Πάνω από 110 εκατ. ευρώ αποζημίωση για την υποθαλάσσια της Θεσσαλονίκης
Τα χρήματα που πρέπει να δοθούν στην κοινοπραξία, ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΗ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ, ξεπερνούν τα 110 εκατ. ευρώ.
Ξεπερνά τα 110 εκατ. ευρώ η τοκιζόμενη αποζημίωση που επιδίκασαν τα δικαστήρια υπέρ του παραχωρησιούχου της μηδέποτε κατασκευασθείσης υποθαλάσσιας αρτηρίας Θεσσαλονίκης «Θερμαϊκή Οδός», σύμφωνα με τον υπουργό Υποδομών Χρήστο Σπίρτζη.
Όπως τόνισε την Πέμπτη στη Βουλή, απαντώντας σε ερώτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Τάσου Κουράκη κατά τη διάρκεια ακρόασης της νέας διοίκησης της Εγνατίας Οδού, τα χρήματα που πρέπει να δοθούν στην κοινοπραξία, χωρίς αυτή να έχει κατασκευάσει το παραμικρό, ξεπερνούν τα 110 εκατ. ευρώ.
Ο κ. Σπίρτζης σημείωσε ότι βρίσκεται σε εξέλιξη διαπραγμάτευση του υπουργείου Υποδομών με τον παραχωρησιούχο (η κοινοπραξία Boskalis, Ελλάκτωρ, Archirodon), η οποία, σύμφωνα με προηγούμενες δηλώσεις του, έχει στόχο να «κουρευτούν» τουλάχιστον οι τόκοι της οφειλής, η οποία το 2010 ήταν 67 εκατ. ευρώ, όμως έκτοτε «φουσκώνει» λόγω της επιβάρυνσης των προσαυξήσεων.
Μάλιστα, ο υπουργός Υποδομών ξεκαθάρισε στον κ. Κουράκη ότι «δεν υπάρχει ούτε σκέψη» για αναβίωση της υποθαλάσσιας αρτηρίας, το σχέδιο της οποίας μάλιστα εκ παραδρομής είχε επαναφέρει κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας σε ομιλία του στη Θεσσαλονίκη.
Μια «πονεμένη ιστορία»
Η παραχώρηση της υποθαλάσσιας αρτηρίας είναι μία πονεμένη ιστορία, που ξεκίνησε το 2007, με ορίζοντα κατασκευής τεσσάρων ετών και διάρκεια εκμετάλλευσης ως το 2037. Το φυσικό αντικείμενο του έργου προέβλεπε τη δημιουργία ενός ενιαίου διαμπερούς κυκλοφοριακού διαδρόμου μετά διοδίων για τη σύνδεση της Δυτικής Εισόδου της Θεσσαλονίκης με την ανατολική πλευρά της πόλης, συνολικού μήκους 6,2 χλμ., εκ των οποίων 1,24 χλμ. θα αποτελούσαν το υποθαλάσσιο τμήμα.
Το κόστος κατασκευής ανερχόταν σε 472 εκατ. ευρώ, ενώ η συμμετοχή του Δημοσίου, το οποίο θα αναλάμβανε παράλληλα το κόστος των απαλλοτριώσεων και των αρχαιολογικών εργασιών, θα έφτανε τα 100 εκατ. ευρώ.
Κατά του έργου προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη ομάδες πολιτών, ενώ τον Μάρτιο του 2008 το υπουργείο Πολιτισμού υιοθέτησε γνωμοδότηση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ) για κατασκευή του έργου με μετροπόντικα στα 25 μέτρα κάτω από τον πυθμένα της θάλασσας και όχι 15 μ. όπως προέβλεπε ο αρχικός σχεδιασμός.
Έτσι, έπρεπε να εκπονηθεί νέα μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων και να αναθεωρηθούν πολλές μελέτες του έργο, ενώ το κόστος αυξήθηκε κατά 150 εκατ. ευρώ. Αυτό οδήγησε στον τερματισμό του έργου.
