Είναι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ο Francis Underwood της Μέσης Ανατολής;
Όσοι έχουν δει την εκπληκτική σειρά House of Cards που προβάλλεται στις ΗΠΑ από το Netflix σίγουρα έχουν εντυπωσιαστεί, με τον ένα τρόπο ή τον άλλο από τον πρωταγωνιστή, Kevin Spacey, που ενσαρκώνει εξαιρετικά, κάτι που καταμαρτυρά και ο μεγάλος αριθμός βραβείων στα EMMY και Golden Globe Awards, τον Αμερικανό πολιτικό Francis J. "Frank" Underwood. Ο Francis λοιπόν, όπως τον αποκαλεί η αγαπημένη(;) του Claire, για όσους δεν τον γνωρίζουν, στο βωμό της πολιτικής θυσιάζει τα πάντα, χωρίς να έχει κανένα ηθικό ή δεοντολογικό φραγμό (οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα της Ελληνικής πολιτικής ζωής, τρέχουσας ή παρελθούσας είναι τυχαία!). Έτσι, μέσα από δολοπλοκίες, παρασκηνιακές και αντικρουόμενες συμφωνίες, μέχρι και δολοφονίες έχει φτάσει ψηλά! Δεν γράφουμε περισσότερα για να μην σας το χαλάσουμε (spoileralert)!
Το κατά πόσο ο σύγχρονος ηγέτης της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι ή όχι κάτι αντίστοιχο, όχι μόνο για την χώρα του αλλά και για όλη την Ανατολική Μεσόγειο είναι κάτι που αφήνεται στη διακριτική ευχέρεια του αναγνώστη να το επιβεβαιώσει! Γιατί όμως αναφέρομαι στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο και όχι μόνο στην Τουρκία;
Η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Η πολιτική που ακολουθεί το δημιούργημα του Ερντογάν από τη στιγμή που ανέλαβε την εξουσία, το 2002,βασίζεται στο δόγμα της επανασύστασης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας! Άρα, εξ ορισμού, οι κινήσεις στην πολιτική σκακιέρα της Μέσης Ανατολής, για την ηγεσία της γείτονας χώρας θεωρούνται προέκταση, κατά κάποιον τρόπο, της εσωτερικής τους πολιτικής. Η παρουσία των Τουρκμένων στα βόρεια σύνορα της Συρίας, η συμφωνία για εκπαίδευση των Κούρδων μαχητών Peshmerga στο Βόρειο Ιράκ, η πρόσφατη προσπάθεια αποκατάστασης των σχέσεων με το Ισραήλ, ακόμα και αυτή η κατάρριψη του Ρωσικού μαχητικού, αποτελούν κομμάτια του πάζλ της πολιτικής αυτής. Επειδή για το τελευταίο έχουν γραφθεί πολλά, εδώ θα επικεντρωθούμε στο προηγούμενο κομμάτι, στη «σύσφιξη» σχέσεων με το Τελ Αβίβ.
Σε πολιτικό επίπεδο, πλέον, πέραν την ήπιας ισχύος, η Τουρκία του Ερντογάν αρχίζει να ασκεί και «σκληρή ισχύ»- έννοιες που προσδιορίστηκαν από τον Αμερικανό καθηγητή Τζόζεφ Νάι. Κατ' εξοχήν, στις Διεθνείς Σχέσεις, οι διακρατικές σχέσεις χαρακτηρίζονταν ως επί τω πλείστον από διπλωματικές κινήσεις και προσπάθειες επιρροής των εμπλεκομένων με «ήπια» πολιτικά τεχνάσματα. Πλέον, η Τουρκία με την κατάρριψη του Ρωσικού μαχητικού ενέταξε στην εξωτερική της πολιτική και μεθόδους «σκληρής» ισχύος (hard power). Τη χρήση δηλαδή, βίας για υπεράσπιση και εξασφάλιση των θεωρούμενων κυριαρχικών της δικαιωμάτων. Βεβαίως, δεν είναι η πρώτη φορά που η Τουρκία κάνει κάτι τέτοιο. Η Τουρκία χρησιμοποιεί εκτεταμένη βία για πολλά χρόνια εναντίον των Κούρδων, όχι μόνο εντός των εδαφών της αλλά και σε περιοχές της Συρίας και του Ιράκ. Απλά, η κατάρριψη του αεροσκάφους έλαβε, αυτονόητα τεράστια έκταση στα ΜΜΕ λόγω των εμπλεκομένων μερών.
