αξιωματούχος, μιλώντας στην εφημερίδα Χουριέτ, ανέφερε τον τρόπο με τον οποίο η Άγκυρα αντιμετωπίζει την όλη διαδικασία.
Η Τουρκία από το 2010 και εφεξής επιμένει στους τρεις αρχικούς της όρους, την συγνώμη, τις αποζημιώσεις και την άρση του αποκλεισμού. Η θέση της αυτή δεν έχει αλλάξει. Το Ισραήλ, κατά τους Τούρκους, έχει ζητήσει συγνώμη, μετά την παρέμβαση του Προέδρου Ομπάμα, το 2013, και είναι έτοιμο να καταβάλει αποζημιώσεις. Αλλά μέχρι εκεί…
Επίσης η Τουρκία εμφανίζεται αποφασισμένη να επιμένει και στον τρίτο όρο, ώστε να έχει η ίδια απεριόριστη πρόσβαση στη Λωρίδα της Γάζας ώστε να μεταφέρει κάθε είδους βοήθεια στη Χαμάς. Και όταν ο Ταγίπ Ερντογάν μιλά για “κάθε είδους βοήθεια” εννοεί τα πάντα. ΄Μπορεί το Ισραήλ να διακινδυνεύσει την ασφάλειά του; Αδύνατον αναφέρουν πηγές από το Ισραήλ…
Η Τουρκία επίσης δεν αποδέχεται ότι ηγετικά στελέχη της Χαμάς ζουν στο έδαφός της και άρα δεν τίθεται θέμα με τον ισραηλινό όρο. Ομως δεν λένε την αλήθεια διότι βασικά στελέχη της Χαμάς είναι εδώ και χρόνια στην Τουρκία, η οποία δεν αποδέχεται καν ότι υποχρεώθηκε να διώξει τον ηγέτη του στρατιωτικού σκέλους της Χαμάς, αλ Αρουρί, ο οποίος, αποδεδειγμένα, ζούσε στο έδαφός της. Ο στόχος των Τούρκων είναι προφανής καθώς θέλουν να φανεί ότι κερδίζουν τα πάντα χωρίς να δίνουν τίποτα. Όμως, ο Νετανιάχου είναι εξαιρετικά προσεκτικός και αυτός είναι που επιδιώκει να ταπεινώσει τον Ερντογάν στο θέμα αυτό.
Λίγες ημέρες πριν αρχίσουν να κυκλοφορούν οι πληροφορίες για επαφές μεταξύ του Ισραήλ και της Τουρκίας, ο ηγέτης της Χαμάς επισκέφτηκε την Άγκυρα και συναντήθηκε με την τουρκική ηγεσία. Στην ‘Αγκυρα ο ίδιος πήγε και μετά τη διαρροή των πληροφοριών και κ. Ερντογάν τον διαβεβαίωσε να μην φοβάται.
Φαίνεται πως η Χαμάς μόνο αντίθετη δεν είναι στην προοπτική ομαλοποίησης των σχέσεων του Ισραήλ με την Τουρκία καθώς ελπίζει πως η τελευταία θα μπορεί να της παραχωρεί βοήθεια, βάσει του όρου που έχει θέσει στο Ισραήλ. Εξάλλου πάγια θέση της Άγκυρας είναι ότι η Χαμάς πρέπει να αποτελέσει μέρος της ειρηνευτικής διαδικασίας Ισραήλ-Παλαιστινίων. Η Άγκυρα θεωρεί μάλιστα πως την άποψη αυτή συμμερίζονται και οι ΗΠΑ, κάτι που δεν είναι οριό διότι οι Αμερικανοί θεωρούν τη Χαμάς τρομοκρατική οργάνωση.
Αν και φημολογείται έντονα, η συμφωνία που βρίσκεται υπό διαπραγμάτευση δεν φαίνεται να επεκτείνεται στον τομέα της ενέργειας και σχετίζεται μόνο με την εκπλήρωση των τουρκικών όρων. Για τους Τούρκους το ενεργειακό ζήτημα είναι κάτι που θα συζητηθεί μετά. Η Άγκυρα δηλώνει πως δεν πρόκειται να παρακαλέσει αυτή για τα ισραηλινά αποθέματα φυσικού αερίου. Υπάρχει επίσης και το ζήτημα της οριοθέτησης της ΑΟΖ των δύο χωρών, χωρίς την οποία δεν μπορεί να υπάρξει ενεργειακή συνεργασία.
