Η «νύχτα των βαρώνων» και οι ανάξιοι κληρονόμοι
Η νύχτα της 19ης Φεβρουαρίου του 1997 ήταν καθοριστική για τη συνέχεια της Νέας Δημοκρατίας και κατ΄ επέκταση για το μέλλον της χώρας. Εκείνη λοιπόν την παράξενη «νύχτα των βαρώνων», όπως ονομάστηκε, συγκεντρώθηκαν στο σπίτι του «αρχιβαρώνου» Γιάννη Βαρβιτσιώτη 31 βουλευτές της Ν.Δ. για να επιλέξουν τον Κώστα Καραμανλή, τον νεώτερο, στη θέση του αρχηγού της παράταξης.
Η κατάσταση ήταν ομολογουμένως δύσκολη για το κόμμα, που έψαχνε τον δρόμο της ενότητας, μετά από μία νέα εκλογική αποτυχία. Ήταν η ώρα των αποφάσεων και γι' αυτό θα έπρεπε να επιλεγεί ένα πρόσωπο ευρείας αποδοχής, καθαγιασμένο, χωρίς δυνατότητα αμφισβήτησης από κανέναν. Κι αφού εξέλιπε η σεβάσμια περσόνα, το μόνο που απέμεινε ήταν ένα ηχηρό όνομα, μια βαριά σκιά που θα έσερνε πίσω της το φως του «γενάρχη» της. Κι έτσι, χωρίς άλλες επιλογές, κατέληξαν σε έναν ανεπάγγελτο, άπειρο και νεαρό βουλευτή που απλά ο μπαμπάς του είχε φροντίσει να του δώσει το κατάλληλο όνομα!
Το εγχείρημα πέτυχε. Η βάση προσκύνησε το νέο είδωλο και η χώρα διπλασίασε το χρέος της. Τα χρόνια πέρασαν και έτυχε, κάπως σαν φάρσα, η βόμβα του αδιεξόδου να σκάσει στα χέρια ενός άλλου ανάξιου κληρονόμου, «εκλεγμένου» περίπου όπως και ο προηγούμενος γόνος.
Σήμερα, όμως, κοντεύοντας δύο δεκαετίες από τη μοιραία εκείνη νύχτα στο Παλαιό Ψυχικό, ο σπουδαίος «εκλεκτός» από σπόντα συνεχίζει τη μεσσιανιστική επιρροή του, όχι μόνο στο κόμμα αλλά σε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Και το κακό είναι ότι δεν μιλάει ο ίδιος ποτέ. Μόνο οι κύκλοι του! Και δεν απευθύνεται μόνο στο διαλυμένο κόμμα του, αλλά στηρίζει και κυβερνήσεις (οι χθεσινές δηλώσεις θαυμασμού Ρουσόπουλου για τον Τσίπρα δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνείας)!
Πραγματικά, είναι τρομακτικό να διαισθάνεται κανείς πόσο εύκολα γεννιούνται «μυθικά ασπόνδυλα τέρατα» στο υποσυνείδητο της μάζας! Πόσο «αναγκαίο» κρίθηκε τότε, το ΄97, από τον Βαρβιτσιώτη να προκριθεί ένα «είδωλο» και να κατασκευαστεί ένας ανάξιος «μεσσίας», προκειμένου να μη χαθεί η «περιουσία» του κόμματος χωρίς «κληρονόμους»! Περιούσια από την οποία σιτίζονται μέχρι σήμερα στρατιές «παροικούντων», μαζί με τις φαμίλιες και τα τεράστια δίκτυά τους.
Αναρωτιέμαι τι νόημα έχει πια να αναζητά κανείς λύσεις σε πρόσωπα και διατάξεις. Τι νόημα έχει να ονειρεύεσαι ρήξεις, όταν στην ίδια πολιτική σειρά με σένα βρίσκονται άνθρωποι (;) που θα έκλαιγαν γοερά, αν αποφάσιζε ο Κωνσταντίνος ο νεώτερος, «ο εργασιομανής», να ξαναδιαλύσει τη χώρα. Αν έπαιρνε, ας πούμε, αργότερα, τη σκυτάλη από τον νέο «εθνάρχη»... τον Τσίπρα!
