ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ '' #ThisIsACoup'':Paul Mason-ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ. Οι 10 διορθώσεις Βαρουφάκη.
«Η ιστορία του πως η Ευρωπαϊκή Ένωση κατέστρεψε την πρώτη ριζοσπαστική αριστερή κυβέρνηση της σύγχρονης ιστορίας»
Ο Πολ Μέισον στη ''HuffPost Greece'' για το #ThisIsACoup:
Θέλαμε να πούμε όλη την ιστορία για ένα ιστορικό γεγονός για την Ευρώπη
Η ιστορία ξεκινά στις 25 Ιανουαρίου του 2015. Είναι η ημέρα που, σύμφωνα με τους δημιουργούς του #ThisIsACoup, ξεκίνησε ένας οικονομικός πόλεμος. Το roller-coaster στο οποίο βρέθηκε η χώρα τους τελευταίους μήνες, η ελπίδα και η απογοήτευση των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ, σε ένα ντοκιμαντέρ τεσσάρων επεισοδίων από τον Πολ Μέισον και τη Θεόπη Σκαρλάτου.
Ο Πολ Μέισον είναι παραγωγός, economics editor του Channel 4 (που κάλυψε εκτενώς την ελληνική κρίση όλα αυτά τα χρόνια) και αρθρογράφος του Guardian. Η Θεόπη Σκαρλάτου είναι σκηνοθέτης και freelance δημοσιογράφος. Το ντοκιμαντέρ πήρε το όνομά του από το hashtag που έγινε δεύτερο παγκοσμίως το βράδυ της 12ης Ιουλίου. Εκεί περιγράφουν, όπως αναφέρεται «την ιστορία του πως η Ευρωπαϊκή Ένωση κατέστρεψε την πρώτη ριζοσπαστική αριστερή κυβέρνηση της σύγχρονης ιστορίας».
Τα τέσσερα επεισόδια του ντοκιμαντέρ δημοσιοποιούνται online (ένα την ημέρα) από την Τρίτη, 15 Δεκεμβρίου έως την Παρασκευή, 18 Δεκεμβρίου,
Μιλήσαμε με τον Πολ Μέισον, σε μια εφ' όλης της ύλης συνέντευξη, τόσο για το ντοκιμαντέρ όσο και για την άποψή του για όσα συνέβησαν τους τελευταίους μήνες στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Μας μιλά για τα λάθη που παραδέχεται ο Αλέξης Τσίπρας στο ντοκιμαντέρ, ότι θα έπρεπε να πάρει πιο γενναίες αποφάσεις νωρίτερα, πριν τελειώσουν τα χρήματα. Ο Πολ Μέισον αναφέρεται ακόμη στα άλλα λάθη που διαπίστωσε ο ίδιος από την ελληνική πλευρά κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης, όπως η απουσία ενός βιώσιμου Plan B. «Εάν σκοπεύεις να συγκρουστείς με τους δανειστές, τότε χρειάζεσαι ένα επιμελώς σχεδιασμένο σχέδιο, στο οποίο να έχουν συμφωνήσει όλοι. Προφανώς δεν το είχαν πετύχει αυτό» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Μας μιλά επίσης για το «δίκιο του ισχυρού» που εφαρμόζει η Γερμανία στην Ευρώπη και για τα προβλήματα νομιμοποίησης και δημοκρατίας. Εκφράζει την εκτίμηση ότι η ΕΚΤ ήταν έτοιμη να οδηγήσει τις ελληνικές τράπεζες σε κατάρρευση και εξηγεί γιατί η αυστηρή λιτότητα δεν μπορούσε να αποφευχθεί, όποια στάση και εάν είχε κρατήσει ο Τσίπρας εκείνο το βράδυ της 12ης Ιουλίου. «Δεν πρέπει να έχουμε ψευδαισθήσεις για το πόσο σοβαρή ήταν η κατάσταση για τον Τσίπρα», σημειώνει. Εκτιμά και εκείνος ότι η μόνη βιώσιμη λύση για την Ελλάδα είναι η αναδιάρθρωση του χρέους. Τέλος μιλά για τη διάσπαση στον ΣΥΡΙΖΑ, την αποχώρηση της Ζωής Κωνσταντοπούλου και του Γιάνη Βαρουφάκη -οι οποίοι μιλούν στο ντοκιμαντέρ- αλλά και για τη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Η συζήτηση μας ξεκινά από τους λόγους που τους οδήγησαν στη δημιουργία αυτού του ντοκιμαντέρ.
«Ο λόγος που έκανα το ντοκιμαντέρ ήταν ότι ήθελα να πω ολόκληρη την ιστορία για ένα ιστορικό γεγονός για την Ευρώπη. Εγώ και η συνεργάτης μου, Θεόπη Σκαρλάτου, καταλάβαμε ότι ακόμη και αν κάναμε όσα έπρεπε να κάνουμε ως δημοσιογράφοι στο πλαίσιο της δουλειάς μας, υπήρχε ένα άλλο βάθος σε αυτή την ιστορία. Και αυτό είναι ότι οι Έλληνες εξέλεξαν την πρώτη ριζοσπαστική, αριστερή κυβέρνηση στην σύγχρονη ιστορία, και τι συνέβη μετά; Θέλαμε να καταγράψουμε αυτά τα γεγονότα που συνέβαιναν στην Ελλάδα με λεπτομέρεια».
Η Ευρώπη και το δίκιο του ισχυρού
Στα βίντεο περιγράφεται, μέσα σε λίγα λεπτά, όλο αυτό το roller-coaster στο οποίο βρέθηκε η Ελλάδα αυτούς τους τελευταίους μήνες: Από την ελπίδα στην απογοήτευση. Και η επόμενη ερώτηση αφορά στην Ευρώπη και τι θα μπορούσε να έχει κάνει διαφορετικό σε όλη αυτή τη διαπραγμάτευση;
«Δεν είναι η δουλειά μας να πούμε τι θα έπρεπε να έχουν κάνει διαφορετικό. Το ντοκιμαντέρ περιγράφει ένα πρόβλημα. Το πρόβλημα στην Ευρώπη είναι αυτό που λέμε στην Μεγάλη Βρετανία “might is right” (το δίκιο του ισχυρού). Αν έχεις δύναμη, μπορείς να επιτύχεις τους στόχους σου. Έλεγαν στην Ελλάδα για 5 χρόνια ότι δεν μπορούσε να βγει από την Ευρωζώνη και μια ημέρα πριν την κρίσιμη Σύνοδο η Γερμανία πρότεινε έξοδο από την Ευρωζώνη. Τώρα μονομερώς «σπάει» τη Συνθήκη του Δουβλίνου για τους πρόσφυγες. Επίσης τώρα λέει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να βγει από την Σένγκεν. Το πρόβλημα είναι ότι εάν διοικείς μια "συμμαχία" κρατών απλά στη βάση της ισχύος και της δύναμης, τότε χάνεται η νομιμοποίηση. Έτσι, αυτό που πιστεύω ότι δείχνει το ντοκιμαντέρ, είναι ότι η σύγκρουση κατά την πρώτη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για το πρόγραμμα του κατά της λιτότητας, ήταν απλά μέρος ενός μεγαλύτερου προβλήματος της Ευρώπης, που έχει να κάνει με τη νομιμοποίηση και τη δημοκρατία».