Η Άγκυρα θεωρεί πως η επαναπροσέγγιση θα έπρεπε να έχει πραγματοποιηθεί εδώ και πολύ καιρό αλλά δεν έγινε λόγω της στάσης της Ιερουσαλήμ. Όλα θα μπορούσαν να έχουν τελειώσει το 2013, υποστηρίζουν οι Τούρκοι, όταν το Ισραήλ τους ζήτησε «συγνώμη». Αλλά οι ταραχές στο πάρκο Γκεζί και τα σκάνδαλα διαφθοράς που είχαν τότε ξεσπάσει στην Τουρκία είχαν δώσει στους Ισραηλινούς την εντύπωση ότι το κόμμα του Ερντογάν έχανε την εξουσία.
Η αλλαγή καθεστώτος στην Αίγυπτο επίσης και η ανάρρηση στην εξουσία του αλ Σίσι επέτρεψε στο Ισραήλ να ελπίζει ότι θα μπορούσε να έχει έναν άλλο ισχυρό περιφερειακό σύμμαχο στην περιοχή, αντί της Τουρκίας. Ακολούθησαν οι εκλογές στο Ισραήλ και την Τουρκία και η επιτυχία του ΑΚΡ την 1η Νοεμβρίου άλλαξε την οπτική των Ισραηλινών, αναφέρει η Χουριέτ.
Για την Άγκυρα επίσης η ομαλοποίηση των σχέσεων δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα σταματήσει να ασκεί σκληρή κριτική στην Ιερουσαλήμ, ειδικά αν το Ισραήλ επιχειρήσει στη Λωρίδα της Γάζας.
Είναι φανερό ότι ο Ερντογάν τα θέλει όλα δικά του. Και είναι ξεκάθαρο ότι ο Νετανιάχου δεν θα υποκύψει στον Τούρκο πρόεδρο απλά και μόνο για να ομαλοποιήσει τις σχέσεις, που έτσι κι αλλιώς είναι βαριά τραυματισμένες…
Πληροφορίες και από την εφημερίδα www.hurriyetdailynews.com
DECEMBER 27, 2015
http://mignatiou.com/2015/12/ektrochiazete-i-simfonia-i-tourkia-zita-ta-panta-dinontas-elachista-sto-israil/
4.
Τουρκία – Ισραήλ: Αλλάζει ο ενεργειακός χάρτης της Ανατολικής Μεσογείου;
Την περασμένη εβδομάδα, ελάχιστη δημοσιότητα πήρε μια είδηση που πιθανόν να αποτελέσει την απαρχή για δραματική αλλαγή των ευρύτερων γεωπολιτικών ισορροπιών στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Στη Γενεύη, μετά από 5 χρόνια ουσιαστικής διακοπής των πολιτικοοικονομικών σχέσεων μετά τα γεγονότα στο πλοίο Mavi Marmara, Τουρκία και Ισραήλ συμφώνησαν να ξεκινήσουν τη διαδικασία αποκατάστασης των διπλωματικών τους σχέσεων.
Και μπορεί το κείμενο της συμφωνίας να είναι ένα πρώτο βήμα σε μια πιθανόν μακρά διαδικασία, ωστόσο η συμφωνία περιλαμβάνει και συγκεκριμένες παραμέτρους, με πρώτη και κύρια την ενεργειακή, η οποία κατά πολλούς θεωρείται ότι βρίσκεται πίσω από την διαφαινόμενη αποκατάσταση των διμερών σχέσεων Άγκυρας Τελ Αβίβ.
