Τι ακριβώς επιδιώκει η Βόρειος Κορέα;

Η πυρηνική δοκιμή, η τέταρτη από το 2006, την οποία ανακοίνωσε ότι πραγματοποίησε την Τετάρτη η Βόρειος Κορέα φέρνει την διεθνή κοινότητα στην παράδοξη θέση αφενός να καταγγέλλει μια προκλητική ενέργεια και αφετέρου να επιφυλάσσεται για τις πραγματικές διαστάσεις της, δυσπιστώντας απέναντι στην προπαγάνδα της Πιονγκγιανγκ. Το παράδοξο ενισχύεται από το γεγονός ότι τα μέσα αντιμετώπισης ενός περίκλειστου και οπλισμένου με πυρηνικά όπλα καθεστώτος είναι στην πραγματικότητα περιορισμένα, ενώ όσο περισσότερο εντείνεται η απομόνωση της Βόρειας Κορέας, τόσο μειώνονται τα περιθώρια επηρεασμού της συμπεριφοράς του.

Η βορειοκορεατική ηγεσία το γνωρίζει αυτό και χρησιμοποιεί την πυρηνική απειλή διαπραγματευτικά. Πίσω από την εικόνα ενός καθεστώτος "απρόβλεπτου” και "ανορθολογικού” κρύβεται ένας κυνικός υπολογισμός: ότι δηλαδή η Βόρειος Κορέα θα εκβιάζει ανά τακτά χρονικά διαστήματα την προσοχή του διεθνούς παράγοντα για την απόσπαση ανταλλαγμάτων.

Σε ό,τι δε έχει να κάνει με την προοπτική επανένωσης της κορεατικής χερσονήσου στο μέλλον, η στρατιωτική επιθετικότητα υπενθυμίζει ότι ο Βορράς δεν σκοπεύει απλώς να απορροφηθεί από το δημογραφικά και οικονομικά απείρως ισχυρότερο Νότο.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση, το επιδιωκόμενο μήνυμα είναι ότι η Πιονγκγιάνγκ αναβάθμισε τις πυρηνικές της ικανότητες, επιτυγχάνοντας για πρώτη φορά την κατασκευή υδρογονοβόμβας, που καθιστά την προσαρμογή πυρηνικής κεφαλής σε βαλλιστικό πύραυλο ευκολότερη και την απειλή για τη Νότιο Κορέα, την Ιαπωνία, ακόμη και τις δυτικές ΗΠΑ (δεδομένου του ενδιαφέροντος των Βορειοκορεατών για υποβρύχια με πυραυλικές ικανότητες) περισσότερο πιστευτή.

Εξ ού και η διάχυτη υποψία ότι η Πιονγκγιανγκ προπαγανδιστικά υπερτιμά τα επιτεύγματά της: η σεισμική δόνηση από την πυρηνική δοκιμή της Τετάρτης είχε ένταση μόλις 5,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, έναντι 3,7 βαθμών στην δοκιμή του 2006, 4,5 βαθμών το 2009 και 4,9 βαθμών το 2013. Ωστόσο, η διερεύνηση των πραγματικών δεδομένων από τις υπηρεσίες των ενδιαφερόμενων κρατών θα χρειαστεί αρκετές εβδομάδες.

Η επιλογή της χρονικής στιγμής για την πραγματοποίηση της τελευταίας πυρηνικής δοκιμής δεν θα πρέπει να θεωρηθεί άσχετη με το γεγονός ότι οι ΗΠΑ οδεύουν προς προεδρικές εκλογές και εμφανίζονται ιδιαίτερα απορροφημένες από την μεσανατολική κρίση, ώστε να αποδίδουν ιδιαίτερη σημασία στην "κορεατική ατζέντα”. Την ίδια στιγμή, η εγκατάλειψη από την Ιαπωνία του μεταπολεμικού της αντιμιλιταρισμού, η ενίσχυση της συνεργασίας με τις ΗΠΑ και τη Νότιο Κορέα στον τομέα των πληροφοριών και η πρόσφατη συμφωνία Σεούλ-Τόκιο με την οποία κλείνει το ιστορικό τραύμα των γυναικών που οδηγήθηκαν στη σεξουαλική σκλαβιά κατά την ιαπωνική κατοχή δημιουργεί στην Πιονγκγιάνγκ την αίσθηση ότι ο κλοιός γύρω της κλείνει.

Οι επιλογές του βορειοκορεατικού καθεστώτος αποτελούν και έναν τρόπο να εκβιασθεί το Πεκίνο – στοιχείο το οποίο στη συγκυρία ενδέχεται να βαραίνει περισσότερο από οποιδήποτε άλλο, δεδομένης της ψυχρότητας που παρατηρείται τελευταία στις σχέσεις της Πιονγκγιανγκ με τον βόρειο γείτονα και αποκλειστικό οικονομικό της αιμοδότη. Για την κινεζική ηγεσία, οι ανεξέλεγκτες πρωτοβουλίες της Βόρειας Κορέας αποτελούν πηγή ανησυχίας και ενόχλησης – αποκαλύπτουν ωστόσο και το όριο των δυνατοτήτων του Πεκίνου να χαλιναγωγήσει ένα καθεστώς του οποίου η κατάρρευση θα αποτελούσε πραγματικό εφιάλτη για την Κίνα. Η εισροή ανυπολόγιστου αριθμού Βορειοκορεατών προσφύγων (σε περιοχές όπου ήδη κατοικεί η κορεατική μειονότητα της Κίνας) και η πιθανότητα προώθησης των αμερικανικών στρατευμάτων από τον Νότο μέχρι τα σινοκορεατικά σύνορα είναι το σενάριο που πάντοτε θα φρενάρει όποια διάθεση του Πεκίνου να σωφρονήσει την Πινογκγιανγκ. 

ΚΩΣΤΑΣ ΡΑΠΤΗΣ

8/1/2016

http://www.capital.gr/epikairotita/3093765/ti-akribos-epidiokei-i-boreios-korea