Aleksandr Dugin: «ΓΙΑΤΙ Η ΡΩΣΙΑ ΠΟΛΕΜΑ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ»



Αλεξάντερ Ντούγκιν. Πρόκειται για έναν από τους πλέον γνωστούς πολιτικούς σχολιαστές και θεωρητικούς της ιστορίας των ιδεών της Ρωσίας και είναι ο σύγχρονος εμπνευστής και ηγέτης του κινήματος του «Ευρασιατισμού».
Η άποψή του στηρίζεται στην εξής ιδέα: Η Ρωσία δεν ανήκει ούτε στην Δύση ούτε στην Ανατολή, αλλά είναι μία καθαρά Ευρασιατική χώρα, η οποία θα πρέπει μέσω της «Χερσαίας Ισχύος» να αντιταχθεί στις «Ναυτικές Δυνάμεις», τις «Ατλαντικές» όπως τις αποκαλεί και να ελέγξει τον τεράστιο χώρο της Ευρασίας μέσω της «εκπαραθύρωσης» των Αγγλοσαξονικών δυνάμεων από την περιοχή.
Σύμφωνα με τον Ντούγκιν, αυτό θα επιτευχθεί μέσω της ένωσης των λαών της Ευρασίας, υπό τη σκέπη της Μόσχας. Πάνω στην θεωρία αυτή στηρίχθηκε η δημιουργία της Ευρασιατικής Ένωσης από τον Βλαντιμίρ Πούτιν.
Όλα τα πολιτικά συστήματα της σύγχρονης εποχής προέρχονται από τρεις διαφορετικές ιδεολογίες: τη Φιλελεύθερη Δημοκρατία, τον Μαρξισμό και τον Φασισμό. Οι δύο τελευταίες έχουν προ πολλού αποτύχει και έχουν αποσυρθεί από τις δέλτους της Ιστορίας, ενώ η πρώτη δεν λειτουργεί πια ως ιδεολογία, θεωρούμενη ως κάτι το δεδομένο.
Ο κόσμος βρίσκεται σήμερα στο χείλος μιας μετα-πολιτικής πραγματικότητας, όπου οι αξίες του Φιλελευθερισμού είναι τόσο βαθιά ενσωματωμένες, ώστε ο μέσος άνθρωπος δεν είναι πλέον σε θέση να το αντιληφθεί. Κατά συνέπεια, ο Φιλελευθερισμός απειλεί να μονοπωλήσει τον πολιτικό λόγο και να γεμίσει τον κόσμο με μια καθολική ομοιομορφία, καταστρέφοντας όλα εκείνα τα στοιχεία που καθιστούν τους διάφορους πολιτισμούς και λαούς μοναδικούς.
Σύμφωνα με τον Alexander Dugin, για να ξεπεράσουμε το σημερινό τέλμα χρειαζόμαστε μια Τέταρτη Ιδεολογία η οποία, αν και θα χρησιμοποιήσει στοιχεία που θα αντλήσει από τα συντρίμμια των τριών πρώτων ιδεολογιών, η ίδια θα παραμείνει καινοτόμα και μοναδική.
Βιβλίο γραμμένο από έναν μελετητή που επηρεάζει ενεργά σήμερα την κατεύθυνση της ρωσικής γεωπολιτικής στρατηγικής, η Τέταρτη Πολιτική Θεωρία αποτελεί εισαγωγή σε μια ιδέα που μπορεί να διαμορφώσει την πορεία του παγκόσμιου πολιτικού μέλλοντος. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Πρόσφατα ο μεγάλος πολιτικός στοχαστής, σε άρθρο του σε γερμανικό περιοδικό, αναλύει για ποιον λόγο η Ρωσία έχει εμπλακεί στο πόλεμο της Συρίας.