Η απουσία ενός βιώσιμου Plan B
Και τα λάθη του Αλέξη Τσίπρα; Τι θα μπορούσε να έχει κάνει διαφορετικά;
«Ο ίδιος ο Τσίπρας παραδέχεται στο ντοκιμαντέρ ότι έκανε λάθη. Ότι εάν ήξεραν πόσο σκληροί θα ήταν οι Γερμανοί, πιθανότατα να έπαιρναν πιο γενναίες αποφάσεις νωρίτερα. Δηλαδή θα είχαν έρθει σε ρήξη με τους δανειστές νωρίτερα, όταν το κράτος είχε περισσότερα χρήματα. Αυτό είναι το ένα θέμα που λέει εκείνος ότι ήταν το πρόβλημα», τονίζει και συμπληρώνει: «Εγώ πιστεύω επίσης ότι δεν υπήρχε ένα βιώσιμο Plan B. Εάν σκοπεύεις να συγκρουστείς με τους δανειστές, τότε χρειάζεσαι ένα επιμελώς σχεδιασμένο σχέδιο, στο οποίο να έχουν συμφωνήσει όλοι. Προφανώς δεν το είχαν καταφέρει αυτό. Ο Βαρουφάκης είχε ένα σχέδιο, αλλά δεν συμφώνησαν όλοι με αυτό, κάτι που συμπερασματικά σημαίνει ότι δεν υπήρξε σχέδιο. Δεν υπήρχε ένα συνεκτικό σχέδιο».
Ένα ακόμη πρόβλημα που παρατήρησε ο Πολ Μέισον, είναι ο τρόπος με τον οποίο η πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διοικούσε τα υπουργεία, που ουσιαστικά παραγκώνιζε τους δημοσίους υπαλλήλους: «Σε κάποιες περιπτώσεις οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν ήταν έμπιστοι, ήταν τα "κατάλοιπα" του παλιού καθεστώτος που ήταν υπέρ της λιτότητας. Και ενώ αυτό (σ.σ. ο παραγκωνισμός) μπορεί να θεωρείτο αναγκαίο για να διασφαλιστεί η ικανότητα της κυβέρνησης να δράσει, πιστεύω ότι τελικά το αποτέλεσμα ήταν να στερεί τεχνογνωσίας από την κυβέρνηση». Οι ίδιοι επίσης του παραδέχτηκαν, όπως μας λέει, ότι δεν έκαναν αρκετά για να χτυπήσουν τη διαφθορά, την ολιγαρχία και τα συμφέροντα. «Και πιστεύω ότι ένα από τα μεγαλύτερα τεστ της δεύτερης διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι να αρχίσει πραγματικά η μεταρρύθμιση του κράτους και της Δημόσιας Διοίκησης, με έναν τρόπο που ήθελαν αλλά δεν τα κατάφεραν».
Πιστεύετε ότι τώρα θα τα καταφέρουν;
«Δεν ξέρω, είναι πολύ δύσκολο. Ο Τσακαλώτος τονίζει κάτι στη συνέντευξη: ότι όλες οι νεοφιλελεύθερες χώρες έχουν διαφθορά. Οι ΗΠΑ και η Βρετανία έχει διαφθορά αλλά είναι ελαφρώς πιο θεσμική και λιγότερο "ωμή" από αυτή στην Ελλάδα. Είναι μια δοκιμασία για όλες τις χώρες να προσπαθήσουν να εξαλείψουν τα κατεστημένα συμφέροντα και τη δύναμη της ολιγαρχίας. Θα είναι πολύ δύσκολο. Αυτό που συνήθως θέλουν οι ολιγάρχες είναι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ευνοούν τους πλούσιους. Και εάν αυτές οι πολιτικές επιβάλλονται στην Ελλάδα, ενάντια στα θέλω της ελληνικής κυβέρνησης, τότε προφανώς δημιουργείται γόνιμο έδαφος για την εμπλοκή της ολιγαρχίας. Μπορώ να σας πω ότι είναι πολύ σαφές από τις συνεντεύξεις που έχουμε κάνει, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του τώρα είναι αποφασισμένος να το πολεμήσει. Το ερώτημα είναι εάν με όλο αυτό τον κρατικό μηχανισμό μπορέσουν να επιτύχουν. Δεν ξέρω».
Η συζήτηση πάει στη νύχτα της 12ης προς 13ης Ιουλίου, τη νύχτα της μαραθώνιας διαπραγμάτευσης μετά το «όχι» του ελληνικού λαού και τη γέννηση του #ThisIsACoup.
Πιστεύετε ότι είχε τη δυνατότητα να αξιοποιήσει καλύτερα το «όχι» του δημοψηφίσματος και πόσο πιθανό θεωρείτε πως ήταν το Grexit; Εννοώ ότι, μπορεί να το πρότεινε ο Σόιμπλε αλλά στο τέλος της ημέρας πιστεύετε ότι θα το επέτρεπαν οι άλλες χώρες (η Γαλλία πχ) εάν ο Τσίπρας έφτανε στα άκρα;
«Δυστυχώς είναι σαν αυτούς τους αγώνες ποδοσφαίρου, που εύχεσαι το αποτέλεσμα να ήταν διαφορετικό. Ποτέ δεν θα μάθεις τι θα μπορούσε να συμβεί. Ποιο είναι το πρόβλημα: Πρώτον, εάν το Plan B σου είναι το Grexit και αυτό εξελιχθεί ότι είναι το Plan A του αντιπάλου σου, τότε μιλάμε για μια πολύ δύσκολη στιγμή. Ο Τσίπρας πιστεύει ακόμη και τώρα ότι ο Σόιμπλε θέλει να φύγει η Ελλάδα (σ.σ. από το ευρώ). Εγώ πιστεύω ότι ο ελληνικός λαός δεν ψήφισε για το Grexit με το ΟΧΙ. Κάποιοι σαφώς μπορεί να το ήθελαν αλλά όχι όλοι. Εάν η Ελλάδα είχε αντισταθεί στις συνομιλίες της 12ης - 13ης Ιουλίου, ναι, ίσως ο Ολάντ και ο Ρέντσι να είχαν απαγορεύσει στην Γερμανία ένα Grexit. Είναι πολύ πιθανό. Όμως η Ελλάδα θα έπρεπε να λάβει μέρος σε ένα ακόμη πρόγραμμα βοήθειας, που αυτή την φορά θα ήταν –όπως το θέτουμε- ανθρωπιστικό».
