Art Pepper ...
Arthur Edward Pepper, Jr. (September 1, 1925 – June 15, 1982)
was an American alto saxophonist and clarinetist.
Genres
Jazz, cool jazz, West Coast jazz, bebop, mainstream jazz, hard bop, post-bop
Occupation(s)
Saxophonist, clarinetist, composer
Instruments
Alto saxophone, tenor saxophone, clarinet
Jazz Casual - Art Pepper Quartet:
Despite a remarkably colorful and difficult life, Art Pepper was quite consistent in the recording studios; virtually every recording he made is well worth getting. In the 1950s he was one of the few altoists (along with Lee Konitz and Paul Desmond) that was able to develop his own sound despite the dominant influence of Charlie Parker. During his last years, Pepper seemed to put all of his life's experiences into his music and he played with startling emotional intensity.
After a brief stint with Gus Arnheim, Pepper played with mostly black groups on Central Avenue in Los Angeles. He spent a little time in the Benny Carter and Stan Kenton orchestras before serving time in the military (1944-1946). Some ofPepper's happiest days were during his years with Stan Kenton (1947-1952), although he became a heroin addict in that period. The 1950s found the altoist recording frequently both as a leader and a sideman, resulting in at least two classics (Plays Modern Jazz Classics and Meets the Rhythm Section), but he also spent two periods in jail due to drug offenses during 1953-1956. Pepper was in top form during his Contemporary recordings of 1957-1960, but the first half of his career ended abruptly with long prison sentences that dominated the 1960s. His occasional gigs between jail terms found him adopting a harder tone influenced byJohn Coltrane that disturbed some of his longtime followers. He recorded with Buddy Rich in 1968 before getting seriously ill and rehabilitating at Synanon (1969-1971). Art Pepper began his serious comeback in 1975 and the unthinkable happened. Under the guidance and inspiration of his wife Laurie, Pepper not only recovered his former form but topped himself with intense solos that were quite unique; he also enjoyed occasionally playing clarinet. His recordings for Contemporary and Galaxy rank with the greatest work of his career. Pepper's autobiography Straight Life (written with his wife) is a brutally honest book that details his sometimes horrifying life. When Art Pepper died at the age of 56, he had attained his goal of becoming the world's great altoist.
Artist Biography by Scott Yanow
http://www.allmusic.com/artist/art-pepper-mn0000505047/biography
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΠΗΓΕΣ
Art Pepper
Αρτ Πέπερ, το ταραχώδες ταλέντο της τζαζ
Την 1η Ιανουαρίου 1925, γεννήθηκε ο Αρτ Πέπερ, ένας από τους πιο ταλαντούχους σαξοφωνίστες και ταυτόχρονα μία από τις πιο ταραχώδεις προσωπικότητες της τζαζ. Η εκπληκτική δεξιοτεχνία του στο σαξόφωνο, οι συναρπαστικές συνθέσεις του και η θυελλώδης ζωή του έχουν αφήσει εποχή στην ιστορία της τζαζ.
Ο Πέπερ άρχισε να παίζει μουσική σε μικρή ηλικία. Εξελίχθηκε σε ένα από τους καλύτερους άλτο σαξοφωνίστες της τζαζ, αλλά ήταν εξίσου εντυπωσιακός με το κλαρινέτο, το οποίο έπαιζε με μία ιδιαίτερη τεχνική και με μία ηχητική τζαζ πρωτάκουστη για αυτό το όργανο, την οποία κανείς δεν κατάφερε να μιμηθεί. Η αριστοτεχνία του Αρτ Πέπερ στο κλαρινέτο εκδηλώνεται στην πιο τέλεια μορφή της στο κομμάτι More For Less:
Έπαιζε επίσης τενόρο σαξόφωνο, αν και η δεξιοτεχνία του σε αυτό δεν ήταν εφάμιλλη της ασύγκριτης μαεστρίας του στο άλτο σαξόφωνο και στο κλαρινέτο. Παρ’ όλα αυτά. ένα από τα επιτεύγματά του ήταν η ηχογράφηση ενός «ντουέτου» με τον εαυτό του (χρησιμοποιώντας over-dubbing), παίζοντας άλτο και τενόρο σαξόφωνο διαδοχικά, με άψογο συγχρονισμό των δύο τμημάτων της σύνθεσης.