Γιατί όμως είναι αξιοσημείωτη η προσπάθεια επαναπροσέγγισης με το Ισραήλ; Γιατί εντάσσεται, σύμφωνα με το δόγμα "Frank Underwood", στο γενικότερο τρόπο άσκησης πολιτικής που αναφέραμε προηγουμένως ευκαιριακές και συμφεροντολογικές πολιτικές με μοναδικό γνώμονα το κρατικό, προσωπικό, κομματικό (κρατήστε εσείς όποιο θέλετε) συμφέρον, κοινώς κωλοτούμπα. Οι λόγοι αυτής της κωλοτούμπας θα μπορούσαν να είναι:
α. Ενεργειακοί δεσμοί.
Πρόσφατα, όπως ανέφερε ο Στρατηγός εν αποστρατεία του Ισραηλινού Στρατού Yaakov Amidror στο συνέδριο με θέμα τις «Σύγχρονες Προκλήσεις στην Αν. Μεσόγειο» που πραγματοποίησε το Κέντρο Θαλάσσιας Ισχύος και Στρατηγικής (Dartmouth Centre for SeaPower and Strategy) του Πανεπιστημίου του Πλίμουθ της Αγγλίας στον Πειραιά «...οι λεγόμενες ενεργειακές σχέσεις εκτιμάται θα υπερκεράσουν παραδοσιακές σχέσεις μεταξύ γειτόνων, και στο βωμό του χρήματος, ισορροπίες ισχύος του παρελθόντος είναι πολύ πιθανό να μεταβληθούν / διαταραχθούν στο άμεσο μέλλον».
Τα εντοπισθέντα κοιτάσματα φυσικών ενεργειακών πόρων ανοικτά του Ισραήλ και εντός της ΑΟΖ του, στα οποία αναμένεται να ξεκινήσουν άμεσα διαδικασίες ενδελεχών ερευνών και εκμετάλλευσης χρειάζεται να βρουν δίοδο προς τον μεγαλύτερο «πελάτη» της περιοχής, την Ευρώπη. Η κατασκευή ενός αγωγού μέσα από τα εδάφη της Τουρκίας, την ίδια στιγμή που ακυρώνεται ένας άλλος, αυτός από την Ρωσία στα βόρεια της χώρας, δημιουργεί αυτονόητα οφέλη για αυτήν και θα καταμετρηθεί ως μέγιστη πολιτική επιτυχία του Ερντογάν, καθώς θα προβληθεί ως συμφέρουσα αποκατάσταση σχέσεων με τους γείτονες.
β. Ανάγκη ύπαρξης ισχυρών συμμαχιών.
Η Τουρκία, προς επιβεβαίωση του βασικού στόχου της πολιτικής Ερντογάν, δηλαδή, της εμφάνισης της χώρας ως μια σταθεροποιητική και εγγυήτρια δύναμη στην περιοχή, ως μια τοπική ηγεμονία αν θέλετε, στηρίζεται στην επίτευξη ισχυρών συμμαχιών με δυνατούς «παίκτες» στην περιοχή και το διεθνές πολιτικό στερέωμα, όπως η ΗΠΑ, το Ισραήλ, μέχρι πριν λίγα χρόνια (τη θέση του οποίου μετά τη κρίση στις σχέσεις των δύο κρατών είχε πάρει η Ρωσία), το Ιράν, την Αίγυπτο και άλλους. Μετά την διαταραχή στις σχέσεις με τη Ρωσία, αποτελεί επιτακτική ανάγκη, στα πλαίσια υποστήριξης της ανωτέρω κεντρικής ιδέας η «επανασύσφιξη» των σχέσεων με το Ισραήλ.
