«Η θανατηφόρος απληστία και η εγκληματική αδιαφορία»
Τα κουφάρια θα μείνουν κουφάρια.Είναι βέβαιο ότι κανείς από τους πιστωτές δε θέλει να πάρει έναντι των χρεών ένα ακίνητο χωρίς καμία δυνατότητα προστιθέμενης αξίας.Γιατί όχι το δημόσιο;Ας πάρει την πρωτοβουλία κάποιος φορέας του δημοσίου να διεκδικήσει το ακίνητο, έναντι των χρεών και να το αποδώσει στην πόλη.
Το 2013 ήλθε η πτώχευση όλων των ιδιοκτητών. Κι έτσι τα κουφάρια θα μείνουν κουφάρια μέχρις ότου ξεκαθαρίσουν οι απαιτήσεις των πιστωτών της εταιρείας.
Αλλά είναι βέβαιο ότι κανείς από τους πιστωτές δε θέλει να πάρει έναντι των χρεών ένα ακίνητο χωρίς καμία δυνατότητα προστιθέμενης αξίας.
Όταν στην προεκλογική περίοδο του 2010 αναδείξαμε το θέμα του Αλλατίνι, η τελική συμβιβαστική πρόταση του Γιάννη Μπουτάρη, για να εξασφαλίσει την υποστήριξη μας στον δεύτερο γύρο, ήταν ότι «δε μπορούν να μένουν κουφάρια εκεί». Σωστό. Αλλά η λεκτική σύμπτωση, είχε εννοιολογική απόσταση. Οι ιδιοκτήτες του χώρου, τα συμφέροντα των οποίων είχε στηρίξει και στο ΣτΕ, συνδύαζαν τα «μη κουφάρια» με το κέρδος. Σωστό. Αλλά το ζήτημα είναι ότι το κέρδος από τον χώρο, τη δυνατότητα να χτίσουν 70.000 τετραγωνικά, την είχαν ήδη αξιοποιήσει, πουλώντας τα σε κάποιον που τα έχτισε στην Κρήτη τη δεκαετία του 1990. Όταν το σχέδιο τους να χτίσουν ΕΠΙΠΛΕΟΝ 30.000 τετραγωνικά δεν εκρίθη νόμιμο από το ΣτΕ, παρά τις ισχυρές πολιτικές πιέσεις και παρεμβάσεις που χρησιμοποίησαν, εγκατέλειψαν το ακίνητο στην τύχη του. Χωρίς το δικαίωμα οικοδόμησης, αυτό το ακίνητο έχει μηδαμινή αξία και η συντήρηση του είναι πιο δαπανηρή από οποιοδήποτε κέρδος μπορεί να σκεφτεί κάποιος. Και κανένας δεν έχει σκεφτεί κανένα άλλο τρόπο να δώσει το ακίνητο λεφτά.
Και γι'αυτό το εγκατέλειψαν. Τους ήταν πλέον βάρος.
Και γι' αυτό όταν βγήκε προς πώληση, δεν ενδιαφέρθηκε κανένας!
Και γι'αυτό επιζητήθηκε μία τροπολογία, για την οποία ο ίδιος ο δήμαρχος είπε από βήματος δημοτικού συμβουλίου ότι ζήτησε από δύο βουλευτές να την υπογράψουν. Αλλά δεν γινόταν.
Το 2012 είχα προτείνει οι ιδιοκτήτες να το δωρίσουν στο δημόσιο. Σε αυτούς ήταν άχρηστο. Με μικρή αξία. Μικρότερη από μία προωθητική εκστρατεία, που κάνει η Coca Cola στα σχολεία. Η πρόταση δεν έγινε δεκτή. Το 2013 ήλθε η πτώχευση όλων των ιδιοκτητών. Κι έτσι τα κουφάρια θα μείνουν κουφάρια μέχρις ότου ξεκαθαρίσουν οι απαιτήσεις των πιστωτών της εταιρείας. Αλλά είναι βέβαιο ότι κανείς από τους πιστωτές δε θέλει να πάρει έναντι των χρεών ένα ακίνητο χωρίς καμία δυνατότητα προστιθέμενης αξίας. Κανείς; Γιατί όχι το δημόσιο; Δεν υπάρχει κανείς δημόσιος φορέας, στον οποίο οι ιδιοκτήτες να χρωστάνε; Είναι αμφίβολο αν υπάρχει δημόσιος φορέας, στον οποίο να μην χρωστάνε. Κάποιοι είναι υπόλογοι για βαριά αδικήματα, από τα οποία δε θα σωθούν όσα ψέματα και αν πουν.
Ας πάρει την πρωτοβουλία κάποιος φορέας του δημοσίου να διεκδικήσει το ακίνητο, έναντι των χρεών και να το αποδώσει στην πόλη. Να πάρει λεφτά από τους «πτωχούς μεγαλοεπιχειρηματίες» θα ήταν αφελής να προσδοκά. Αλλιώς θα μείνει εκεί κουφάρι για πάντα. Και με καταστάσεις, που κανείς δεν γνωρίζει τι κόστος θα έχουν. Κι όχι μόνο υλικό. Ο εισαγγελέας ερευνά την υπόθεση. Και βεβαίως η απληστία δεν είναι ποινικό αδίκημα. Η ψευδής δήλωση όμως είναι. Η αμέλεια είναι. Ειδικά όταν εγγράφως γνωρίζεις. Και η βαριά αμέλεια ισοδυναμεί με δόλο. Ας το ξέρουν όσοι θέλουν να επαναθεμελιώσουν προσδοκία κέρδους πάνω σε αίμα…
Xρ. Μάτης,
δημοσιογράφος και πρ. επικεφαλής δημοτικής παράταξης Δήμου Θεσ/κης
5-12-2015
http://www.karfitsa.gr/2015/12/05/i-thanatiforos-aplistia-kai-i-egklimat/