Τι ζούμε θεέ μου! Δεν είναι μόνο ότι βιώνουμε τις μικρές «δικτατορίες» των απανταχού ανάξιων «κληρονόμων». Είναι που δεν αντέχει πια η λογική μας τον εμπαιγμό και την αλητεία, μπροστά στα μάτια μας.
Ανδρέας Ζαμπούκας
18 Δεκεμβρίου 2015
18 Δεκεμβρίου 2015
http://www.liberal.gr/arthro/25416/imerologia/andreas-zampoukas/i-isonnuchta-ton-barononsin-kai-oi-anaxioi-klironomoi.html
Το μαγαζί ανήκει στην «Κ. Καραμανλής ΕΠΕ»*
Οι εκλογές της Κυριακής στη Νέα Δημοκρατία, μου θυμίζουν τις προσπάθειες μικρομετόχων να αγοράσουν μετοχές μιας εταιρείας, ώστε να αποκτήσουν τον έλεγχο της. Το μόνο που καταφέρνουν τελικά, στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι να χάσουν χρήματα και χρόνο. Ο βασικός μέτοχος, το αφεντικό, είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Δεν χάνει.
Ίσως να πέσω έξω την Κυριακή το βράδυ, η Νέα Δημοκρατία όμως, στη συνείδηση του μέσου ψηφοφόρου της, ανήκει στη μεγάλη οικογένεια των Καραμανλήδων. Και αυτό ουδόλως θα με ενδιέφερε, αν δεν αφορούσε την άμεση και πανθομολογούμενη στήριξη του Κώστα Καραμανλή στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Και για να γίνω σαφέστερος, δεν είμαι κατά των συγκλίσεων και των συναινέσεων. Απεναντίας, με ενδιαφέρον θα έβλεπα τον ιστορικό συμβιβασμό, στην ελληνική του εκδοχή, υπό την προϋπόθεση πως πρόκειται για συμβιβασμό και όχι για παράδοση άνευ όρων. Πως αυτός ο συμβιβασμός οικοδομείται πάνω σε ένα πακέτο πολιτικών θέσεων, προϊόν συζητήσεων και αμοιβαίων υποχωρήσεων.
Πως όλα αυτά γίνονται κατά τρόπο διαφανή και δημόσιο. Όχι στο παρασκήνιο και στο σκοτάδι, με συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, με ιδιοτελείς και ευτελείς συμβιβασμούς. Η πολιτική στήριξη πρέπει να βασίζεται σε πολιτικό σκεπτικό που δημοσιοποιείται, ώστε να διαμορφώσει πολιτικό κλίμα και συνειδήσεις. Αυτό που γίνεται στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εδώ και τρεις περίπου μήνες, με αποκλειστική ευθύνη του Β. Μεϊμαράκη και όσων τον στηρίζουν, είναι de facto στήριξη στην κυβέρνηση, καθώς η απουσία αντιπολίτευσης είναι μία μορφή συμπολίτευσης.
Σε ανύποπτο χρόνο έγραφα: «η Νέα Δημοκρατία πρέπει να εξηγήσει τι κοινωνία οραματίζεται και τι οικονομία θέλει, χωρίς γενικόλογους αφορισμούς και κοινότοπες προτάσεις, αλλά με πρόγραμμα σαφές και κοστολογημένο. Και αφού το κάνει αυτό, τότε ας εκλέξει και τον αρχηγό που θα το υπηρετήσει καλύτερα. Πολύ φοβούμαι όμως ότι θα κινηθούν, για μία ακόμα φορά ανάποδα» (the books journal, τεύχος 59, Οκτώβριος 2015).