γ. Λόγος στην επόμενη ημέρα στην Συρία.
Κοιτώντας τις μέχρι τώρα κινήσεις των Τούρκων στη Συρία είναι ξεκάθαρο ότι κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να αποκομίσουν τα μέγιστα δυνατά οφέλη, είτε αυτά μεταφράζονται ως εδαφικά, είτε ενεργειακά, είτε ακόμα αποδυνάμωσης μακροχρόνιων εχθρών (βλέπε Κούρδους). Έτσι, αποκτώντας ακόμα έναν -παλιό- σύμμαχο στην περιοχή, αυξάνουν σίγουρα τις πιθανότητες να λάβουν μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας στην οποία θα διαχωριστεί, αργά ή γρήγορα η σημερινή Συρία.
δ. Εσωτερικοί λόγοι.
Πέραν των ανωτέρω, ο Ερντογάν έχει να αντιμετωπίσει και εσωτερικούς αντιπάλους, με κύριο τον αυτοεξόριστο Ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν, οι οποίοι, ειδικά μετά τον τρόπο που ήρθε η επανεκλογή του κόμματος «Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης», μέσα από τη διεξαγωγή επαναληπτικών εκλογών, αμφισβητούν την ικανότητα του να υποστηρίξει τα συμφέροντα της χώρας στην περιοχή. Έτσι, με μια δυναμική παρέμβαση, όπως η κατάρριψη του Ρωσικού μαχητικού και η επανέναρξη των διπλωματικών σχέσεων με το Ισραήλ, ο Ερντογάν σίγουρα κερδίζει τις εντυπώσεις...
Βεβαίως οι όροι που φάνηκε αρχικά να θέτει η Τουρκία προς αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων των δύο κρατών δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για ουσιαστική επαναπροσέγγιση. Έγκριτοι αναλυτές εκτιμούν ότι αυτή η πρωτοβουλία πάρθηκε από την Τουρκία κατόπιν παρακίνησης των ΗΠΑ.
Οπότε, μετά την παρουσίαση των κινήσεων του στην διεθνή σκακιέρα, είναι ο Ερντογάν ο Frank Underwood της Μέσης Ανατολής; Τα σχόλια δικά σας...
Πολυχρόνης Καπαλίδης ,
επιστημονικός εταίρος Ακαδημίας Στρατηγικών Αναλύσεων με εξειδίκευση σε θέματα Θαλάσσιας Ασφάλειας στην Ανατ. Μεσόγειο & στέλεχος των Ενόπλων Δυνάμεων
http://www.huffingtonpost.gr/polychronis-kapalidis/-francisunderwood-_b_8883216.html?utm_hp_ref=greece
28/12/2015
Η Οθωμανική κουτοπονηριά, βαρόμετρο για την Τουρκία του 2016
Το 2016 που καλωσορίζουμε σε λίγες ημέρες, ίσως αποδειχθεί έτος με κομβική σημασία για την ίδια τη γεωπολιτική αυθυπαρξία της Τουρκίας.
Η γειτονική μας χώρα αποχαιρετά το 2015 ευρισκόμενη σε ένα κυκεώνα διεθνών εξελίξεων που ενδέχεται να μην καταφέρει να διαχειριστεί με την επιτυχία και τη μαεστρία που έχει επιδείξει σε ανάλογες περιπτώσεις κατά το παρελθόν.
Οι συνθήκες ψυχροπολεμικής αντιπαράθεσης με τη Ρωσία, η αμφίσημη στάση που έχει κρατήσει στον πόλεμο ενάντια στο «Ισλαμικό Κράτος» αλλά και η διαχείριση του κουρδικού ζητήματος θα αποτελέσουν ίσως παραμέτρους που θα διαμορφώσουν την ιδιοστασία του Τουρκικού κράτους για τις επόμενες δεκαετίες.