Παραδώσου ή Grexit
Και αυτό γιατί, όπως εκτιμά ο Πολ Μέισον, η ΕΚΤ ήταν έτοιμη να σταματήσει τη χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών, που θα τις οδηγούσε στην κατάρρευση. «Χωρίς περαιτέρω χρηματοδότηση, οι ελληνικές τράπεζες θα κατέρρεαν. Και δεν έχει σημασία εάν είναι πριν ή μετά την 1 Ιανουαρίου του 2016 που θα τεθεί σε εφαρμογή η οδηγία για τις τράπεζες. Όταν μια τράπεζα καταρρέει και έχεις ένα χρεοκοπημένο κράτος, υπάρχει μόνο ένα αποτέλεσμα: οι άνθρωποι χάνουν τα λεφτά τους. Τουλάχιστον αυτοί που έχουν ακόμη χρήματα στις τράπεζες. Άρα κατά μια έννοια, το ερώτημα για το Grexit είναι δευτερεύον του ερωτήματος για το ζήτημα των τραπεζών. Εάν οι τράπεζες είχαν καταρρεύσει, ο μόνος τρόπος για να σωθούν θα ήταν μέσω της ανακεφαλαιοποίησης από την Ευρώπη και το όλο πρόβλημα του διαχωρισμού μεταξύ της Γερμανίας και της Γαλλίας, αλλά και μεταξύ της Ευρώπης και του ΔΝΤ θα επανεμφανιζόταν και κάθε μέρα που θα περνούσε η Ελλάδα θα έβλεπε τις επιπτώσεις: Φαρμακεία θα έκλειναν κτλ».
Και συνεχίζει: «Δεν πρέπει να έχουμε ψευδαισθήσεις για το πόσο σοβαρή ήταν η κατάσταση για τον Τσίπρα. Όταν είσαι μέσα σε αυτή την κατάσταση, μια κατάσταση που δεν μπορείς να κερδίσεις (no win situation), μπορεί να κάνεις δύσκολες επιλογές. Παραδώσου ή Grexit. Και οι δύο επιλογές θα είχαν οδηγήσει σε πολύ-πολύ αυστηρή λιτότητα».
Όταν τον ρωτώ εάν θεωρεί τότε την αντίδραση του Αλέξη Τσίπρα δικαιολογημένη, μου ξεκαθαρίζει ότι δεν είναι η θέση του να τον κρίνει. «Το νόημα του ντοκιμαντέρ είναι να επιτρέψει στον ελληνικό λαό να το κρίνει, όχι εμείς. Εάν παρουσιάσεις όλη την πραγματικότητα –και εμείς βάλαμε τα δυνατά μας για να το πετύχουμε- τότε ο ελληνικός λαός μπορεί να αποφασίσει».
Όμως εκτιμά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να προετοιμάσει τον κόσμο νωρίτερα για τη σύγκρουση. «Εάν θες να πάρεις ένα μάθημα από αυτή την κατάσταση, πρέπει να πας πίσω αρκετούς μήνες και να διερωτηθείς: Έπρεπε να έχουν προετοιμαστεί νωρίτερα; Έπρεπε να έχουν προετοιμάσει τους υποστηρικτές τους; Γιατί θυμηθείτε, περίπου στην Άνοιξη το μόνο που άκουγες ήταν ότι όλα θα πάνε καλά, ότι θα υπάρξει συμφωνία. Και εάν δεις αυτές τις δηλώσεις, δείχνουν ατυχείς γιατί θα υπήρχε σύγκρουση. Τότε προετοίμασε τους ανθρώπους για τη σύγκρουση».
Η Τρόικα και τα σκουπίδια
Επιστρέφοντας στη λιτότητα, ζητώ την άποψή του για τους αριθμούς και γιατί σε άλλες χώρες που την εφάρμοσαν καταγράφουν ανάκαμψη ενώ η Ελλάδα όχι.
«Η Ιρλανδία και η Ισπανία είχαν τραπεζική κρίση. Η Ελλάδα είχε μια κρίση χρεοκοπίας του κράτους που προκλήθηκε από τις κυβερνήσεις της Ελλάδας πριν και μετά την είσοδο στο ευρώ. Μετά έχεις ένα πρόγραμμα λιτότητας πολύ πιο σκληρό από εκείνο της Ιρλανδία, το οποίο επιβάλλεται με έναν εντελώς "τυφλό" τρόπο από μια Τρόικα που δεν κατανοούσε πόσο δύσκολο ήταν για τους Έλληνες να κάνουν μεταρρυθμίσεις. Υπολόγισαν ότι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις θα οδηγήσουν σε ανάκαμψη και αποδείχθηκε ότι ήταν σκουπίδια. Στην κυριολεξία σκουπίδια. Δεν βγάζει κανένα νόημα με οικονομικούς όρους. Γι’ αυτό η Ελλάδα υπέφερε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χώρα. Γιατί η λιτότητα ήταν σκληρή και γιατί επιβλήθηκε σε μια χώρα που δεν έχει εύκολους τρόπους ανάκαμψης - λόγω της αδύναμης βιομηχανικής παραγωγής. Η Ελλάδα είναι ένα μάθημα στην ύβρη του οικονομικού κατεστημένου, που προέβλεψαν ένα πράγμα και συνέβη το ακριβώς αντίθετο».
Το χρέος του Χρέους
Όσο για το θέμα του χρέους, ο Πολ Μέισον είναι κατηγορηματικός: Πρέπει να αναδιαρθρωθεί.
«Η μόνη λύση που μπορεί να υπάρξει για το ελληνικό χρέος είναι η αναδιάρθρωσή του γιατί δεν είναι βιώσιμο. Είναι απλά μαθηματικά. Θα ξεπεράσει το 190% του χρόνου και αυτό δεν είναι βιώσιμο. Οπότε πιστεύω ότι εάν οι Έλληνες πάρουν την αναδιάρθρωση ή παράταση αποπληρωμής (rescheduling) του χρέους το 2016, θα βοηθήσει ώστε να ανασάνει το κράτος. Γιατί το τρίτο Μνημόνιο προσφέρει χρηματοδότηση μέχρι το 2020. Βλέποντάς το απ' έξω, η Ελλάδα δεν μπορεί να επιβιώσει σαν κράτος με το χρέος σε αυτό το επίπεδο. Απλά δεν μπορεί. Και αυτός είναι φυσικά και ο λόγος που ο Σόιμπλε πιέζει ακόμη τους Έλληνες να φύγουν και η μόνη εναλλακτική είναι να υπάρξει μια μεγάλη αναδιάρθρωση του χρέους. Αλλά αυτό θα σήμαινε επίσης ότι πλέον δεν είναι μόνο ελληνικό πρόβλημα. Ξέρουμε ότι η Αριστερά κερδίζει στην Πορτογαλία, είναι πιθανό επίσης μια συνεργασία κομμάτων της Αριστεράς να κερδίσει στην Ισπανία. Η διατήρηση της ευρωπαϊκής πολιτικής της λιτότητας και της στασιμότητας, οδηγεί σε μεγαλύτερη πολιτική ριζοσπαστικοποίηση. Από την άλλη, μπορεί στη Γαλλία το Εθνικό Μέτωπο να νικήθηκε στις εκλογές, αλλά οι κυβερνώντες στη Γαλλία γνωρίζουν ότι η συνέχιση της λιτότητας στην Ευρώπη οδηγεί τους ανθρώπους σε πολιτικά συμπεράσματα που δεν είναι συμβατά για τους mainstream δημοκρατικούς».
Σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ αποτύχει, τι προβλέπετε;
«Δυστυχώς δεν είναι στο χέρι του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει κάτι γι' αυτό. Είναι στο χέρι της Ευρώπης και στο χέρι του ΔΝΤ. Το ΔΝΤ έχει πει με σαφήνεια ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να ανακάμψει χωρίς ανακούφιση του χρέους. Και έτσι η μπάλα είναι στο γήπεδο των δανειστών, όχι του ΣΥΡΙΖΑ».
Η Ζωή και ο Γιάνης
Στα βίντεο, εκτός από τις συνεντεύξεις του Αλέξη Τσίπρα και του Ευκλείδη Τσακαλώτους, μιλούν επίσης η Ζωή Κωνσταντοπούλου με ο Γιάνη Βαρουφάκη (την εποχή που ήταν ακόμη μέλη της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ). Όταν τον ρωτώ για την αποχώρησή τους από τον ΣΥΡΙΖΑ μου διευκρινίζει επίσης ότι δεν είναι η δουλειά του να τους κρίνει, αλλά να καταγράψει τι λένε. «Σίγουρα ήταν πιο δύσκολο για τον Τσίπρα να διασπάται το κόμμα του και να φεύγουν ενεργά μέλη. Αλλά κατά μια έννοια το κάνει και πιο εύκολο όταν αυτές οι φωνές κατά της λιτότητας φεύγουν και δεν εκπροσωπούνται στην Βουλή». Όμως για τον ίδιο εγείρεται θέμα δημοκρατίας όταν δεν υπάρχουν άλλοι αριστεροί πολέμιοι της λιτότητας μέσα στο Κοινοβούλιο, πέρα από το ΚΚΕ. «Για το καλό της δημοκρατίας θα ήθελες να εκπροσωπείται αυτή η σημαντική φωνή, έστω και αν είναι μειοψηφούσα. Έτσι αυτό το κάνει πιο εύκολο για τον Τσίπρα μέσα στο Κοινοβούλιο αλλά πιθανόν δυσκολότερο στην υπόλοιπη κοινωνία. Θα δούμε. Είμαστε ακόμη σε πολύ αρχικό στάδιο σε όλο αυτό. Το πρόγραμμα λιτότητας δεν έχει αρχίσει ακόμη στην ουσία να εφαρμόζεται οπότε δεν ξέρουμε πως θα αντιδράσει ο κόσμος».
Μια προμελετημένη παγίδα και οι ΑΝΕΛ
Η συζήτηση τελειώνει εκεί περίπου που ξεκινά το ντοκιμαντέρ: Στην εκλογή ΣΥΡΙΖΑ και την συνεργασία με τους ΑΝΕΛ.
«Για έναν εξωτερικό παρατηρητή είναι πολύ ασυνήθιστο. Και είμαι σίγουρος ότι εάν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε κερδίσει την αυτοδυναμία, θα κυβερνούσε μόνος του, χωρίς τους ΑΝΕΛ. Προφανώς για τον οποιονδήποτε αριστερό, δεν είναι και το πιο ευχάριστο πράγμα να συνεργάζεσαι με ένα συντηρητικό, εθνικιστικό κόμμα. Αλλά μη ξεχνάτε ότι στις 25 Ιανουαρίου -και ξανά στις 20 Σεπτεμβρίου- υπήρξε μια προμελετημένη παγίδα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Προμελετημένη από τη διεθνή κοινότητα. Και δεν ήταν άλλη από το μεγάλο συνασπισμό υπέρ της λιτότητας με το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ κτλ. Και τις δύο φορές το απέφυγαν. Σαν δημοσιογράφος πρέπει να παρατηρείς αυτού του είδους τις πολιτικές μηχανορραφίες. Εάν το συμφέρον της (σ.σ. διεθνούς) κοινότητας ήταν να παγιδεύει τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια τέτοια συνεργασία, τότε μέχρι στιγμής αυτό το σχέδιο έχει αποτύχει».
* Χθες και σήμερα προβάλλονται δύο επεισόδια από το ντοκιμαντέρ: Το πρώτο «Angela, Suck our Balls» και το δεύτερο «Να πληρώσεις ή να μην πληρώσεις;». Την Πέμπτη και την Παρασκευή θα δημοσιοποιηθούν και τα άλλα δύο, «ΟΧΙ – Η ελληνική λέξη για το No» και το «Ή θα παραδοθείτε ή θα πεθάνετε». Η σειρά έγινε από την Kallithea Films, με τη χρηματοδότηση του Bertha Foundation και την συμπαραγωγή των BRITDOC και Roast Beef Productions του Λονδίνου. Κυκλοφορεί ως μέρος του Field of Vision, από τους Laura Poitras, AJ Schnack & Charlotte Cook σε συνεργασία με το The Intercept/First Look Media. Εν μέρει χρηματοδοτήθηκε από το κοινό (crowdfunded) μέσω του Indiegogo.
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΟΥΓΙΑΝΝΟΥ
16-12-2015
http://www.huffingtonpost.gr/2015/12/16/paul-mason-thisisacoup_n_8813748.html?utm_hp_ref=greece
Οι δέκα διορθώσεις του Βαρουφάκη
«Το ντοκιμαντέρ του Πολ Μέισον για τη συντριβή της "Αθηναϊκής Άνοιξης" δίνει πολλή τροφή για σκέψη» γράφει ο Γιάνης Βαρουφάκης στο μπλογκ του προτού παρουσιάσει τις δικές του παρατηρήσεις για το #ThisIsACoup κάνοντας λόγο για αναλήθειες και λάθη.
Απαντήσεις του πρώην ΥΠΟΙΚ για το #ThisIsACoup του Πολ Μέισον
| EUROKINISSI/ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ
Ο πρώην υπουργός Οικονομικών διορθώνει συγκεκριμένα σημεία του ντοκιμαντέρ λεπτό προς λεπτό και καταλήγει σημειώνοντας ότι οι μοναδικές επιλογές δεν ήταν «υποταγή στην Τρόικα ή έξοδος από το ευρώ», αλλά υπήρχε και η τρίτη «της έντιμης συμφωνίας και όχι ενός κειμένου υποταγής».