Το πλήρες άρθρο στο http://katehon.com/article/why-we-fight-syria
Μετάφραση-Απόδοση, Ανδρέας Μουντζουρούλιας

Αλλά γιατί η Ρωσία παρέχει στρατιωτική βοήθεια στη Συρία; Πρώτον, πρόκειται για μια γεωπολιτική σύγκρουση. Το μέτωπο μεταξύ Ατλαντιστών και Eυρασιανιστών μεταφέρθηκε στη Συρία. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, δημιουργήθηκε ένα πολιτικό κενό στην Ανατολή και στη Μέση Ανατολή επίσης.
Εκεί, οι ΗΠΑ ακολοθούν ένα project το οποίο επικεντρώνεται στην καταστροφή των εθνών-κρατών-βαφτιζοντάς το ως το «Project της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής”.
Αυτό το σχέδιο καταστρέφει κράτη τα οποία δεν ήταν πιστά στη Ουάσιγνκτων. Οι ΗΠΑ δημιουργούν χάος, για να προβάλλουν τους εαυτούς τους ως ηγεμονική δύναμη.
Στη δεκαετία του 1990, η Ρωσία ήταν αδύναμη και δεν αντιδρούσε, αλλά στις αρχές της δεκαετίας του 2000, άρχισε να ανακάμπτει σιγά-σιγά. Σήμερα, ο Βλαντιμίρ Πούτιν αποφάσισε να αντιταχθεί ενεργά στην πολιτική των ΗΠΑ και στο χάος που έχουν προκαλέσει στη Μέση Ανατολή. Η στρατιωτική βοήθεια της Ρωσίας κατά της τρομοκρατίας στη Συρία μπορεί να θεωρηθεί ως πράξη της Ευρασιατικής γεωπολιτικής. Η Συρία βρίσκεται στο κέντρο της μάχης μεταξύ των εκπροσώπων του ενός μονοπολικού κόσμου (ΗΠΑ) και ενός πολυπολικού (Ρωσία).
Αλλά πέρα από αυτό, θα πρέπει να αντιληφθούμε, ότι το «Ισλαμικό Κράτος» αποτελεί μια άμεση απειλή για τη Ρωσική Ομοσπονδία. Αυτή η τρομοκρατική οργάνωση είναι ένα προϊόν της αμερικανικής πολιτικής που δημιουργήθηκε για να διαδώσει το χάος.
Ωστόσο, το «Ισλαμικό Κράτος» είναι παρών όχι μόνο στο Ιράκ και τη Συρία, αλλά και στην Κεντρική Ασία. Οι τρομοκρατικές συμμορίες, οι οποίες έχουν τους ίδιους »χορηγούς» και την ίδια ιδεολογία, όπως το «Ισλαμικό Κράτος» στη Συρία και το Ιράκ, είναι επίσης ενεργές στο Αφγανιστάν, το Τατζικιστάν, το Ουζμπεκιστάν και κοντά στα ρωσικά σύνορα. Οι ομάδες αυτές λειτουργούν επίσης στο Βόρειο Καύκασο, εντός της ίδιας της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Η λογική πίσω από τη ρωσική στρατιωτική επέμβαση είναι, επομένως, σαφής. Αν δεν αναχαιτήσουμε την τρομοκρατία στη Συρία, όπου οι ΗΠΑ, δημιούργησαν και υποστήριξαν, σύντομα θα αναγκαστούμε να παλεύουμε στα συνορά μας ακόμη και για τη δική μας γη. Η Συρία επομένως είναι η εξωτερική γραμμή της άμυνάς μας.
Επιπλέον, η ρωσική στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, σε αντίθεση με την λεγόμενη αμερικανική «αντι-τρομοκρατική εκστρατεία,« είναι απολύτως νόμιμη. Η Μόσχα συνεργάζεται στενά με τη Δαμασκό και επίσης η συριακή κυβέρνηση ζήτησε επίσημα την υποστήριξη της Ρωσίας.