Η ιδεολογική θεώρηση του κράτους της Τουρκίας που εδράζεται στην κυριαρχία του Τουρκικού έθνους απέναντι σε θρησκευτικές και φυλετικές μειονότητες ίσως να μη χρειαστεί αναθεώρηση ως προς τους στόχους και τη θεωρία της. Ο ιδιότυπος πόλεμος του Τουρκικού κράτους απέναντι στο Κουρδικό στοιχείο που ζει στα όρια του δεν θα έχει την επιτυχία των προηγούμενων δεκαετιών αν αναλογιστεί κανείς τη δυναμική που έχει αναπτύξει ο Κουρδικός παράγοντας στο εσωτερικό της χώρας αλλά και την ολοένα και εντονότερα παρουσία των Κούρδων στο πολιτικό-οικονομικό γίγνεσθαι της Μέσης Ανατολής.
Επιπροσθέτως, η επίλυση του Συριακού ζητήματος και η διαφαινόμενη απομόνωση της Τουρκίας από τις προσπάθειες επίλυσης του ενδέχεται να οδηγήσει την Τουρκία στην αποδοχή ενός status quo, εχθρικού ως μπρος τα γεωπολιτικά συμφέροντα της γειτονικής μας χώρας.
Αναμφισβήτητα, όμως όλες οι αναλύσεις απαιτείται να λάβουν υπόψιν τη δυναμική και την οθωμανική κουτοπονηριά που διέπει την εξωτερική πολιτικής της Τουρκίας. Οθωμανική κουτοπονηριά που είτε θα αποτελέσει το υπερ-όπλο που θα διατηρήσει τη θέση της Τουρκίας στην περιοχή είτε θα την οδηγήσει σε ένα ακόμη λάθος, που ίσως θα αποτελέσει και το ολέθριο σφάλμα για την ίδια την αυθυπαρξία της γειτονικής μας χώρας. Όπως και να έχει το 2016, θα είναι έτος το οποίο δεν θα μας κάνει να πλήξουμε.
Χρήστος Λουτράδης
Αρθρογράφος/ συνεργάτης στη Hurriyet Daily News
http://www.huffingtonpost.gr/christos-loutradis/-2016_1_b_8888656.html?utm_hp_ref=greece
29/12/2015
Η Οθωμανική κουτοπονηριά, βαρόμετρο για την Τουρκία του 2016
Το 2016 που καλωσορίζουμε σε λίγες ημέρες, ίσως αποδειχθεί έτος με κομβική σημασία για την ίδια τη γεωπολιτική αυθυπαρξία της Τουρκίας.
Η γειτονική μας χώρα αποχαιρετά το 2015 ευρισκόμενη σε ένα κυκεώνα διεθνών εξελίξεων που ενδέχεται να μην καταφέρει να διαχειριστεί με την επιτυχία και τη μαεστρία που έχει επιδείξει σε ανάλογες περιπτώσεις κατά το παρελθόν.
Οι συνθήκες ψυχροπολεμικής αντιπαράθεσης με τη Ρωσία, η αμφίσημη στάση που έχει κρατήσει στον πόλεμο ενάντια στο «Ισλαμικό Κράτος» αλλά και η διαχείριση του κουρδικού ζητήματος θα αποτελέσουν ίσως παραμέτρους που θα διαμορφώσουν την ιδιοστασία του Τουρκικού κράτους για τις επόμενες δεκαετίες.
Η ιδεολογική θεώρηση του κράτους της Τουρκίας που εδράζεται στην κυριαρχία του Τουρκικού έθνους απέναντι σε θρησκευτικές και φυλετικές μειονότητες ίσως να μη χρειαστεί αναθεώρηση ως προς τους στόχους και τη θεωρία της. Ο ιδιότυπος πόλεμος του Τουρκικού κράτους απέναντι στο Κουρδικό στοιχείο που ζει στα όρια του δεν θα έχει την επιτυχία των προηγούμενων δεκαετιών αν αναλογιστεί κανείς τη δυναμική που έχει αναπτύξει ο Κουρδικός παράγοντας στο εσωτερικό της χώρας αλλά και την ολοένα και εντονότερα παρουσία των Κούρδων στο πολιτικό-οικονομικό γίγνεσθαι της Μέσης Ανατολής.