Χαρακτηριστικά γράφει ο Γιάνης Βαρουφάκης
Αυτό είναι μάλλον ανακριβές. Είχαμε εντολή να διαπραγματευτούμε μια νέα συμφωνία. Για να διαπραγματευτούμε ήταν υποχρεωτικό να εξασφαλίσουμε μια παράταση της δανειακής σύμβασης. Θυμηθείτε: Ένα πρόγραμμα διάσωσης συνδυάζει τρία πράγματα - τα δάνεια, τη δανειακή σύμβαση και τους όρους (π.χ. σκληρή λιτότητα). Αυτά έρχονται μαζί με χρήματα και ένα νέο Μνημόνιο. Αυτό που κάναμε ήταν να διαπραγματευτούμε επέκταση της δανειακής σύμβασης χωρίς να δεχθούμε νέο Μνημόνιο ή «φρέσκο χρήμα». Αυτό ήταν σε αρμονία με τις προεκλογικές μας δεσμεύσεις. Πράγματι ο λόγος για τον οποίο τα δύο πρώτα Eurogroup (11 και 16 Φλεβάρη) κατέληξαν σε αδιέξοδο ήταν γιατί επιμείναμε οι λέξεις «μνημόνιο» και «πρόγραμμα» να μείνουν έξω από το ανακοινωθέν.
12.44: Για να σταματήσει το bank run ο Βαρουφάκης αναγκάζεται να δεχθεί ότι είναι στο τραπέζι
Και πάλι αυτό είναι λάθος. Μετά από το αδιέξοδο των δύο πρώτων Eurogroup, στην τρίτη συνάντηση, στις 20 Φεβρουαρίου, φθάσαμε σε μια συμφωνία που δεν ανέφερε τις λέξεις «Μνημόνιο» και «Πρόγραμμα». Αντίθετα δήλωνε ότι η ελληνική κυβέρνηση θα πρότεινε μια νέα λίστα μεταρρυθμίσεων την οποία θα ενέκριναν οι θεσμοί. Αυτή η φράση ήταν μια σημαντική νίκη για την ελληνική πλευρά. Αυτό ήταν ακριβώς το αντίθετο από το να δεχθώ «ότι είναι στο τραπέζι».
12.51 και 13.01: Συνεχίζονται τα μέτρα λιτότητας - Η Ευρώπη αποκτά δικαίωμα βέτο σε όλους τους ελληνικούς νόμους
Θυμηθείτε για ακόμη μια φορά πως η εντολή που είχαμε ήταν να διαπραγματευτούμε ένα New Deal για την Ελλάδα. Η συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου πέτυχε να αναβάλλει τα νέα μέτρα λιτότητας που απαιτούσε η Τρόικα (ήδη από την προηγούμενη κυβέρνηση) μέχρι να τελειώσουν οι διαπραγματεύσεις. Η σωστή φράση θα ήταν «Τα μέτρα λιτότητας αποφεύχθησαν για τώρα».
Το Μνημόνιο που κληρονομήσαμε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις είχε ήδη δεσμεύσει όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις σε μια κατάσταση δουλικότητας στην Τρόικα. Η συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου ήταν στην πραγματικότητα μια σημαντική βελτίωση γιατί διευκρίνιζε ότι θα έπρεπε να συμβουλευτούμε τους πιστωτές μόνο για νομοθεσία που θα είχε αρνητικές δημοσιονομικές επιπτώσεις ή αρνητικά αποτελέσματά της στον οικονομικό τομέα ή την ανάπτυξη. Μας άφησαν με αρκετούς βαθμούς ελευθερίας (από τη στιγμή που τα αρνητικά αποτελέσματα ήταν θέμα ερμηνείας) που δεν είχαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Για παράδειγμα, λίγο αφότου νομοθετήσαμε για να παράσχουμε δωρεάν φαγητό, ηλεκτρισμό και στέγη σε 300 χιλιάδες ανθρώπους χωρίς να συμβουλευτούμε την Τρόικα. (Το ότι κλωτσούσαν και ούρλιαζαν για το συγκεκριμένο νόμο ούτωςή άλλως είναι άλλο θέμα). Υπό αυτή την έννοια η φράση για το βέτο είναι άδικη και παραπλανητική.
13.26: Η συμφωνία είναι τόσο απαράδεκτη
Η συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου είναι ακριβώς το αντίθε
το από «απαράδεκτη»: Ήταν μια εξαιρετική συμφωνία, δεδομένων των συνθηκών. Θα άλλαζε το παιχνίδι. Πιθανώς ήταν η πρώτη φορά που μια κυβέρνηση της Ευρωζώνης επέβαλε μια σημαντική παραχώρηση στο Eurogroup/Τρόικα (δηλαδή να έχει την ευκαιρία να ξαναγράψει από την αρχή τους όρους της δανειακής συμφωνίας). ΤΟ γεγονός ότι λίγες ημέρες μετά η Τρόικα προσπάθησε να ακυρώσει τη συμφωνία (σε μια τηλεδιάσκεψη του Eurogroup) είναι άλλο θέμα και δεν δικαιολογεί πλήρως τον χαρακτηρισμό «απαράδεκτη» για τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου.
Δεν ήταν αυτή η πολιτική ή ο στόχος μας. Το να ακυρώσουμε το χρέος της Ελλάδας δεν ήταν ποτέ κάτι που έθεσα στο Eurogroup. Η διαπραγματευτική μας τακτική (την οποία δούλευα για περίπου δύο χρόνια, σε συμφωνία με τον Αλέξη Τσίπρα και την ομάδα του) ήταν βασισμένη σε μια μετριοπαθή πρόταση για έξυπνη ανταλλαγή χρέους που θα ήταν καταμετρητέα πολιτικά σε μέρη όπως η Γερμανία, ενώ, την ίδια στιγμή, θα υπήρχε προσφορά για σημαντική ελάφρυνση χρέους ούτως ώστε να επιστρέψουν ξανά στην Ελλάδα οι επενδυτές αναγνωρίζοντας ότι έχει επανακτήσει την φερεγγυότητά της.
1.55: Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος αντικαθιστά τώρα τον Βαρουφάκη ως επικεφαλής των διαπραγματεύσεων
Η μοναδική αλλαγή στα τέλη του Απρίλη ήταν ότι ο πρωθυπουργός (υπό την πίεση του προέδρου του Eurogroup) ανέλαβε τον πλήρη έλεγχο των παρασκηνιακών διαπραγματεύσεων και τις παραχωρήσεις που έγιναν στην Τρόικα, με τον Γιώργο Χουλιαράκη (βοηθό μου στο Eurogroup) σαν σύμβουλο και συντονιστής των καθημερινών συζητήσεων με τους αξιωματούχους της Τρόικα. Ο Τσακαλώτος είχε συντονιστικό ρόλο, αλλά ελάχιστες αρμοδιότητες για τις δικές μας παραχωρήσεις. Από την πλευρά μου συνέχισα να διαπραγματεύομαι με υπουργούς Οικονομικών και το Eurogroup, από πολύ πιο αδύναμη θέση (δεδομένων των παραπάνω).