Στις 30 Ιουλίου 2009 η κοινοπραξία «Θερμαϊκή Οδός», έπειτα από εντολή του διατραπεζικού εκπροσώπου των δανειστριών τραπεζών, προέβη σε καταγγελία της σύµβασης παραχώρησης για γεγονός αθέτησης ∆ηµοσίου. Στις 28 Σεπτεµβρίου 2009 το πρώην ΥΠΕΧΩΔΕ αµφισβήτησε την ισχύ της καταγγελίας και προσέφυγε στη διαιτησία λίγες ημέρες πριν από τις βουλευτικές εκλογές.
Η απόφαση της διαιτησίας
Τελικά, στις 26 Ιουλίου 2010 δηµοσιεύτηκε η απόφαση του ∆ιαιτητικού ∆ικαστηρίου, το οποίο επιδίκασε 43,7 εκατ. ευρώ υπέρ του παραχωρησιούχου. Το σύνολο των απαιτήσεων που έχουν επιδικασθεί υπέρ της κοινοπραξίας από τη διαιτησία έφτασαν τα 67,8 εκατ. ευρώ, όμως το Ελληνικό Δημόσιο προχώρησε σε παύση πληρωμών με αποτέλεσμα η αποζημίωση έκτοτε να τοκίζεται.
Σύμφωνα με δηλώσεις του τότε υπουργού Υποδομών Δημήτρη Ρέππα, οι απαιτήσεις του παραχωρησιούχου και των τραπεζών ξεπερνούσαν τα 400 εκατ. ευρώ, για ένα έργο που θα κόστιζε συνολικά 450 εκατ. ευρώ. «Μέσα από σκληρές διαπραγματεύσεις στη διαιτησία το Δημόσιο πέτυχε να κατεβάσει το ποσό αυτό στα 67 εκατ. ευρώ» είχε πει.
Στις αρχές του 2014, επί υπουργίας του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, το ποσό είχε ξεπεράσει τα 90 εκατ. ευρώ, λόγω των τόκων. Μάλιστα τον Ιανουάριο του 2015, λίγο πριν από τις εκλογές, το υπουργείο Υποδομών προχώρησε στη δέσμευση προϋπολογισμού 3,7 εκατ. ευρώ για πληρωμή απόφασης διαιτητικού δικαστηρίου της 4ης Οκτωβρίου 2012, ενώ το ποσόν εντάχθηκε στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ).
Πρόκειται για την πρώτη καταβολή αποζημίωσης προς τον παραχωρησιούχο του έργου στην οποία έχει προχωρήσει το Ελληνικό Δημόσιο.
Αχιλλέας Χεκίμογλου
http://news.in.gr/economy/article/?aid=1500050050
7/1/2016
ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
Υποθαλάσσια αρτηρία Θεσσαλονίκης
Η πρώτη... μαύρη τρύπα στο νερό αξίας 110 εκατ. ευρώ
Θα τους άξιζε ένα βραβείο Νόμπελ για την πρώτη παγκοσμίως δημιουργία «μαύρης τρύπας στο νερό», όσων ασχολήθηκαν με την υπόθεση της υποθαλάσσιας αρτηρίας στη Θεσσαλονίκη. Διότι η «βαρυτική» ικανότητα της οπής, αποδεδειγμένα, θα εξαφανίσει 110 εκατομμύρια ευρώ από το δημόσιο ταμείο.
Το ποσό είναι καταμετρημένο μέχρι τελευταίο λεπτό του ευρώ και περιλαμβάνει την αποζημίωση και τους τόκους φυσικά που έχουν επιδικάσει τα δικαστήρια στην παραχωρησιούχο κοινοπραξία «Θερμαϊκή οδός» για ένα έργο που σχεδιάστηκε τόσο… επιμελώς που δεν χρειάσθηκε καν να κατασκευαστεί.