Επιπροσθέτως, η επίλυση του Συριακού ζητήματος και η διαφαινόμενη απομόνωση της Τουρκίας από τις προσπάθειες επίλυσης του ενδέχεται να οδηγήσει την Τουρκία στην αποδοχή ενός status quo, εχθρικού ως μπρος τα γεωπολιτικά συμφέροντα της γειτονικής μας χώρας.
Αναμφισβήτητα, όμως όλες οι αναλύσεις απαιτείται να λάβουν υπόψιν τη δυναμική και την οθωμανική κουτοπονηριά που διέπει την εξωτερική πολιτικής της Τουρκίας. Οθωμανική κουτοπονηριά που είτε θα αποτελέσει το υπερ-όπλο που θα διατηρήσει τη θέση της Τουρκίας στην περιοχή είτε θα την οδηγήσει σε ένα ακόμη λάθος, που ίσως θα αποτελέσει και το ολέθριο σφάλμα για την ίδια την αυθυπαρξία της γειτονικής μας χώρας. Όπως και να έχει το 2016, θα είναι έτος το οποίο δεν θα μας κάνει να πλήξουμε.
Χρήστος Λουτράδης
Αρθρογράφος/ συνεργάτης στη Hurriyet Daily News
http://www.huffingtonpost.gr/christos-loutradis/-2016_1_b_8888656.html?utm_hp_ref=greece
29/12/2015
Η Τουρκία βιώνει μία από τις χειρότερες κρίσεις στην ιστορία της, εκτιμά ο ηγέτης της αντιπολίτευσης.
Η Τουρκία βιώνει σήμερα μια από τις πιο σοβαρές κρίσεις στην σύγχρονη ιστορία της, δήλωσε στην καταληκτική ομιλία του για το 2015 προς τα μέλη του κόμματός του ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ηγέτης της τουρκικής αντιπολίτευσης, επικεφαλής του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP).
"Σήμερα, η Τουρκική Δημοκρατία βιώνει μια από τις πιο χειρότερες κρίσεις. Έχουμε εισέλθει σε αυτόν τον δρόμο", δήλωσε ο ηγέτης της τουρκικής αντιπολίτευσης, σύμφωνα με την εφημερίδα Hürriyet, κάνοντας λόγο για πέντε ζητήματα που αποτελούν τα βασικά προβλήματα κατά τον ίδιο: "Τρομοκρατία, οικονομία, παιδεία, κοινωνική ειρήνη και κράτος δικαίου".
Ο Κιλιτσντάρογλου χαρακτήρισε το 2015 "πολύ σημαντικό" για την πολιτική ιστορία της Τουρκίας, ενώ μιλώντας για την τρομοκρατική απειλή, έκανε λόγο για τους περίπου 400 Τούρκους πολίτες που έπεσαν θύματα τρομοκρατικών επιθέσεων τους τελευταίους έξι μήνες.
"Ανάμεσα στις δύο εκλογές (σ.σ. που διεξήχθησαν κατά τη διάρκεια του 2015), περίπου 400 συμπολίτες μας έπεσαν θύματα της τρομοκρατίας", δήλωσε.
"Η κοινωνική ειρήνη υπονομεύεται, το κράτος δικαίου παραβιάζεται και δικαιοσύνη δεν υπάρχει. Μια πολιτική δύναμη, που κυβερνά τη χώρα επί 13 χρόνια, οδήγησε τη χώρα σε αυτό το σημείο", επισήμανε ο Κιλιτσντάρογλου, αναφερόμενος στο κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης AKP.
Υποστηρίζοντας ότι στην Τουρκία δεν απονέμεται δικαιοσύνη, ο ηγέτης του CHP τόνισε δεν υπάρχουν εγγυήσεις για την ασφάλεια της ζωής και της ιδιοκτησίας των πολιτών.