Η συμφωνία λοιπόν, σύμφωνα με τα όσα έγιναν γνωστά περιλαμβάνει ειδικό όρο που προβλέπει ότι οι δύο χώρες θα εξετάσουν τις δυνατότητες συνεργασίας στον τομέα του φυσικού αερίου, με την Τουρκία να αγοράζει φυσικό αέριο από το Ισραήλ, μέσω αγωγού που θα συνδέσει τις δύο χώρες.
Θυμίζουμε ότι το Ισραήλ, έχει προβεί τα τελευταία χρόνια σε σημαντικές ανακαλύψεις κοιτασμάτων φυσικού αερίου, με αποκορύφωμα το περίφημο Λεβιάθαν. Τα κοιτάσματα αυτά υπερκαλύπτουν τις εγχώριες εσωτερικές ανάγκες για ενέργεια με αποτέλεσμα τόσο το Ισραήλ όσο και η Κύπρος που έχει εντοπίσει το δικό της κοίτασμα στο οικόπεδο 12, να αναζητούν τις αγορές στις οποίες θα κατευθύνουν τις εξαγωγές τους.
Επί αυτής της βάσης μάλιστα οικοδομήθηκε ήδη από το 2010 ο τριμερής άξονας Ελλάδας Κύπρου Ισραήλ, που βασίζεται στην πολιτική, οικονομική και ενεργειακή συνεργασία των τριών χωρών. Μάλιστα ακριβώς η σύσφιξη των σχέσεων με την Κύπρο (θυμίζουμε ότι στο οικόπεδο 12 έχει ήδη εισέλθει ως μέτοχος η ισραηλινή Delek, συνέταιρος της αμερικανικής Noble και στα κοιτάσματα που βρίσκονται στην ισραηλινή ΑΟΖ) ήταν που είχε οδηγήσει στην διατύπωση της θέσης από την πλευρά του Ισραήλ, ότι ο αγωγός που είχε προταθεί από την Τουρκία να συνδέσει το Λεβιάθαν με το τουρκικό λιμάνι του Τσεϊχάν θα κατασκευαστεί μόνο με τη σύμφωνη γνώμη της Κύπρου.
Την ίδια στιγμή, εφόσον προχωρήσουν τα σχέδια για το συγκεκριμένο αγωγό, αυτομάτως βγαίνουν εκτός μάχης δύο άλλες λύσεις που προωθούσαν Ελλάδα και Κύπρος ως εναλλακτικές για την εξαγωγή του αερίου της Μεσογείου, προς τις ευρωπαϊκές αγορές. Συγκεκριμένα, η Ελλάδα είχε προτείνει την λύση της κατασκευής υποθαλάσσιου αγωγού φυσικού αερίου που θα συνέδεε την Κύπρο με την Ελλάδα, ενώ ταυτόχρονα υπήρχε πάντα στο τραπέζι ως μια από τις σοβαρές εναλλακτικές η κατασκευή αγωγού από τα κοιτάσματα της Μεσογείου προς την Κύπρο και από εκεί η κατασκευή τερματικού σταθμού υγροποίησης στο Βασιλικό, προκειμένου οι εξαγωγές να γίνονται υπό τη μορφή LNG.
Τέλος η πρόσφατη είσοδος της British Gas στο οικόπεδο 12, όπου και απέκτησε μερίδιο 35% άνοιξε το δρόμο για την χρησιμοποίηση των υποδομών της Αιγύπτου (όπου δραστηριοποιείται η BG) για την εξαγωγή του κυπριακού αερίου με τη μορφή LNG.
Πάντως αξίζει να αναφερθεί ότι η επαναπροσέγγιση Τουρκίας Ισραήλ, δε βρίσκεται στο απυρόβλητο, ακόμη και εντός της χώρας, με πρώην υπουργό εξωτερικών Α. Λίμπερμαν να εκφράζει σκεπτικισμό αποκαλώντας τον Ρ. Ερντογάν ηγέτη ενός ακραίου ισλαμικού καθεστώτος. Στον αντίποδα ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης Γ. Χέρτζοκ άσκησε κριτική για καθυστέρηση στην επαναπροσέγγιση με την Άγκυρα, η οποία εάν είχε γίνει πριν από δύο χρόνια θα είχε ωφελήσει περισσότερο, υποστήριξε.