Η ρωσική πολεμική αεροπορία συνεργάζεται με το συριακό στρατό, την στιγμή που οι υπό την αμερικανική ηγεσία αεροπορικές επιθέσεις λαμβάνουν χώρα ενάντια στη θέληση και παρά τις διαμαρτυρίες της κυβέρνησης της Συρίας. Ο Δρ Μπασάρ αλ Άσαντ είναι ο νόμιμος και εκλεγμένος Πρόεδρος της Συρίας, που υποστηρίζεται από το 50 τοις εκατό του πληθυσμού της Συρίας.
Αυτό σημαίνει ότι στη Συρία μαχόμαστε μαζί με τους συμμάχους μας ενάντια στην επέκταση του «Ισλαμικού Κράτους.»
Πρέπει να έχουμε όμως κατά νου για το τι θα σήμαινε μια συνολική κατάρρευση της Συρίας. Αυτό θα προκαλούσε αυτόματα την κατάρρευση όλων των άλλων μουσουλμανικών κρατών της περιοχής, ακόμη και τη Βορείου Αφρικής, όπως έχουμε ήδη δει στη Λιβύη. Μπορούμε, λοιπόν, να μιλάμε για μια αλυσιδωτή αντίδραση ή ένα φαινόμενο ντόμινο σε περίπτωση κατάρρευσης της Συρίας. Αυτό, με τη σειρά του, θα σήμαινε ότι τα εκατομμύρια των προσφύγων και των μεταναστών θα βάδιζαν προς την Ευρώπη, διότι δεν θα υπάρχει πλέον μέλλον για αυτούς τους ανθρώπους στις συνθήκες του απόλυτου χάους.
Οι ΗΠΑ έχουν δημιουργήσει χάος το οποίο κατευθύνεται όχι μόνο ενάντια στη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία, αλλά και κατά της Ευρώπης. Όσο περισσότερο χάος και αταξία στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, τόσο περισσότεροι μετανάστες θα έρθουν στην Ευρώπη. Αυτό, με τη σειρά του, θα οδηγήσει σε αποσταθεροποίηση των κοινωνικών υποδομών και, ως εκ τούτου, στην πολιτική παράλυση στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Και εδώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι χιλιάδες τρομοκράτες εισρέουν στην Ευρώπη ως μέρος της διαδικασίας μετάβασης.
Σε περίπτωση που συνεχιστεί αυτή η τάση, με τους εκατομμύρια μετανάστες που έρχονται στην Ευρώπη, αυτό θα σήμαινε πραγματικά το τέλος της Ευρώπης. Η ευρωπαϊκή ήπειρος δεν θα «εξισλαμισθεί», ούτε θα γίνει «χαλιφάτο», αλλά θα βυθιστεί στο απόλυτο χάος και θα εξαφανιστεί ολοκληρωτικά.
Η Ρωσία χρειάζεται την Ευρώπη και η Ευρώπη χρειάζεται τη Ρωσία. Υπάρχει επίσης κάποια ιστορική συνέχεια: Στο παρελθόν, η Ρωσία είδε την Ευρώπη ως ασπίδα ενάντια στον επεκτατισμό της οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Η Ευρώπη βυθίζεται στο χάος. Ως εκ τούτου, η προστασία της Ευρώπης είναι προς το συμφέρον της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Προκειμένου να προστατεύσουμε την Ευρώπη από την πτώση στο χάος, η σημερινή Ρωσία είναι η ασπίδα της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Ως εκ τούτου, η Ρωσία αγωνίζεται στη Συρία σε διάφορα επίπεδα: Αναλαμβάνουμε ενεργή δράση στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας και στις ηγεμονικές διαθέσεις των ΗΠΑ, προστατεύουμε τα δικά μας εθνικά συμφέροντα και την ασφάλεια της Ευρασίας πολεμώντας τον εχθρό προτού να μπορεί να έρθει σε εμάς, προστατεύουμε την Ευρώπη εν όψει της παρακμής της, διότι μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν επιβλαβής για εμάς.
Καθ. Αλεξάντερ Ντούγκιν
Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στo γερμανικής γλώσσας ZUERST! περιοδικό ειδήσεων:

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ:
26-1-2016