Ο Πολ δίνει την εντύπωση πως είχαμε ένα στοκ από δάνεια, μέσω του οποίου μπορούσαμε να πληρώσουμε, και πως αυτό το στοκ τελείωνε αφήνοντας μας με μόλις εννέα ημέρες προτού εξανεμιστεί. Αυτό είναι λάθος. Η κυβέρνησή μας δεν χρειαζόταν χρήματα από το πρόγραμμα διάσωσης για να «τρέξει» το κράτος, δηλαδή να πληρώσει συντάξεις, μισθούς, προμήθειες, σχολεία κλπ. Πράγματι είχαμε ένα (μικρό) πρωτογενές πλεόνασμα και μπορούσαμε συνεχίσουμε να πληρώνουμε στο διηνεκές. (Τα νέα χρήματα από το πρόγραμμα ήταν απαραίτητα όνο για να πληρώσουμε το χρέος μας στην Τρόικα. Αυτό ήταν που έκανε τη διαπραγμάτευσή μας για την αναδιάρθρωση του χρέους ζωτικής σημασίας). Συνεπώς, το «απομένουν εννέα ημέρες» που αναφέρει ο Πολ ήταν ο χρόνος που έμενε μέχρι η ΕΚΤ να αποφασίσει να τραβήξει την πρίζα από τις εμπορικές τράπεζες με τη λήξη της παράτασης που εξασφαλίσαμε στις 20 Φλεβάρη. Δεν είχε να κάνει το τα χρήματα για να λειτουργεί το κράτος.
5.08: Ξεκινάει το bank run
Όχι σε εκείνο το σημείο τελείωσε τραγικά ένα bank run, που ξεκίνησε από τον Δεκέμβρη, με το κλείσιμο των τραπεζών. Είναι σημαντικό να θυμηθούμε ότι το bank run αρχικά ξεκίνησε προτού εκλεγούμε, με την "ευγενική προσφορά" της καμπάνιας φόβου της Τράπεζας της Ελλάδας, της οποίας ο βασικός στόχος ήταν να μην εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Στη συνέχεια, μετά την εκλογή μας, η ΕΚΤ έκανε μια σειρά από επιθετικές κινήσεις για να καταστρώσει ένα επιταχυμένο bank run ώστε να ασκήσει πίεση στην κυβέρνησή μας να υποκύψει. Στο τέλος Ιουνίου η ΕΚΤ έκλεισε τις τράπεζες ανακοινώνοντας ότι δεν θα έδινε περαιτέρω λιτότητα. [Δεν υπάρχει τίποτα ευκολότερο από το να ξεκινήσει μια κεντρική τράπεζα ένα bank run και να κλείσει τράπεζες, ενώ ο βασικός σκοπός της είναι ακριβώς το αντίθετο].
Είναι λάθος να συγχέεται το Eurogroup/Τρόικα με την Ευρώπη. Οι Έλληνες δεν ψήφισαν για να αψηφήσουν την Ευρώπη. Ψήφισαν για να πουν "όχι" σε ένα καταστροφικό οικονομικό πρόγραμμα που επιβλήθηκε στην Ελλάδα, πριν μεταφυτευτεί σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες εις βάρος της Ευρώπης.
9.18: Η Ευρώπη δανείζει στην Ελλάδα 86 δισ.
Ίσως είναι χρήσιμο να σημειώσουμε ότι τίποτα από αυτά τα χρήματα δεν πάει στο ελληνικό κράτος. Ούτε ένα σεντ. Ένα μικρό μέρος θα πάει στις τράπεζες και το υπόλοιπο θα χρησιμοποιηθεί για να επαναχρηματοδοτηθούν οι υπάρχουσες (μη βιώσιμες) πληρωμές/δάνεια προς την Τρόικα. Μια τυπική περίπτωση επεκτείνω και υποκρίνομαι, ενός χρεοκοπημένου οφειλέτη που του δίνουν νέα δάνεια μέσω των οποίων προσποιείται ότι ανταποκρίνεται στις αποπληρωμές χρέους, ενώ το βουνό του χρέους μεγαλώνει και ο οφειλέτης χρεοκοπεί όλο και περισσότερο.
Τελικά συμπεράσματα
Υπάρχει μια υπόθεση που «πλανάται» στο ντοκιμαντέρ του Πολ και της Θεόπης, η οποία δεν αναφέρεται ούτε συζητείται. Είναι η άποψη ότι, σε τελική ανάλυση, εμείς (και άλλα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης) έχουμε μόνο δύο επιλογές: Υποταγή στην Τρόικα ή έξοδο από την Ευρωζώνη.
Παρά το γεγονός ότι αυτή ήταν πάντα η γραμμή της Τρόικα (και του δρ. Σόιμπλε), με την οποία φοβίζουν κυβερνήσεις για να τις υποτάξουν, δεν θα έπρεπε να λαμβάνεται ως δεδομένο. Πάντα πίστευα ότι εάν είχαμε μείνει σταθεροί, η κα Μέρκελ και ο κ. Ντράγκι θα
παρενέβαιναν και θα απέτρεπαν με κάθε κόστος ένα Grexit. Μια έντιμη συμφωνία θα μπορούσε να προκύψει, σε αντίθεση με το έγγραφο παράδοσης γνωστό ως τρίτο ελληνικό πρόγραμμα.
Είχαμε το δικαίωμα να πάρουμε αυτό το ρίσκο; Είχαμε καθήκον να το κάνουμε πιστεύω. Όντως η ερμηνεία του 62% "Οχι" είναι πως η πλειοψηφία των Ελλήνων μας έδωσε την ακόλουθη εντολή:
Μετάφραση/Επιμέλεια:
Χρήστος Καλλιμάνης
20-12-2015
Οι δέκα διορθώσεις του Βαρουφάκη
«Το ντοκιμαντέρ του Πολ Μέισον για τη συντριβή της "Αθηναϊκής Άνοιξης" δίνει πολλή τροφή για σκέψη» γράφει ο Γιάνης Βαρουφάκης στο μπλογκ του προτού παρουσιάσει τις δικές του παρατηρήσεις για το #ThisIsACoup κάνοντας λόγο για αναλήθειες και λάθη.
| EUROKINISSI/ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ
Ο πρώην υπουργός Οικονομικών διορθώνει συγκεκριμένα σημεία του ντοκιμαντέρ λεπτό προς λεπτό και καταλήγει σημειώνοντας ότι οι μοναδικές επιλογές δεν ήταν «υποταγή στην Τρόικα ή έξοδος από το ευρώ», αλλά υπήρχε και η τρίτη «της έντιμης συμφωνίας και όχι ενός κειμένου υποταγής».
Χαρακτηριστικά γράφει ο Γιάνης Βαρουφάκης
Επεισόδιο 1
11.50 «... μένουν τέσσερις ημέρες για την διαπραγμάτευση της επέκτασης του προγράμματος, κάτι που (ο Τσίπρας) είχε υποσχεθεί να μην κάνει ποτέ».Αυτό είναι μάλλον ανακριβές. Είχαμε εντολή να διαπραγματευτούμε μια νέα συμφωνία. Για να διαπραγματευτούμε ήταν υποχρεωτικό να εξασφαλίσουμε μια παράταση της δανειακής σύμβασης. Θυμηθείτε: Ένα πρόγραμμα διάσωσης συνδυάζει τρία πράγματα - τα δάνεια, τη δανειακή σύμβαση και τους όρους (π.χ. σκληρή λιτότητα). Αυτά έρχονται μαζί με χρήματα και ένα νέο Μνημόνιο. Αυτό που κάναμε ήταν να διαπραγματευτούμε επέκταση της δανειακής σύμβασης χωρίς να δεχθούμε νέο Μνημόνιο ή «φρέσκο χρήμα». Αυτό ήταν σε αρμονία με τις προεκλογικές μας δεσμεύσεις. Πράγματι ο λόγος για τον οποίο τα δύο πρώτα Eurogroup (11 και 16 Φλεβάρη) κατέληξαν σε αδιέξοδο ήταν γιατί επιμείναμε οι λέξεις «μνημόνιο» και «πρόγραμμα» να μείνουν έξω από το ανακοινωθέν.