Του Χάρη Φλουδόπουλου
26/12/2015
http://www.capital.gr/epikairotita/3091415/tourkia-israil-allazei-o-energeiakos-xartis-tis-anatolikis-mesogeiou
5.
Πόσο πιθανό είναι το Ισραήλ να γίνει… γεωπολιτικός «ντονμέ»;*
Ντονμέ (Dönme) = προσήλυτος (τουρκική λέξη)
Η είδηση φαίνεται να αιφνιδίασε πολλούς αλλά κανέναν από όσους ασχολούνται με τις εξελίξεις στο γεωγραφικό σύμπλοκο της ευρύτερης Μέσης Ανατολής. Η προσέγγιση μεταξύ Άγκυρας και Τελ Αβίβ δεν πραγματοποιείται επειδή το Ισραήλ αποφάσισε την άνευ όρων παράδοσή του στην τουρκική γεωστρατηγική, ούτε επιθυμεί να αποκτήσει τον ρόλο του γεωπολιτικού ντονμέ εντασσόμενο στο αναθεωρητικό πλαίσιο του νέο-οθωμανισμού, ως κράτος «γιουσουφάκι».
Απεναντίας για μια ακόμη φορά ήλθε η ώρα της Γεωγραφίας να υποδείξει και να απαιτήσει από τους επιτελείς της παραϊσλαμιστικής Τουρκίας (σ.σ. ο γράφων εισάγει τον συγκεκριμένο όρο που υποδηλώνει «αυτόν που δρα παράλληλα με τον ισλαμιστή» τον οποίον θεωρεί ότι ανταποκρίνεται πληρέστερα στον τρόπο δράσης), να σεβαστούν την ρεαλιστική πραγματικότητα του χάρτη.
Η Τουρκία θεωρεί εαυτόν ως την ανερχόμενη περιφερειακή δύναμη, την οποίαν θα πρέπει να αντιμετωπίζουν με σεβασμό οι τέσσερις περιφερειακές ανταγωνιστικές δυνάμεις, Ιράν, Σαουδική Αραβία, Ισραήλ και Ρωσία (σ.σ. σύμφωνα με την τουρκική οπτική). Ειδικότερα, το Ισραήλ μετά το συμβάν του Mavi Marmara προ πέντε ετών, στοχοποιήθηκε με όλους τους τρόπους και ζητήθηκε η σε βάρος του παρέμβαση των ΗΠΑ.
Η πολιτική Ομπάμα δεν αποτελεί την καλύτερη ένδειξη συμπαράστασης προς την πολιτική του εβραϊκού κράτους, τουλάχιστον όπως αυτή ασκείται από τον Βενιαμίν Νετανιάχου, ο οποίος πιέσθηκε να ζητήσει συγγνώμη και υπό το βάρος της γεωστρατηγικής ανάγκης, λόγω του τότε μη συνεργάσιμου καθεστώτος της Τεχεράνης.
Το Τελ Αβίβ απέδειξε πως ξέρει να περιμένει και μετά από την επανεκλογή του Νετανιάχου στις 17 Μαρτίου, πριν από τις δύο τουρκικές εκλογικές αναμετρήσεις (Ιουνίου και Νοεμβρίου), έδωσε προτεραιότητα στην προώθηση των «ειδικών» σχέσεων με την Κύπρο και την Ελλάδα σε αμυντικό και στον ενεργειακό τομέα, συμπεριλαμβάνοντας και την Αίγυπτο στο πλαίσιο της πολιτικής συνεργασίας με επίκεντρο το φυσικό αέριο (φ.α.).
Ωστόσο, οι Ισραηλινοί είχαν διαβλέψει εγκαίρως την δυσχερή θέση στην οποία είχε βρεθεί η Τουρκία, καθώς προσδοκούσε και στήριζε την προώθηση του ρωσο-τουρκικού αγωγού φ.α., ένα φιλόδοξο πρόγραμμα με έντονο το στοιχείο του γεωπολιτικού ανταγωνισμού με τις ΗΠΑ, το οποίο προσέκρουσε – όπως αναμενόταν – στην άρνηση της ΕΕ.