"Δημοσιογράφοι οδηγούνται στη φυλακή, μόνο και μόνο διότι έγραψαν ακριβή ρεπορτάζ. 32 δημοσιογράφοι βρίσκονται στη φυλακή, υπάρχει δημοκρατία, υπάρχει νόμος; Ποιο κράτος δικαίου; Υπάρχει ο κανόνας των ηγεμόνων, αλλά όχι του δικαίου", σημείωσε.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
http://www.capital.gr/epikairotita/3092067/i-tourkia-bionei-mia-apo-tis-xeiroteres-kriseis-stin-istoria-tis-ektima-o-igetis-tis-antipoliteusis
29/12/2015
Turkish Prime Minister Ahmet Davutoglu gestures during the press conference with Serbian Prime minister Aleksandar Vucic (not pictured) in Belgrade, Serbia. EPA/KOCA SULEJMANOVIC
Η Τουρκία βιώνει σήμερα μια από τις πιο σοβαρές κρίσεις στην σύγχρονη ιστορία της, δήλωσε στην καταληκτική ομιλία του για το 2015 προς τα μέλη του κόμματός του ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ηγέτης της τουρκικής αντιπολίτευσης, επικεφαλής του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP).
"Σήμερα, η Τουρκική Δημοκρατία βιώνει μια από τις πιο χειρότερες κρίσεις. Έχουμε εισέλθει σε αυτόν τον δρόμο", δήλωσε ο ηγέτης της τουρκικής αντιπολίτευσης, σύμφωνα με την εφημερίδα Hürriyet, κάνοντας λόγο για πέντε ζητήματα που αποτελούν τα βασικά προβλήματα κατά τον ίδιο: "Τρομοκρατία, οικονομία, παιδεία, κοινωνική ειρήνη και κράτος δικαίου".
Ο Κιλιτσντάρογλου χαρακτήρισε το 2015 "πολύ σημαντικό" για την πολιτική ιστορία της Τουρκίας, ενώ μιλώντας για την τρομοκρατική απειλή, έκανε λόγο για τους περίπου 400 Τούρκους πολίτες που έπεσαν θύματα τρομοκρατικών επιθέσεων τους τελευταίους έξι μήνες.
"Ανάμεσα στις δύο εκλογές (σ.σ. που διεξήχθησαν κατά τη διάρκεια του 2015), περίπου 400 συμπολίτες μας έπεσαν θύματα της τρομοκρατίας", δήλωσε.
"Η κοινωνική ειρήνη υπονομεύεται, το κράτος δικαίου παραβιάζεται και δικαιοσύνη δεν υπάρχει. Μια πολιτική δύναμη, που κυβερνά τη χώρα επί 13 χρόνια, οδήγησε τη χώρα σε αυτό το σημείο", επισήμανε ο Κιλιτσντάρογλου, αναφερόμενος στο κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης AKP.
Υποστηρίζοντας ότι στην Τουρκία δεν απονέμεται δικαιοσύνη, ο ηγέτης του CHP τόνισε δεν υπάρχουν εγγυήσεις για την ασφάλεια της ζωής και της ιδιοκτησίας των πολιτών.
"Δημοσιογράφοι οδηγούνται στη φυλακή, μόνο και μόνο διότι έγραψαν ακριβή ρεπορτάζ. 32 δημοσιογράφοι βρίσκονται στη φυλακή, υπάρχει δημοκρατία, υπάρχει νόμος; Ποιο κράτος δικαίου; Υπάρχει ο κανόνας των ηγεμόνων, αλλά όχι του δικαίου", σημείωσε.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
http://www.capital.gr/epikairotita/3092067/i-tourkia-bionei-mia-apo-tis-xeiroteres-kriseis-stin-istoria-tis-ektima-o-igetis-tis-antipoliteusis
29/12/2015
“Κουρέλι” η Τουρκία. Προσκύνημα στους Σέρβους να βοηθήσουν με Ρωσία
Κάποτε ξεπέφτουν και οι “δυνατοί”. Αυτό φαίνεται έπαθε ο μέγας και πολύς Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος, εκπροσωπώντας, βεβαίως-βεβαίως, την “πανίσχυρη” Τουρκία, έφτασε, άκουσον-άκουσον, στο σημείο να ζητήσει τη βοήθεια της Σερβίας για να ξεπεραστεί η κρίση με τη Ρωσία.