12.44: Για να σταματήσει το bank run ο Βαρουφάκης αναγκάζεται να δεχθεί ότι είναι στο τραπέζι
Και πάλι αυτό είναι λάθος. Μετά από το αδιέξοδο των δύο πρώτων Eurogroup, στην τρίτη συνάντηση, στις 20 Φεβρουαρίου, φθάσαμε σε μια συμφωνία που δεν ανέφερε τις λέξεις «Μνημόνιο» και «Πρόγραμμα». Αντίθετα δήλωνε ότι η ελληνική κυβέρνηση θα πρότεινε μια νέα λίστα μεταρρυθμίσεων την οποία θα ενέκριναν οι θεσμοί. Αυτή η φράση ήταν μια σημαντική νίκη για την ελληνική πλευρά. Αυτό ήταν ακριβώς το αντίθετο από το να δεχθώ «ότι είναι στο τραπέζι».
12.51 και 13.01: Συνεχίζονται τα μέτρα λιτότητας - Η Ευρώπη αποκτά δικαίωμα βέτο σε όλους τους ελληνικούς νόμους
Θυμηθείτε για ακόμη μια φορά πως η εντολή που είχαμε ήταν να διαπραγματευτούμε ένα New Deal για την Ελλάδα. Η συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου πέτυχε να αναβάλλει τα νέα μέτρα λιτότητας που απαιτούσε η Τρόικα (ήδη από την προηγούμενη κυβέρνηση) μέχρι να τελειώσουν οι διαπραγματεύσεις. Η σωστή φράση θα ήταν «Τα μέτρα λιτότητας αποφεύχθησαν για τώρα».
Το Μνημόνιο που κληρονομήσαμε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις είχε ήδη δεσμεύσει όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις σε μια κατάσταση δουλικότητας στην Τρόικα. Η συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου ήταν στην πραγματικότητα μια σημαντική βελτίωση γιατί διευκρίνιζε ότι θα έπρεπε να συμβουλευτούμε τους πιστωτές μόνο για νομοθεσία που θα είχε αρνητικές δημοσιονομικές επιπτώσεις ή αρνητικά αποτελέσματά της στον οικονομικό τομέα ή την ανάπτυξη. Μας άφησαν με αρκετούς βαθμούς ελευθερίας (από τη στιγμή που τα αρνητικά αποτελέσματα ήταν θέμα ερμηνείας) που δεν είχαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Για παράδειγμα, λίγο αφότου νομοθετήσαμε για να παράσχουμε δωρεάν φαγητό, ηλεκτρισμό και στέγη σε 300 χιλιάδες ανθρώπους χωρίς να συμβουλευτούμε την Τρόικα. (Το ότι κλωτσούσαν και ούρλιαζαν για το συγκεκριμένο νόμο ούτωςή άλλως είναι άλλο θέμα). Υπό αυτή την έννοια η φράση για το βέτο είναι άδικη και παραπλανητική.
13.26: Η συμφωνία είναι τόσο απαράδεκτη
Η συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου είναι ακριβώς το αντίθε
το από «απαράδεκτη»: Ήταν μια εξαιρετική συμφωνία, δεδομένων των συνθηκών. Θα άλλαζε το παιχνίδι. Πιθανώς ήταν η πρώτη φορά που μια κυβέρνηση της Ευρωζώνης επέβαλε μια σημαντική παραχώρηση στο Eurogroup/Τρόικα (δηλαδή να έχει την ευκαιρία να ξαναγράψει από την αρχή τους όρους της δανειακής συμφωνίας). ΤΟ γεγονός ότι λίγες ημέρες μετά η Τρόικα προσπάθησε να ακυρώσει τη συμφωνία (σε μια τηλεδιάσκεψη του Eurogroup) είναι άλλο θέμα και δεν δικαιολογεί πλήρως τον χαρακτηρισμό «απαράδεκτη» για τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου.
Επεισόδιο 2
1.59. Αυτό που θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι να ακυρώσει το χρέος της ΕλλάδαςΔεν ήταν αυτή η πολιτική ή ο στόχος μας. Το να ακυρώσουμε το χρέος της Ελλάδας δεν ήταν ποτέ κάτι που έθεσα στο Eurogroup. Η διαπραγματευτική μας τακτική (την οποία δούλευα για περίπου δύο χρόνια, σε συμφωνία με τον Αλέξη Τσίπρα και την ομάδα του) ήταν βασισμένη σε μια μετριοπαθή πρόταση για έξυπνη ανταλλαγή χρέους που θα ήταν καταμετρητέα πολιτικά σε μέρη όπως η Γερμανία, ενώ, την ίδια στιγμή, θα υπήρχε προσφορά για σημαντική ελάφρυνση χρέους ούτως ώστε να επιστρέψουν ξανά στην Ελλάδα οι επενδυτές αναγνωρίζοντας ότι έχει επανακτήσει την φερεγγυότητά της.
1.55: Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος αντικαθιστά τώρα τον Βαρουφάκη ως επικεφαλής των διαπραγματεύσεων
Η μοναδική αλλαγή στα τέλη του Απρίλη ήταν ότι ο πρωθυπουργός (υπό την πίεση του προέδρου του Eurogroup) ανέλαβε τον πλήρη έλεγχο των παρασκηνιακών διαπραγματεύσεων και τις παραχωρήσεις που έγιναν στην Τρόικα, με τον Γιώργο Χουλιαράκη (βοηθό μου στο Eurogroup) σαν σύμβουλο και συντονιστής των καθημερινών συζητήσεων με τους αξιωματούχους της Τρόικα. Ο Τσακαλώτος είχε συντονιστικό ρόλο, αλλά ελάχιστες αρμοδιότητες για τις δικές μας παραχωρήσεις. Από την πλευρά μου συνέχισα να διαπραγματεύομαι με υπουργούς Οικονομικών και το Eurogroup, από πολύ πιο αδύναμη θέση (δεδομένων των παραπάνω).