Ο Amit Mor Διευθύνων Σύμβουλος της Eco Energy Financial & Strategic Consulting σε συνέντευξή του στο Natural Gas Europe (21 Σεπτεμβρίου), επισήμανε μεταξύ άλλων την σημασία της κατάστασης στη Γάζα για την πιθανή βελτίωση των σχέσεων της Άγκυρας με το Τελ Αβίβ, και άρα των εξαγωγών ισραηλινού αερίου προς την Τουρκία, καθώς η ζήτηση φ.α. (σ.σ. από την Τουρκία) αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά την επόμενη δεκαετία και προέβλεψε ότι οι Τούρκοι θα προσπαθήσουν να μειώσουν την εξάρτησή τους από το ρωσικό αέριο.
Η σχεδίαση των ισραηλινών ελάμβανε σοβαρά υπόψη την τροφοδοσία και της Αιγύπτου με ισραηλινό φ.α., τουλάχιστον για μια πενταετία και έως ότου το κοίτασμα Zohr καταστεί εκμεταλλεύσιμο από το Κάιρο. Η αιγυπτιακή άρνηση προμήθειας φ.α. από το Ισραήλ, λειτούργησε ως ανεπιθύμητος μοχλός πίεσης, με αποτέλεσμα η Άγκυρα να σπεύσει για να εκμεταλλευθεί την συγκυρία. Οι Ισραηλινοί δεν έδειξαν βιασύνη γνωρίζοντας ότι ακουμπούν σταθερά επί μιας πλατφόρμας δυνητικών επιλογών στο πεδίο των εξαγωγών, η οποία περιλαμβάνει από πλοία LNG έως και τον ύψιστης γεωενεργειακής αξίας αγωγού Eastmed Pipeline.
Το Τελ Αβίβ δεν έχει λόγο να εκλιπαρεί την Άγκυρα, οι παραϊσλαμιστές ηγέτες της οποίας, έχουν συγγράψει τόμους πλήρεις με νέο-οθωμανικές προφητείες περί δυναμικής και αιματηρής απελευθέρωσης της κατεχόμενης από αλλοθρήσκους Ιερουσαλήμ. Ο διάσημος Ισραηλινός στρατηγικός αναλυτής Εφρέμ Ίνμπαρ είχε τονίσει μόλις τον περασμένο Μάιο μιλώντας στο πλαίσιο διεθνούς συνεδρίου που διοργανώθηκε στην Αθήνα με θέμα: «Ανατολική Μεσόγειος μεταξύ Ανατολής και Δύσης» και σε συνέντευξή του στην Καθημερινή, ότι:
«Η κυβέρνηση Ερντογάν υποκινείται από τον νεοοθωμανισμό και τον ισλαμισμό. Δεν λειτουργεί εντός του status quo, έχει μεγάλα σχέδια και φιλοδοξίες…. Έχουμε έντονο συμφέρον να κάμψουμε την επιρροή της Τουρκίας, την επιρροή του ακραίου ισλαμισμού και να φέρουμε πίσω τους Αμερικανούς στην Αν. Μεσόγειο».
Εάν η Τουρκία αποφασίσει να αγοράσει φ.α. από το Ισραήλ, αυτό θα μπορούσε να είναι μια αξιόλογη αιτία εξομάλυνσης των σχέσεων και της ανταλλαγής πρεσβευτών, ως δείγμα καλής θελήσεως. Το φ.α. θα μπορούσε να μεταφέρεται π.χ. με LNG, αλλά θα ήταν εξαιρετικά επισφαλές για την τουρκική διπλωματία να νομίζει ότι μπορεί να προσδοκά την κατασκευή αγωγού, ο οποίος θα διοχετεύει σύμπαν το φ.α. της Ανατολικής Μεσογείου σε αντίστοιχες υποδομές οι οποίες θα διατρέχουν την Ανατολία.
