Τι σημαίνει η τουρκική εισβολή στο Ιράκ;

 Ουλαμός τουρκικών αρμάτων μάχης Μ-60 στα σύνορα με Συρία και Ιράκ Φωτογραφία αρχείου. EPA/SEDAT SUNA

Η Τουρκία προχώρησε σε περιορισμένη, έστω, εισβολή στο Ιράκ, κατόπιν συνεννόησης με την Αυτόνομη Κουρδική Διοίκηση, του βορείου τμήματος της χώρας, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων την επίσημη ιρακινή κυβέρνηση της Βαγδάτης.

Η Άγκυρα δεν κινήθηκε από παρόρμηση. Σύμφωνα με πληροφορίες η κίνηση αυτή είχε σχεδιαστεί ήδη από τις αρχές του προηγούμενου μήνα. Με την ενέργεια αυτή, καταλαμβάνοντας εξαπίνης την σιιτική ιρακινή κυβέρνηση, η Τουρκία εμφανίζεται και πάλι ως πρόμαχος του σουνιτικού στοιχείου, σε μια περιοχή όπου έχει εισχωρήσει η επιρροή του Ιράν.

Επίσης η Τουρκία ενισχύσει τους ήδη στενούς δεσμούς της με τους Κούρδους του Ιράκ, τους μόνους Κούρδους που την ανέχονται και που η Άγκυρα ελπίζει να αξιοποιήσει για να ελέγξει το δικό της κουρδικό στοιχείο και αυτό της γειτονικής Συρίας.

Υπάρχει όμως και μια άλλη παράμετρος, ακόμα πιο πεζή και καθόλου ποιητική, το πετρέλαιο. Εδώ και καιρό η Τουρκία, παρά τις αντιδράσεις της ιρακινής κυβέρνησης που εξακολουθεί να θεωρεί την κουρδική περιοχή εθνικό της έδαφος, έχει συμφωνήσει με τους Κούρδους του Ιράκ να διοχετεύει το πετρέλαιό τους μέσω του εδάφους της και συγκεκριμένα από το λιμάνι του Σεϊχάν, μέσω αγωγών οι οποίοι, τι σύμπτωση, γίνονται στόχος του ΡΚΚ.

Ωστόσο στο Σεϊχάν καταλήγει και η μεγαλύτερη ποσότητα του λαθραίου πετρελαίου των σουνιτών τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους- δεύτερη σύμπτωση. Μετά τις πρόσφατες εξελίξεις με τη Ρωσία, το ξεμπρόστιασμα της εμπορικής σχέσης της Άγκυρας με τους τζιχαντιστές και τα ρωσικά πλήγματα κατά των βυτιοφορών και των υποδομών του ΙΚ που παρήγαγαν και μετέφεραν το πετρέλαιο στην Τουρκία, αυτό που θα εξυπηρετούσε την Άγκυρα, είναι ένας νέος δρόμος διοχέτευσης του πετρελαίου, απρόσβλητος μάλιστα από τη ρωσική αεροπορία, μέσω των κουρδικών εδαφών του βορείου Ιράκ, όπου, τρίτη σύμπτωση, διοχετεύεται και το κουρδικό πετρέλαιο.

Έτσι η Τουρκία και το λαθρεμπόριο με το ΙΚ συνεχίζει και τους Κούρδους συνεχίζει να εξυπηρετεί, δίνοντάς τους και μερίδιο ίσως, καθώς δεν υπάρχουν άγιοι στη Μέση Ανατολή και τη ρωσική αεροπορία αποφεύγει και το κυριότερο, καταστρέφει και τα στοιχεία που την εμπλέκουν στο λαθρεμπόριο.

Επίσης, σε πολιτικό επίπεδο, με την κίνησή της η Τουρκία αναγνωρίζει, εμμέσως το Κούρδους ως επίσημους συνομιλητές της, αναγνωρίζοντας de facto τη διχοτόμηση του Ιράκ. Ίσως δε αυτή η de facto αναγνώριση ανεξάρτητης κουρδικής αρχής να είναι και το αντάλλαγμα που ζητούν οι Κούρδοι ή και το πρώτο βήμα για τη de jure αναγνώριση.

Στη Μέση Ανατολή, αλλά και στην Ουάσινγκτον και τη Μόσχα, αντίθετα με ότι γενικά πιστεύεται, όλοι είναι σίγουροι ότι το ΙΚ είναι ήδη νεκρό και ενδιαφέρονται περισσότερο για την επόμενη μέρα, παρά για την ολοκλήρωση της νεκρώσιμης ακολουθίας.