Επεισόδιο 3
0.40: Τώρα απομένουν μόλις εννέα ημέρες με χρήματα από το πρόγραμμαΟ Πολ δίνει την εντύπωση πως είχαμε ένα στοκ από δάνεια, μέσω του οποίου μπορούσαμε να πληρώσουμε, και πως αυτό το στοκ τελείωνε αφήνοντας μας με μόλις εννέα ημέρες προτού εξανεμιστεί. Αυτό είναι λάθος. Η κυβέρνησή μας δεν χρειαζόταν χρήματα από το πρόγραμμα διάσωσης για να «τρέξει» το κράτος, δηλαδή να πληρώσει συντάξεις, μισθούς, προμήθειες, σχολεία κλπ. Πράγματι είχαμε ένα (μικρό) πρωτογενές πλεόνασμα και μπορούσαμε συνεχίσουμε να πληρώνουμε στο διηνεκές. (Τα νέα χρήματα από το πρόγραμμα ήταν απαραίτητα όνο για να πληρώσουμε το χρέος μας στην Τρόικα. Αυτό ήταν που έκανε τη διαπραγμάτευσή μας για την αναδιάρθρωση του χρέους ζωτικής σημασίας). Συνεπώς, το «απομένουν εννέα ημέρες» που αναφέρει ο Πολ ήταν ο χρόνος που έμενε μέχρι η ΕΚΤ να αποφασίσει να τραβήξει την πρίζα από τις εμπορικές τράπεζες με τη λήξη της παράτασης που εξασφαλίσαμε στις 20 Φλεβάρη. Δεν είχε να κάνει το τα χρήματα για να λειτουργεί το κράτος.
5.08: Ξεκινάει το bank run
Όχι σε εκείνο το σημείο τελείωσε τραγικά ένα bank run, που ξεκίνησε από τον Δεκέμβρη, με το κλείσιμο των τραπεζών. Είναι σημαντικό να θυμηθούμε ότι το bank run αρχικά ξεκίνησε προτού εκλεγούμε, με την "ευγενική προσφορά" της καμπάνιας φόβου της Τράπεζας της Ελλάδας, της οποίας ο βασικός στόχος ήταν να μην εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Στη συνέχεια, μετά την εκλογή μας, η ΕΚΤ έκανε μια σειρά από επιθετικές κινήσεις για να καταστρώσει ένα επιταχυμένο bank run ώστε να ασκήσει πίεση στην κυβέρνησή μας να υποκύψει. Στο τέλος Ιουνίου η ΕΚΤ έκλεισε τις τράπεζες ανακοινώνοντας ότι δεν θα έδινε περαιτέρω λιτότητα. [Δεν υπάρχει τίποτα ευκολότερο από το να ξεκινήσει μια κεντρική τράπεζα ένα bank run και να κλείσει τράπεζες, ενώ ο βασικός σκοπός της είναι ακριβώς το αντίθετο].
Επεισόδιο 4
0.37: Οι Έλληνες ψήφισαν σε ποσοστό 61% να αψηφήσουν την Ευρώπη και να απορρίψουν τη λιτότητα.Είναι λάθος να συγχέεται το Eurogroup/Τρόικα με την Ευρώπη. Οι Έλληνες δεν ψήφισαν για να αψηφήσουν την Ευρώπη. Ψήφισαν για να πουν "όχι" σε ένα καταστροφικό οικονομικό πρόγραμμα που επιβλήθηκε στην Ελλάδα, πριν μεταφυτευτεί σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες εις βάρος της Ευρώπης.
9.18: Η Ευρώπη δανείζει στην Ελλάδα 86 δισ.
Ίσως είναι χρήσιμο να σημειώσουμε ότι τίποτα από αυτά τα χρήματα δεν πάει στο ελληνικό κράτος. Ούτε ένα σεντ. Ένα μικρό μέρος θα πάει στις τράπεζες και το υπόλοιπο θα χρησιμοποιηθεί για να επαναχρηματοδοτηθούν οι υπάρχουσες (μη βιώσιμες) πληρωμές/δάνεια προς την Τρόικα. Μια τυπική περίπτωση επεκτείνω και υποκρίνομαι, ενός χρεοκοπημένου οφειλέτη που του δίνουν νέα δάνεια μέσω των οποίων προσποιείται ότι ανταποκρίνεται στις αποπληρωμές χρέους, ενώ το βουνό του χρέους μεγαλώνει και ο οφειλέτης χρεοκοπεί όλο και περισσότερο.
Τελικά συμπεράσματα
Υπάρχει μια υπόθεση που «πλανάται» στο ντοκιμαντέρ του Πολ και της Θεόπης, η οποία δεν αναφέρεται ούτε συζητείται. Είναι η άποψη ότι, σε τελική ανάλυση, εμείς (και άλλα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης) έχουμε μόνο δύο επιλογές: Υποταγή στην Τρόικα ή έξοδο από την Ευρωζώνη.
Παρά το γεγονός ότι αυτή ήταν πάντα η γραμμή της Τρόικα (και του δρ. Σόιμπλε), με την οποία φοβίζουν κυβερνήσεις για να τις υποτάξουν, δεν θα έπρεπε να λαμβάνεται ως δεδομένο. Πάντα πίστευα ότι εάν είχαμε μείνει σταθεροί, η κα Μέρκελ και ο κ. Ντράγκι θα
παρενέβαιναν και θα απέτρεπαν με κάθε κόστος ένα Grexit. Μια έντιμη συμφωνία θα μπορούσε να προκύψει, σε αντίθεση με το έγγραφο παράδοσης γνωστό ως τρίτο ελληνικό πρόγραμμα.
Είχαμε το δικαίωμα να πάρουμε αυτό το ρίσκο; Είχαμε καθήκον να το κάνουμε πιστεύω. Όντως η ερμηνεία του 62% "Οχι" είναι πως η πλειοψηφία των Ελλήνων μας έδωσε την ακόλουθη εντολή:
- Δεν θέλουμε σύγκρουση με την Ευρώπη
- Δεν θέλουμε να φύγουμε από την Ευρωζώνη
- Αλλά, εάν οι Βρυξέλλες/Φρανκφούρτη/Βερολίνο απαιτούν την παράδοσή μας και την αποδοχή της εμβάθυνσης της μεγάλης ύφεσης υπό την απειλή του Grexit να τους πούμε: Κάντε τα χειρότερα. Δεν τσιμπάμε.
Μετάφραση/Επιμέλεια:
Χρήστος Καλλιμάνης
20-12-2015
http://www.efsyn.gr/arthro/oi-deka-diorthoseis-toy-varoyfaki
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν συμφωνούν πάντα με τις απόψεις που διατυπώνονται στα εκάστοτε -χάριν ενημέρωσης και προβληματισμού- αναρτώμενα κείμενα τρίτων.Οι απόψεις που δημοσιεύονται στα κείμενα των αναρτήσεων εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τους αρθρογράφους που τις διατυπώνουν.
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν συμφωνούν πάντα με τις απόψεις που διατυπώνονται στα εκάστοτε -χάριν ενημέρωσης και προβληματισμού- αναρτώμενα κείμενα τρίτων.Οι απόψεις που δημοσιεύονται στα κείμενα των αναρτήσεων εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τους αρθρογράφους που τις διατυπώνουν.