Επειδή αυτά που επεσήμανα δεν ήταν ιδιαίτερες σοφίες, αλλά κοινή λογική, που σαφώς τη διαθέτει ο Β. Μεϊμαράκης -θέλω να πιστεύω- η επιλογή του να εμπλέξει το κόμμα του σε άσκοπη και ψυχοφθόρα εσωκομματική διαδικασία μόνο τυχαία δεν ήταν. Εκινείτο στο γενικότερο πλαίσιο της συμφωνίας του Κ. Καραμανλή με τον Α. Τσίπρα για στήριξη του πρώτου στο δεύτερο με αντάλλαγμα την ασυλία του για τα πεπραγμένα της περιόδου 2004-2009 και τη στελέχωση καίριων θέσεων του κρατικού μηχανισμού με καραμανλικά στελέχη.
Επί πλέον τόσο τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο και τον Κ. Καραμανλή τους συνέχει ο κρατισμός, που αποτελεί με μικρές αποκλίσεις, κυρίως στο ιδεολογικό επίπεδο και όχι επί του πρακτέου, τον κοινό τους τόπο. Αν λάβουμε υπόψη και τη βεβαιωμένη εκτίμηση που έτρεφε ο τέως πρωθυπουργός για την αριστερά, το συνοικέσιο δεν ήθελε προξενήτρα.
Το πολιτικό πρόβλημα για τη χώρα είναι πως όλα τα παραπάνω εκτυλίσσονται στο σκότος των παρασκηνίων, με δηλώσεις» κύκλων», με χρησμούς φίλων και με τη σιωπή. Με τη σιωπή που επέλεξε ως πολιτικό του όπλο ο Κώστας Καραμανλής, πιστεύοντας πως θα δοξασθεί κρυπτόμενος. Μερικές φορές όμως η σιωπή δεν είναι χρυσός. Είναι προκλητική φυγομαχία.
* Η επιλογή της νομικής μορφής της καραμανλικής εταιρείας δεν είναι τυχαία. Η διακυβέρνηση 2004-2009 ήταν περιορισμένης ευθύνης.
Σάκης Μουμτζής
18 Δεκεμβρίου 2015
http://www.liberal.gr/arthro/25392/imerologia/sakis-moumtzis/to-magazi-anikei-stin-isonk-karamanlis-epesin.html
Ας τελειώνουν στη Ν.Δ. διότι τα ψέματα τελείωσαν το 2010
Αποφεύγω πάντα να ασχολούμαι με τα εσωτερικά των ελληνικών πολιτικών κομμάτων, βασικά επειδή όλα είναι «φτιαχτά» και «κατασκευασμένα» και διότι δεν προσφέρουν τίποτα στη χώρα και στον δύσμοιρο λαό της, ο οποίος υποφέρει ακριβώς λόγω της ανικανότητας των ταγών του έθνους.
Ομως, τα όσα φαιδρά συμβαίνουν στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι την ίδια στιγμή και πολύ σοβαρά, υπό την έννοια ότι η Ελλάδα βιώνει τη μεγαλύτερη κρίση από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο και αυτοί οι ανόητοι αλληλοσπαράσσονται, αντί να ενωθούν και να προσφέρουν στις προσπάθειες της σωτηρίας της πατρίδας.
Ερώτημα: Ανεξάρτητα από το ποιος θα εκλεγεί σήμερα, πώς θα μπορέσουν αυτοί οι υποψήφιοι, οι λοιποί πολιτικοί και πολιτευτές της Νέας Δημοκρατίας να συνεργαστούν ξανά, ώστε να αποτελέσουν μία ισχυρή δύναμη, και έναντι του κ. Τσίπρα αλλά περισσότερο για να προσφέρουν στην Ελλάδα; Διότι η χώρα δεν μπορεί να περιμένει πότε θα αποφασίσει η συντηρητική Δεξιά να σταματήσει να είναι πηγή ανεκδότων και δόση ευθυμίας για τον λαό.
Οταν οι χώρες βρίσκονται στη δεινή θέση της Ελλάδας, οι πολιτικοί ταγοί δεν ασχολούνται με οτιδήποτε άλλο εκτός της οικονομικής κρίσης. Στη ΝΔ σκοτώνονται και βρίζονται μεταξύ τους, εδώ και εκεί κάνουν και καμιά δήλωση για λόγους κομματικού ακροατηρίου εναντίον του πρωθυπουργού, αλλά δεν προσφέρουν τίποτα απολύτως στη σταθερότητα της χώρας, όπως οφείλουν. Και αφήνουν τον κ. Τσίπρα, με τους ερασιτέχνες υπουργούς του, να βολοδέρνουν και να έχουν πάντα στο μυαλό τους τη «βόμβα» που αποτελούν οι έριδες στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, αντί τη σωτηρία της χώρας.