Χθες στη Βουλή ο υπουργός Υποδομών κ. Χρήστος Σπίρτζης –που δεν φέρει φυσικά καμιά ευθύνη- απαντώντας σε ερώτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και αντιπροέδρου της Βουλής Τάσου Κουράκη, επιβεβαίωσε το ύψος του ποσού λέγοντας παράλληλα ότι συνεχίζει τις διαπραγματεύσεις με την κοινοπραξία (Boskalis, Ελλάκτωρ, Archirodon), μήπως και καταφέρει να μειώσει το ποσό των τόκων που το 2010 ήταν 67 εκατ. ευρώ και μεγαλώνουν εξαιτίας των προσαυξήσεων.
Από ένα έργο που είχε χαρακτηριστεί ήδη από τον σχεδιασμό του φαραωνικό -μέχρι και θαλάσσια φουγάρα θα αποκτούσε η πόλη- απέμειναν οι προασαυξήσεις, σαν το σκουλήκι «φαραώ» που χρησιμοποιούν οι παράκτιοι ψαράδες, και το οποίο λαμβάνει τερατώδεις διαστάσεις αφού ταΐζεται ανελλιπώς και πλουσιοπάροχα. Κατόπιν τούτου φυσικά ο κ. Σπίρτζης ανακοίνωσε ότι σε κανενός το μυαλό «δεν υπάρχει ούτε σκέψη» ότι μπορεί το σχέδιο να αναβιώσει.
Θυμίζουμε ότι το «έργο», μέρος των σχεδίων και επιθυμιών της πόλης κατά τα χρόνια της ευμάρειας, ξεκίνησε το 2007, προέβλεπε σύνδεση της δυτικής εισόδου με τα ανατολικά, θα είχε μήκος 6,2 χλμ. με το υποθαλάσσιο τμήμα να φτάνει τα 1,24 χλμ. θα κατασκευαζόταν σε 4 χρόνια, θα κόστιζε 472 εκατομμύρια και θα είχε και διόδια.
Ήρθαν όμως προσφυγές πολιτών στο ΣτΕ, τα πράγματα μπλέχτηκαν, δεν είχε καν ερωτηθεί το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, αλλά κάτι τέτοια έμοιαζαν λεπτομέρειες τότε και η σύμβαση πέρασε από τη Βουλή με ουρανομήκεις ζητωκραυγές. Το μπλέξιμο όμως αποδείχθηκε πρόβλημα, χρειαζόταν νέες μελέτες γιατί έπρεπε να σκαφτεί η υποθαλάσσια δέκα μέτρα βαθύτερα, αλλά αυτό σήμαινε άλλα 150 εκατομμύρια που δεν υπήρχαν, η κοινοπραξία κατήγγειλε την σύμβαση το 2009, της επιδικάσθηκαν 43,7 εκατομμύρια, απαιτούσε 400, με την διαιτησία φτάσαμε στα 68, σήμερα τα 110 και πληρώσαμε ήδη περί τα 4 εκατομμύρια από το… Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων!
«Θα πρέπει να πούμε κι ονόματα», λέει στο efsyn.gr η Ελεάννα Ιωαννίδου που ήταν στην ομάδα δικηγόρων που είχαν προσφύγει στο ΣτΕ εκ μέρους πολιτών και οργανώσεων οι οποίοι αγωνίζονταν τότε κατά του έργου. Κι αναρωτιέται, «ο κ. Γιώργος Σουφλιάς είχε αδιαφορήσει για τις αντιδράσεις, πέρασε την σύμβαση όπως όπως από τη Βουλή, η υπόθεση ήταν σκάνδαλο και θα άξιζε να γίνει τουλάχιστον μια εξεταστική επιτροπή, αλλά αν άλλου είδους ευθύνες έχουν παραγραφεί δεν θα άξιζε άραγε να αναζητηθούν αστικές ευθύνες και κάποιοι να κληθούν να πληρώσουν τα λάθη τους;»
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΛΥΚΕΣΑΣ
8/1/2016
http://www.efsyn.gr/arthro/i-proti-mayri-trypa-sto-nero-axias-110-ekat-eyro
ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
Υποθαλάσσια αρτηρία Θεσσαλονίκης
Κοινή πρόταση Περιφέρειας - Δήμου για μίνι υποθαλάσσια στη Θεσσαλονίκη