ΠΚ

DECEMBER 5, 2015

http://mignatiou.com/2015/12/ti-simeni-i-tourkiki-isvoli-sto-irak/

 Σπασμωδικές κινήσεις της Άγκυρας:
 Τι γυρεύει ο Ερντογάν στην Μοσούλη;

Το ισχυρό πλήγμα που έχει δεχθεί η τουρκική πολιτική για την Συρία, επιχειρεί να ισοσταθμίσει η Άγκυρα ρισκάροντας την σύγκρουση και με το Ιράκ, καθώς μετατρέπεται πλέον σε πηγή αποσταθεροποίησης και εντάσεων στην φλεγόμενη Μέση Ανατολή.

Η αποστολή μιας πάνοπλης ομάδας ειδικών δυνάμεων στα περίχωρα της Μοσούλης, με πρόσχημα την ενίσχυση των στρατιωτικών συμβούλων που εκπαιδεύουν τους Πεσμεργκά και παλαιοτέρα και ιρακινές δυνάμεις, έχει προκαλέσει οργή στην Βαγδάτη καθώς θεωρείται, εχθρική ενεργεία.

Αν και η Τουρκία έσπευσε να δηλώσει ότι δεν θα συνεχίσει την αποστολή στρατιωτών στα περίχωρα της Μοσούλης, αντιμετωπίζει τον ορατό πλέον κίνδυνο να βρεθεί και στο Ιράκ απέναντι στα υπερσύγχρονα ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα, καθώς η Βαγδάτη δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να απευθυνθεί για βοήθεια στην Ρωσία προκειμένου να προστατεύει τα σύνορα της…

Η Τουρκία που είχε επιδιώξει με κάθε τρόπο την επιβολή Ζώνης Ασφαλείας στη Βόρεια Συρία προκειμένου να κάνει τις «δουλειές» της ανενόχλητη και να συνεχίσει την εξόντωση των Κούρδων της Συρίας, μετά την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού SU-24 βρέθηκε ξαφνικά έξω από το παιγνίδι της Συρίας.

Οι Αμερικανοί ζητούν από το καθεστώς Ερντογάν να φυλάξει αποτελεσματικά τα σύνορα του, ώστε να σταματήσει η διακίνηση από και προς την Συρία μαχητών του ISIS, αλλά και το λαθρεμπόριο που αποτελεί την βασική πηγή χρηματοδότησής του.

Ο Ερντογάν επεδίωκε σταθερά την επιβολή Ζώνης Ασφαλείας στη Βόρειο Συρία με στόχο την εξόντωση της «απειλής» ενοποίησης των κουρδικών περιοχών υπό τις δυνάμεις του YPG και με σταθερή φιλοδοξία την προσάρτηση μελλοντικά περιοχών που αφέθηκαν από τη Συρία όταν η Τουρκία προσάρτησε την Αλεξανδρέττα.

Όμως, η σύγκρουση με τη Ρωσία και οι λάθος υπολογισμοί του Ερντογάν, άλλαξαν την κατάσταση.

Το μεγάλο πρόβλημα του κ. Ερντογάν είναι πλέον οι S-300 και οι S-400 που η Ρωσία έχει ενεργοποιήσει, επιβάλλοντας τελικά ζώνη απαγόρευσης πτήσεων στη Συρία, αλλά μόνο για την …Τουρκία.

Από τη στιγμή που η Ρωσία δήλωσε ότι ενεργοποιούνται όλα τα αντιαεροπορικά συστήματα και κάθε «απειλή» θα εξουδετερώνεται, η Τουρκία υποχρεώθηκε σε πλήρη απόσυρση από το στρατιωτικό τερέν της Συρίας. Μια εξέλιξη ιδιαίτερα αρνητική για τις επιδιώξεις του κ. Ερντογάν, καθώς πλέον δεν μπορεί να έχει ενεργό ρόλο στα όσα δρομολογούνται στην Συρία, ενώ πλέον η Άγκυρα έχει μπει σε τροχιά σύγκρουσης και με το Ιράν.

Η υποστήριξη της Μόσχας προς τους Κούρδους της Συρίας, οι οποίοι πλέον έχουν διασφαλισμένα τα νώτα τους και υπό την κάλυψη των ρωσικών βομβαρδισμών επιχειρούν στο έδαφος, δημιουργεί νέα δεδομένα στη Βόρεια Συρία, καθώς το κουρδικό YPG μετατρέπεται σε βασικό παίκτη με λόγο για την επόμενη ημέρα στη χώρα.