Η Ελλάδα εξαρτάται απόλυτα από τους δανειστές. Δεν θα χρησιμοποιήσω τη λέξη ελέγχεται από τους Θεσμούς, διότι ενοχλείται η υπερηφάνεια των πολιτικών μας. Ομως, είναι μια πραγματικότητα. Ενα από τα πολλά παραδείγματα είναι το «παράλληλο πρόγραμμα» που σκαρφίστηκε ο μαρξιστής κ. Τσακαλώτος, ο οποίος πρέπει να ταλαιπωρείται με τη συνείδησή του, και αναρωτήθηκα πολλές φορές τι θα συμβεί όταν ξεσπάσει, όχι εναντίον της αντιπολίτευσης, αλλά εναντίον των πολιτικών που ο ίδιος εξαναγκάστηκε να δεχθεί και να συνυπογράψει. Οι δανειστές το απέρριψαν και η κυβέρνηση το εγκατέλειψε με την ουρά στα σκέλια.
Τα ψέματα για τη χώρα και τους πολιτικούς τελείωσαν από το 2010. Αρνούνται να το καταλάβουν, πόσω μάλλον να το δεχθούν. Ομως, αυτή η άρνηση της πραγματικότητας προσθέτει στα πάθη του λαού. Ας ελπίσουμε ότι η ΝΔ θα τελειώσει τα καραγκιοζιλίκια σήμερα και με σοβαρότητα θα συνεργαστεί με όλες τις δυνάμεις του τόπου για να σωθεί η χώρα…
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
20 Δεκεμβρίου 2015
http://mignatiou.com/2015/12/as-telionoun-sti-n-d-dioti-ta-psemata-teliosan-to-2010/
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν συμφωνούν πάντα με τις απόψεις που διατυπώνονται στα εκάστοτε -χάριν ενημέρωσης και προβληματισμού- αναρτώμενα κείμενα τρίτων.Οι απόψεις που δημοσιεύονται στα κείμενα των αναρτήσεων εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τους αρθρογράφους που τις διατυπώνουν.
Σκίτσο του Η.ΜΑΚΡΗ
Το μαγαζί ανήκει στην «Κ. Καραμανλής ΕΠΕ»*
Οι εκλογές της Κυριακής στη Νέα Δημοκρατία, μου θυμίζουν τις προσπάθειες μικρομετόχων να αγοράσουν μετοχές μιας εταιρείας, ώστε να αποκτήσουν τον έλεγχο της. Το μόνο που καταφέρνουν τελικά, στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι να χάσουν χρήματα και χρόνο. Ο βασικός μέτοχος, το αφεντικό, είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Δεν χάνει.
Ίσως να πέσω έξω την Κυριακή το βράδυ, η Νέα Δημοκρατία όμως, στη συνείδηση του μέσου ψηφοφόρου της, ανήκει στη μεγάλη οικογένεια των Καραμανλήδων. Και αυτό ουδόλως θα με ενδιέφερε, αν δεν αφορούσε την άμεση και πανθομολογούμενη στήριξη του Κώστα Καραμανλή στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Και για να γίνω σαφέστερος, δεν είμαι κατά των συγκλίσεων και των συναινέσεων. Απεναντίας, με ενδιαφέρον θα έβλεπα τον ιστορικό συμβιβασμό, στην ελληνική του εκδοχή, υπό την προϋπόθεση πως πρόκειται για συμβιβασμό και όχι για παράδοση άνευ όρων. Πως αυτός ο συμβιβασμός οικοδομείται πάνω σε ένα πακέτο πολιτικών θέσεων, προϊόν συζητήσεων και αμοιβαίων υποχωρήσεων.