Σε αυτήν την περίπτωση το εβραϊκό κράτος (σ.σ. και όχι μόνον αυτό) θα εξαρτάτο απολύτως από την τουρκική γεωγραφία με ότι δυσλειτουργίες μπορούν να προκληθούν μελλοντικά από την παραϊσλαμιστική ηγεσία της. Εάν οι Ερντογάν και Νταβούτογλου εκτιμούν ότι θα μετατρέψουν το Ισραήλ σε γεωπολιτικό ντονμέ – ενεργειακό γιουσουφάκι, ασφαλώς θα πρέπει να ελπίζουν στην πρόταξη επιχειρημάτων που θα πείθουν πέραν της πίστης στο κισμέτ (προδιαγραφή…).
Φαίνεται οξύμωρο, αλλά η Γεωπολιτική διαθέτει δύο «κισμετικούς» (σ.σ. Ας μου επιτραπεί να χαρακτηρίσω) πυλώνες: την Γεωγραφία και την Ιστορία. Αναφορικά με τον πρώτο, η Τουρκία έχοντας προκαλέσει στρατιωτικά τον σημαντικότερό της και πιο κοντινό, ενεργειακό συνέταιρο, μάλλον επιδιώκει την εύρεση εναλλακτικών οδών. Εντούτοις, το τουρκικό συμβούλιο εθνικής ασφάλειας γνώριζε τι θα συμβεί μετά την κατάρριψη του Su-24M οπότε είχε ήδη σχεδιάσει τις επόμενες ενέργειες.
Δηλαδή μετά από την εμπλοκή του ρωσοτουρκικού αγωγού από την ΕΕ και μέχρι να υπάρξει κάποια θετική εξέλιξη, η εγχώρια υποδομή θα υποστηριζόταν από τρεις εναλλακτικές πηγές: α) το Ιράν, β) το ιρακινό Κουρδιστάν και γ) την Ανατολική Μεσόγειο. Οι δύο πρώτες υπόκεινται πλέον σε σοβαρούς περιορισμούς που σχετίζονται με την γεωστρατηγική αντιπαλότητα μεταξύ Άγκυρας και Τεχεράνης, καθώς και λόγω της αποσταθεροποιητικής ένοπλης δράσης του ΡΚΚ.
Η τελευταία έχει έναν σταθερό και έναν απροσδόκητο σύμμαχο, τις ΗΠΑ και την ελληνική κυβέρνηση, η οποία ακόμη και πρόσφατα (σ.σ. πρόσφατες δηλώσεις του ΥΠΑΠΕΝ Σκουρλέτη) ελπίζει στην ανάσταση του ρωσο-τουρκικού αγωγού! Η Ουάσιγκτον εκτιμά ότι η «ανάγκη» θα οδηγήσει (σ.σ. θα σύρει κυριολεκτικά) την Άγκυρα στο να εξομαλύνει τις σχέσεις της με το Τελ Αβίβ, μειώνοντας σημαντικά τις τουρκικές απαιτήσεις.
Όμως οι παραϊσλαμιστές σύμμαχοι της Χαμάς φαίνεται να θεωρούν ότι οι ΗΠΑ θα πιέσουν το Ισραήλ όχι απλά να τους πωλήσει φ.α., αλλά να αναδειχθούν ως κέντρο εξαγωγής του προς την ΕΕ, έχοντας την υποστήριξη και της Ελλάδας, ευελπιστώντας και της Κύπρου (σ.σ. στο πλαίσιο βολικής λύσης του Κυπριακού), ενώ την ίδια στιγμή θα διαπραγματεύονται με τους Ρώσους και τους Αμερικανούς για το ουσιαστικό θέμα που δεν είναι άλλο παρά η τύχη του ρωσο-τουρκικού εγχειρήματος, την βιωσιμότητα του οποίου ΔΕΝ επιθυμεί ο αγγλοσαξονικός παράγοντας.
Ο επιτήδειος ουδέτερος σε όλη του τη νέο-οθωμανική μεγαλοπρέπεια. Για το αν η Τουρκία έχει ειλικρινείς προθέσεις έναντι του Ισραήλ, αποδεικνύεται μελετώντας απλώς το κίνητρο της παραϊσλαμιστικής ηγεσίας της που δεν είναι άλλο από το δίπτυχο Ισλάμ και νέο-οθωμανικό όραμα.