Δεν είναι τυχαία η παράλειψη της Τουρκίας από την αναφορά του Αμερικανού Υπουργού Εξωτερικών, Τζον Κέρυ, όταν στις δηλώσεις του στην Αθήνα αναφέρθηκε στις χώρες που μπορούν να συνεργαστούν στη Συρία περιλαμβάνοντας τη Ρωσία, το Ιράν, τη Σαουδική Αραβία, χωρίς αναφορά στην Τουρκία, ενώ και η δήλωση του ότι μπορεί να υπάρξει συνεργασία και με τον συριακό Στρατό πριν ακόμη από την αποχώρηση του Άσαντ, είναι μια απολύτως αρνητική εξέλιξη για το καθεστώς Ερντογάν.

Η Τουρκία επιχειρεί να πάρει την ρεβάνς από τον sir William Marchall, τον Βρετανό αντιστράτηγο, που στις 2 Νοεμβρίου 1918 πρόλαβε και κατέλαβε το Βιλαέτι της Μοσούλης, τρεις ημέρες μετά την υπογραφή της Συμφωνίας του Μούδρου. Η Τουρκία του κ. Ερντογάν δεν έχει παραγράψει τα «δικαιώματα» στη Μοσούλη, θεωρώντας την Τουρκία ως διάδοχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Η παρουσία του Μπαρζανί στην ηγεσία της κουρδικής αυτόνομης περιοχής του Ιράκ και η εχθρική στάση που διατηρεί ως Κουρδικό Κατεστημένο, έναντι του PKK, έδωσε την ευκαιρία για μια καχύποπτη μεν, αλλά πρακτική σχέση συνεργασίας με την Τουρκία.

Οι Κούρδοι του Ιράκ χρησιμοποίησαν την Τουρκία για να αποδυναμώσουν την εξάρτησή τους από τη Βαγδάτη, εξάγοντας το πετρέλαιο τους (σχεδόν 600 χιλιάδες βαρέλια την ημέρα) μέσω Τουρκίας.

Συγχρόνως, ο Μπαρζανί έκλεισε τα μάτια στις πολεμικές επιχειρήσεις των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων εναντίον του PKK στο βόρειο Ιράκ στο Όρος Καντίλ, καθώς θεωρεί ότι οι ριζοσπαστικές αντιλήψεις του PKK και των Σύρων Κούρδων, ομογάλακτων του Οτσαλάν, αποτελούν απειλή και για τον ίδιο.

Η Τουρκία γνωρίζει ότι δεν μπορεί να έχει εμπιστοσύνη στον Μπαρζανί, αλλά δεν έχει πια άλλη επιλογή από το να παίξει το κουρδικό χαρτί στο Ιράκ.

Πληροφορίες πάντως που δεν μπορούν να επιβεβαιωθούν, αναφέρουν ότι η στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας στο Βόρειο Ιράκ με πρόσχημα την εκπαίδευση των Πεσμεργκα, έχει και έναν ακόμη σοβαρό κίνητρο: την προστασία των παρανόμων δικτύων που «ξεπλένουν» το πετρέλαιο του ISIS και το οποίο κατόπιν εξάγεται μαζί το προερχόμενο από το Ιρακινό Κουρδιστάν…

Μια «επιχείρηση» η οποία εξασφαλίζει την αναγκαία χρηματοδότηση στους τζιχαντιστές, αλλά και τεράστια κέρδη στους μεσάζοντες, που σύμφωνα με τις αναφορές αυτές βρίσκονται στον περίγυρο του Τ. Ερντογάν.


Για το σιιτικό Ιράκ, οι κινήσεις της Τουρκίας είναι απολύτως εχθρικές, καθώς όχι μόνο υπονομεύουν την εύθραυστη ενότητα της χώρας με την ενίσχυση των φυγόκεντρων δυνάμεων του πλούσιου σε κοιτάσματα Βόρειου Ιράκ, αλλά και επειδή η Τουρκία του Ερντογάν φέρεται πλέον ως ο βραχίονας των σουνιτικων καθεστώτων του Κόλπου, που αναζητούν αντίβαρο στην επιρροή του σιιτικού Ιράν στην περιοχή.

DECEMBER 7, 2015
Του Γιώργου Πετράκη
http://mignatiou.com/2015/12/spasmodikes-kinisis-tis-agkiras-ti-girevi-o-erntogan-stin-mosouli/