Πως όλα αυτά γίνονται κατά τρόπο διαφανή και δημόσιο. Όχι στο παρασκήνιο και στο σκοτάδι, με συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, με ιδιοτελείς και ευτελείς συμβιβασμούς. Η πολιτική στήριξη πρέπει να βασίζεται σε πολιτικό σκεπτικό που δημοσιοποιείται, ώστε να διαμορφώσει πολιτικό κλίμα και συνειδήσεις. Αυτό που γίνεται στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εδώ και τρεις περίπου μήνες, με αποκλειστική ευθύνη του Β. Μεϊμαράκη και όσων τον στηρίζουν, είναι de facto στήριξη στην κυβέρνηση, καθώς η απουσία αντιπολίτευσης είναι μία μορφή συμπολίτευσης.
Σε ανύποπτο χρόνο έγραφα: «η Νέα Δημοκρατία πρέπει να εξηγήσει τι κοινωνία οραματίζεται και τι οικονομία θέλει, χωρίς γενικόλογους αφορισμούς και κοινότοπες προτάσεις, αλλά με πρόγραμμα σαφές και κοστολογημένο. Και αφού το κάνει αυτό, τότε ας εκλέξει και τον αρχηγό που θα το υπηρετήσει καλύτερα. Πολύ φοβούμαι όμως ότι θα κινηθούν, για μία ακόμα φορά ανάποδα» (the books journal, τεύχος 59, Οκτώβριος 2015).
Επειδή αυτά που επεσήμανα δεν ήταν ιδιαίτερες σοφίες, αλλά κοινή λογική, που σαφώς τη διαθέτει ο Β. Μεϊμαράκης -θέλω να πιστεύω- η επιλογή του να εμπλέξει το κόμμα του σε άσκοπη και ψυχοφθόρα εσωκομματική διαδικασία μόνο τυχαία δεν ήταν. Εκινείτο στο γενικότερο πλαίσιο της συμφωνίας του Κ. Καραμανλή με τον Α. Τσίπρα για στήριξη του πρώτου στο δεύτερο με αντάλλαγμα την ασυλία του για τα πεπραγμένα της περιόδου 2004-2009 και τη στελέχωση καίριων θέσεων του κρατικού μηχανισμού με καραμανλικά στελέχη.
Επί πλέον τόσο τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο και τον Κ. Καραμανλή τους συνέχει ο κρατισμός, που αποτελεί με μικρές αποκλίσεις, κυρίως στο ιδεολογικό επίπεδο και όχι επί του πρακτέου, τον κοινό τους τόπο. Αν λάβουμε υπόψη και τη βεβαιωμένη εκτίμηση που έτρεφε ο τέως πρωθυπουργός για την αριστερά, το συνοικέσιο δεν ήθελε προξενήτρα.
Το πολιτικό πρόβλημα για τη χώρα είναι πως όλα τα παραπάνω εκτυλίσσονται στο σκότος των παρασκηνίων, με δηλώσεις» κύκλων», με χρησμούς φίλων και με τη σιωπή. Με τη σιωπή που επέλεξε ως πολιτικό του όπλο ο Κώστας Καραμανλής, πιστεύοντας πως θα δοξασθεί κρυπτόμενος. Μερικές φορές όμως η σιωπή δεν είναι χρυσός. Είναι προκλητική φυγομαχία.
* Η επιλογή της νομικής μορφής της καραμανλικής εταιρείας δεν είναι τυχαία. Η διακυβέρνηση 2004-2009 ήταν περιορισμένης ευθύνης.
Σάκης Μουμτζής
18 Δεκεμβρίου 2015
http://www.liberal.gr/arthro/25392/imerologia/sakis-moumtzis/to-magazi-anikei-stin-isonk-karamanlis-epesin.html
Ας τελειώνουν στη Ν.Δ. διότι τα ψέματα τελείωσαν το 2010
Αποφεύγω πάντα να ασχολούμαι με τα εσωτερικά των ελληνικών πολιτικών κομμάτων, βασικά επειδή όλα είναι «φτιαχτά» και «κατασκευασμένα» και διότι δεν προσφέρουν τίποτα στη χώρα και στον δύσμοιρο λαό της, ο οποίος υποφέρει ακριβώς λόγω της ανικανότητας των ταγών του έθνους.
