Οι «Κουτσές Πάπιες» της Ευρώπης.
«Κουτσή Πάπια» (Lame Duck) αποκαλείται στην αμερικανική πολιτική ορολογία ο πρόεδρος που δεν ελέγχει το Κογκρέσο άρα, κατά συνέπεια, έχει μειωμένη φερεγγυότητα ως προς την υλοποίηση των δεσμεύσεων που αναλαμβάνει στο εσωτερικό αλλά κυρίως στο εξωτερικό.
Ο απαξιωτικός αυτός αμερικανικός χαρακτηρισμός θα μπορούσε να απονεμηθεί σήμερα ταυτόχρονα και στην καγκελάριο της Γερμανίας και τον πρόεδρο της Γαλλίας, καθώς κανείς από τους δύο δεν έχει τη δυνατότητα να αναλάβει και να υλοποιήσει πολιτικές πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση ενίσχυσης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, μιας δυναμικής που αμφισβητείται ολοένα και περισσότερο.
Πρώτη η Μέρκελ, που με την ασφάλεια των τότε υψηλών ποσοστών αποδοχής της στις δημοσκοπήσεις επιχείρησε, με αφορμή το Προσφυγικό, να επιβάλει στην Ε.Ε.μια συνολική και αλληλέγγυα στάση και στην ίδια της τη χώρα να σπάσει το ταμπού της «αμοιβαιοποίησης του κινδύνου», που από την άνοιξη του 2010 είναι η τροχοπέδη για μια χωρίς αστερίσκους αλληλεγγύη του Βερολίνου προς τον Νότο της Ευρωζώνης. Η καγκελάριος αμφισβητήθηκε μετωπικά από χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, που συνήθως είναι πρόθυμοι σύμμαχοι της Γερμανίας στην Ε.Ε. -Ευρωζώνη και είδε τη βαυαρική πτέρυγα των Χριστιανοδημοκρατών, τη Χριστιανοσοσιαλιστική Ένωση υπό τον τοπικό πρωθυπουργό Ζεεχόφερ να είναι πολύ πιο κοντά στην εξωκοινοβουλευτική «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AFD) και τον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας, Ορμπαν, παρά στην κυβέρνηση του Μεγάλου Συνασπισμού. Σήμερα, αποδυναμωμένη στις δημοσκοπήσεις, η Μέρκελ προσπαθεί να κάνει μια συντεταγμένη αναδίπλωση εν μέσω φημών ότι δεν θα ολοκληρώσει τη θητεία της, ένα σκηνικό που φωτίζει ως εξωπραγματική την προσδοκία ουσιαστικής αλλαγής στην εμμονή στη δημοσιονομική λιτότητα.
Μετά την απρόσμενη αποδυνάμωση της Μέρκελ, ήλθε η αναμενόμενη και προαναγγελθείσα εδώ και μήνες, αν όχι χρόνια, σκληρή ήττα του Ολάντ και των Σοσιαλιστών και ταυτόχρονα η θριαμβευτική πρωτιά της Ακροδεξιάς του Εθνικού Μετώπου της Λεπέν. Μια αναμενόμενη εξέλιξη, που δεν θα πρέπει σε καμιά περίπτωση να αιτιολογηθεί κατά κύριο λόγο ως παρενέργεια του τρομοκρατικού πλήγματος της 13ης Νοεμβρίου, καθώς οι δημοσκοπήσεις την έχουν προαναγγείλει από τις αρχές του χρόνου.
Εύλογα τίθεται το ερώτημα τι αξιοπιστία και τι αντίκρισμα μπορεί να έχουν οι πρωτοβουλίες ενός ηγέτη, τόσο στην κατεύθυνση της Πολιτικής Ενοποίησης της Ευρωζώνης, όσο και στη φιλοδοξία να ηγηθεί μιας παγκόσμιας εκστρατείας κατά της τρομοκρατίας, όταν τόσο ο ίδιος όσο και το κόμμα του δεν απειλούνται απλά με σκληρή ήττα στον ορίζοντα της διπλής εκλογικής αναμέτρησης (Προεδρική και βουλευτικές εκλογές) της άνοιξης του 2017, αλλά με συντριβή-εξαέρωση: Σε ένα διπολικό σύστημα, όπως το γαλλικό, όταν υποβιβάζεσαι στην τρίτη θέση δεν μεταβάλλεις το σύστημα σε τριπολικό, αλλά πολύ απλά παύεις να είσαι κόμμα εξουσίας.
Στην καλύτερη εκδοχή, η Μέρκελ και ο Ολάντ, και οι δύο στον ορίζοντα του 2017, (εκλογές την άνοιξη στη Γαλλία και το φθινόπωρο στη Γερμανία) θα μπορέσουν τον ενάμιση χρόνο που τους υπολείπεται για την ολοκλήρωση της θητείας τους να διαχειρισθούν τις τρέχουσες υποθέσεις, ένα σενάριο περισσότερο ευχή παρά πιθανή εξέλιξη, καθώς η πλειοψηφία των προκλήσεων κυβερνητικής διαχείρισης τόσο στο Βερολίνο όσο και στο Παρίσι ανήκουν στην κατηγορία των καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης και όχι της ομαλής διαχείρισης.
Προσφυγικό, τρομοκρατία, κρίση στην Ευρωζώνη συν ηγέτες «Κουτσές Πάπιες» στη Γερμανία και στη Γαλλία, ο συνδυασμός μοιάζει εκρηκτικός για την Ευρωζώνη των «19» και την Ε.Ε. των «28». Είναι χαρακτηριστικό ότι ο αρθρογράφος των Financial Times Wolfgang Munchau, σε χθεσινή του ανάλυση γράφει ότι ολοένα και περισσότερο φοβάται ότι αν πρόκειται να υπάρξει ένα ακόμη στάδιο ολοκλήρωσης στην Ευρώπη, θα πρέπει να προηγηθεί ένα στάδιο διάσπασης.
Απρόσμενη και αναμενόμενη
Μετά την απρόσμενη αποδυνάμωση της Μέρκελ, ήλθε η ανα-μενόμενη και προαναγγελθείσα εδώ και μήνες, αν όχι χρόνια, σκληρή ήττα του Ολάντ και των Σοσιαλιστών και ταυτόχρονα θριαμβευτική πρωτιά της Ακροδεξιάς του Εθνικού Μετώπου της Λεπέν. Μια αναμενόμενη εξέλιξη που δεν θα πρέπει σε καμιά περίπτωση να αιτιολογηθεί κατά κύριο λόγο ως παρενέργεια του τρομοκρατικού πλήγματος της 13ης Νοεμβρίου, καθώς οι δημοσκοπήσεις την έχουν προαναγγείλει από τις αρχές του χρόνου.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
8-12-2015
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=27689&subid=2&pubid=113866104