Ο δεύτερος πυλώνας είναι η Ιστορία. Στην Ελλάδα ευδοκιμούν πολλές αφηγήσεις για τις σχέσεις μεταξύ Εβραίων και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν την δραματική ιστορία του τελευταίου Εβραίου Μεσσία, του εκ Σμύρνης Σαμπετάι Ζεβί ή Σεβί (1626-1676) τον 17ο αιώνα. Ο Ζεβί πίστευε πως ήταν ο εκλεκτός του Θεού, ο οποίος θα οδηγούσε τους Εβραίους στη λύτρωση, πείθοντας Μουσουλμάνους και Χριστιανούς για την μεσσιανική του φύση. Η Ευρώπη σπαρασσόταν από τον αφανιστικό Τριακονταετή Πόλεμο (1618-1648) γεγονός που βοήθησε στην εκκόλαψη εσχατολογικών απόψεων.
Μετά από την ανακήρυξη του ως Μεσσία το 1651 και αφού έπεισε χιλιάδες ομόθρησκούς του να ασπαστούν τις απόψεις του (σ.σ. λέγεται ότι η φήμη του έφθασε μέχρι και τον Όλιβερ Κρόμγουελ στην Αγγλία) στις 16 Σεπτεμβρίου 1666 παρουσιάστηκε ενώπιον του Σουλτάνου Μωάμεθ Δ’ (1648-1687) σιδηροδέσμιος υπό την εποπτεία του Μεγάλου Βεζύρη Αχμέτ Κιοπρουλού. Ο Ζεβί απέτυχε να πείσει για την μεσσιανική του ιδιότητα και εκπλήσσοντας τους Εβραίους που ανέμεναν ένα συγκλονιστικό συμβάν, προσηλυτίστηκε στο Ισλάμ υπό την απειλή του αποκεφαλισμού. Το γεγονός αυτό οδήγησε σε μια σειρά μαζικών αναγκαστικών προσηλυτισμών και την γέννηση του απαξιωτικού όρου dönme δηλαδή του αποστάτη του προσήλυτου…
Η παρούσα ηγεσία του Ισραήλ γνωρίζει ότι οι νεοοθωμανοί παραϊσλαμιστές της Άγκυρας επιφυλάσσουν για την χώρα τους τον ρόλο του γεωπολιτικού ντονμέ, καθώς η αναδυόμενη ισχύς της Τουρκίας θα επιβάλλει στους «όμορους λαούς της Βίβλου» μια νέα τάξη πραγμάτων. Η διαδικασία «προσηλυτισμού» στο όραμα των Ερντογάν-Νταβούτογλου αρχίζει από το ζωτικής σημασίας πεδίο της ενέργειας.
Εάν κάποιοι στο Τελ Αβίβ θέλουν να μετατραπούν σε νέο-Σαμπατιστές (σ.σ. επίσης ονομασία των ντονμέδων στην Τουρκία) ας σκεφτούν ότι ο Ζεβί δεν είχε εναλλακτική λύση. Το Ισραήλ όμως σήμερα είναι πυρηνική δύναμη, διαθέτει την ισχυρότερη Αεροπορία στην ευρύτερη περιοχή και την «ευλογία» των ΗΠΑ. Απομένει να δούμε αν οι «γεωστρατηγικές προσευχές» του Νετανιάχου θα εισακουστούν στην Ουάσιγκτον.
Ιωάννης Σ. Θεοδωράτος:
Δημοσιογράφος- Αμυντικός αναλυτής.
23/12/2015
http://www.defence-point.gr/news/?p=143748
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν συμφωνούν πάντα με τις απόψεις που διατυπώνονται στα εκάστοτε -χάριν ενημέρωσης και προβληματισμού- αναρτώμενα κείμενα τρίτων.Οι απόψεις που δημοσιεύονται στα κείμενα των αναρτήσεων εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τους αρθρογράφους που τις διατυπώνουν.