Ομως, τα όσα φαιδρά συμβαίνουν στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι την ίδια στιγμή και πολύ σοβαρά, υπό την έννοια ότι η Ελλάδα βιώνει τη μεγαλύτερη κρίση από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο και αυτοί οι ανόητοι αλληλοσπαράσσονται, αντί να ενωθούν και να προσφέρουν στις προσπάθειες της σωτηρίας της πατρίδας.
Ερώτημα: Ανεξάρτητα από το ποιος θα εκλεγεί σήμερα, πώς θα μπορέσουν αυτοί οι υποψήφιοι, οι λοιποί πολιτικοί και πολιτευτές της Νέας Δημοκρατίας να συνεργαστούν ξανά, ώστε να αποτελέσουν μία ισχυρή δύναμη, και έναντι του κ. Τσίπρα αλλά περισσότερο για να προσφέρουν στην Ελλάδα; Διότι η χώρα δεν μπορεί να περιμένει πότε θα αποφασίσει η συντηρητική Δεξιά να σταματήσει να είναι πηγή ανεκδότων και δόση ευθυμίας για τον λαό.
Οταν οι χώρες βρίσκονται στη δεινή θέση της Ελλάδας, οι πολιτικοί ταγοί δεν ασχολούνται με οτιδήποτε άλλο εκτός της οικονομικής κρίσης. Στη ΝΔ σκοτώνονται και βρίζονται μεταξύ τους, εδώ και εκεί κάνουν και καμιά δήλωση για λόγους κομματικού ακροατηρίου εναντίον του πρωθυπουργού, αλλά δεν προσφέρουν τίποτα απολύτως στη σταθερότητα της χώρας, όπως οφείλουν. Και αφήνουν τον κ. Τσίπρα, με τους ερασιτέχνες υπουργούς του, να βολοδέρνουν και να έχουν πάντα στο μυαλό τους τη «βόμβα» που αποτελούν οι έριδες στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, αντί τη σωτηρία της χώρας.
Η Ελλάδα εξαρτάται απόλυτα από τους δανειστές. Δεν θα χρησιμοποιήσω τη λέξη ελέγχεται από τους Θεσμούς, διότι ενοχλείται η υπερηφάνεια των πολιτικών μας. Ομως, είναι μια πραγματικότητα. Ενα από τα πολλά παραδείγματα είναι το «παράλληλο πρόγραμμα» που σκαρφίστηκε ο μαρξιστής κ. Τσακαλώτος, ο οποίος πρέπει να ταλαιπωρείται με τη συνείδησή του, και αναρωτήθηκα πολλές φορές τι θα συμβεί όταν ξεσπάσει, όχι εναντίον της αντιπολίτευσης, αλλά εναντίον των πολιτικών που ο ίδιος εξαναγκάστηκε να δεχθεί και να συνυπογράψει. Οι δανειστές το απέρριψαν και η κυβέρνηση το εγκατέλειψε με την ουρά στα σκέλια.
Τα ψέματα για τη χώρα και τους πολιτικούς τελείωσαν από το 2010. Αρνούνται να το καταλάβουν, πόσω μάλλον να το δεχθούν. Ομως, αυτή η άρνηση της πραγματικότητας προσθέτει στα πάθη του λαού. Ας ελπίσουμε ότι η ΝΔ θα τελειώσει τα καραγκιοζιλίκια σήμερα και με σοβαρότητα θα συνεργαστεί με όλες τις δυνάμεις του τόπου για να σωθεί η χώρα…
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
20 Δεκεμβρίου 2015
http://mignatiou.com/2015/12/as-telionoun-sti-n-d-dioti-ta-psemata-teliosan-to-2010/
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν συμφωνούν πάντα με τις απόψεις που διατυπώνονται στα εκάστοτε -χάριν ενημέρωσης και προβληματισμού- αναρτώμενα κείμενα τρίτων.Οι απόψεις που δημοσιεύονται στα κείμενα των αναρτήσεων εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τους αρθρογράφους που τις διατυπώνουν.