Μα γιατί Αχμέτ; Εσύ και το μεγάλο αφεντικό, ο Ταγίπ, δεν μας λέτε συνεχώς πως η Τουρκία είναι πανίσχυρη και δεν φοβάται παρά τον Αλλάχ; Τέτοιος ξεπεσμός, να πας μέχρι το Βελιγράδι, στα γόνατα, λες και πας στη Μέκκα, για λίγη σερβική βοήθεια και ρωσική συμπόνοια;
Γιατί όλο αυτό, αφού η Τουρκία έχει εναλλακτική, το Ισραήλ; Εκτός τελικά κι αν δεν έχει. Μήπως για αυτό η Άγκυρα έχει κολλήσει στο ζήτημα της Γάζας, στο οποίο γνωρίζει ότι η Ιερουσαλήμ δεν πρόκειται να υποχωρήσει, για να δικαιολογήσει ένα επικείμενο ναυάγιο;
Βέβαια υπάρχει και η απλή εκδοχή η Τουρκία να φοβάται τις ρωσικές κινήσεις στην Συρία, αλλά και στο εσωτερικό της, μετά τις επαφές Ντεμιρτάς στη Μόσχα. Η Ρωσία μπορεί κάλλιστα να αναλάβει την υποστήριξη του ΡΚΚ, με ότι αυτό συνεπάγεται για την Τουρκία. Αυτός είναι και ο πιθανότερος λόγος της τουρκικής έκκλησης. Η μεσανατολική πολιτική των Ερντογάν-Νταβούτογλου έχει αποτύχει παταγωδώς, με την Τουρκία να βάζει την ουρά στα σκέλια σε Συρία, αλλά και Ιράκ.
Οι Αμερικανοί υποχρέωσαν την Άγκυρα σε επαίσχυντη υποχώρηση από το Ιράκ. Παράλληλα συνεργάζονται με τη Ρωσία στην εξεύρεση ειρηνικής λύσης στην Συρία. Οι σχετικές συνομιλίες ξεκινούν στις 25 Ιανουαρίου και η Τουρκία δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να αλλάξει τον ρου των γεγονότων.
Η Τουρκία βλέπει πια ότι δεν μπορεί να κερδίσει στη Μέση Ανατολή και ίσως να προσπαθεί απλώς να μη χάσει. Σε κάθε περίπτωση ο τερματισμός του πολέμου στην Συρία, αλλά και διαφαινόμενη πλέον ξεκάθαρα επερχόμενη ήττα των τζιχαντιστών όχι μόνο του Ισλαμικού Κράτους, αλλά και του Μετώπου αλ Νούσρα που κυρίως υποστήριζε η Άγκυρα, ίσως την αναγκάσει να κάνει στροφή στην πολιτική της.
Πάντως η δημόσια έκκληση στον Σέρβο πρόεδρο Νίκολιτς, ο οποίος διατηρεί άριστες σχέσεις με τη Μόσχα, μόνο ως έκφραση αδυναμίας της Τουρκίας μπορεί να εκληφθεί. το μήνυμα εστάλη και τώρα πρέπει να αναμένεται η απάντηση του Κρεμλίνου, λόγοις ή έργοις. Πάντως η Μόσχα έχει ξακαθαρίσει ότι μόνο αν η Τουρκία αλλάξει πολιτική στην Συρία υπάρχει πεδίο επαφής. Οψόμεθα.
ΠΚ
DECEMBER 30, 2015
http://mignatiou.com/2015/12/koureli-i-tourkia-proskinima-stous-servous-na-voithisoun-me-rosia/