Ήταν επίσης ένας προικισμένος συνθέτης μουσικής, φημισμένος για την ικανότητά του να συνθέτει εντυπωσιακά κομμάτια σε ελάχιστο χρόνο. Ο Πέπερ έδωσε ένα χαρακτηριστικό δείγμα της ικανότητάς του ως συνθέτη όταν ταξίδευε με συναδέλφους του και το αυτοκίνητό τους έμεινε από βενζίνη. Οι άλλοι μουσικοί πήγαν να φέρουν βενζίνη και γυρίζοντας βρήκαν τον Πέπερ να τους περιμένει έχοντας συνθέσει ένα μακροσκελές κομμάτι.
Ο Πέπερ υπήρξε ένας από τους πρωτοπόρους της μπίμποπ και τους εισηγητές του στυλ που έμεινε γνωστό ως West Coast Jazz, αλλά δεν επηρεάστηκε από τη κυρίαρχη τάση της μπίμποπ τζαζ της εποχής που αντιπροσώπευαν οι Τσάρλι Πάρκερ, Ντίζι Γκιλέσπι και Μάιλς Ντέιβις . Η μουσική του συχνά είχε έντονα στοιχεία μπλουζ, όπως στο Thank You Blues:
Έχοντας μια αλκοολική μητέρα και έναν αλκοολικό και βίαιο πατέρα, ο Αρτ Πέπερ είχε τραυματικές εμπειρίες στην παιδική του ηλικία, που του άφησαν πολλά κατάλοιπα. Δεν εμπιστευόταν κανένα, και πάντα έψαχνε για ανθρώπους που θα μπορούσε να εμπιστευθεί, να αντικαταστήσουν τον πατέρα που ουσιαστικά δεν είχε ποτέ. Η βιογραφία του «Straight Life», που έγραψε ο Πέπερ με τη γυναίκα του, διηγείται μια ζωή που, σε αντίθεση με τον τίτλο, δεν ήταν καθόλου συμβατική. Εξαρτημένος από την ηρωίνη για τα περισσότερα χρόνια της μουσικής του καριέρας, ο Αρτ Πέπερ φυλακίστηκε 4 φορές και πέρασε συνολικά σχεδόν 5 χρόνια στη φυλακή. Παρά την κατάχρηση των ναρκωτικών, υπήρξε ένας ακούραστος και δημιουργικός συνθέτης και σαξοφωνίστας.
Το 1980, σε ένα από τα τελευταία του ταξίδια στην Ευρώπη, ηχογράφησε στο Λονδίνο ένα εξαιρετικό δίσκο, το Blues for the Fisherman (TAA/Mole, 1980), ο οποίος κυκλοφόρησε με το όνομα του κουαρτέτου του πιανίστα Milcho Leviev, καθότι ο Πέπερ είχε συμβόλαια με διάφορες δισκογραφικές εταιρείες που δεν του επέτρεπαν να βγάλει το δίσκο στο όνομα του (ο Milcho Leviev έχει εγκατασταθεί στη Θεσσαλονίκη εδώ και αρκετά χρόνια και προσφέρει εξαιρετικές ζωντανές παραστάσεις τζαζ). Το κομμάτι Blues for the Fisherman δίνει ένα άριστο δείγμα της δυναμικότητας του σαξοφώνου του Πέπερ:
Η δισκογραφία του Πέπερ είναι τεράστια, αλλά τα άλμπουμ του Live at the Village Vanguard (Contemporary, 1977, 9 CD), Art Pepper Meets the Rhythm Section (Contemporary, 1957) και Art Pepper Plus Eleven (Contemporary, 1959), μάλλον αποτελούν τα καλύτερα δείγματα της αριστοτεχνίας του σαξοφώνου του και των μουσικών του συνθέσεων.
Ο Αρτ Πέπερ πέθανε από εγκεφαλικό στις 15 Ιουνίου 1982, αφήνοντας πίσω του ένα ευρύτατο μουσικό έργο και μία αξέχαστη εκφραστικότητα στο άλτο σαξόφωνο και το κλαρινέτο.
Μιχάλης Γιαννεσκής
1/1/2016